คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2 -ข้างหลังภาพ
ตอนที่2 -ข้างหลังภาพ
Chanyeol.
ผมตื่นขึ้นมารับอากาศยามเช้า แต่แล้วผมก็ได้กลิ่นอะไรแปลกๆ จึงเดินตามกลิ่นไป น่ะ...นั่นมัน!
"แกทำอะไรของแกน่ะ จะเผาบ้านหรอ!!!"ผมพูดเมื่อเห็นแบคฮยอน ทำอะไรก็ไม่รู้อยู่ในครัว ควันโขมงเลยอ่ะ
"ทำอาหารเช้าให้ทุกคนไง^_^" ยังมีหน้ามายิ้มระรื่นอีก- -
"แล้วมันจะกินได้มั้ย ไหม้ขนาดนั้น"
"กะ...ก็ตัดเอาตรงไหม้ๆออก ก็กินได้แล้วล่ะ" แกจะบ้าหรอ= = กินเข้าไปได้ยังไง
"มานี่เดี๋ยวฉันทำเอง" ผมพูดแล้วเดินไปจับตะหลิว ถึงผมจะทำอาหารไม่เก่งแต่ก็ดีกว่าให้แบคทำก็แล้วกัน ไม่งั้นเช้านี้คงไม่ได้กินอะไรแน่ ผมเคาะเศษไหม้ๆในกระทะออก ล้างกระทะใหม่แล้วเริ่มที่เมนูแรก....ไข่ดาวน่ะ
"โห! ทำไมนายเก่งจัง"คนข้างๆพูดแล้วทำหน้าเหมือนพบสิ่งแปลกใหม่ มันน่าตื่นเต้นตรงไหนเนี่ย -*-
"ไม่เห็นจะยากเลย แบคไปตามทุกคนแล้วไปนั่งรอที่โต๊ะก่อน เดี๋ยวเสร็จแล้วจะตะโกนเรียก อยู่ตรงนี้เกะกะฉันอ่ะ"
"เชอะ! ก็ได้ๆ ขอบคุณที่ทำให้นะ ^0^" ทำหน้าระรื่นเชียว^^
.
.
.
เสร็จแล้วล่ะ เมนูวันนี้คือไข่ดาวไส้กรอกและขนมปัง มันทำยากตรงไหนเนี่ย- -
"แบค!เสร็จแล้ว มาช่วยยกหน่อย"
"มาแล้วๆ โห!น่ากินจัง"
"รีบๆไปเสิร์ฟ จะได้กินเร็วๆ ฉันหิวแล้ว” ผมกับแบคช่วยกันถือจาน เดินไปที่โต๊ะแล้วเริ่มทานอาหารเช้ากับทุกคน
“เมื่อคืนหลับสบายมั้ย” ซูโฮถามขึ้น
“สบายดี อากาศดีมากฉันเปิดหน้าต่างไว้เลยอ่ะ” เซฮุนตอบ
“ฉันนอนไม่หลับTT” เทาพูดขึ้น
“ทำไมล่ะ” ลู่หานถาม เพราะปกติเทาจะนอนหลับสนิททุกคน
“ก็เซฮุนเปิดหน้าต่างทิ้งไว้อ่ะ แล้วข้างนอกมันมืด ฉันได้ยินเสียงแปลกๆด้วยนะ” ผมเห็นหน้าเทาแล้วก็อดขำไม่ได้
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”ทุกคนขำกันอย่างพร้อมเพรียง
“โอ้ย แค่นี้เองกลัวทำไมวะ ฮ่าๆๆๆๆ” ขนาดดีโอคนหน้าเดียวยังขำไม่หยุดกับท่าทางของเทา ฮ่าๆๆๆ
“กะ…ก็ฉันกลัวนี่TT” เทาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “คืนนี้ห้ามเปิดหน้าต่างนะ”
“โอเคๆ กินเถอะอย่าทำหน้าแบบนั้น มันเหมือนสาวน้อยยังไงก็ไม่รู้” เซฮุนพูดแล้วทำท่าเหมือนจะขำอีกรอบ ฮ่าๆๆๆ
“ซูโฮถามอะไรหน่อยดิ ที่นี่มีห้องลับแบบกลไกพิเศษป่ะ” ไคพูดขึ้น คำถามของไคสร้างความสนใจจากทุกคนเป็นอย่างมาก
