[Undertale au]จะผิดมั้ย?...ถ้าฉันรักนาย?(ซีซั่น2)

ลำดับตอนที่ #2 : ความทรงคำของคาส...

ณ บ้านของอายลาส

วันนี้อายลาสไม่สบาย

คุณครูเลยให้อายลาสหยุดวันนี้หนึ่งวัน

ไม่มีใครมาบ้านอายลาสหรอก

มาทีไรโดนไล่เลย

เพราะเขาอยากอยู่คนเดียวในช่วงที่เขาไม่สบาย

แต่ว่าวันนี้

มีคาสอยู่ด้วยนะ!

ซวยแล้วไง ซวยแล้วไง ซวยแล้วไง

ที่ซวยเพราะ

.

.

.

.

.

.

อายลาสไม่ชอบให้คนอื่นมากวนเวลาพักหรือนอน

ถ้ากวนละก็

สิ่งที่เรียกว่าความกดดันมาแน่

"นี่นายจะมานั่งเฝ้าฉันทำไม.....ทั้งๆที่เป็นแค่วิญญาญ"อายลาสพูดด้วยเสียงที่ดู่อ่อนแรง

คาสเขาดูเป็นห่วงนะ

เลยตอบไปว่า

"ทำไงได้ละ...ก็คนมันเป็รห่วงหนิ...แถมนายก็ดูไม่ดีด้วย"คาสพูด

สีหน้าของคาสดู้เป็นหวงนะ

แต่อายลาสดูไม่ได้ใส่ใจเลย

เขาเริ่มแผล่ความกดดันเรื่อยๆ

คาสไม่กลัวเลยแม้แต่น้อย

มิหนำซ้ำยังพูดอีกว่า

"ไม่ต้องกลัวหรอกนะ...แค่มาเฝ้าเฉยๆ...และก็นะ...อย่าทำให้ทุกคนต้องเป็นห่วงสิ"คาสพูด

อายลาสนึกถึงบางอย่าง

แต่เขาก็คิดได้แค่ว่า มันเป็นคำพูดที่ฟังดูคุ้นเคยมาก

อายลาสเริ่มจะหลับตา

เขาไม่เคยโดนปลอบจนหลับแบบนี้มานานแล้วนะ

ตั้งแต่วันนั้นเอง

อายลาสหลับลง

คาสพูดเบาๆว่า

"นายนี่นะ....ไม่เปลี่ยนไปจากตอนนั้นเลยนะ"คาสพูด

เขายิ้มออกมา

ก่อนจะนึกย้อนไปยังอดีต

ย้อนกลับไปเมื่อ5ปีก่อน

หลังจากฉากจบHappy Ending

ผ่านไปประมาณ2-3เดือน

ที่ๆได้ชื่อว่า มิติแห่งความว่างปล่าว ตอนนี้ได้พังทลายลง มีผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวเท่านั้น

เขาคือ'คาส'

เขาหมดหวังในการมีชีวิตอยู่ เขาเกือบจะตายแล้วนะ ในตอนนั้น

แต่ว่า

มีคนๆนึงเดินผ่านมา

แล้วเขาได้พูดออกมาว่า

"ฉันจะช่วยให้นาย... ได้ชีวิตใหม่อีกครั้ง"คนๆนั้นพูด

คาสยิ้มแล้วตอบว่า

"ขอบคุณ...."คาสพูด

ทันใดนั้นเองบุคคลคนนั้นได้ใช้กระดูกแทงคาสซ้ำไปซ้ำมา

จนคาสได้'ตาย'ลงไป

ในตอนนั้นและวินาทีนั้น

คาสแค้นมาก

เขาแช่งคนๆนั้นรัวๆเลย(?)

แต่ความโกรธและความแค้นก็ต้องหายไป

เมื่อเขาคนนั้นได้ใช้ดวงวิญญาญแห่งปณิธานที่ดูเหมือนจะสร้างเองนะ

เขาใส่ดวงวิญญาญนั้นเขาไปในเศษฝุ่นผงของคาส

แล้วดึงกลับมาใส่ให้ตัวเขาเอง

ในตอนนั้นมีแสงออกมาจากข้างคนๆนั้น

แล้วก็ปรากฏร่างของคาสที่ดูแล้ว...เป็นวิญญาญ

แต่พลังยังคงเหมือนเดิม

'น...นาย...ให้ร่างใหม่กับฉันที่ต้องอยู่กับนายหรอ?'คาสถาม

เขาคนนั้นได้บอกกลับไปว่า

"ใช่....ถ้านายไม่รังเกลียดนะ"เขาตอบเสียงนิ่งเรียบ

คาสเกิดความสงสัยในชื่อของคนตรงหน้า

เลยตัดสินใจถามไปว่า

'นายชื่ออะไร?'คาสถาม

เขาเงียบไปสักพักก่อนจะตอบว่า

"ฉันชื่อว่า อายลาส...นายชื่อคาสสินะ?"อายลาสถาม

คาสมองด้วยความตกตะลึง

เพราะไม่เคยมีใครรู้จักเขา!

