คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 : ฟาริน [100%]
หลังจากที่อ่านบทนำไปคร่าวๆแล้ว มาอ่านต่อกันเลยนะคะ
##มาอ่านกันเถอะ มาอ่านกันเถอะ##
ตอนที่ 1 : ฟาริน
ชั้นสองของปราสาทวาเรีย
“แกพาเด็กนี่ไปพักกับเบลล์ซะ!! ส่วนฉันจะไปรายงานเจ้าบอสตะไลนั่นเอง!!!” ผบ.หัวขาวแห่งวาเรียบ่นแจ้วๆ พลางเดินหายไปยังอีกมุมนึงของคฤหาสน์
“เดี๋ยวเจ๊จะพาไปดูห้องนะฮร๊า ตามมาม๊ะ” เจ๊ลุซว่าพลางเดินนำmeไปทางตรงข้ามกับที่ ผบ.หายไปเมื่อครู่
“เจ๊ๆ ทำไมmeต้องพักกับคนที่ชื่อเบลล์ล่ะคร้าบ” meถามเจ๊ขณะที่กำลังเดินตามอยู่ข้างหลัง
“ต๊ายย ลืมบอกไปเลยจ่ะ คือพวกเราแบ่งห้องนอนเป็นคู่ๆน๊ะจ๊ะ ทั้งหมดมี 3 คู่>O< สควอลี่เจ้าคนหัวขาวเมื่อกี๊น่ะ ต้องนอนกับบอส เพราะว่าสควอลี่น่ะเป็นถึงผู้ช่วยบอส สองคนนี้จึงต้องอยู่ติดกัน แต่ฟรานจังไม่ต้องห่วงนะฮร๊า แต่ละห้องนี่กว้างเท่ากับบ้านเดี่ยวชั้นเดียวเลยน้า~ มีความเป็นส่วนตัวมากเลยจ้ะ!!” เจ๊ว่าพลางหันมาบิดตูดใส่me เบาๆ
“แล้วเจ๊นอนกับใครล่ะคร้าบ(’ ’)” meถามด้วยความแปลกใจ ก็แหม..สภาพเจ๊แกอยู่แบบนี้ ใครมันจะกล้านอนด้วยล่ะ จริงมั้ย
“หืมมม อยากนอนกับเจ๊หรอฮร๊า โฮะๆๆๆ” เจ๊ตุ๊ดนี่หัวเราะป้องปากอย่างสะใจ น่าหมั่นไส้จริงๆเลยโถ่-_-
“- -+++”
“อะ..เอ่อเจ๊ล้อเล่นๆๆ เจ๊นอนกับเลวี่น่ะจ้ะ เป็นหัวหน้ายาม แต่ตอนนี้เลวี่จังไปหาเนื้อโกเบให้บอสน่ะฮร๊า ส่วนเจ๊เป็นหัวหน้าแม่บ้าน เลยต้องนอนชั้นล่าง จะได้ดูแลครัวได้ง่ายๆ ห้องแรกที่อยู่ทางขวามือของประตูคฤหาสน์อะจ้า”
“แล้วคนที่ชื่อเบลล์เขาทำอะไรหรอครับ..”
“เอ่อ.. วันๆก็คงจะพาพวกชะนีมานอนด้วยน่ะ แต่ฟรานจังอย่าไปใส่ใจเลย เบลล์น่ะ..เดี๋ยวก็เป็นเอดส์ตาย โฮะๆๆๆ เอาล่ะๆ เอากระเป๋าไปเก็บกันก่อนเน้อ...”
‘ติ๊ดๆๆๆ ลุซซเรียมาเขต6ด่วน! ติ๊ดๆๆๆ’ เจ๊เดินตรงมาหยุดอยู่ห้องๆนึงที่อยู่สุดทางเดิน ก่อนที่เครื่องส่งสัญญาณขนาดจิ๋วที่ติดอยู่กับหูของเจ๊จะดังขึ้น
“ต๊ายยย! เจ๊ลืมไปเลย พอดีมีงานด่วนซะด้วย!!”