“ไม่รู้ดิ ฉันมาล่าสุดก็ตอน4ขวบอ่ะ จำอะไรไม่ได้หรอก เพราะต้องมางานศพของปู่ทวดของฉัน แต่เป็นอะไรตายฉันก็จะไม่ได้หรอก”
“ตะ…ตายที่นี่หรอ!” เทาพูด
“อืม…ที่ห้องนอนอ่ะ แต่ไม่ใช่ห้องที่พวกนายนอนหรอก ฉันแยกเอาไว้แล้ว ห้องนั่นก็ปิดตายไปแล้วด้วย ไม่ต้องห่วง”
“น่ากลัวจังเลยTT”
“ฉันอยากลองเข้าไปในห้องนั้นอ่ะ” ไคพูด
“อย่านะไค เดี๋ยวไปปลุกวิญญาณของคุณปู่ทวดของฮยองขึ้นมาแล้วจะเป็นเรื่องนะ ซูโฮอย่าให้ไคเข้าไปเลยนะ”เทาพูดแล้วทำหน้าตื่นๆ
“เอาสิ ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าห้องนั้นมีอะไร” ซูโฮพูดพลางไปหยิบกุญแจ และขวานมาวางไว้ใกล้ๆ
“เอาจริงหรอ .___. ฉันไม่ขึ้นไปนะ” เทาพูดพลางรีบกินและไปดูทีวีที่โซฟา
“รีบๆกินแล้ว ขึ้นไปดูกันเถอะ” ไคสั่งให้ทุกคนรีบกิน
ตอนนี้เราอยู่หน้าห้องปิดตายที่ซูโฮพูดถึง
“แกร็กๆ” เสียงไขกุญแจ
“ไหนบอกปิดตาย ทำไมกุญแจดอกเดียวถึงไขได้ - -แล้วเอาขวานขึ้นมาด้วยทำไม”คริสทำสีหน้าไม่สบอารมณ์
“เอามาเผื่อไว้อ่ะ ฉันก็ไม่คิดว่ามันจะเปิดง่ายขนาดนี้”
“เข้าไปดูกันเถอะ” ดีโอที่เงียบอยู่นานเริ่มมีบทบาทในวงสนทนา
ภายในห้ง ข้าวของถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบไม่เห็นเหมือนห้องที่เคยมีคนตายเหมือนในหนังเลย
“ไม่เห็นจะมีอะไรเลย” ซิ่วหมินพูดขึ้น
“มีสิ…ทุกคนมาดูตรงนี้ดิ”ไคที่อยู่ตรงหน้าต่างของห้อง เรียกทุกคนให้ไปดู
“ไหนๆ”ตอนนี้คริสให้ความสนใจเป็นอย่างมาก
“เห็นรอยเท้าตรงระเบียงนี่มั้ย แล้วก็หน้าต่างนี่มีรูเล็กๆ ใกล้ๆกลอนล็อค ฉันเดาว่าปู่ทวดของนายถูกฆาตรกรรมแน่นอน เพราะขนาดของรูสามารถเอาลวดเล็กๆ มาปลดล็อคแล้วเข้าไปได้ง่ายๆเลยอ่ะ” ไคพูดอย่างกับตัวเองเป็นโฮล์ม ไม่ก็โคนันยอดนักสืบนั่นแหละ น่าเชื่อถือสุดๆ ทุกคนตั้งใจฟังที่ไคอธิบาย
“ฉันอยากให้ทุกคน ตามฉันมาที่นี่” ไคเดินออกจากห้องและตรงไปท่ฝั่งขวาที่มีรูปภาพมากมาย
“สังเกตที่รูปพวกนี้สิ ทุกรูปตรงนี้เป็นภาพถ่ายทั้งหมด มีแค่รูปเดียวที่เป็นรูปวาด”
“เจ้าของบ้านอาจจะแต่อยากเอามาไว้ตรงนี้ก็ได้” ดีโอทำท่าไม่ได้สนใจอะไรกับสิ่งที่ไคเจอ
“ฉันคิดว่าภาพนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆ” เลย์พูดพร้อมกับเอามือไปเคาะๆที่รูป “ก็อกๆ.
