คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [K2] Chapter 1 ,, การเจอกันครั้งแรกที่ไม่มีวันลืม by ,,, Jub-Jang
อธิบายนิดนึงนะค่ะ ...
คือว่านิยายเรื่องนี้เราแต่งกับเพื่อนอีกคนนึงด้วย
ชื่อว่า จุ๊บแจง อย่างตอนนี้แต่งโดย จุ๊บแจงนะค่ะ
และไม่ต้องแปลกใจนะค่ะว่าทำไมนายเอกถึงพูดญี่ปุ่นได้
เพราะนายเอกจบคณะอักษรศาสตร์ภาษา ญี่ปุ่นมาค่ะ
ณ งานเลี้ยงฉลองการจบการศึกษาชั้น มหาวิทยาลัย
"ไงว่ะ ลม" เสียงห้าวเสียงหนึ่งดังขึ้นทักพร้อมกับแรงตบเบาๆที่ไหล่ของร่างเล็ก
"หวัดดี"
"ตกลง แกรู้รึยังว่าจะทำอะไรต่อ"
"ฉันจะไปเป็นอาจารย์สอนภาษา"
"อาจารย์เหรอ ? เด็กอัจฉริยะอย่างแกไม่น่าไปเป็นอาจารย์เลยนะ"
"เหรอ ^^"
"ว่าแต่จะไปสอนที่ไหนล่ะ ?"
"ญี่ปุ่น..."ร่างเล็กตอบพร้อมกับจิบแชมเปญจากแก้วในมือ
"ห๊า !!!??"
1 ปีต่อมา ... ณ สนามบินนาริตะ
ร่างเล็กที่เดินโซซัดโซเซเพราะเพิ่งจะหลุดออกจากสภาพแวดล้อมที่แออัดของผู้คนที่เบียดเสียดกันเพื่อหาทางออก
"สายลม!สายลม!!พี่สายลม!!!"เสียงแหลมเล็กตะโกน
ชายผู้เป็นเจ้าของชื่อหันขวับไปพบกับสาวน้อยผมสีชาที่โบกมือไหวๆ
"ว่าไงกิ๊บ ?"
"พี่ช้าชะมัดเลย"
"โทษทีพอดีว่าเครื่องดีเลย์"
"ไปเลยป่ะ ?"
"... อืม"
"'งั้นกิ๊บไปก่อนนะ มีอะไรก้อเรียกล่ะกัน กิ๊บซื้อซิมไว้ให้แล้ว"
"ขอบใจ"
"รู้ทางดีใช่ไหม ?"
"พอได้แหละ"
"งั้น บาย"
" บาย"
หลังจากที่ลูกพี่ลูกน้องที่ชื่อกิ๊บกลับไป สายลมก้อค่อยๆสำรวจห้องบริเวณโดยรอบสายลมเลือกที่จะอยู่คอนโดแถวๆในเมือง ถึงราคาจะแพงไปหน่อยแต่ก้อไม่มากเกินบ่าแรงของเค้า
ห้องของสายลมถูกฉาบด้วยสีฟ้าครามสดใส ซึ่งสายลมคาดว่าเจ้าของเก่าคงจะเป็น หญิงสาว หรือ เด็กผู้ชาย ที่ชอบสีฟ้ามาก ภายในห้องมี 1 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ 1 ห้องครัว และ 1 ห้องนั่งเล่นถือว่าเป็นคอนโดที่กว้างมากทีเดียวสำหรับประเทศที่มีพื้นที่ราบน้อยเช่นญี่ปุ่น เฟอร์นิเจอร์ที่เหลือไว้ในห้องนี้ก้อมีแค่เตียงขนาดใหญ่ที่วางไว้ที่ห้องนอนเฉยๆ
สายลมทิ้งตัวลงนอนก่ายหน้าผาก .. วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เค้าจะเป็น สายลม รัตติกุล เด็กหนุ่มอายุ 18 พรุ่งนี้เค้าจะกลายเป็นอาจารย์สอนภาษาอังกฤษและวิชาฟิสิกซ์ให้กับ ร.ร. Saint Maron ในนามของ โยชิอิ อาราชิ
เช้าวันต่อมา ...