“อ่า..เจ๊ไปก่อนก็ได้นะครับ meเข้าไปเองได้ ว่าแต่..ใช่ห้องพักmeแน่ใช่มั้ยครับ?”
“อ้อจ้า ใช่แล้วๆๆ เอาเป็นว่า ถ้าเบลล์ออกมาก็บอกด้วยละกันน้า ว่าหนูมาแทนมาม่อน ดูแลตัวเองนะจ๊ะเด็กน้อย Bye~ ^O^” พูดจบเจ๊ก็รีบวิ่งออกไปไหนก็ไม่รู้ด้วยท่าทางเป็นกังวล
‘ก๊อกๆๆ’
“อ๊า..โอ้ววว ซี๊ดดดด~ บลาๆๆ”
เสียงครางหนักหน่วงในห้อง บ่งบอกถึงบทเพลงบรรเลงรักแสนเร่าร้อน meเองก็ไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรแบบนี้นักหรอก..แต่เท่าที่เจ๊เล่ามา คนที่ชื่อเบลล์นี่คงหื่นตัวพ่อแน่เลย แล้วไอที่ครางอยู่ในห้องก็คงจะไม่พ้นเรื่อง ‘อย่างว่า’ แน่ๆ - -
‘ก๊อกๆๆๆ!!’ meเคาะประตูดังขึ้นอีกเท่าตัวความโมโห และอยากกวนประสาทคนที่อยู่ในห้อง
‘แกร็ก..’ ประตูห้องไม้สักแกะสลักลายหรูอย่างดีถูกเปิดออกด้วยความเร็วสูงตามอารมณ์ของผู้เปิด ปรากฏร่างผู้ชายสูงโปร่งใส่ผ้าขนหนูเพียงท่อนล่าง ผมสีทองชี้ไม่เป็นทรง และเอ่อ..ไม่มีตา - -
“ฟาริน..” คนตรงหน้าmeบ่นพึมพำเบาๆ ถ้าได้ยินไม่ผิด เขาเรียกmeเป็นชื่อผู้หญิงด้วย และยังก้มลงมามองme ด้วยท่าทีที่มั่นใจสุดๆ เอ๊ะ! เดี๋ยวนะ..เรียกชื่อผู้หญิงงั้นหรอ อย่าบอกนะว่า..รู้แล้วงั้นหรอ!!?
“ฟาริน? ว้อท...??” meพยายามเนียนต่อไปโดยการทำเป็นไม่รู้เรื่อง และชี้ตัวเองเชิงถามเขาว่าเรียกmeงั้นหรอ.. ว่าแต่อะไรคือฟารินล่ะเอ่อ..คนๆนี้เขามองmeแปลกๆทำไม? ไม่น่าไว้ใจสุดๆเลยแหะ-0-
“ฟารินจริงๆด้วย!!”
‘ฟุ่บ!’ จู่ๆ ไอบ้านี่ก็โพล่งเข้ามากอดme จน ตัวของmeลอยเหนือขึ้นจากพื้น
“เฮ้ย!เดี๋ยว! อะไรของคุณ!!!”
