ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สัมผัสที่คุ้นเคย
......สิโ......
"นายให่อาารำเริบอีแล้วเหรอรับ หน้าีมาเลยนะรับ ผมว่าวันนี้พั่อนเถอะรับวันนี้ทั้วัยนอาาแฟ นาย็ไม่แะอะไรเลยนะ ทานอาหารสัหน่อยนะรับ"
ธนาบอับผม้วยน้ำเสียที่เป็นห่ว ผมเยหน้าาอเอสารึ้นมามอธนา
"ัน้อรีบเลียร์าน"
ผมบอแ่นั้น็้มหน้าทำาน่อ แ่โอ้ย!!!! ทำไมท้อมันปวนานี้นะ ผมพยายามเ็บอาารแ่ไม่เนียน
"นายรับ ปวมาเหรอรับ พัเถอะรับนายโหมานแบบนี้มาเป็นอาทิย์แล้วนะรับ"
ธนารีบเ้ามาูผม ผมพยายามะฝืนแู่เหมือนมันะยิ่แย่ พอร่าายเริ่มอ่อนแอ อาาร่าๆ ที่เป็น็รุมเร้า
"ไม่้อยุ่หรอธนา ันไหวนายออไปเถอะ"
ผมโบมือไล่ธนาึยอมเินออไปแบบไม่เ็มในั
"โอ้ย!!!! ทำไมมันปวท้อแบบนี้ว่ะ"
ผมเอามือท้อไว้้านึ ทรมานะมัผมอัวลนหน้าผาสัมผัสับโ๊ะทำาน
"ปวนานี้ทำไมถึยัื้อล่ะรับ"
ในะที่ผมำลัพยายามฝืนัวเอับอาารปวท้อที่แสนทรมานเสียที่แสนะุ้นเยทำให้ผมเยหน้าึ้นไปมอ หมอริส หมอริสมายืนอยู่หน้าโ๊ะทำานอผม้วยใบหน้าเรียบเยเย็นา เาเินรเ้ามาับปาาออามือผม พร้อมประอผมให้ลุึ้นยืน
"ลับที่พัับหมอรับ ุ้อพัผ่อน"
"ผมยัทำานไม่เสร็ "
"ุธนารับ พานายใหุ่ไปทีรับ ผมะับรถามไป เอะ!! ไม่ีว่า ุมาับผมีว่าเี๋ยวุะว่าลูน้อุอีแล้วะไม่ยอมลับไปพั"
หมอริสประอผมให้ไปยัรถอเา อนนี้ผมปวท้อมา มาเสียนผมไม่มีแระฝืนัวเอรับ
"ทาน้าว้มเสียหน่อยนะรับ"
ธนายาม้าว้มหอมรุ่นมาให้ผม ผมหันหน้าหนี่อนะหลับาลอนนี้ผมนอนึ่นั่อยู่บนเียรับ
"ถ้าไม่ทานะหายเหรอสิเลิื้อเสียที"
พี่สาว สาวิา พี่สาวนเียวอผมเินเ้ามา้วยอาารร้อนรน ผมลืมาึ้นมอใบหน้าหวานที่เร่เรียอพี่สาวนสวย
"ว่าแล้วธนา้อไปฟ้อพี่สาว"
"ไม่้อไปโทษธนาเลย เราน่ะแหละหัห่วัวเอบ้า อบโหมทำานนร่าายไม่ไหว พอเลยนะห้ามื้อมาทาน้าว้มพี่ป้อน้อทานเินรึ่นะสิ ห้ามื้อ"
ผมยอมทาน้าว้มอย่าว่า่ายแม้ะฝืนัวเอ็เถอะ พี่สาวป้อนไปบ่นไปผมไ้แ่อมยิ้มไม่พูอะไร ผมรู้รับพี่สาวห่วผมนาไหน ถึนา้อหาหมอมาูแลผมโยเพาะ แล้วเลือถูนเสีย้วย ผมเหล่สายาไปมอุหมอริสนเ่ที่ำลัวุ่นเรียมยาให้ผมอยู่ ลำบาใแย่แ่้วยรรยาบรรแพทย์ และพี่สาวอผมไปอร้อสินะ เลย้อทนมารัษาผมแบบนี้
"ยัไพี่ฝาาสิ้วยนะะ หมอริสพี่มีาน่วนที่ฮ่อ้อรีบไปน่ะ่ะ รบวน้วยนะะ"
"รับ ผมรับปาุสาวแล้วผมไม่ผิำพูหรอรับ เิุสาวามสบายรับ"
เสียพูุยไม่ี่ประโยอพี่สาวผม ับหมอริสแผ่วมาให้ผมไ้ยิน ไม่นานร่าบาอหมอริสอเินเ้ามาในห้อ ผมรีบหลับาลทำทีเป็นหลับไปแล้ว เีย้าน้าผมยวบล้วยน้ำหนันที่ลนั่ มือนุ่มแะแ้มผมอย่าอ่อนโยน
"ผมเยิว่าถ้าเอพี่อีผมะไม่สนใ ่อให้พี่ายผม็ไม่สน แ่วันนี้แ่พี่ปวท้อผมับห่วนแทบบ้า ทำไมันพี่ใร้ายับผม พี่เือหัวใผม แ่ผมยัห่วพี่นานี้"
เสียที่เปล่ออมาเ็มไป้วยวามเ็บปว มือนุ่มลผุบแ้มผม ลูบหน้าผาผม ่อนะลุเินาไป ผมไม่ล้าแม้ะระุระิัวผมนอนนิ่เือบั่วโมึลืมาึ้นมา หมอริสหลับอยู่รโฟาไม่ห่าาเียผมมานั ผมลุึ้นาเีย่อนะเินไปทรุายุเ่ารหน้าโฟา มือแร่อผมลูบแผ่วไปับเส้นผมนุ่ม ผมพิารามอหน้าหมอริส แ้มใสยัูอิ่มไม่เปลี่ยน
"ริส พี่อโทษนะ อนนี้มือพี่เปื้อนเลือไปแล้ว พี่ไม่เหมาะสมับ
ริสอีแล้ว"
ผมพูเสียแผ่ว่อนะ้มลหอมแ้มใสเบาๆ อย่าแสนิถึ..
~~มา่อแล้วเน้อ มาน้อยๆ แ่มาบ่อยๆ นะ้ะ
เม้นให้ำลััใไรท์หน่อยนะ เนื้อเรื่อะม่าึ้นเรื่อยๆ ล่ะนะ
ฝาิาม้วยนะะ ~~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น