คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่9- โทษตัวเอง
ตอนที่9- โทษตัวเอง
Kai
ผมวิ่งไปเรื่อยๆ แต่ก็ยังไม่เห็นว่าจะเจอใครเลย พวกเขาไปถึงไหนกันนะ ยังไงคืนนี้ผมก็ต้องหาพวกเขาให้เจอ โดยเฉพาะเจ้าตัวเล็ก… ดีโอเขาเป็นคนขี้กลัว แต่เขาก็ยังจะเข้าไปตามผม ถ้าเขาเป็นอะไรผมรู้สึกผิดมากๆเลยนะ
“เรากลับกันเถอะ” อ่ะ!เสียงชานยอลนี่นา พวกเขาอยู่แถวนี้จริงๆด้วย ถึงแม้ว่ามันค่อนข้างที่จะมืด แต่ผมก็รู้ได้ว่าเป็นพวกเขา แต่แล้วก็เกิดเรื่องขี้น…
“พวกแกจะไปไหนกัน!!!” มีชายคนหนึ่งวิ่งมาดักหน้าพวกเขา ที่มือของเขามีมีด คริสบอกให้ดีโอมาหลบที่หลังของเขา โธ่เว้ย!!! ตอนนี้ถ้าผมจะเข้าไปช่วยทุกคนผมต้องรอบคอบมากๆ เพราะทุกคนในนั้นไม่มีอาวุธเลย ต่อให้4คนนั้นรุมเจ้าบ้านั่นคนเดียว ก็อาจจะทำให้ได้รับบาดเจ็บได้ และอีกอย่างพวกเราเป็นนักร้องไม่ใช่นักมวยเรื่องแบบนี้พวกเราคงทำมันไม่ได้แน่ๆเลย
“คุณเป็นใคร” ชานยอลถามคนตรงหน้า สถานกาณ์แบบนี้ยังพูดสุภาพอีกหรอเนี่ย!!!
“เหอะ! เป็นซาตานไงล่ะ เป็นซาตานที่จะมาปลิดชีวิตพวกแก” ผู้ชายคนนั้นพูด
“คุณทำแบบนี้ทำไม” ชานยอลถามต่อ แต่ผมสังเกตเห็นว่าชานยอลส่งซิกให้คริส และคริสก็เริ่มเข้ามาใกล้ผู้ชายคนนั้น
“เพราะพวกแก รู้จักกับคนที่ทำลายชีวิตฉันไง ส่วนคนที่ทำลายชีวิตฉันฉันฆ่ามันไปแล้ว แต่ความแค้นของฉันมันยังไม่ตายไปพร้อมกับคนๆนั้นหรอกนะ!!!” คนตรงหน้าพูดตะคอก คริสที่เดินไปเพื่อฉกมีดจึงถูกฟันเข้าที่แขน
“คริส!!!” ทุกคนตะโกนออกมาด้วยความตกใจ แล้วเข้าไปพยุงคริส นี่ผมยืนทำบ้าอะไรอยู่เนี่ย ทำไมผมไม่ไปช่วยทุกคน
“หยุดนะ!” ดีโอวิ่งเข้าไปขวางเพื่อปกป้งคริส โธ่เว้ย!! ไอตัวเล็ก เข้าไปขวางทำไม ไม่ได้การแล้วผมต้องรีบวิ่งไปปกป้องทุกๆคนก่อนที่ไอ้บ้านั่นมันจะทำร้ายดีโอ
“เหอะ! เจ้าเปี๊ยก แกเหมือนลูกหมาที่เข้ามาสู้กับหมาตัวใหญ่เลย รู้ตัวรึเปล่า” ชายคนนั้นพูดแล้วหัวเราะ ระหว่างที่หมอนั่นหัวเราะผมก็ค่อยๆเดินไปประกบด้านหลัง ผมส่งซิกให้ดีโอ ชานยอลและแบคฮยอน เพื่อบอกว่าเราจะเข้ามารุมผผู้ชายคนนี้กัน
1
2
3
นับเลขในใจจนถึง3 ผมก็เป็นคนที่เข้าไปล็อคคอหมอนี่คนแรก และชานยอลก็เข้ามาคว้ามีด แบคฮยอนและดีโอก็มาจับตัวผู้ชายคนนี้เอาไว้
“คุณหยุดแค่นี้เถอะ คุณถูกพวกเราจับแล้ว และเราจะส่งคุณเข้าคุก” ชานยอลพูด
“พวกแกคิดว่า พวกแกจะหยุดฉันได้หรอ? ฮ่าๆๆๆ คิดผิดแล้วล่ะ” พูดจบคนตรงหน้าก็สะบัดตัว แล้วคว้าปืน
ปัง!!! มีคนคนนึงที่ล้มลงไป และผมที่กำลังจะร้องไห้…
Tao
“ทำไมทุกคนช้าจังเลย” ซิ่วหมินพูด
“นั่นสิ ฉันเป็นห่วงจัง” ซูโฮพูด ในขณะที่มือก็กุมแผลเอาไว้ ผมเป็นห่วงพวกเค้าจัง ทำยังไงดีผมช่วยอะไรไม่ได้เลย
ปัง!!!
