(Yu-gi-oh) รักพลิกล็อค ละลายหัวใจจอมราชัน

ลำดับตอนที่ #1 : อรัมภบท

 

 

ในโลกหลังความตายสวรรค์ของฟาโรห์ กษัตริย์แห่งอียิตป์โบราณที่นั่งยังมีเด็กหนุ่มผู้หนึ่งที่ยืนอยู่ในระเบียงปราสาท มองไปยังพื้นที่โล่งตรงหน้าอย่างเหม่อลอย

 

'คู่หู ทุกคน' เด็กหนุ่มผู้มีเส้นผมสามสี ดวงตาสีม่วงอมแดง ใบหน้าหล่อเหลาดูไร้ชีวิต ที่นี่ไม่ที่สำหรับเขาอีกต่อไปแล้ว ตั้งแต่ได้กลับมาเขาก็พบว่าที่นี่ไม่ใช่ ไม่ใช่ที่ที่เขาต้องการอยู่ ที่ที่เขาปราถนาคือที่โดมิโนะเมืองของนักสู้ ที่ที่มีทุกคนอยู่ที่ที่มีคู่หูและเพื่อนทุกคน

 

'อาเทม'

 

'อาเทม'

 

"ฮอลอาคุติ งั้นเหรอ?" ฟาโรห์หนุ่มเรียกชื่อของผู้ที่เอยนามของตน เขาหันไปมองเทพผู้สร้างแห่งแสงด้านบน

 

'ดูเหมือนเจ้าไม่มีความสุขเลยสินะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่อาเทม' อาเทมก้มหน้าลงเล็กน้อยเขายอมรับเลยว่าใจของเขาไม่ได้สงบเลยแม้แต่น้อย มันยังคงคิดถึงทุกคนที่โดมิโนะอยู่ คิดถึงคู่หู โจวโนะอุจิ...

 

'ดูเหมือนว่าที่นี่จะไม่ใช่ที่สำหรับเจ้าอีกแล้วสินะ อาเทม'

 

'หากจะเป็นการช่วยเจ้า ด้วยพลังแห่งข้าอาจจะนำเจ้าไปสู่ทางที่เจ้าปราถนาก็เป็นได้'

 

"...."

 

'เอาละหลับตาสิอาเทม นึกถึงที่ที่เจ้าคะนึงหา พลังของข้าจักนำเจ้าไปที่นั่น'

 

...คู่หู ทุกคน....

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.
 

ซ่าๆ เสียงฝนที่จู่ๆก็ตกลงมาราวกับมีคนเรียก ทำให้เด็กหนุ่มสองคนที่กำลังเดินกลับบ้านถึงกลับหาที่หลบฝนแทบไม่ทัน

 

"อะไรกันเนี้ย! หน้าร้อนแท้ๆฝนตกได้ยังไง ดูสิเปียกหมดเลย" เด็กผมทองท่าทางคล้ายอันธพาล ดวงตาสีน้ำตาลดูหงุดหงิดไม่น้อยที่ ต้องมาเปียกฝน เด็กหนุ่มผมสามสีอีกคนยิ้มๆให้กับท่าทางแบบนั้น

 

"เอาน่าโจวโนะอุจิคุง เราห้ามอะไรไม่ได้อยู่แล้ว อีกซักพักคงหยุดนั่นละ" เขาว่า

 

"...นายนี่ละก็.. ไม่ได้ทุกข์ร้อนเลยรึไงยูกิ แบบนี้การ์ดอาจจะเปียกได้นะ" โจวโนะอุจิว่า ยูกิยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหยิบการ์ดขึ้นมาดู

 

"ท่าจะไม่เป็นไรนะ กระเป๋าของผมกันน้ำได้ การ์ดของเราไมาเปียกแน่นอน" ยูกิบอกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม พร้อมยื่นกระเป๋าใบเล็กๆออกไปนอกที่หลบฝน

 

"...จะว่าไป...ก็นานแล้วนะตั้งแต่อาเทมจากไป..." จู่ๆโจวโนะอุจิก็พูดถึงบุลคลที่จากไปเมื่อ 1 ปีก่อน ตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนอยู่ ม.6 กันแล้วแต่ก็ยังคงคิดถึงเพื่อนคนนั้นเสมอ

 

"นั่นสินะ ถ้าได้เจอกันอีกก็คงจะดี" ทั้งสองคนมองไปรอบๆรอฝนหยุด แต่แล้วดวงตากลมโตก็ต้องสะดุดเมื่อเขาเห็นแสงสว่างท่ามกลางสายฝนที่ยังคงกระหน่ำตกอย่างต่อเนื่อง  ก่อนจะปรากฏร่างคุ้นเคยที่ห่างหายไปนาน เด็กหนุ่มผมสามสีรีบวิ่งออกมาทันที ตามด้ายเด็กผมทองที่วิ่งตามมาด้วยความเป็นห่วง เมื่อถึงร่างนั้นยูกิรีบพลิกตัวของเขาขึ้นมาทันที เขาอยากรู้ว่าเมื่อกี้ที่เขาเห็นไม่ได้ตาฝาดหรือคิดไปเอง

 

"!!!!!!!"

 

"ยูกิมีอะไรเหรอ?แล้วน่ันใคร?"

 

"......." เงียบยูกิยังคงไม่ตอบคำถามนั้น แต่เขายังคงจ้องมองคนที่อยู่ในอ้อมแขนอยากตกตะลึง ด้วยความสงสัยโจวโนะอุจิจึงมองหน้าของคนที่อยู่ในแขนของเพื่อนรัก

 

"!!!!!!"

 

"อาเทม!!!!!!"

________________________________________