อบอุ่นละมุนรัก [E-BOOK]

ตอนที่ 33 : ตอนที่ 6 ขาดแค่สถานะแฟน [4]

        ตอนที่ 6 ขาดแค่สถานะแฟน

            “ลินอยากดูหนังเรื่องอื่นไหมครับ ถ้าลินไม่ชอบเรื่องนี้พี่เปลี่ยนได้นะไม่มีปัญหา”

            หญิงสาวส่ายหน้าไปมาอย่างไม่เรื่องมาก

            “ลินดูได้หมดค่ะ ไปดูเรื่องที่คุณตฤณอยากดูเถอะ...ครั้งแรกที่เข้ามาดูในโรงควรเป็นหนังที่คุณตฤณชอบและอยากจดจำมันมากที่สุดนะคะ”

            ตฤณคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย พลางมองคนตัวเล็กด้วยสายตาอ่อนโยน...นี่ละความน่ารักของลินาลิน เธอมักจะใส่ใจทุกคนรอบข้าง เข้าใจและเห็นคุณค่าความรู้สึกของคนอื่นเสมอ...และมันยิ่งทำให้ตฤณประทับใจในตัวหญิงสาวมากขึ้นเรื่อยๆ

            ไม่รู้ว่าบนโลกใบนี้จะมีใครสามารถแทรกซึมเข้ามาในใจของเขาได้อีกหรือเปล่า เพราะตอนนี้มันมีแต่คนที่ชื่อลินาลินจนเต็มไปหมด

+++++++++++++++

            เช้าวันจันทร์วนกลับมาอย่างรวดเร็ว เสาร์อาทิตย์นี้ขวัญข้าวกลับต่างจังหวัดไปเยี่ยมบุพการีจึงมีของฝากมาฝากเพื่อนบ้านและเพื่อนร่วมงานพอสมควร และขณะที่หญิงสาวกำลังขับรถไปทำงานก็สังเกตเห็นรุ่นน้องสาวประคองขวดโหลใส่คุกกี้หน้าตาน่ารับประทานอย่างทะนุถนอมจึงอดถามไม่ได้

            “ขนมนี่ทำไปฝากใครหรือเปล่าจ๊ะ ประคองอย่างกับเป็นโหลใส่เพชรเลย”

            “ลินจะเอาไปให้คุณตฤณค่ะ...” คนถูกถามอ้อมแอ้มตอบ

            “หืม...เอาไปให้คุณตฤณเหรอ เนื่องในโอกาสอะไรเอ่ย?”

            ขวัญข้าวเหลือบมองคนนั่งข้างๆ พลางอมยิ้ม หญิงสาวจำได้ว่าครั้งก่อนที่ลินาลินทำขนมและฝากเธอเอาไปให้ตฤณเพราะต้องการขอบคุณชายหนุ่มเรื่องทุน แต่ครั้งนี้ดูเหมือนจะไม่มีวาระสำคัญแล้ว...นอกเสียจากให้ด้วยใจเสน่หา คิดแล้วคนแอบลุ้นก็ส่งเสียงหวีดร้องอยู่ในใจ

            ‘สงสัยเจ้านายเราจะขายออกก็งานนี้’

            “ไม่ได้มีวาระอะไรเป็นพิเศษหรอกค่ะ คุณตฤณบอกว่าอยากกินอีกลินเลยทำมาให้”

            “ลินใจดีอย่างนี้ถ้าพี่เป็นคุณตฤณคงดีใจตายเลย”

            “คงไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ” คนเขินยกมือขึ้นลูบแก้มอย่างอายๆ

            “ขนาดนั้นเลยแหละเชื่อสิ เดี๋ยวนี้คุณตฤณอะไรๆ ก็ลินตลอดเลยนะ ไม่อยากจะเมาท์เจ้านายหรอกว่าอยู่ที่ทำงานชอบเนียนถามเรื่องลินประจำ”

            ขวัญข้าวพูดพลางเหลือบมองคนข้างๆ เป็นระยะ เมื่อเห็นท่าทีเขินอายของรุ่นน้องก็ยิ้มกริ่มอย่างชอบใจ

