คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 2 ผ่านบททดสอบฉลุย 4/5
อนที่ 2 ผ่านบททสอบลุย
านัสถอนหายใ่อนะลุาเ้าอี้แล้วเินมานั่ที่โ๊ะอาหาร สาวน้อยยิ้มแ้มปริที่สามารถึเาออาานไ้สำเร็ เธอเินามเาไปที่โ๊ะและนำเสนอเมนูอาหารเสียใส
“วันนี้มีใบเหลียผัไ่ แืเ้าหู้หมูสับับปลาทรายทอรอบ่ะ พี่อบอว่าุานัสอบทาน ฟาเลยโทร.สั่าร้านใล้ๆ บริษัท...้อารอะไรเพิ่มเิมไหมะ”
“ไม่ละ” เาอบสั้นๆ ่อนะเริ่มทานอาหารบนโ๊ะ ะที่นสรรหาอาหารยืนมอยิ้มๆ อย่าลืมัว ระทั่สายามวัมอนั่นละเธอึห่อไหล่ลและยิ้มแหย
“เธอทานหรือยั”
เป็นำถามธรรมาแ่ลับทำให้หัวในฟัพอโับอ หาแพรววนิเ็บอาารเ่ เธอส่ายหน้ายิ้มๆ ่อนะอบอย่าไม่ิมา
“เี๋ยวฟาทานทีหลัไ้่ะ”
“ทานผิเวลาะเป็นโรระเพาะไม่ใ่หรือ เพิ่บอันอยู่หยๆ”
ถูเาย้อนนไป่อไม่เป็น ยมือลูบท้ายทอยอย่าเินๆ
“ั้นฟาออนุาออไปหาอะไรทาน่อนนะะ แล้วฟาะรีบเ้ามาเ็บาน...ทานเยอะๆ นะะ” เธอพูเร็วๆ แล้วทำท่าะออไปาห้อ ่อนะะัปลายเท้าหมุนัวลับมามอเ้าอเสียรึมอย่าอึ้ๆ
“ทาน้วยันสิ ันทานนเียวไม่หมหรอ”
“ะีหรือะ” สาวน้อยมอนวนอย่าเรใ แ่านัสไม่พู้ำ เาใ้สายาเรียบนิ่บัับให้เธอนั่ล้าๆ ทำเอาแพรววนิเร็นปวล้ามเนื้อไปหม ทว่านั่้นยัไม่ทันอุ่น็้อีายึ้นมาอย่ารวเร็ว
“ฟาอไปเอาานับ้อนแป๊บหนึ่นะะ” ว่าแล้ว็ยิ้มาปิให้นใีที่อุส่าห์วนเธอร่วมโ๊ะอาหาร
“ีใอะไรนัหนา”
เสียนั้นัมาาเ้าอร่าสูให่ะที่เธอำลัผละออาโ๊ะ หิสาวหน้าร้อนผ่าวเมื่อรู้ัวว่านเผลอแสวามรู้สึนเินพอี แ่เธอยอมรับว่าีในเ็บอาารไม่อยู่ หิสาวอมยิ้ม่อนะเินเร็วๆ ไปหยิบอุปร์ใส่อาหารในรัวเล็ๆ ้านนอเพื่อมาร่วมโ๊ะับเา
“ฟารับ มาทาน้าว้วยันสิ พี่ื้อมาเผื่อเรา้วยนะ” อลาเอ่ยวนอย่ามีน้ำใทำให้นัวเล็หยุะัอยู่รหน้าเา
“อบุมานะะพี่อ แ่ว่า...ุานัสวนฟาทาน้วย้าใน่ะ” หิสาวบออย่าเรใ่อนะไ้รับสายาพิศวาอลาและเมธา
“หมอนั่นนะหรือวนฟาิน้าว"
“ใ่่ะ” หิสาวยืนยันหนัแน่น ่อนะมอสอหนุ่มที่ำลัมอหน้าันอย่าไม่เ้าใ...แปลนัหรือแ่เ้านายวนทาน้าวเพราะลัวทานไม่หม
“ั้นฟารีบไปเถอะรับ เี๋ยวเ้าพ่อะอ์ละ่อน...แ่วันหลัพี่ออัวเรานะ” อลาบออย่าใี สาวน้อยึพยัหน้ายิ้มๆ ่อนะรีบเ้าไปหานในห้อ
้าวในานอานัสพร่อลไปำเียว บ่บอว่าหลัาเอ่ยปาวนแพรววนิเา็ไม่ไ้ทานอะไรอีและนั่รอเธอ เมื่อร่าบานั่ลบนเ้าอี้้าันมือหนาึเริ่มัอาหารอีรั้
“ทานเยอะๆ นะะ” หิสาวบอ้วยรอยยิ้มหลัาัใบเหลียผัไ่ใส่านให้เา านัสทานไปเียบๆ แ่ทุรั้ที่สาวน้อยัอาหารวาลบนานเา็ทานนหม นบริารึยิ้มไม่หุบและทาน้าวไปอย่ามีวามสุ
“เย็นนีุ้านัสอยาทานอะไรเป็นพิเศษไหมะ ฟาะไ้โทร.ไปบอแม่บ้านเอาไว้”
“เย็นนี้มีนัที่บ้านเมธา”
ิ้วเรียวสวยเลิึ้นอย่าแปลใ ่อนที่นพูะอธิบายเสียเรียบ
“ันไม่อบเที่ยว้านอถ้าไม่ำเป็น เวลาอยาื่มถ้าไม่ใ่ที่เพน์เฮาส์็เป็นที่บ้านเมธา”
“สัสรรันบ่อยไหมะ”
“เรื่อยๆ”
่าเป็นารอธิบายที่แสนสั้น วาลมโลอบมอร่าสูที่ำลัรวบ้อนบ่บอว่าเาอิ่มแล้ว เธอึทานำสุท้ายแล้วรวบ้อนาม
“อิ่มแล้วหรือ” เาหันมาถาม
“อิ่มแล้ว่ะ ฟาระเพาะเล็ ทานไ้น้อย่ะ”
“ัวถึไ้แ่นี้”
“เล็ๆ ำลัน่ารั่ะ” มัวเออย่าไม่มีเหนียมอาย มเสร็็ปิปาำนน่าหมั่นไส้ แ่แล้วหิสาว็้อะัเมื่อเธอเห็นมุมปาอนัวโเหมือนมีรอยยิ้มนิๆ แพรววนิะพริบาอึ้ๆ ไม่ิว่าารมัวเอเล่นๆ อเธอะสามารถเรียรอยยิ้มาเสือยิ้มยาอย่าเาไ้ แม้ไ้เห็นเพียเสี้ยววินาที แ่เื่อเถอะว่าืนนี้เธอะ้อนอนหลับฝันีอย่าแน่นอน หิสาวอมยิ้มอย่าีใ...่อไปฟาะมัวเอบ่อยๆ
*******************
สวัสี่า
สำหรับท่านใที่รอ ebook เสน่หาใล้ใ
อนนี้มีายที่ MEB แล้วนะะ
ัโปรโมั่นพิเศษ าราา 229 เหลือ 179 บาท ถึวันที่ 31 .. นี้นะะ
ความคิดเห็น