[ Zelo X You ] Life Married ชีวิตหลังแต่งงานอันเวิ่นเว้อ !

ข้อมูลเบื้องต้น

วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวัน.. ที่ฉันนั่งรอนอนรออย่างน่าเบื่ออยู่ที่บ้าน

เดี๋ยวก่อนเลย.. อย่าพึ่งคิดว่าฉันใช้ชีวิตอย่างสูญเปล่านะคะ ! เห็นแบบนี้ไม่ได้เป็นโสดและแต่งงานแล้ว.. ~

อ๊ะ.. นั่นยังไม่น่าอิจฉาเท่าการที่ฉันจะเอ่ยปากบอกว่าสามีฉันคือใคร

.

.

.

.

สามีของฉันคือ..

.

.

.

‘ชเว จุนฮง ‘

นี่แหละสามีของฉัน.. บางทีพวกคุณอาจจะคิดว่าชื่อนี้น่ะ.. คุ้นจริงๆ คุ้นมากๆเลยให้ตายเถอะ..

ฮ่ะฮ่ะ.. ไม่คุ้นก็แปลกแล้วค่ะ.. ชเว จุนฮง หรือ เซลโล่ เขาเป็นแร็ปเปอร์วง B.A.P

ยังไงล่ะค่ะ

อย่าหาว่าฉันอวดอ้างสรรพคุณสามีอะไรแบบนั้นเลยนะ แต่ว่าเขายังเป็นเจ้าของเสียงแร๊พ LTE ที่รวดเร็วและมี 16 พยางค์ต่อวินาทีอีกด้วย

แต่ .... ด้วยความที่ตอนนี้เขากำลังพักงานจากหน้าที่อันยิ่งใหญ่ในการเป็นไอดอลอยู่น่ะสิ

ช่วงนี้เขาก็ไม่ได้ถึงขนาดว่างงานหรอกค่ะ.. ยังมีงานเข้ามาเรื่อยๆและเป็นเหตุที่หลายครั้งเขาจะกลับบ้านช้าอยู่เสมอๆเลย...

อ... แย่แล้วค่ะ ! ตอนนี้เขากลับมาแล้ว ขอจบการบรรยายไว้เท่านี้ก่อนนะคะ

“ ก๊อก ก๊อก ก๊อก “ เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นอย่างนุ่มนวล...

ซะที่ไหนเล่า !! ตอนแรกน่ะนุ่มนวลก็จริงนะ.. แต่หลังจากที่ฉันยังคงชักช้าเพราะหลังจากการแต่งงานฉันยังไม่ชินในการที่ต้องเปิดประตูรับสามีตัวเองในตอนกลางคืนทุกทีเลยน่ะสิ

เสียงการเคาะประตูที่ดูไม่น่าฟังก็เริ่มต้นขึ้น นี่เขาจงใจจะเคาะให้มันเป็นจังหวะแร๊พในเพลง Warior เลยหรอยะ !

” ปัง ! ปัง ! ปัง ! ปัง ! “

กรี้ดดดดด ! หนวกหูน่า ฉันกำลังจะไปย่ะ

“ มาแล้วค่ะ! มาแล้ว ๆ ! “ ฉันรีบตะโกนตอบไปก่อนจะกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาทางประตู ถ้าวิ่ง 4 คูณ 100 เมตรได้ฉันก็ทำไปแล้ว หลังจากที่ฉันเปิดประตูใบหน้าของผู้ชายที่มีชื่อว่า ’ เซลโล่ ‘ คนที่ฉันนินทาไปเมื่อกี้ก็โผล่มาทันที แต่มันไม่ได้โผล่มาด้วยรอยยิ้มหรอกนะ..

