ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ยิ่งใกล้
......ริส......
"เฮ้ย!! ริสะออเวรยั"
ผมหันไปมอนที่ทัผม ไม่ใ่ใรหรอรับ "หมอแทยอน" เพื่อนสนิทอผมอีนเราสนิทันเร็วมารับ้วยทัศนิหลายๆ อย่าเหมือนันโยเรื่อมาเฟีย เราสอนไม่อบมาเฟียทัู้่้วยปมที่ล้ายๆ ัน หมอแทยอนไม่อบมาเฟียเพราะมันพรารอบรัวอเาไป ผมเลียมาเฟียเพราะมันพรานรัอผมไป มันเปลี่ยนนรัอผมให้ลายเป็นใรอีนที่ผมไม่รู้ั
"เอ่อ...อีั่วโม็ออเวรแล้ว นายออเวรแล้ว็ลับไปพัเถอะวันนี้ผ่าัมาทั้วัน"
"อืม ั้นันลับ่อนนะเว้ย เมื่อยิบแ็ับรถีๆ ริส วบะมาสอืนแล้ว"
หมอแทยอนเินมาบบ่าผมเบาๆ ผมพยัหน้า่อนะร่ำลาันอีรั้ แล้วผม็เินลับมายัห้อทำานอผมเพื่อรวเ็อะไรอันิหน่อย่่อนะไ้ออเวรริๆ
"มาแล้วเหรอรับุหมอ"
เมื่อเปิประูเ้ามาในห้อ็้อใเมื่อพบับใรบานที่ผมไม่ิว่าะพบถ้าไม่ำเป็น
"ุสิ!!!! ุมาไ้ไ"
มาเฟียมานิ่มอผมนิ่ไม่อบผมเินอ้อมไปนั่ในที่อผม่อนะุยัับผู้มาเยือนอีรั้นึ
"ผมัยาฝาุธนาไปแล้วนี่ หรือุยัปวท้ออยู่?"
"เปล่า ผมไม่ไ้เป็นอะไรแล้ว เอ่อนี่ ผมไ้ยินพยาบาลอุบอว่าุำลัะออเวรใ่ป่ะ"
"รับ ผมำลัะลับแล้ว ุมีอะไรหรือเปล่า"
ผมถามพยายามปรับเสียให้นิ่ วาัวให้ห่าเหิน
"ผมหิว ไปหาอะไรินเป็นเพื่อนหน่อย"
ผมมอหน้านที่นั่อยู่ฝั่ร้ามอย่าไม่เ้าใ
"ทำไมผม้อไปหาอะไรินับุ้วย ุ็ไปับลูน้อุสิ หรือสาวๆ ในอนโทรลุ็ไ้มีเยอะไม่ใ่เหรอ"
ผมพูพร้อมเ็น์สารไป้วย
"รู้้วยเหรอ แสว่าิามผมสินะ"
"ผมเปล่าิามนะ แ่ผมไ้ยินพยาบาลเาุยัน พวเ้าู้็เป็นเรื่อธรรม๊า"
"น้ำเสียสะบัๆ ฟัแล้วไม่ธรรมาเลย"
"ธรรมา ผมไม่ไ้มีอะไร"
"หึ!! เื่อรับุหมอ"
ผมยัเ็น์เอสาร่อ ู่ๆ พ่อมาเฟียให่็ึแฟ้มเอสารอผมไป
"หมเวลาทำานอุหมอแล้วรับ ไปหาอะไรินไ้ นี่ผมเริ่มะปวท้อแล้วนะเนี้ย"
ผม้อนัวสูที่แสร้ทำหน้านิ่ว
"ทำไมผม้อไป้วย แล้วรุาเอามือถือผมืนมา"
ผมยื่นมือไปท้วมือถืออผมที่ไม่รู้พี่สิโหยิบไปอนไหน
"ไม่ ไปหาอะไรินเป็นเพื่อนผม่อน ุเป็นหมอูแลอาารอผม ุือหมอประำัวผมุ็้อเทแร์ผมหน่อย นี่็ถือว่าารรัษานะ ถ้าผมไม่ไ้ินอะไร ท้อผม็ะปวนะรับ"