            “พี่ว่าความสัมพันธ์ของลินกับคุณตฤณมันชักจะยังไงๆ อยู่น้า...อย่างกับคนเป็นแฟนกันเลย”

            ลินาลินหันขวับมองคนพูดอย่างตกใจ ก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธพัลวัน

            “มะ...ไม่ใช่นะคะ ลินกับคุณตฤณไม่ได้เป็นอะไรกัน”

            “หึๆ อย่าปฏิเสธเลย พี่เห็นน้า...วันนั้นที่คุณตฤณมีนัดกินข้าวกับลูกค้า เขาแอบมาหาใครบางคนถึงบ้าน...แล้วใครบางคนก็ลงมาหาเขาด้วย”

            ขวัญข้าวพูดเสียงเนิบๆ อย่างแกล้งๆ ทำเอาคนมีชนักติดหลังแทบนั่งไม่ติด เพราะไม่คิดว่าคนข้างบ้านจะมาเห็นเข้า

            “คนไม่ได้เป็นอะไรกันเขาไม่จูบกันหรอกจ้ะลิน...ไม่ต้องปิดบังพี่หรอก และไม่ต้องอายด้วย...เพราะยังไงพี่ก็จะล้อให้ลินเขินไปเรื่อยๆ เนี่ยแหละ สนุกดี ฮ่าๆ”

            “พี่ขวัญ...”

            คนอายแทบอยากเอาหน้ามุดลงไปตรงที่วางเท้าเพราะขวัญข้าวหัวเราะลั่นอย่างชอบใจ ส่วนคนที่ขับรถไปและมองคนข้างๆ ด้วยสายตาล้อเลียนไปก็ยิ้มอย่างอารมณ์ดี

            วันนั้นหลังจากที่เธอกลับมาจากรับประทานอาหารกับลูกค้า ซึ่งเป็นงานเดียวกับตฤณนั่นละ หากหญิงสาวขับรถเข้าไปจอดในบ้านได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงรถนุ่มหูมาจอดหน้าบ้านข้างๆ  

            ขวัญข้าวที่กำลังเดินออกไปล็อคประตูบ้านพอดีจึงแอบชะโงกหน้าดู เมื่อเห็นว่าเป็นคนที่เพิ่งแยกกันได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็นึกแปลกใจจึงยืนดูเงียบๆ ก่อนจะเห็นลินาลินเดินลงมา...แล้วหลังจากนั้นเธอก็เห็นทุกเหตุการณ์...ได้ยินทุกคำพูด

            ทว่าครั้นจะเอ่ยถามรุ่นน้องตรงๆ หลังจากเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นสดๆ ร้อนๆ ก็กระไรอยู่ ขวัญข้าวจึงได้แต่เก็บความลับนั้นเอาไว้และคอยดูอยู่เงียบๆ ไม่คิดเลยว่าวันนี้เธอจะได้พูดมันออกมา

            “หึๆ ยอมรับมาเถอะจ้ะว่าเรามีใจให้คุณตฤณแล้ว”

            ลินาลินถึงกับอึ้งเมื่อถูกถามความรู้สึกตรงๆ แต่ในที่สุดก็พยักหน้าเบาๆ อย่างยอมรับเพราะจำนนต่อหลักฐาน

            “ลินยอมรับค่ะว่าลินรู้สึกดีกับคุณตฤณ...แต่เรายังไม่ได้คบกันหรอกค่ะพี่ขวัญ เพราะลินไม่รู้ว่าเขาจะสนใจลินแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน...พี่ขวัญก็รู้นี่คะว่าคนที่จีบกันใหม่ๆ มักจะมีช่วงโปรโมชั่นเสมอ...ลินไม่รู้ว่าโปรฯ ของคุณตฤณมันจะสิ้นสุดลงเมื่อไร”

            ขวัญข้าวพยักหน้าอย่างเข้าใจความรู้สึกของคนข้างๆ แต่ในฐานะที่เธอรู้จักกับตฤณมาหลายปี หญิงสาวเชื่อว่าชายหนุ่มไม่ใช่พวกไม้หลักปักเลนอย่างแน่นอน

************************

เนียนยังไงคนเขาก็ดูออกแหละพี่

ปล. ขวัญข้าวควรไปเข้าทีมเผือกกับกรรณา 5555555555

**********************************************

------------------------------------------------------------------------

ประกาศตัวโตๆ ว่า E BOOK มาแว้วววววววว

จัดโปรโมชั่นวันที่สอง!!