“ มัวทำอะไรอยู่น่ะ.. พี่รอเธอมาเปิดประตูตั้งนานแล้วนะ ? “ เขาพูดอย่างหัวเสียพลางสบัดศรีษะไล่ความร้อนจากใบหน้าหล่อที่มีหยดเหงื่อไหลย้อยลงมาตามคาง ถ้าไม่บอกว่าไปทำงานฉันจะคิดว่าเขาไปออกรบมาเลยนะ นี่เหงื่อหรือน้ำตกเอราวัณ

“ แหะแหะ.. ขอโทษนะคะ.. ฉันไม่คิดว่าโอปป้าจะกลับมาไวขนาดนี้น่ะสิ “ ฉันตอบออกไปอย่างกึ่งจริงกึ่งโกหก ก่อนเปิดประตูบ้านให้ออกกว้างกว่าเดิมเพื่อให้เขาเข้ามาด้านใน

“ วันนี้พี่ขอกลับมาก่อนน่ะ “ เมื่อฉันได้ตอบคำถามที่ไปเปิดประตูช้าแล้ว เขาก็ดูจะไม่อะไรก่อนจะส่งรอยยิ้มบางๆมาให้แล้วก้มลงหอมแก้มฉันฟอดใหญ่ทันที

“ อื้ออ... ! “ ความจริงฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับการหอมแก้มแค่นี้หรอกนะ แต่เป็นเพราะรัศมีความหล่อมันโดนใจดังป๊าบเลยทีเดียวค่ะ ...

“ แล้วทำไมวันนี้พี่ถึงได้กลับเร็วล่ะคะ.. ? “ ไม่รอช้า.. ฉันรีบถามสวนออกไปก่อนที่เขาจะทำมากกว่านี้น่ะสิ อย่างน้อยก็ช่วยอาบน้ำก่อนไม่ได้หรือไง.. เหงื่อโชกมาแต่ไกลเลยพ่อคุณ..

“ อ้อ.. เพราะวันนี้ดูเหมือนว่าฝนจะตกน่ะสิ.. ขืนฝนตกลงมา ยัยตัวเล็กที่บ้านคงจะงอแงที่ฉันกลับบ้านช้าใช่มั้ยล่ะ? “ เขาว่าพลางเหลือบมองลงมาทางฉันแว้บนึงก่อนจะอมยิ้มแล้วเดินไปนั่งที่โซฟาก่อนจะคลายกระดุมเสื้อออกสองเม็ด

รู้หรอกน่า.. เมื่อกี้น่ะ หมายถึงฉันล่ะสิ.. ก็บ้านนี้อยู่กันแค่สองคนนี่นา

“ ถ้าเป็นเพราะเรื่องงานเลยทำให้พี่กลับช้า ฉันก็ไม่กล้าว่าพี่หรอกนะ “ ฉันไม่ใช่คนที่จะไร้สาระขนาดนั้น ถึงแม้ว่าเราจะแต่งงานกันแล้ว แต่ว่าเรื่องหึงหวงยังไม่เคยเกิดขึ้นสักครั้งเลยนะ นั่นเป็นเพราะว่าเราสองคนเข้าใจกันดีค่ะ

“ แต่ว่าเป็นเรื่องของเพื่อนร่วมงานพี่ ฉันโกรธนะคะ.. “

แต่ว่าช่วงนี้.. ฉันรู้ดีว่ามันเริ่มจะไม่เหมือนเดิม ก็ตั้งแต่ที่มียัยเพื่อนร่วมงานที่ตามติดเซลโล่แจจนบางทีก็ตามมาที่บ้านด้วย นี่ฉันก็โมโหเป็นนะยะ ! รู้ว่าเขาแต่งงานแล้วแต่ก็ยังจะตามมาอีกหรือไง ? ฉันพอจะรู้หรอกว่าเซลโล่น่ะไม่เล่นด้วยแน่นอน แต่ผู้หญิงน่ะมารยาร้อยเล่มเกวียนซะขนาดนั้น ฉันต้องระแวงเป็นธรรมดา