“ฟารินนน เจ้าชายคิดถึงฟารินน!! เจ้าชายดีใจจังเลยย ยิปปี้~”
“ใครคือเจ้าชาย..ใครคือฟาริน”
“นี่เราจำพี่ไม่ได้จริงๆหรอ” เสียงของคนตรงหน้าเศร้าหมองขึ้นนิดหน่อย พร้อมสรรพนามใช้เรียกที่เปลี่ยนไปจนแลดูสนิทสนมกันมาก
“รุ่นพี่..รุ่นพี่!!” meพยายามจะทุบตีคนตรงหน้า แต่กลับไม่เป็นผลเลยสักนิด แถมยังถูกกอดแน่นกว่าเดิมอีก - -
“เราอย่าทำกับพี่แบบนี้เลยนะ ทั้งๆที่สัญญาว่าจะปกป้องเราให้ถึงที่สุด แต่พี่กลับทำไม่ได้อย่างที่พูด ..พี่ขอโทษนะฟาริน”
อ๊ากกกกก! จู่ๆ รุ่นพี่คนนี้ก็พล่ามอะไรไม่รู้ บลาๆๆอยู่คนเดียว แล้วไอการที่อกแกร่งของคนตรงหน้าที่ไม่เคยรู้จักกัน แถมท่อนบนของอีกฝ่ายที่เปลือยเปล่ายังสัมผัสเข้ากับหน้าอกของmeที่มีเพียงเสื้อยืดบางๆกั้นอยู่อีกมันโคตรจะไม่ยุติธรรมสำหรับmeเลยสักนิด! ถึงแม้ว่าmeจะใช้ภาพมายาบดบังขนาดที่แท้จริงของมันที่มีขนาดเพียงลูกไข่ดาว(?)เอาไว้ได้ แต่ความรู้สึกของmeในตอนนี้ ไม่ต่างอะไรกับการถูกลวนลามทางเพศเลย -0-
“บ้ากันไปใหญ่แล้ว!! มีสติหน่อยสิครับรุ่นพี่ ดูดีๆสิ meเป็นผู้ชาย!!”
“...”
“...”
“อา..เบลล์ หายไปไหนเอ่ยย มาให้มีเรียกอดหน่อยสิ..อืม..” เนิ่นนานที่เราต่างนิ่งด้วยกันทั้งคู่ จนกระทั่งเสียงครางหวานบนเตียงของคนที่ชื่อ ‘มีเรีย’ เอ่ยขัดบรรยากาศอันแสนมาคุขึ้นด้วยน้ำเสียงอันเย้ายวน
‘ตึง!’
“โอ๊ย!! meเจ็บนะ!” จู่ๆคนตรงหน้าก็ปลดปล่อยพันธนาการme โดยการหยุดกอดและกางแขนออก 180องศาฯ ส่งผลให้ร่างอันแสนบอบบางของmeหล่นตุ้บกระแทกเข้ากับพื้นหน้าห้องอย่างจัง
“ถ้างั้นแกเป็นใคร!!” พอรุ่นพี่รู้ว่าmeไม่ใช่ยอดยาหยีที่ชื่อฟารินอะไรนั่น ก็เปลี่ยนมาเรียกme แบบหน้ามือกลับกลายเป็นหลังมือเลยทีเดียว แถมยังตวาดใส่อีกต่างหาก-0-
“meชื่อฟราน มาอยู่ที่นี่แทนผู้พิทักษ์สายหมอกคนเก่าคร้าบ” meค่อยๆยันกายลุกขึ้น พลางลูบก้นป้อยๆด้วยความเจ็บปวด
“ไม่มีใครมาแทนมาม่อนได้ ออกไปซะ!!!”
“อ่าเร๊ะ..?” คือ...รุ่นพี่มาอารมณ์เสียใส่meทำไม meงงเบาๆ -_-
—TBC —
##bobellciel## 31/10/2013
- อุ้ปส์!! อัพเสร็จไปอีกตอนนึง!! ตรงวันฮาโลวีนพอดีเลยจ้า ดีใจจังง>[]< (เกี่ยว?)
- ฉากแรกก็ดราม่าบ่อน้ำตาแตกละ ภาวนาต่อไปว่าขอให้มีรีดเดอร์มาอ่านกันเยอะๆ ชอบแนวนี้กันเยอะๆ เพี้ยงง!! 5555555555
- วันนี้ก็..สุขสันต์วันฮาโลวีนนะคะ ยิปปี้ ปุ้งๆ~ ระวังผีแฮ่ๆกันด้วยนะค้าา ยิปปี้~>3<
ความคิดเห็น