คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 :จูบแรก..! [100%]
อัพต่อก็ได้!! (ไรท์เตอร์ของฟิคชั่นนี้เป็นคนบ้ายอค่ะ 555555)
##มาอ่านกันเถอะ มาอ่านกันเถอะ##
ตอนที่ 3 : จูบแรก..!
“ลุซซูเรีย! ลุซซูเรีย!!” เสียงตะโกนเรียกหาแม่บ้านของวาเรียดังก้องไปทั่วปราสาทและบริเวณรอบ โดยอุ้มร่างบางไว้ในแผงอกด้วยท่าเจ้าสาว
“อะไรของแกวะ ..แล้วนั่นใคร!?” ตามด้วยเสียงตอบรับของผบ.แห่งวาเรีย เมื่อเห็นร่างบางในห้องอกของเบลล์ก็แปลกใจไม่น้อย
“ฟรานไง ไอเด็กใหม่อะ” เบลล์ตอบอย่างกระวนกระวาย
“อ๋อ... เออๆ ละเจ้านี่มันเป็นอะไรของมัน?
“ไม่มีอะไรหรอก ถ้าแกเจอลุซซูเรียก็บอกให้มาหาเจ้าชายที่ห้องรับแขกด้วยล่ะ”
“โว้ยยยย ชั้นเป็นผู้บัญชาการนะโว้ย มาสั่งงี้ได้ไงฟะ -_-”
“แต่นี่มันปราสาทของเจ้าชายนะ -_-++” เบลล์บ่นอุบอิบพร้อมพาร่างของฟรานมานอนที่โซฟาห้องรับแขก
ณ ห้องรับแขก ปราสาทวาเรีย
“ฟาริน พี่ขอโทษ..” เบลล์คุกเข่าอยู่ข้างโซฟาว่าด้วยความสำนึกผิด พลางจ้องมองใบหน้าซีดเผือดลูบหัวฟรานเบาๆอย่างนึกปลอบประโลมและค่อยๆก้มมาจุมพิตที่ริมฝีปากบาง..
“มาละจ้าาา อ่ะ อุ๊ยตาย! นั่นเบลล์จะทำอะไรน้องน่ะ.. เดี๋ยวนี้เด็กหนุ่มก็ไม่เว้นแล้วหรอจ๊ะ~” เสียงแซวของลุซซูเรียดังมาแต่ไกลพร้อมกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาหาเบลล์กับฟราน
“ตุ๊ดบ้า!” เบลล์สบถเล็กน้อย ก่อนที่จะยืนขึ้นเต็มความสูงและเอามือล้วงกระเป๋ากางเกง เนียน ทำไม่รู้ไม่ชี้
“ต๊าย หยาบคายที่สุด! สคอวลี่บอกว่าเบลล์เรียกหาเจ๊.. ว่าแต่มีอะไรหรอ?”
“รักษาให้หน่อย..”
“หืม?”
“เจ้าเด็กนี่น่ะ รักษาให้หน่อย-_-”
“น้องไปโดนอะไรมาล่ะ.. นี่ยังไม่พ้นวันนึงเลยนะ!” ลุซซูเรียตวาดเบลล์ที่ทำให้เด็กใหม่มีสภาพไม่ต่างจากศพอย่างนี้
“ก็..”
“นี่อย่าบอกนะว่า..”
“น้ำยานั้นนั่นแหละ...” เบลล์ตอบไปอย่างปลงๆ
“พระเจ้า! มาม่อนซึ่งเป็นเจ้าของยา ยังต้องตายเพราะเผลอไปสัมผัสกับมันเชียวนะ นี้แกฉีดใส่น้อง..”
“ไม่ได้ฉีดใส่ ก็ฉีดทั่วๆห้องอะ..” คนสำนึกผิดแก้ตัวด้วยน้ำเสียงที่เบาลงเรื่อยๆ
“ตายละ! เปิดกล่องด่วนเลยฮร๊าาา ชึ้บ!” พูดจบ ลุซซูเรียก็นำแหวนไฟสีอรุณที่สวมอยู่นิ้วกลางข้างขวาใส่ไปในอาวุธกล่องในมือซ้าย ไม่นานนัก ‘คูจัง’ นกยูงคู่ใจเจ้าของกล่องก็ปรากฏตรงหน้าเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บ ซึ่งเป็นคุณสมบัติของธาตุอรุณทันใด
“ท่าเยอะชะมัด..”
“รักษา~”
‘ฟรุ๊งฟริ๊งๆๆ~’
“เดี๋ยวก็ดีขึ้นแล้วล่ะจ้ะ ให้น้องนอนพักสักแปป.. เจ๊ไปละน้า ”
“อือ ไปได้แล้วไป๊”
“อย่าทิ้งฟาไว้ที่นี่คนเดียว.. ฟากลัว..” ลุซซูเรียเพิ่งจะก้าวออกไปจากห้องไม่นาน จู่ๆ ฟรานก็ละเมอเพ้อถึงเหตุการณ์เมื่อครั้งยังเยาว์
“ฟารินจริงๆหรอเนี่ย..”