เป็นไ!! เ้าเล่ห์มั้ยล่ะ ผมถอนหายใอย่าเ็ๆ
"แ่ไป็บใ่มั้ย"
"รับ"
"รับ ั้นนำไปเลยรับมื้อนี้เลี้ย้วยนะรับ"
"ไ้สิรับ เปย์ไม่อั้น"
ผมเบะปาให้อย่าหมั้นไส้่อนร่าสูะเินนำผมไปยัรถอเา
"ทำไมเลือร้านนี้"
ผมถามพี่สิโ้วยอาารสั่นไหว ็ร้านที่พี่สิโเลือพาผมมาือร้านไ่ทอื่อัที่ผมโรอบินอ่ะ พี่ี่สิโพาผมมาร้านนี้เพื่ออะไรเพราะพี่เาไม่่อยอบินเท่าไร
"ทำไมรับ ผมทราบมาว่าุหมออบ ุหมอะไ้ินเยอะๆ ัวเหลือนิเียวแล้ว"
ประโยหลัพี่สิโพึมพำเพื่อราวพูับัวเอ หัวใผมระุวููบ ผมรีบปรับวามรู้สึัวเอ
"อย่าหวั่นไหวริส นิ่ไว้ นิ่ไว้"
ผม่มใให้สบ่อนะเริ่มินอาหารรหน้าอย่าเียบๆ พี่สิโอยันู่น ันี่แถมหั่นไ่ให้อี ผมมอนรหน้าอย่าไม่เ้าใ
"อย่าสสัยเลยินเถอะ"
เราินันไปเียบๆ ไม่มีบทสนทนาอะไรนอิ่มแล้วึ้นรถลับ
......สิโ......
ผมเหล่มอนที่ำลันั่พิหลัับเบาะแล้วหลับอย่าโหยหา ผมแวะอรถในที่ที่่อน้าส่วนัว ริสหลับไปั้แ่ึ้นรถเหนื่อยมาสินะ ผมโน้มัวมาหาน้าน้า มือ้านึอผมลูบอยู่บนเส้นผมนุ่มพร้อมปัปอยผม้านหน้าให้พ้นาหน้าผาเนียน ปาบาสีสเผยอเล็น้อย นผมยาะห้ามใผม้มลสัมผัสแผ่วับเพียเบาๆ
"พี่ิถึริสนะ"
ผมนั่มอนัวเล็อีสัพั ผมอยาหยุเวลาไว้รนี้ หยุเวลาแ่มีผมับริส ถ้าเลือไ้ผมไม่อยาเป็นรอนายให่อ KK รุ๊ป
"ผมไม่อยารับำแหน่นี้"
"ไม่ไ้ถ้าุสิไม่รับ ะไม่มีใรสืบทอธุระิอุพ่อนะรับ ุสิะปล่อยให้มันไปอยู่ในมือนอื่นเหรอรับ"
ผมำยอม้อรับำแหน่มา้วยวามลำบาใ เพราะพี่สาว็ไม่สามารถะึ้นเป็นนายให่ไ้ เพราะเป็นผู้หิ และมัน็อันรายเินไป
"ถึแล้วรับุหมอ"
ผมปลุนัวเล็เมื่อมาอยัุที่เาบอให้ผมส่เา
"เอ่อ...อบุรับ"'
หมอริสลุึ้นมอผมอย่าใ่อนะรีบลไปารถแล้วเินรไปยัรถอัวเอ ผมรอนหมอริสับรถออไป ถึไ้ออรถับามไปห่าๆ ใริอยาไปส่เาถึที่ไ้เาไม่ยอม ึไ้แ่ับามไลๆ
"พัที่นี่เอเหรอ"
ผมมอนร่าบาเินหายนลับสายา
"นายรับ วันนีุ้สาวโทรมาบอให้นายเ้าไปพบที่รพ. รับ"
สายอวันถัมาอมรเินเ้ามารายานผม ผมรีบละสายาาอเอสารรหน้าเพียไ้ยินำว่ารพ.