'นายรู้ได้ยังไง'คาสถาม

แต่คำตอบนั้นแสนง่าย

"เดา"อายลาสตอบ

อื้อหือ....คำเดียวง่ายๆสั้นๆ

ได้ใจความ

มันหน้าแกล้งมั้ยละ? =__=

'จากนี้ไปเราจะอยู่ด้วยกันใช่มั้ย?'คาสถาม

เพราะเขาอยากเป็นเพื่อนกับอายลาสมากๆ

"ใช่...ถามยังกะคิดแผนไว้งั้นแหละ= =;;"อายลาสมองแรงคาส

คาสนี่มองประมาณว่า

ลางสังหรไอนี่ดีแท้=[]=

มันคือสิ่งที่คาสคิด

"ไปกันได้แล้วหน่า"อายลาสเดินนำไปที่สวนดอกไม้

เป็นสวนกอดไม้ที่เดียวที่อายลาสมักชอบมาสูดอากาศที่นั่น

เพราะมันทำให้เขาใจเย็นลง

และผ่อนคลาย

'นายเนี้ยชอบที่แบบนี้ด้วยหรอ?'คาสสงสัย

พลางคิดในใจว่า

(ผู้ชายบ้าอะไรชอบอยู่ทุ่งดอกไม้แล้วทำยังกะผู้หญิง= =;;)คาสคิด

"ทำไมละ?...มันเป็นที่ๆสวยงามดี...ไม่ใช่รึไง?"อายลาสเผลอยิ้มบางๆออกมา

แต่รอยยิ้มนั้นมันช่างอ่อนโยน

มันเป็นครั้งแรกที่อายลาสยิ้มแบบนี้

แต่ตอนนี้ควรสนใจคาสหน่อยนะ

เพราะตอนนี้คาสกำเดาจะไหลแล้ว!!!

(เอาทิชชู่มะ?/ไรท์)

"ฮ...เฮ้! นายเป็นอะไรมั้ย?!"อายลาสตกใจมาก

เพราะว่าเขาเห็นคาสหน้าขึ้นสีหนักมากกกก

'ค...แค่นี้ไม่เป็นไรหรอกหน่า^^;;'คาสยิ้มแห้งๆ

แต่ว่าอายลาสก็ยังห่วงนะ

แต่ว่าเขาไม่ค่อยแสดงออก

อายลาสมองขึ้นไปบนฟ้าก่อนที่จะ.....