“พี่เบลล์ อย่าทิ้งฟา..”
“ฟาริน พี่ขอโทษ!” เบลล์ตะโกนพร้อมดึงฟรานเข้ามากอด
“แค่กๆ.. รุ่นพี่! มากอดme ทำไมเนี่ย! @_@”
ตายละหวาพิศวาสอะไรเรานักหนา หรือว่า..รู้แล้วว่าเราเป็นผู้หญิง!? ฟรานคิดในใจ
“ฟาริน ทำไมต้องแกล้งจำพี่ไม่ได้ หืม..” เบลล์ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“นี่รุ่นพี่ me เริ่มงงแล้วนะ ฟารินไหนอะ นี่ฟราน.. สับสนไรป้ะเนี่ย สมงสมอง ไปหมดละ -0-”
“ปากดีนักนะ เดี๋ยวก็ปิดปากด้วยปากของพี่ซะเลยหนิ.. ชิชิชิ”
“เลิกใช้น้ำเสียงอย่างนั้นกับ me สักทีเหอะครับ..me น่ะเป็นผู้ชายนะ ไม่หลงคารมรุ่นพี่หรอกครับ”
“...” ช่างใจร้ายกับพี่จังเลย...
“แล้วนี่ me เป็นอะไรอะ ทำไมมาอยู่ห้องนี้”
“ฟาริน พี่ขอถามตรงๆนะ”
“จะให้บอกกี่ครั้งเนี่ย ว่า me ไม่ใช่ฟารินอะไรนั่นน่ะ -0-”
“เราโกรธพี่ใช่ไหม ที่พี่ทิ้งเราไว้ในห้องนั่น.. คือพี่ออกไปตามคนมาช่วย พอพี่กลับมา พี่ก็ไม่เห็นเราแล้ว.. ฟาริน โกรธพี่มากใช่มั้ย.. คือพี่ขอโทษ.. พี่ผิด.. พี่..” เบลล์ประคองใบหน้าสวยของฟรานและพล่ามไปโดยไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น
“โอ๊ย!!” ฟรานสะบัดมือของเบลล์ออกไปพร้อมกุมขมับตนอย่างแรง บ่งบอกถึงอาการเจ็บหัวอย่างสุดขีด
“ฟาริน!”
“ออกไป!! โอ๊ยย”
“ฟาริน.. อย่าทำกับพี่แบบนี้เลยนะ การที่เราโดนคนที่เรารักแกล้งลืมกัน มันไม่สนุกหรอกนะ”
“ไม่ใช่! ไม่ใช่ฟาริน!! อื้อ~” เบลล์ไม่สามารถหักห้ามใจของตนต่อไปได้อีกแล้ว.. ด้วยความโมโหในความดื้อรั้นของคนตรงหน้า ทำให้เขากดสองมือเล็กของฟรานเข้ากับพนักพิงของโซฟาโดยไม่ให้ร่างบางหนีไปไหนได้และบดขยี้ริมฝีปากบางด้วยจุมพิตอันร้อนแรงที่เขามอบให้
“อื้อ OxO!”
“ชิชิชิ”
“แฮ่กๆ”
เมื่อเบลล์ดูดดื่มความหวานของริมฝีปากฟรานเสร็จแล้วก็หัวเราะอย่างชอบใจ เมื่อได้โอกาสฟรานจึงใช้ฝ่าเท้าเล็กยันคนตรงหน้าจนกลิ้งตกโซฟา พร้อมลุกขึ้นและวิ่งออกไปจากห้องนั้นโดยไว
“รุ่นพี่บ้า!”
“ฟาริน เดี๋ยวก่อน!” แต่ไม่ทันแล้ว.. เขาคงจะโดนเจ้าหญิงอันเป็นที่รักเกลียดเข้าแล้วเป็นแน่..
ทางด้านฟราน
“อะ อ้าว หายดีแล้วหรอจ๊ะ ฟรานจัง”
“เจ๊ฮะ me ไปทำธุระในเมือง คงไม่กลับมาที่นี่สักพักน้า บายยย~” คนถูกถามตอบตะโกนไล่หลังมาและวิ่งหายออกไปจากปราสาท โดยไม่หันกลับมามองอีก
“ลุซซูเรีย เห็นฟรานหรือเปล่า!!” ตามด้วยเบลล์ที่วิ่งมาเจอเข้ากับสาวใหญ่ทันที
“อ้อ เพิ่งจะสวนทางกับชั้นเมื่อกี๊เองน้า เห็นว่าจะเข้าเมืองน่ะ.. แล้วก็ดูรีบร้อนมากด้วย อ่ะ อ้าว แล้วนั่นจะไปไหน —”
“บ้าเอ๊ย!”
—TBC —
##bobellciel## 14/01/2015
- งือออ ใครกันแน่นะที่ใจร้าย *-*
- ติชมกันได้นะค้ะ >_<
- สำหรับใครที่เฝ้ารอแนวที่อยากอ่าน หรือต้องการแบบไหน คอมเม้นท์ไว้ได้เลยนะค้า จะพยายามแต่งให้ค่ะ ^-^
ความคิดเห็น