"อืม...ั้นเี๋ยวนายามธนาให้ันที ส่วนนาย็ูานแทนันทานี้ถ้าไม่ใ่เรื่อให่โอะไรนายรับเรื่อแทนันไปเลย"
"รับนายให่"
อมร้อมหัวรับำสั่ผม ผมลุึ้นยืน่อนะรีบเินออาห้อไป
"ุสาวยัประุมผู้ถือหุ้นอยู่รับนาย"
เมื่อมาถึธนา็รายานว่าพี่สาวยัไม่ว่าผมพยัหน้ารับทราบ
"ั้นนายรอพี่สาวที่นี่ พี่สาวประุมเสร็โทรามัน้วย"
"นายะไปไหนรับ"
"หาหมอประำัว"
ผมพูบ็รีบเิน ไปยัทาไปห้อ
หมอริส ั้แ่ไ้พบันอีรั้ ผม็ยาะห้ามใที่ะไม่ิถึเ้าเ่าน้อยอผม
"ฮ่าๆๆๆๆ ริเหรอเฟียส แนี่มันเปิ่นมา"
ผมเินมาไ้ไม่นาน็พบนที่ผมิถึ ริสำลัยืนุยับผู้ายร่าสูโปร่ไม่น่าะ่ำว่า 185 แน่นอน ท่าทีที่สนิมสนม รอยยิ้มที่ริสมอบให้ายนนั้นมันทำให้ผมไม่พอใอย่ามาในหัวใมันบีบรั หึ!! ทำไมมันรู้สึโมโหึ้นมาแบบนี้นะ อยาะับนัวเล็ให้มเียเลย
"หมอริส"
ผมรีบเินรเ้าไปหานัวเล็ ริสหันมามอผม้วยสีหน้าประหลาใ
"ว่าไรับ ุสิมาหาทำไม"
ริสหันมาีหน้านิ่ใส่ผม ทีผมล่ะสัยิ้ม็ไม่มี อเริ่มึ้นล่ะนะ
"ริส ั้นเฟียสไป่อนนะแล้วุยัน"
"เรๆ"
ริสหันไปยิ้มละมัยให้หมอนนั้นอีรั้ ลั่นเลยรับอนนี้รู้สึหัวร้อนึ้นมาเลย ไอ้หมอนั่น็ยิ้มให้ริสเสียหวานหย โอ้ย!!!! นี่เมียูโว้ย...เมียู!!!!!!
ถ้าทำไ้ะะโนแบบนี้ใส่หน้าแม่เลย
"ผมอุยับุหมอหน่อยสิรับ แบบส่วนัว"
ผมพูบ็เินนำริสเ้าไปในห้อทำานอริส
"เ้ามาสิรับ"
ผมเปิประู้าเอาไว้แบบนั้น ริสัสีหน้าเล็น้อยแ่ยอมเินามผมมา
~แร๊~
เสียล็อประูทำให้ริสหันมาทำหน้าใใส่ผม
"ุทำอะไรุสิ!!!!"
"เปล่า....ผมแ่อยาุยับุหมอแบบส่วนัว"
ผม่อยๆ สาวเท้าเ้าไปหาริส็่อยๆ ถอยหลั ถอยไปเรื่อยๆ นิเียนไ้ที่อยู่ภายในห้อรว ผมรีบเ้าไปประบ้านหน้า่อนะริสให้เอนลไปนอนบนเียโยมีผมทาบทับ้านบน
"ะทำอะไรุสิ...ฮื้อ..."
ผมปิปาบา้วยปาอผม่อนะออแรบยี้ มือสอ้า้อแนเล็ว่าับเียรว ริสิ้นัืนอยู้ไ้ั่วรู่็เริ่มนิ่ไม่ัืนปล่อยให้ผมสำรวโพร่ปาหวานับลิ้นนุ่มามวาม้อาร ผมูบปาบาเือบห้านาที็ผละออ ทันทีที่ริสเป็นอิสระ
~~เพลี๊ยะ~~
มือเรียววัลแ้มวาอผมเ็มแร
"ุมันบ้า!!!!!!"
~~มาแล้ว มาแล้วร้า ยัไ็เม้นให้ำลัใไรท์้วยนะ้ะ ^^ ~~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น