สะ…เสียงอะไร ปืนหรอ!!!
“พวกนายได้ยินเสียงคล้ายๆปืนเหมือนฉันมั้ย” ลู่หานพูดแล้วเริ่มน้ำตาคลอ
“มันอาจจะ มะ…ไม่ใช่เสียงปืนก็ได้นะ” เซฮุนพูดแล้วเข้าไปปลอบลู่หาน และซิ่วหมินก็เดินไปปลอบลู่หานเช่นกัน
“ผมจะออกไปดู” ผมพูดแล้วเดินออกไป
“ไม่ได้นะ!!!” เซฮุนวิ่งมาคว้าตัวผมเอาไว้
“ปล่อยฉันนะ!!! ในขณะที่ทุกคนกำลังตกอยู่ในความยากลำบาก แต่ผมกลับช่วยอะไรไม่ได้เลยให้ฉันออกไปเถอะนะ” ผมสะบัดตัวแต่ก็ไม่หลุดจากอ้อมแขนของเซฮุน
“ถ้านายออกไป แล้วใครจะปกป้องพวกเรา ใครจะปกป้องซูโฮ นายไม่ได้อยู่เฉยๆ นายกำลังทำเพื่อพวกเราอยู่ได้โปรดอย่าไปเลยนะ” เซฮุนพูดแล้วเริ่มจะร้องไห้ “ยังไงพวกเขาก็จะกลับมา” เซฮุนพูดพลางเช็ดน้ำตา
ผมหันหน้าไปหาเซฮุน ผมกอดเขาและเริ่มร้องไห้…
“พวกเขาจะไม่เป็นไร อย่าร้องนะ…” เซฮุนพูดแล้วลูบหลังผม
Kai
คนที่ถูกยิงคือดีโอ!!!
ผมเงื้อหมัดไปต่อยที่ปลายคางของผู้ชายคนนั้น แล้วตะโกนด้วยน้ำตา
“แกจะทำร้ายฉันก็ทำร้ายฉันซะสิ!! แต่ขอร้องอย่ามาทำร้ายคนที่ฉันรัก อย่ามาทำร้ายเพื่อนของฉัน” ผมพูดแล้ววิ่งเข้าไปหาดีโอ
“นายเป็นยังไงบ้าง!!!” ผมพูดแล้วตบหน้าดีโอเบาๆ ตัวของเขาร้อนมากๆ
“ฉันไม่เป็นอะไรมาก แต่เจ็บเป็นบ้าเลย” ดีโอพูดแล้วยิ้มให้ผม
“มันหนีไปแล้ว!!!” ชานยอลตะโกนขึ้น และกำลังจะวิ่งตามไป
“ชานยอลอย่าตามไป!!! เราควรกลับไปที่บ้านก่อน ตอนนี้อาการของ คริส และ ดีโอ ไม่ดีนักนายกับแบคฮยอนช่วยประคองคริสด้วย ส่วนดีโอมาขี่หลังฉัน”
พวกเราจึงเดินกลับไปที่บ้าน… เพราะผมคิดว่ามันไม่ทางตามมาอีกแน่นอน บาดเจ็บซะขนาดนั้น แล้วอีกอย่างปืนของผู้ชายคนนั้นก็ตกอยู่ พวกเราเก็บมันมาได้ ผู้ชายคนนั้นคงไม่เสี่ยงตามมาทั้งๆที่รู้ว่าพวกผมมีปืนหรอก
Xiumin
ก๊อกๆๆๆ
“สะ…เสียงเคาะประตูหนิ” ซูโฮพูดแล้วทำหน้าหวาดระแวง
“เดี๋ยวฉันไปดูเอง” ผมพูดแล้วเดินไปที่ประตู “ใครครับ” ผมตะโกนถาม
“ผมเอง แบคฮยอน” แบคฮยอนตะโกนผ่านประตูมา ผมจึงรีบเปิดประตูให้
“เฮ้ย!!! ดีโอ คริส ไปโดนอะไรมา” ผมตกใจมาก เพราะคริสมีเลือดออกที่แขน และดีโอมีเลือดออกตรงเอว
“อย่าเพิ่งถามเลยครับฮยอง มาช่วยกันปฐมพยาบาลให้ คริสฮยอง กับดีโอก่อน” แบคฮยอนพูด แล้วก็ช่วยชานยอลพยุงคริสเข้าบ้าน ไคก็พาดีโอเข้าไปในบ้าน
“เดี๋ยวฉันปฐมพยาบาลเอง ไปเอากล่องเครื่องมือมา” ชานยอลพูดแล้วปลดกระดุมเสื้อดีโอ เนื่องจากแผลของเขาอยู่ในเสื้อจึงต้องถอดเสื้อออก