หลับไป

แต่ว่าเขาดันหลับเอาหัวพิงคาสนี่สิ=__=

คาสก็หน้าขึ้นสีหนักกว่าเดิมอีก

คาสมองใบหน้ายามหลับของอายลาส

(ผู้ชายอะไรวะ! ขนาดหลับยังน่ารักเลยยยย)คาสคิด

คาสเริ่มสับสนกับตัวเองแล้วสิ

เพราะตอนนี้หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ

เขาสับสนว่า ทำไมหัวใจเขามันเต้นแรงทุกครั้งที่ไกล้อายลาส เขาคิดว่าเขาไม่สบายแน่ๆ

วันเวลาผ่านไป

พวกเขาเริ่มสนิทกันขึ้นทุกวัน

เริ่มที่จะไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ

ในตอนนั้น

อายลาสคิดกับคาสแค่เพื่อนสนิท

คาสก็คิดเหมือนกัน

แต่อยู่ๆเขาก็เริ่มชอบอายลาสขึ้นมาทีละนิด

เขาคิดว่าแบบเพื่อน

แต่พอแว๊ปปป ไปอีกที

มันเริ่มเป็นความรักแบบเกินคำว่าเพื่อนสนิท

เขายอมรับหัวใจของเขาแล้วว่า

เขารัก และหลง หรือชอบอายลาสมากแค่ไหน

มากถึงขั้นที่ว่าอยากจะเป็นแฟนกันเลยทีเดียว

ในวันนั้นเขาตัดสินใจแล้ว

ว่าจะสารภาพรักกับอายลาส

เขาแอบดอกไม้ไว้ข้างหลัง

"น...นี่อายลาส...คือ...ฉันมีอะไรอยากจะบอกนายหนะ"คาสพูด

อายลาสหันไปหา

"มีอะไรหรอ?"อายลาสเอียงคอสงสัย

แต่ว่า

ยังไม่ทันที่คาสจะพูด

อยู่ๆก็มีความมืดที่กลายเป็นร่างของคาร่า

มันย่างกรายเข้ามาทีละนิด

ทุกอย่างรอบตัวเป็นความมืด

อายลาสมองด้วยความกลัว

เพราะว่าเขา

ไม่สามรถสู้ได้

ตราบใดที่เขายืนอยู่ใกล้ดอกไม้ที่เขาชอบ

คาสได้สู้กับคาร่าแทน

แต่ว่านะ....คาสก็แพ้

เพราะตอนนี้พลังของเขาเหมือนถูกอะไรสักอย่างทำให้พลังลดลง

คาร่าได้ทำการฆ่าคาสแต่เพราะเป็นวิญญาญเลยฆ่าไม่ได้

คาสหายไป.....

อายลาสเขามองด้วยความกลัว

"น่าสงสารจังเลยน้าา โครงกระดูกน้อย...ไม่ต้องกลัวนะ...เพราะอีกเดี๋ยวแกก็จะตายแล้ว!"คาร่าพูด

จริงอยู่ที่ตายไม่ได้

แต่ความเสียหายยังอยู่

หรือก็คือเขาต้องทรมาณอยู่ในสภาพเจียนตายนั่นเอง

.

.

.

.

.

.

.

.

ไม่นานนักพวกโคลก็ได้มาเห็น

"อายลาส! ตื่นสิ! นายเป็นอะไรไปหนะ!"โคลลนลาน

เขากังวลมาก

"ปล่อยไว้แบบนี้ต้องทรมาณมากกว่านี้แน่ พาไปที่แลปเร็ว!"เซฟพูดขึ้น

.

.

.

การรักษาได้สำเร็จ

"อัลฟี่ อายลาสเป็นยังไงบ้าง?"โคลพูดด้วยสีหน้าเป็นห่วง

อัลฟี่ทำหน้าเศร้าก่อนจะบอกว่า

"เขา...เอ่อ...เขาไม่สามารถจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นในตอนนั้นได้หนะ.."อัลฟี่พูด

โคลโล่งใจ

"ไม่เป็นไรฮะ ถ้าเขาจำได้คงจะลำบากใจแย่เลย"โคลพูด

แต่ที่โคลพูดก็ถูกนะ

เพราะถ้าเขารู้

.......เขาคงจะคิดว่าตัวเขามันน่าสมเพช

เลยปล่อยให้เขาลืม

แต่ทว่า...

ที่หน้าต่างของแลปนั้น

ไม่มีใครสังเกต์แม้แต่คนเดียว

คาสได้แอบมองอายลาสจากหน้าต่างนั้น

'ลืมหรอ?...แสดงว่า...นายจะจำฉันไม่ได้อีกแล้วงั้นเหรอ?'คาสสีหน้าดูเศร้า

คาสอยากให้อายลาสจำเขาได้

และเขาตั้งเป้าหมายว่า

สักวันจะทำให้อายลาสจำเขาให้ได้

เขาเชื่อว่ามันต้องมีสักทาง

กลับมา ณ ปัจจุบัน

คาสมองใบหน้าของอายลาสแล้วยิ้มออกมา

ทั้งน้ำตาแห่งความเศร้า

และได้พูดอย่างสะอึกสะอื้นว่า

"อายลาส...ฮรึก...ได้โปรด...จำฉันให้ได้สิ...พอนายลืมฉัน..."คาสเว้นคำพูด

ก่อนจะน้ำตาคลอ

"ฉันก็...ฮรึก...เจ็บ...เจ็บมากๆ...อยากจะลืมความเจ็บนี้ไป..ฮรึก"คาสพูด

คาสเผลอหลับไปทั้งแบบนั้น

แต่เขายิ้มนะ

เพราะเขาแค่หวังว่าสักวัน

อายลาสจะจำเขาได้อีกครั้งนึง

_______________________________________________________

เป็นไงงงง

สนุกมั้ย?

ตอนนี้ดูดราม่านิดนึงนะ

เพื่อที่ทุกคนจะได้รู้จักประวัติคาสอย่างละเอียด

ไรท์เป็นคนที่ไรท์ความรู้สึกภายใต้จิตใจอยู่แล้วนะ

เลยคิดว่าก็....ไม่ได้อะไรเท่าไหร่

ไรท์ไม่ค่อยแครอะไรเลยงะ

แต่ไรท์แครความสุขของทุกคนนะ>w<

ใครที่จะส่งแฟนอาร์ทก็ส่งที่เพจไรท์นะ!

เพจไรท์เอง>>>Cool Sans&คนแต่งนิยายแสนเป็นมิตรและเหล่าSansที่สร้างเอง<<<

คลิกเลยยยยยยย>w<

รอตอนต่อไปน้าาาา