สายลม .. ไม่สิ ! โยชิอิ อาราชิ ได้มายืนอยู่หน้าโรงเรียน Saint Meron ซึ่งเป็น รร ไฮสคูลที่มีเชื่องเสียงในโตเกียวและในประเทศญี่ปุ่นก้อว่าได้ อาราชิยืนถอนหายใจอยู่หน้าโรงเรียนโดยที่ไม่รู้เลยว่าเด็กๆที่กำลังเดินเข้ามาในโรงเรียนต่างพากันจ้องมองเค้าอยู่ อาราชิเริ่มรู้สึกตัวว่าถูกจับจ้อง จึงรีบเดินดุ่มๆเข้าไปในโรงเรียนด้วยความเร็วสูง
โยชิอิหยุดยืนอยู่หน้าห้องเรียนที่ส่งเสียงเจี๋ยวจ๊าว ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป
"นั่นใครน่ะ ?"
"นักเรียนใหม่เหรอ ?"
"น่ารักจังเลย"
"นั่นสิ"
"นั่นใครวะ ?"
"สงสัยนักเรียนใหม่"
"หน้าอ่อนชะมัด"
"ยังกะผู้หญิงแน่ะ"
เสียงกระซิบกระซาบวิพากวิจาณ์ต่างเซ็งแซ่ อาราชิเริ่มรู้สึกเกร็งและหวั่นเกรงแต่ระงับอารมณ์ก่อนจะทุบลงไปบนโต๊ะหน้าห้องดังลั่น
"สวัสดีครับ ผมเป็นอาจารย์ประจำชั้นคนใหม่ของห้องปี 3 A และสอนวิชาอังกฤษและฟิสิกซ์ โยชิอิ อาราชิ ฝากคัวด้วยนะครับ"
อาราชิ พูดพร้อมกับโค้งให้อย่างนอบน้อม เสียงเซ็งแซ่ในห้องเรียนเงียบลงทันทีที่ได้ยินคำว่าอาจารย์
"กรี๊ดดดดดด"เสียงกรี๊ดของนักเรียนหญิงดังขึ้นพร้อมกับยิงคำถาม
"อาจารย์อายุเท่าไหร่คะ ?"
"อ๊ะ ? .. เอ่อ .. 18 ครับ"
"18!!!"
เฮือก !! อาราชิสะดุ้งเมื่อเด็กทั้งห้องตะโกนออกมา
"คะ ... ครับ"
"เหลือเชื่อ !"
"จะไหวเหรอ ? พวกเรากำลังจะเอ็นซ์นะ"
"ยังงี้ไม่ดีแน่"
"นั้นสิ"
คำวิพากวิจานที่อาราชิกังวลมากที่สุดหลุดออกมาจากปากเด็กนักเรียนทั้งหลาย
"อาจารย์คะ อาจารย์มีวุฒิแค่ไหนคะ ?"
"เอ่อ ผมจบโทอักษรศาสตร์กับตรีบริหารครับ"
"ว้าว !! ยอดเลย"
"ปริญญาสามใบนะ"
"น่าจะไหวนะ"
"เด็กอัจฉริยะเหรอ ?"
"ใช่ๆ"
ในขณะที่นักเรียนเกือบทั้งหมดห้องกำลังตั้งคำถามกับอาจารย์ใหม่ที่ตอบอย่างเก้ๆกังๆอยู่หน้าห้อง โดยที่ไม่รู้เลยว่ามีคนกลุ่มหนึ่งกำลังจ้องมองในมุมเงียบอย่างเงียบๆ
"ว่าไงจิน ? สนใจไหม"
"น่าสนอยู่"จินหรือจินไนตอบ
"ฮะๆ"
พักเที่ยง ...
อาราชิลากสังหารอันเหนื่อยล้าจากการโดยฉุดกระชากของนักเรียนหญิงเกือบทั้งโรงเรียนมาที่ห้องพักครู
ครืดดดด ...
"อ้าว อาจารย์โยชิอิ เป็นไงมั้ง สอนวันแรก"อาจารย์ คากิ (คากิ ???)ที่สอนภาษาญี่ปุ่นทักขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าอิดโรยของอาราชิ
"ก้อดีครับ .. "อาราชิฝืนยิ้มตอบ
"อ๋อใช่ ไปแนะนำตัวกับผู้อำนวยการด้วยสิ คงอยู่ในห้องผ.อ.แหละ"
ตอนต่อไปเป็นเรทนะค่ะ ...
กรุณาเตรียมกระดาษทิชชู่ไว้ด้วยค่ะ ...
แล้วก้อขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์นะค่ะ
แล้วก้อ .. พยายามจะไม่ดองค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น