“เจ็บมั้ย?” แบคฮยอนถามดีโอ พลางลูบหน้าเขา
“เจ็บดิ ถามได้” ดีโอพูดแล้วฝืนยิ้มให้แบคฮยอน
“ดีโออึดจะตาย แค่นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมากหรอกใช่มั้ย? เพราะกระสุนมันแค่ถากๆเอง” ไคดันตัวแบคฮยอนออก แล้วมาพูดกับดีโอ
“นายลองมาโดนกระสุนถากแทนฉันมั้ยละ” ดีโอพูดแล้วเมินหน้าหนี
“ถ้าทำแบบนั้นได้ ฉันก็อยากจะถูกกระสุนถากแทนนายนะ” ไคพูดแล้วสบตาดีโอ โอ้ยยย ผมจะอ้วก จริงๆนะ
“ฉันเอากล่องปฐมพยาบาลมาให้นายแล้ว” เลย์พูดแล้วยื่นกล่องให่ชานยอล “เดี๋ยวฉันทำแผลให้คริสเอง” เลย์พูดแล้วไปทำแผลให้คริส
ตอนนี้ดีโอ และคริส ทำแผลเสร็จแล้ว และพวกเขาก็เสียเลือดไปค่อนข้างเยอะ จึงต้องรีบนอนพักผ่อน พวกผมเลยต้องมาประชุมกัน และเตรียมที่จะออกไปจากที่นี่
“เราจะออกไปวันพรุ่งนี้” ซูโฮพูด
“เราจะออกจากที่นี่ยังไงล่ะ สัญญาณก็ไม่มี สายโทรศัพท์ก็โดนตัด” ชานยอลพูด
“เราต้องออกไปหาสัญญาณ” ซูโฮพูด
“นายคิดว่าสัญญาณโทรศัพท์ที่นี่จะหาง่ายนักหรอ ไม่ใช่แค่เดินอยู่ดีๆแล้วจะหาเจอนะ” ไคพูด
“ฉันถึงบอกไงว่าเราควรหา ไม่ใช่นั่งรออยู่เฉยๆที่นี่” ซูโฮพูด
“ฉันว่าเราควรพักเอาแรงก่อน แล้วพรุ่งนี้ถ้าอาการของคริส และดีโอดีขึ้น เราค่อยไปหาสัญญาณ หรือไม่ก็กลับกันเองเลย” ผมพูด เพราะถ้าเรามัวแต่เถียงว่าจะออกไปหรือไม่ออกไป คืนนี้เราคงไม่ได้นอน แล้วถ้าเราไม่ได้นอนเราก็จะไม่มีแรงออกไปทำอะไรซักอย่าง
“โอเคครับ ฮยองคืนนี้เราพักเอาแรงก่อน แล้วพรุ่งนี้มาตัดสินใจกันอีกที” เทาพูด
“โอเค เราขึ้นไปนอนกันเถอะ” ซูโฮพูดแล้วเดินขึ้นไป
พวกเราต้องพักผ่อน จะได้มีพลังในการใช้ชีวิตในวันพรุ่งนี้…
“พวกแกคิดว่าจะออกจากที่นี่ไปได้ง่ายๆรึไง!”
ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใคร ไม่มีใครรู้ว่าเขาทำแบบนี้เพื่ออะไร ไม่มีใครรู้ว่าเขาแค้นเพราะอะไร แต่ที่รู้ๆเรื่องของเขากำลังจะถูกเปิดโปง โดยเด็กธรรมดาๆ ทั้ง12 คน…
จบตอน9
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รอกันอยู่รึเปล่า 55555 ขอโทษที่ให้รอ อารมณ์แต่งไม่ค่อยจะมี มีแต่เรื่องเยอะแยะไปหมด ตอนนี้กำลังจัดเวลามาแต่งให้อยู่น้าา อย่าเพิ่งลืมเค้านะ >< ตอนหน้าเริ่มคลายปมแล้ว
ขอบคุณที่ติดตามมาตั้งแต่ตอนแรกนะคะ
ความคิดเห็น