คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 : หื่นแรกพบ(?) [100%]
แหม่ อย่าเพิ่งว่าโบกันสิ (ผมนี่ห่างหายไปสองปีเลยฮะ._.) ขอโทษที่ไม่มาอัพเลย พอดีโบขี้เกียจเข้ามาเช็คเพราะคิดว่าคงไม่มีคนอ่านเท่าไหร่ ขอโทษด้วยนะคะ -/\-
#ดีใจนะคะที่มีคนชอบฟิครีบอร์นแนวนี้
#โบว่าน่าจะไปไม่รอดเหมือนที่คุณบุ๋มบิ๋มบอกค่ะ เพราะตอนนี้พล็อตเรื่องหายไปแล้ว~
##มาอ่านกันเถอะ มาอ่านกันเถอะ##
ตอนที่ 2 : หื่นแรกพบ(?)
“ออกไปเลยนะเจ้าเด็กบ้า -*- ”
“จะให้ meไปไหนอะ ก็ไหงว่านี่ห้องของ me ?”
“ห้องเจ้าชายคนเดียวเว้ย!”
“ก็ไม่ได้อยากอยู่นักหรอก(' ')”
“หน็อย! เจ้าเด็กนี่”
“อะไรกันน่ะเบลล์” น้ำเสียงเย้ายวนของผู้หญิงที่น่าจะชื่อมีเรียเอ่ยถาม พร้อมเดินออกมาสวมกอดเบลล์จากด้านหลัง ในสภาพที่สวมใส่เพียงชุดคลุมอาบน้ำ
“แกชื่ออะไรนะ?” แต่คนถูกกอดก็ไม่ได้สนใจเท่าใดนัก แต่กลับสนใจคนตรงหน้ามากกว่า..
“me ชื่อฟราน..”
“หึ รู้อะไรไหม.. คนนอกที่เพิ่งจะเข้ามาน่ะ ต้องโดนรับน้อง”
“รับน้อง??” ฟรานเอ่ยถามอย่างสงสัย
“มีเรีย เธอกลับไปก่อน”
“อะไรกันน่ะเบลล์!! อย่าบอกนะว่านายเป็นเกย์! ”
“บอกให้กลับก็กลับไปไง! น่ารำคาญ!” คนที่ได้ถูกเรียกว่าเจ้าชายตวาดกลับ ทำให้คู่นอนของเขาต้องเงียบปากและเดินกลับเข้าห้องไปหยิบกระเป๋าอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่เธอก็ไม่อยากขัดใจเขาสักเท่าไหร่ เพราะรู้ดีว่าหากทำให้เบลล์โกรธแล้วล่ะก็ เธอจะมีสภาพยังไง..
“ส่วนแก เข้ามาก่อนสิ” เมื่อมีเรียเดินออกไปแล้ว เบลล์จึงลากกระเป๋าเดินทางของฟรานเข้าไปข้างใน โดยที่เจ้าของกระเป๋าได้แต่เดินตามเข้าไปนั่งบนเก้าอี้ยาวปลายเตียงพร้อมหันมองบรรยากาศรอบตัว โดยที่ไม่ได้รับรู้ถึงอันตรายที่ตนกำลังจะได้รับเลยสักนิด
‘แกร็ก..’
“เน่ๆ รุ่นพี่จะล็อคประตูทำไมละครับ?” เสียงล็อคกลอนประตูดึงดูดความสนใจฟราน
“ก็..รับน้องไง ชิชิชิ” เจ้าของหัวหัวเราะตามสไตล์ของตนเอง ก่อนเดินย่างสามขุมมาหาร่างบางที่กำลังถอยขึ้นไปบนเตียงเรื่อยๆ
ให้ตายสิ! นี่มันยั่วกันชัดๆ! เบลล์คิดในใจ ไม่รอช้าที่จะรุกเข้าไปหาคนบนเตียงอย่างถือวิสาสะ เขาอาจจะกำลังคิดว่าที่นี่คือห้องเขา เขาจะทำอะไรกับใครก็ได้ล่ะมั้ง..
“รุ่นพี่..เล่นงี้ meไม่สนุกนะ!”
“เจ้าชายก็ไม่ได้เล่นนะ ชิชิชิ” ทว่าเสียงทักท้วงของฟรานไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อความหื่นกาม(?)ของเบลล์เลยสักนิด
‘ฟุ่บ!’ จู่ๆคนตัวสูงกว่าก็รุกเข้าหาร่างบางบนเตียง แต่คนที่ถูกรุกก็หาอยู่เฉยไม่ เพราะเจ้าตัวได้สลายตัวกลายเป็นควันสีครามหายไปในอากาศเสียแล้ว
“อ้อ... แกมันธาตุหมอกนี่นา” เจ้าชายก็กระจ่างในทันที.. พลางเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหยิบขวดน้ำหอมแก้วรูปกบภายในบรรจุน้ำยาสีเขียวอ่อนมาฉีดทั่วห้อง
“แค่กๆ อะไรกันเนี่ย” ฟรานไอออกมา เพราะภาพมายาของตนเสื่อมคลาย ทำให้เบลล์ยิ้มและหัวเราะร่า
“ชิชิชิ~”
“เป็นไปได้ไง ก็นี่น่ะ..แค่กๆ”
“ของมาม่อนน่ะ เจ้านั่นให้เจ้าชายไว้เพื่อเผยตำแหน่งศัตรูใกล้ตัว หากศัตรูที่เป็นธาตุหมอกโดนเข้าไปก็จะขยับตัวไม่ได้สักพักเลยแหละ เจ๋งดีใช่ไหมล่ะ!?” คนตัวสูงโยนขวดน้ำหอมไว้บนเตียง ยืนกอดอกและยกยิ้มอย่างภาคภูมิใจ(?)
