คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : นอนไม่หลับ
ห้อนอน ว้าโอ่อ่าเรื่อปรับอาาศทำห้อเย็นเียบ ระรินนอนพลิัวไปมา นอนไม่หลับ้อมอไปยัประูห้อ ที่เื่อม่อับ้าๆ ห้ออ์ฟีรอส ผู้ายหน้าาีแ่่อน้าน่าลัวในสายาระริน ทำไมทั้ลุบุสม และ อรัษ์ฮาฟา ่าพูเป็นเสียเียวันว่าทรเป็น อ์เียวที่ใีที่สุใน วัทอำแห่นี้
ระรินนอนไม่หลับแอบย่อเียบริบไปยัระเบียึ่หันหน้าไปทาทิศใ้ อาาศ้านอ่อน้าอุ่นแ่ไม่ถึับร้อน เพราะเป็นเวลาึพอสมวร ทหารยามสอสามน ยืนประำุแ็ันไม่มีทีท่าว่าะ่วนอน ทั้ทั้ที่เป็นเวลาึ เธอนึปลว่าอีหน่อยเธอ็ไม่่าาพวเาที่้อาสว่าในเวลาลาืน
ระรินอยเี่ยหูฟัเสียเรียลอเวลา ระเบียำหนัที่ทอยาวหันหน้าเ้าสู๋ัวำหนัอีำหนัหนึ่ึ่ ระริน ลืมไปสนิทว่าะเอ่ยปาถาม อรัษ์ฮาฟา ว่าเป็นำหนัอใร้วยวามเหมือน อโรสร้าทว่า ำหนัที่หันหน้ามาทาำหนันี้ มีวามหรูหรา และสวยามว่าอย่าเห็นไ้ัทุอย่าถูแ่อย่าประีาม ระรินไม่อยาิถึมูล่าอารแ่ ำหนัอ์ฟีรอสึลายเป็นเพียำหนัที่สวยามแบบเรียบๆ ถ้าเทียบับำหนัรัน้าม แสไฟส่วาไสวไปทั่วำหนั
ระรินปล่อยใให้ล่อลอยไปสู่ำหนัรหน้า มอสำรวนพอใ ับพลันนั้นเอ สายาเ้ารรม ันไปประสบเ้าับล้อส่อทาไล อใรนหนึ่ที่ำลัับ้อมาที่เธอ .ริมำหนัสวยนั้น ลัษะารแ่ายที่ละม้ายอ์ฟีรอส หาแ่ ารแ่ายไม่ไ้ยึิเหมือนนอาหรับทั่วไปเป็นารแ่ายแบบะวัน ผสมารแ่ายแบบ อาหรับที่ลัว เธอยืนะลึอยู่ับที่นระทั่ นผู้นั้นล ล้อล ยมือึ้นโบ เป็นารทัทายเธอระริน นิ่ัน นผู้นั้น้อมอพร้อมับยิ้มแย้ม ทั้ใบหน้าและวา ใบหน้าที่ละม้าย อ์ฟีรอสหาแ่ แววาอ่อนโยนว่านั
"เ้าระวิน แอยู่ไหน" เสียัออมาาห้อบรรทม ระรินรีบถลาเ้าไปในห้อ นฝั่ร้าม้อมอนลับา
"อยู่นี่ระหม่อม"
"เรียั้นานไม่รู้หรืออย่าไรว่า้ออย ฟัเสียเรีย"วามนั้น มีแววื้อรั้นปนอยู่ในนั้น
"รู้ระหม่อมแ่ ระผม เอ้อ ออไปรับลมมา"ระรินไม่ล้าโห
"ันนอนไม่หลับ" เวร.. แล้ว ะให้ล่อมเลยไหม
"ะให้ทำอย่าไร ระหม่อม" ยอมยอมไป่อน
"ทำอะไรี @_@ แ เล่าเรื่อบ้านเมือแให้ันฟัสิอาะทำให้่วนอน"รู้แล้วไอ้นเ่าทำไมถึาไป
" บ้านเมือระหม่อม ไม่มีอะไรน่าสนใ"
" เาว่าบ้าน เมือแ มีพวหิเทียมเยอะใ่ไหมเพราะศาสนาแ เาไม่ห้าม"
"็เยอะนะ อรับ แ่ เาสวยๆ น่ารั แล้ว็ไม่ไ้สร้าวามเือร้อนให้ใร" ใบหน้า ม ้มลมานเือบิใบหน้าอระริน ระรินหลับาปี้้วยไม่เยอยู่ใล้ิผู้ายนไหนมา่อน
"ถึว่านาย เป็นพวนั้นนะสิ หน้าหวานเียว นี่ะมาทำานหาเิน ไปผ่าัแปลเพศสิท่า"อ้าวเฮ้ย ไหเป็นั้น รึว่าพี่แะเป็น พวเ้ว้าริๆ
"เปล่า เปล่า ..ระหม่อมเป็นผู้ายทั้แท่" อ์ฟีรอสหัวเราะัลั่น
" ผู้ายอะไรว๊ะไม่ล้าสบาผู้าย้วยัน แนี่เสียาิเิริๆ ผู้าย มัน้ออย่าัน "ว่าแล้ว็ถลลอพระอ์ุนอน แล้ว็สะลัมันนไปออยู่อีทา ระรินใอยู่ที่าุ่ม เหลือบมอหน้าท้อที่ประอบ้วยิแพ็ อ์ฟีรอส บ ิแพ็เบาๆ เป็นารอวอ้า
"เห็นไหม ้อแบบนี้ถึะสวย" แหวะ มีแ่ิแพ็ เป็นมัๆ สวยรไหน สู้อเธอ็ไม่ไ้แบนราบ าวสวย สะือที่บุ่มลไปเล็น้อยน่ามอแ่ไหนพวผู้ายไม่รู้หรอ อย่าเธอถึเรียว่าสวย เอะยัล้ามาอว ระรินเป็นนที่ปิวามรู้สึทาใบหน้าไม่มิ อ์ฟีรอส มอสายาอเธอออ ว้าแนบา ให้ลูบมัล้ามรหน้าท้อ ระรินเร็มือไว้แน่น มือเย็นเียบรีบหมือลับ แ่ มือแ็แรยัับมือบาแน่น วามรู้สึบาอย่าแล่นเ้าสู่หัวใระรินนใเ้นุบับ
"อ้าวับูสิ ันไม่เยให้ใรลอับเลยนะ เห็นว่านาย อิาเผื่ออยามีแบบัน ันิออแล้ว นายนี่น่าสสารริๆ เหมือนพว เ็าอาหาร าารออำลัาย เอาี้ีว่า ันอยาลอมวยไทย นายเรียนมวยไทยับันวันละหนึ่ั่วโม่วเย็นๆ รับรอิแพ็ึ้นแน่นอน"ระรินเบิาโ อีแล้วเหรอ เวรรรมอะไรอเธอT_T นี่ล่ะมั่ที่ใรๆ ็บอว่าใี
ความคิดเห็น