“ อ่า.. พี่รู้หรอกว่าเธอไม่พอใจ.. ขอโทษนะครับ.. “ เสียงอ่อนอีกแล้ว เสียงอ่อนอเกน แบบนี้ใครจะไปโกรธลงเล่า.. ก็เล่นน่ารักซะแบบนี้ทุกที จะว่าไปวันนี้ฉันยังไม่ได้ทำหน้าที่ภรรยาที่ดีเลยนี่นา

“ ย๊า.. พี่ก็เป็นแบบนี้ซะทุกที.. ฉันไม่ได้โกรธพี่นะคะ แต่เป็นเพื่อนร่ววมงานของพี่ต่างหากล่ะ “ หยิกแก้มคนตรางหน้าไปมาอย่างหยอกล้อ แต่ก็อดอมยิ้มไม่ได้ซะทุกที เขามักจะเป็นแบบนี้เสมอ เวลาที่ฉันเกิดอาการนอยด์เล็กน้อยถึงปานกลาง เขามักจะขอโทษออกมาในเรื่องที่มีเขาเป็นส่วนเกี่ยวข้องในสาเหตุการนอยด์ของฉัน ถึงแม้ว่าเขาเองก็ไม่ได้ผิดเต็มประตูเท่าไหร่

“ พี่เมื่อยหรือเปล่า? เดี๋ยวฉันนวดให้นะ.. อา.. ไม่สิ ๆ ... ต้องพูดว่าอะไรนะ ? พี่จะอาบน้ำหรือว่ากินข้าวก่อนดี ? “ ละล่ำละลักด้วยความตื่นเต้น ฉันทำกับข้าวไม่เป็นหรอกค่ะ ซื้อจากตลาดแล้วอุ่นในไมโครเวฟเอาง่ายกว่านี่นา

“ ... ฮ่า ๆ ... “

“ นี่..! หัวเราะอะไรน่ะ ฉันจริงจังนะ “

มันไม่ใช่เรื่องน่าขำสักนิด มันน่าขำตรงไหนกับการที่ฉันกำลังจะทำตัวเป็นภรรยาที่ดีของนายน่ะ ตาบ้าจุนฮง

นี่ฉันก็ทำได้แค่คิดในใจเท่านั้นแหละ.. ฉันอายุห่างกับเขา [ อายุของคุณที่ห่างกับเซลโล่ ] ปีเลยนะ.. เราตกลงกันแล้วว่าถึงแม้จะแต่งงานกันแล้ว ฉันยังคงต้องเคารพเขาเพราะว่าเขาคือหัวหน้าครอบครัว ที่ดี?

“ ก็เธอพูดด้วยท่าทางแข็งๆอย่างกับมีสคริปต์แบบนั้นใครเขาจะไม่จริงจังด้วยเล่า.. แต่เอาเป็นว่า ฉันจะไปอาบน้ำก่อน ไม่สิๆ.. พี่จะไปอาบน้ำก่อน เธอก็ไปทำกับข้าวนะ “ ฝ่ามือหน้าวางลงบนศีรษะของฉันแล้วลูบไปมาอย่างเบามือ ฉันไม่ใช่สัตว์เลี้ยงนะ.. แต่แบบนี้มันก็ดีแหละ

“ ถ้ามันไม่ชินล่ะก็กลับมาคุยเหมือนเดิมตามปกติได้นะ.. “ ฉันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงน้อยใจเล็กๆ การที่เรียกแทนตัวเองว่าพี่กับฉันเนี่ยมันยากขนาดนั้นเลยหรือไง ถ้ามันฝืนใจนักก็ไม่ได้ทงไม่ต้องทำมันแล้ว !

“ เปล่านี่.. ไม่ได้ฝืนใจอะไรหรอก “ เขาพันผ้าเช็ดตัวรอบเอวก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปโดยที่ไม่ได้เก็บซากเสื้อผ้าที่มันวางอยู่หน้าห้องน้ำ ตั้งแต่กางเกงยีนส์เสื้อยืดมีกลิตเตอร์จนถึงบ็อกเซอร์เลยค่ะท่านผู้อ่าน

“ ให้มันน้อยๆหน่อยย่ะ สงสารคนเก็บซะบ้างสิ.. พี่นี่นะ “ ถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะใช้นิ้วคีบบ็อกเซฮร์เขาที่กองอยู่กับพื้นลงตะกร้าก่อนจะตามมาด้วยกางเกงยีนส์กับเสื้อยืด

นี่รอยอะไรวะน่ะ ?