“ฉันว่ามันเหมือนมีโพรง หรืออะไรซักอย่างอยู่หลังภาพนะ” ผมพูด เพราะปกติเวลาเราเคาะรูปที่แขวนผนังมันจะเป็นเสียงปึ้กๆ
“เก่งมาก เลย์ ชานยอล” ไคพูดแล้วปรมมือให้ผมกับเลย์
“ฉันอยากรู้ว่ามีอะไรอยู่ข้างใน” คริสพูด แล้วเอามือไปดึงเพื่อจะเอาภาพออก แต่ดูเหมือนภาพนี้จะถูกผนึกเอาไว้ที่ผนัง
“จะทำยังไงล่ะ มันติดกับผนังขนาดนั้นอย่าบอกนะว่า…”
“ดีโอ ไปเอาขวานที่ห้งนั้นให้หน่อยสิ” คริสพูดแล้วเริ่มจับๆดึงๆภาพอีกครั้ง“ไม่นะ! แกรู้มั้ยว่าภาพนี้แพงแค่ไหน อีกอย่างมันสวยมากๆด้วย” ซูโฮเริ่มโวยวายเรื่องมูลค่าของภาพๆนี้
“เอาน่า เดี๋ยวฉันวาดให้ใหม่ ไม่คิดตังค์สวยกว่าภาพดาษดื่นนี่เยอะ” คริสพูดอย่างภาคภูมิใจเรื่องการวาดภาพของเค้า= =
“ได้ขวานมาแล้ว” ดีโอวิ่งกระหืดกระหอบ แล้วส่งขวานมาให้คริส
“ขอบคุณมาก เอาล่ะนะ”
“เฮ้ย!!! เอาจริงดิ TT” ตอนนี้เริ่มรู้สึกสงสารซูโฮนะ แต่ก็อยากรู้ว่าข้างในมีอะไรอ่ะ
“หนึ่ง”
“ทำไมพวกแกไม่ห้ามคริสวะ ภาพนี้มันแพงนะเว้ย”
“สอง”
“พวกแกเอาจริงหรอTT”
“สาม”คริสทุ่มขวานไปกระแทกกับภาพ“แขวก”ภาพตรงหน้าขาดสะบั่น มีโพรงอย่างที่ไคบอกจริงๆด้วย ขนาดของโพรงคนคงเข้าไปไม่ได้หรอก มันเล็กมากๆเลยอ่ะ และอีกอย่างข้างในก็มืดมากๆด้วย
“ภาพของตระกูลของฉัน ฮือออออTT” ซูโฮทำท่าเหมือนจะร้องไห้
“แล้วเราจะเข้าไปได้ยังไงอ่ะ”เฉินพูดขึ้น
“ไม่รู้ดิ ฉันคิดว่ามันน่าจะเป็นโพรงที่ใหญ่กว่านี้เลยพังเข้าไป ขอโทษนะซูโฮ” คริสที่ปากพูดขอโทษ แต่ก็ทำท่ายิ้มเล็กยิ้มน้อยฮ่าๆๆๆ
“แก็ปซอง~ นะซูโฮ^^” แบคฮยอนพูดติดตลกเพื่อให้บรรยากาศดีขึ้น
“TT” แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ทำให้ดีขึ้นซักนิด
“อ้ากกกกกกกกกกก!!! ช่วยด้วย!!!” เสียงใครน่ะ
“เฮ้ย นั่นมันเสียงเทานี่! วิ่งไปดูกันเร็ว” เฉินพูดแล้ววิ่งไปก่อนใครเพื่อน
“เทา!!! แกเป็นอะไรอ่ะ…เฮ้ย!!!เทา” ภาพตรงหน้าคือร่างของเทาที่ถูกเชือกรัดที่คอและนอนแน่นิ่งไป
“เอาเชือกออกแล้วช่วยผายปอดเร็วเข้า” ผมพูดแต่ทุกคนรวมทั้งผม ยืนแข็งทื่อ ภาพเทาดูน่าสงสารมากอ่ะ TT อย่าเป็นอะไรนะ
“เดี๋ยวฉันทำเอง” เป็นเฉินที่วิ่งเข้าไปเอาเชือกออก ผายปอดและปั้มหัวใจให้เทา
“แฮ่กๆๆๆๆ แค่กๆๆ” เสียงเทาหายใจหอบถี่ๆ อขบคุณพระเจ้าเทาฟื้นแล้ว
“เทานายเป็นยังไงบ้าง” เฉินถามเทาด้วยความเป็นห่วง
“ฮึกๆๆ ผะ…ผมกลัว ฮืออออ TT” เทาปล่อยโฮออกมา แล้วพล่อยหลับไป
เกิดอะไรขึ้นกับเทากันแน่…
ระหว่างที่ทุกคนไปดูแลเทา ประตูลับในห้องหนังสืบก็ถูกเปิดออกและปรากฏชายคนหนึ่ง!!!
จบตอน2
-----------------------------------------------------------------------------------------
ปล.รูปตัดต่อห้องหนังสือตลกมากเลย 5555 ตัดต่อได้ห่วยมาก
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันนะคะ
อ่านคอมเม้นแล้วมีกำลังใจในการแต่งมากๆเลยค่ะ ><
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นนะึคะ
ใครคอมเม้นขอให้โอปป้าไปนอนกอด
พูดคุยกันได้ที่ https://www.facebook.com/watcharin.bluery
ความคิดเห็น