ฝากพี่ตฤณคนเนียนไว้ในอ้อมใจแม่ยกด้วยจ้าาา

(มีของแถมให้ในตอนพิเศษแบบกรุบกริบพริกสิบเม็ด ก๊ากกกกกกก)

------------------------------------------------------------

ปล. แอบบอกว่าจะมีรุ่นลูกนะคะ

อยากถามคนอ่านเหมือนกัน สำหรับท่านที่มีโอกาสอ่านจนจบ

ว่าอยากอ่านรุ่นลูกต่อมั้ย

แต่!!! คนเขียนรีไรท์เรื่องนี้มาสามรอบ

กี่รอบก็ยังรู้สึกอยากเขียนเรื่องต่อ ฮ่าๆๆ

เพราะฉะนั้น ตกลงใจ ปรึกษาตัวเองมาแล้วว่ายังไงก็ต้องเขียนแหละ สนองนี๊ดตัวเอง

เดี๋ยวจะเอาลิ้งมาแปะนะคะ

ขอไปเรียบเรียงพล็อตดีๆ ก่อน

เป็นนิยายครอบครัว น่ารักกุ๊กกิ๊ก แนวพี่น้อง (ไม่ท้องเดียวกัน) 

อบอุ่นละมุนรัก สิริรฉัตร www.mebmarket.com         ในวันที่เขาเป็นเพียงแค่ยามจนๆ แต่กลับมีคนคนหนึ่งที่มองเห็นคุณค่า มอบรอยยิ้มที่แสนประทับใจ ตราตรึงไม่เคยลืมเลือน และเป็นเหมือนแรงผลักดันที่ทำให้ชีวิตเขาไต่ขึ้นไปอยู่ในจุดสูงสุดในฐานะนักธุรกิจไฟแรง ครั้นเมื่อฟ้าลิขิตให้เขากลับมาเจอกับเธออีกครั้ง ชายหนุ่มจึงกำโอกาสครั้งนี้เอาไว้แน่น และหมายครอบครองหัวใจของเธอ “เป็นอะไรครับ?” ตฤณหันมาถามอย่างแปลกใจ “กลิ่นหมูกระทะติดตัวลินมา...เหม็นไหมคะ”  หญิงสาวถามอย่างอายๆ ตฤณจึงหยุดรถก่อนที่จะออกไปสู่ถนนใหญ่ จากนั้นก็หันมองคนถามอย่างพิจารณา ทำเอาความมั่นใจของคนถูกมองลดฮวบลงอย่างมหาศาล “ไม่รู้สิครับ...ต้องลองพิสูจน์ดูก่อน” ไม่พูดเปล่าหากคนตัวโตขยับเข้ามาฝังปลายจมูกลงบนแก้มนุ่มและสูดกลิ่นที่ทำให้เธอไม่มั่นใจเข้าไปเต็มๆ ทำเอาลินาลินถึงกับอึ้ง นั่งตัวแข็งอย่างทำอะไรไม่ถูก และยิ่งปลายจมูกคมเลื่อนมาสูดดมซอกหูและเส้นผมของเธออย่างอ้อยอิ่งราวกับจงใจกลั่นแกล้งให้เขินอาย ยิ่งทำให้ลินาลินรู้สึกเหมือนจะหมดแรงเอาเสียดื้อๆ “หอมดีครับ...หิวเลย” “คะ...คุณตฤณ...” หญิงสาวถึงกับอึ้งเมื่อเขากระซิบบอกว่าหิวข้างๆ หูทำเอาเธอแก้มร้อนจนแทบระเบิดทั้งที่แอร์ในรถเย็นฉ่ำยิ่งกว่าอยู่ขั้วโลก  “หึๆ พี่หมายถึงหิวหมูกระทะครับ” ตฤณพูดเสียงกลั้วหัวเราะก่อนจะหันไปขับรถต่อ ลินาลินค้อนควักอย่างงอนๆ