ฉันถึงกับประหลาดใจเมื่อเจอรอยลิปสติกที่อกเสื้อ นี่มันจะเหมือนกับในละครช่องสามที่ฉันเคยดูหรือเปล่า ? พระเอกไปมีกิ๊กโดยที่นางเอกจับได้แต่ก็ต้องยอมให้เขามีบ้านเล็กเพราะนางเอกรักพระเอกมาก

ไม่นะ !

“ โอปป้า ! รีบๆอาบน้ำแล้วออกมาคุยกันในรู้เรื่องเลยนะคะ ! “ ฉันตะโกนเข้าไปในห้องน้ำด้วยอารมณ์ที่เหวี่ยงมากๆถึงมากที่สุดเลยล่ะ

“ เรื่องอะไรหรอ?.. เดี๋ยวสิ.. พี่พึ่งได้เข้ามาเองนะ.. “ เขาตะโกนตอบออกมาแบบปกติ            ฮืม.. เนียนซะจนฉันคิดว่านายจะไม่รู้เรื่องเลยนะเนี่ย.. แต่ฉันไม่ได้โง่นะ

“ เถอะน่า.. ให้ไวเลย... “ เขาจะเซ้าซี้ถามมากความทำไมนะ.. ไม่เข้าใจอารมณ์คนหงุดหงิดหรือไง เออใช่! เขาไม่เข้าใจจริงๆ.. ก็เขาอาบน้ำอยู่นี่นา..

“ เข้าใจแล้วๆ อย่าพึ่งโกรธจนเส้นเลือดในสมองแตกล่ะ “

ฉันไม่ทันได้ฟังประโยคที่เขาตอบออกมาหรอก ฉันเลยเดินไปนั่งรอที่โต๊ะกินข้าวก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นคุ้กกี้รันรอฆ่าเวลา

# 15 Minute ago #

Zelo Talk’s

ให้ตายเถอะ.. สงสัยว่าเด็กดื้อของผมคงไปเจออะไรมาแน่ๆเลย ก่อนที่จะเข้าใจผมผิดผมจะขอบอกไว้ตรงนี้เลยแล้วกันฮะ งานที่เข้ามาแต่ล่ะวันผมเลือกวิธีการทำงานไม่ได้หรอกนะ มันขึ้นอยู่กับว่าโปรดิวเซอร์เขาต้องการแบบไหน ซึ่งแบบในวันนี้วันออกแนวนั้นไปเสียหน่อย

“ มาแล้ว.. มีอะไรหรือเปล่า ? “ ผมรีบนั่งลงตรงข้ามกับเธอก่อนจะเท้าแขนขึ้นแล้วใช้มืออีกข้างเช็ดหัวไปด้วย

“ จุนฮงอ่า.. ทำไมนายถึงได้มีรอยลิปสติกแบบนี้กันล่ะ..  “ ผมแทบจะหลุดขำออกมาทันทีเลยครับ ก็เธอน่ารักแบบนี้น่ะสิ.. ผมถึงได้รักนักรักหนาน่ะ

“ ก็ไม่นี่.. มันแค่ส่วนหนึ่งของการทำงานน่ะ.. อย่าคิดมากนะครับ ~ “ ยื่นมือออกไปบิดแก้มคนตัวเล็กตรงหน้าไปมาอย่างหมันเขี้ยว ก็ไหนว่าเรื่องหึงหวงนั่นไม่มีทางเกิดขึ้นเล่า.. คนขี้กังวลก็ยังขี้กังวลอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ

“ ใกล้จะถึงวันเกิดของเธอแล้วนี่นา.. อยากได้อะไรหรือเปล่า ? “

“ อยากได้เวลาจากพี่.. แล้วไปสวนสนุก... ฉันอยากไปจริงๆนะ.. “ แล้วไหงอยู่ๆเธอถึงได้หายโกรธไวขนาดนี้ล่ะ.. มันก็จริงอยู่.. ช่วงนี้ผมไม่ค่อยมีเวลาสักเท่าไหร่ ถึงมันจะมากกว่าเมื่อก่อนตอนที่ผมยังโปรโมทเพลง 1004 ก็เถอะ..

“ งั้นช่วงนี้พี่จะไม่รับงานก็แล้วกัน.. เพราะฉะนั้นช่วงนี้พี่จะอยู่บ้านกับเธอนะ.. “ เธอพยักหน้าตอบแทนจะทันที ผมดูดีใช่หรือเปล่าล่ะ ? จำวันเกิดของภรรยาตัวเองได้น่ะ.. อย่าพึ่งๆ.. ถ้าชมตอนนี้ก็อย่าพึ่งด่าผมนะ..

ผมจำได้แต่วันเกิดนี่แหละ..

 “ ขอบคุณนะคะ.. รักที่สุดเลย “ เธอถลาเข้ามากอดผมแน่น ให้ตายเถอะที่เธอทำแบบนี้เล่นเอาผมอยากจะกัดยัยตัวเล็กไปทั้งตัวเลย

“ ครับ.. ว่าแต่ตอนปกติที่อยู่บ้านทำอะไรงั้นเหรอ? “

“ อ.. อ๋อ.. ฮ่ะฮ่ะ ... ~ ก็.. ไม่มีอะไรมากหรอก.. “ เธอหัวเราะฝืดๆ “ แต่เวลาที่โอปป้าไม่อยู่ ฉันก็เหงานะ.. “

“ เพราะฉะนั้น.. ห้ามผิดสัญญานะ.. “ แววตาหม่นๆคู่นั้นทำเอาผมไม่อยากจะผิดสัญญาอะไรอีกเลยกับเธอทันทีเลยล่ะ ฮ่ะฮ่ะ.. ผมทำงานหนักเกินไปหรือเปล่านะ?

End Talk’s Zelo

....เช้าวันต่อมา

ฉันรู้สึกได้ถึงแรงกดจากอะไรที่มันหนักๆอยู่ตรงเอวฉันนี่แหละ... มือเรียวจึงตะปบลงที่สิ่งประหลาดที่กำลังทิ้งน้ำหนักลงมาที่เอวเธอทันที

แขนคน...? อา.. ใช่.. วันนี้เซลโล่หยุดงานนี่นางั้นก็คงจะเป็น---

“ กรี๊ดดดดดดดดดดด ! เอาขานายออกไปเดี๋ยวนี้นะ ! “ กระเด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงทันทีแล้วลงมือทุบตีขาที่มันทับฉันอยู่

ให้ตายเถอะ! ฉันเองก็แอบคิดว่ามันจะเป็นเช้าที่โรแมนติก... ที่ไหนได้..

“ อืออ... ขออีกแปบนึงนะ ( ชื่อคุณ ) “ เสียงทุ้มต่ำไม่มากในตอนเช้าที่งัวเงีย มันทำเอาฉันฟินได้เหมือนกันนะเนี่ย.. อุ.. จะยอมยกให้สักวันก็แล้วกัน..