“อ๊ะ! รุ่นพี่หยุดอยู่ตรงนั้นนะ!” คนตัวเล็กที่นั่งฟุบอยู่อีกมุมหนึ่งของห้องชี้ห้ามเจ้าชายหื่นกาม พร้อมสร้างภาพมายาอีกชั้น เป็นลวดหนามที่โผล่มาจากพื้นล้อมรอบตัวเบลล์เอาไว้
“ถ้าขยับละก็นะ! me จะใช้ลวดหนามนี่รัดตัวรุ่นพี่ตายแน่! ” คนตัวเล็กขู่ฟ่อ ทั้งๆที่ตนเองก็มีสภาพที่สุดจะแย่อยู่แล้ว
“เห้อ ก็ได้ๆเจ้าชายก็แค่อยากเล่นด้วย ไม่เห็นต้องจริงจังเลยนี่นา” เบลล์ถอนหายใจ พร้อมชูมือทั้งสองข้างระดับอก บ่งบอกถึงการยอมแพ้และขอโทษเป็นนัยๆ
“ก็รุ่นพี่จะปล้ำ me!!”
“ ก็บอกแล้วว่าแค่อยากเล่นด้วย แกเองก็เป็นเด็กผู้ชายจะกลัวนักหนาอะไรหะ? หรือว่า..?” เบลล์หยุดพูดพร้อมคลี่ยิ้มอย่างมีเลศนัย
“อะไร!meเป็นผู้ชาย!” ร่างบางเถียงกลับอย่างทันควันก่อนที่เบลล์จะพูดอะไรที่ฟรานกำลังคิดอยู่ออกมา
“โอเคๆ ผู้ชายๆ”
“แล้วก็นะ.. ไม่ ‘เด็ก’ แล้วด้วย! meอะ 18 ปีแล้ว!”
“อืม..ปีนี้เจ้าชายก็ 25 แล้ว แกกับเจ้าชายก็ห่างกัน 7 ปี พอๆกับที่เจ้าชายห่างกับเจ้าหญิงเลยแหละ”
“เจ้าหญิง?” ฟรานเอ่ยถามเบาๆอย่างงงๆ ก่อนที่จะพยุงตัวเองขึ้นมา เพราะเริ่มขยับตัวได้แล้ว
“อยากฟังไหม ถ้าอยากล่ะก็..คลายภาพมายาให้เจ้าชายสิ เกร็งจนเมื่อยหมดแล้วเนี่ย!” เบลล์บ่นอุบอิบ
“...”
“ก็ได้ๆ เจ้าชายสัญญาละกันว่าจะไม่ทำอะไรแก” เบลล์ถึงกับต้องยอม เมื่ออีกฝ่ายจ้องเขาอย่างไม่ไว้ใจ
“เห้อ~” เมื่อฟรานคลายภาพมายาให้ เบลล์ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
“เล่ามาสิ meอยากฟังแล้ว แต่รุ่นพี่ต้องนั่งตรงนั้นนะ meไม่ไว้ใจ”
“ก็ได้~ เรื่องมันมีอยู่ว่า.. เมื่อ 10 ปีก่อน ที่นี่น่ะเป็นอาณาจักรแห่งพี่น้อง คืออาณาจักรวาเรียและอีกอาณาจักรนึง ชื่ออาณาจักรฟาฟา ทั้งสองเป็นพันธมิตรกัน อยู่มาวันนึง..”
‘ฟึ่บ’ ไม่ทันที่เบลล์จะเล่าต่อ ฟรานก็ล้มพับไปนอนอยู่บนพื้น
“เอ้า! เจ้ากบ เสียมารยาทนะเนี่ย”
“...”
"ไม่ตอบเจ้าชายปล้ำนะเว้ย.."
"..." เบลล์เห็นถึงความผิดปกติจึงเดินเข้ามาหาฟรานและสะกิด
“เจ้าบ้า! ตัวแกร้อนมากเลยนะเนี่ย เมื่อกี๊ยังดีๆอยู่เลย” ร่างสูงสบถอย่างหัวเสียพร้อมพยุงร่างบางมาไว้ในอ้อมกอดของตน
"ฟาริน.."
“me เจ็บ..” ฟรานละเมอได้ไม่กี่คำก็หมดสติบนอ้อมอกของเบลล์อีกครั้ง
"โถ่.. นี่พี่แกล้งเราแรงไปอีกแล้วหรอเนี่ย!!" เบลล์โทษตัวเองที่ทำให้ฟรานมีสภาพเป็นแบบนี้อย่างหัวเสีย
—TBC —
##bobellciel## 05/01/2015
- หวาย~ เบลล์แกล้งอะไรฟรานอีกละเนี่ย ใจร้ายอีกแล้วนะ เมะของเรา
- รอติดตามตอนต่อไปนะคะ(อีกนานแหละจ้ะ กว่าจะได้อัพ 5555555555555)
ความคิดเห็น