“ ฟุ่บ.. “ ฉันทิ้งตัวลงนอนข้างๆเขาเหมือนเดิมโดยที่ไม่ลืมเอาขาที่ตอนแรกก่ายตัวฉันอยู่ออกไป แล้ว... หันไปกอดเขาแทน

“ อ้อนพี่แต่เช้าเลยนะ.. ฮืม.. ? ‘’ เขาที่ดูเหมือนว่าจะตื่นแล้วก็เอื้อมมือมากุมใบหน้าฉันทันที ก่อนจะพรมจูบที่หน้าผากเบาๆ

“ อื้อ.. ไม่ได้อ้อนสักหน่อยนะคะ.. ก็ช่วงนี้.. ไม่ค่อยได้กอดกันเลยนี่นา.. “ ริมฝีปากหยักลึกยังคงประทับไปตามหน้าผากไล่ลงมาจากพวงแก้มจนตอนนี้หน้าฉันรู้สึกว่ามันร้อนเห่อขึ้นมาเลย

‘’ พ.. พอแล้ว.. ‘’ หลับตาพริ้มพลางตอบเสียงงัวเงียกลับไป

“ จะไม่ตื่นงั้นเหรอ?.. วันนี้วันเกิดเธอแล้วนะ.. “ เขายันตัวเองให้ลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะบ่นงึมงำแล้วถือผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ “ เราจะไปสวนสนุกกันไม่ใช่หรือไง.. “

“ ว่าไงนะ! “ ฉันรีบกระเด้งตัวขึ้นทันทีจนเป็นกังวลว่าสปริงใต้เตียงมันจะพัง “ ต.. ตื่นแล้ว ๆ ฉันจะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้แหละ.. “ ว่าแล้วก็ติดสปีดเข้าห้องน้ำเพิ่ออาบน้ำทันที

แต่เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำฉันก็ต้องวิตกเมื่อเกิดคำถามที่ว่า..
‘ วันนี้จะแต่งตัวยังไงดี? ‘ วันนี้เป็นอีกครั้งที่ฉันได้มาเดท ซึ่งมันนับครั้งได้เลย.. อา.. จริงด้วยสิ เซลโล่ชอบสตอร์วเบอร์รี่นี่นา.. งั้นฉันจะใส่ชุดกระโปรงวันพีชลายสตอรว์เบอร์รี่น่ารักๆ ก็แล้วกัน

และเมื่อฉันแต่งตัวเสร็จก็เดินลงมาจากชั้นสองของบ้านทันที เขากำลังนั่งหันหลังดูทีวีอยู่ เอาล่ะ.. ฉันเคยอ่านเจอว่าถ้าหากเรามองใครสักคน.. แล้วเขาหันกลับมามองเราตอบภายในสามวิ นั่นจะถือว่าเป็นความรัก

จ้อง...

1...

2...

3...

3

4...

5...

“ มองอะไรอยู่? “ เขาหันกลับมาในวินาทีที่ 5 ฮ่ะฮ่ะ...

“ เอาเถอะ.. จะแถมให้ 2 วิ ก็แล้วกัน.. “ ฉันพึมพำเบาๆก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเขา

“ วันนี้เธอแต่งตัวน่ารักมากเลย.. “ เขาอมยิ้มมุมปากขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะคว้าเอวฉันไปนั่งตักแล้วกอดหลวมๆจากด้านหลังแล้วเอาคางวางเกยไหล่

“ อื้อ.. อารมณ์ไหนของพี่ล่ะเนี่ย.. “

“ เปล่า.. “

“ อา.. พี่ต่างหากล่ะที่กำลังอ้อนฉันอยู่น่ะ.. “ ส่ายหน้าไปมาเบาๆก่อนจะลุกขึ้นยืน

“ ฉันอยากไปใจจะขาดแล้วนะ.. พี่อย่าเอาแต่นั่งจ้องหน้าฉันจะได้หรือเปล่า? “ เบ้ปากเล็กน้อยก่อนจะออกแรงดึงแขนคนที่นั่งอยู่ด้วยแรงที่ไม่มาก แต่มันก็มากพอที่จะทำให้เขาลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกมาจากบ้านพร้อมฉันนั่นแหละ

You Talk

ในขณะที่เรากำลังเดินไปที่สวนสนุกก็ดูเหมือนว่าจะมีแฟนคลับของเซลโล่จำเขาได้กันนะ โอ้ะ.. แย่แล้ว.. หวังว่าในวันที่เขาไปทำงานฉันคงไม่ถูกตามมาตัดคอที่บ้านหรอกนะ เพราะว่างานแต่งงานของฉันกับเขามันเป็นแค่งานลับๆยังไงล่ะ.. ขืนข่าวแพร่งพรายออกไปเซลโล่จะลำบากในการทำงานเปล่าๆ

แต่ว่าการแสดงออกทางความรักไม่จำเป็นต้องให้คนทั้งโลกรู้ก็ได้นี่นา..♥  พวกฉันมีวิธีแสดงออกถึงความรักในแบบของพวกฉันค่ะ..

โอ้ะ.. ถึงแล้วนี่นา.. ถึงแม้ว่าฉันจะใจจดใจจ่อกับการบรรยายจนลืมดูวิวทิวทัศน์รอบๆแต่ก็จำได้แม่นเลยล่ะว่าสวนสนุกอยู่ตรงข้างหน้า.. สถานที่ที่เซลกับฉันได้พบกันครั้งแรกยังไงล่ะ

“ แล้วอยากจะเล่นอันไหนเป็นพิเศษหรือเปล่า?.. วันนี้เราออกมาช้าเล็กน้อย.. ตอนนี้สวนสนุกเลยใกล้จะปิดแล้วล่ะ.. “ เขาเงยหน้ามองท้องฟ้าที่เริ่มจะสีมืดลงทุกที แต่สิ่งที่ฉันอยากเล่นน่ะไม่มีหรอก.. ฉันเพียงแค่ต้องการมาใช้เวลาหนึ่งวันที่เขาจะหยุดอยู่กับฉันต่างหาก..

“ ฉัน.. “ ในจังหวะที่กำลังจะตอบเขากลับออกไปว่าไม่มีสิ่งที่ฉันอยากเล่นนั้น

แต่แล้วเซลโล่ก็ออกแรงกระตุกมือทำให้ฉันต้องหยุดความคิดลง

“ มีอะไรหรอ---? อ๊ะ.. “ฉันอ้าปากค้างไปทันทีเมื่อเงยหน้าไปเห็นลูกโป่งนับสิบถึงยี่สิบลูกติดอยู่กลางน้ำพุของสวนสนุก แต่นั่นก็ไม่น่าตื่นเต้นเท่ามันมีป้าย ‘ Happy Birthday [ ชื่อคุณ ] ‘ ติดไว้กับลูกโป่งด้วยน่ะสิ

เมื่อฉันหันไปมองเขา เขาก็ยิ้มบางๆกลับมาให้ก่อนจะกระซิบข้างหูเบาๆ

“ สุขสันต์วันเกิดนะครับ.. เบบี้ของผม.. “

ก่อนที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะเอ่ยพูดอะไรออกมาอีกริมฝีปากของเราสองคนก็ประกบกับพร้อมทั้งเหล่าตัวตลกทั้งหลายที่เป็นพยานซะแล้วล่ะ..

.

.

.

.

End.. ♥

จบไปสักทีนะคะกับเรื่องที่สามของไรท์ คิดถูกจริงๆที่แต่งนิยายสั้น.. แต่ก็ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านกันนะคะ ถึงแม้ว่าไรท์จะลงที่ละเล็กทีละน้อยก็ตามที

เหตุผลที่ไรท์มาแต่งเรื่องนี้ก็เพราะว่าแอดคิดถึง B.A.P เหมือนกับที่เบบี้ทุกคนคิดถึงค่ะ.. YuY.. แล้วก็เวิ่นเว้อเกินกว่าที่จะรอแบบไม่มีอะไรทำด้วย เลยได้ลงมือแต่งนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาค่า สำหรับเรื่องนี้ไรท์ก็ยังไม่ค่อยจะกล้าแต่ง nc สักเท่าไหร่.. แต่ไม่แน่ว่าเรื่องถัดไปๆ อาจจะมีมาค่ะ

Thank For 4 Fanclub

CR.SHL