คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : บทที่3........ย้ายเข้าคอนโดแสนหรู (แต่หนูไม่มีตังจ่าย)
วันนี้ช่วงเช้าพี่บก.ของสำนักงานเค้าให้พวกเราทั้งหมดย้ายเข้าไปอยู่คอนโดที่มีพวกหนุ่มๆวงใช้หนี้อยู่ อ๊ากกกกกกกกกดีใจที่สุด แม่เจ้าโว้ยยยยยยยยยย!!!!!ยัยซิทนีย์อยากจะลงไปดิ้นๆๆๆๆๆๆๆๆชักดิ้นชักงอจริงๆ แล้วหลังจากที่ชักดดิ้นชักงอเสร็จแล้วฉันก็จัดการจัดกระเป๋าใบใหญ่ และช่วงเวลาที่ฉันได้อยู่ที่นั่นเป็นเวลา 5 เดือน ซึ่งฉันเปิดเทอมตั้งแต่ 2 เดือนแรกและแต่เอาเหอะเพื่อจ่งจ๊งที่รักของช้านนนนนนน รอก่อนนะคะจงซิทนีย์คนนี้จะไปเป็นของจงแว้ววววววววววววว!!!!!!!!!
ห้าวววววววววววววววววว!!!!!เช้านี้ทำไมมันขี้เกียจอย่างนี้นะ พอรู้ว่าจะจากบ้านหลังใหญ่ไปอยู่คอนโดที่แสนหรูใจกลางเมือง แต่เอาเหอะเพื่อคีย์สุดที่รักของฉัน ฉันยอมทำ
“วันนี้เริ่มงานวันแรกหรอ”
แม่เข้ามาที่ห้องของฉัน พลางมองกระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่
“ค่ะ ไม่อยู่บ้าน5เดือนเลย คิดถึงแม่กับพ่อแย่เลยอ่ะ”
ฉันโผเข้ากอดแม่ แล้วยิ้มออกมา ใจนึงก็ไม่อยากจะไป แต่อีกใจนึงก็อยากที่จะไปทำงานเพื่อที่จะได้เจอหน้าคีย์กุนทุกวันเลยยยยยไงงงงง
“ดูแลตัวเองดีๆหล่ะรู้มั้ย”
“ค่าแม่”
อ๊ากกกกกกกกนี่เสื้อฉันไปโดนอะไรมาเนี่ย เป็นคราบซอสเลย นี่อย่าบอกนะว่าไอ้น้องชายตัวแสบฉันมันทำ ทำไมมีพี่น้องเยอะขนาดนี้ถึงปวดหัวขนาดนี้ฟร่ะ
“เน่!!!!!”
ฉันตะโกนเสียงใส่น้องชายที่กำลังเล่นอยู่หน้าบ้าน วันนี้บ่นได้แม่ไม่อยู่
“มีอะไรครับพี่”
นั่นๆยังตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ อย่าทำหน้าแบบนี้เดี๋ยวแม่ปั๊ดตบให้หัวหลุด
“ทำไมเสื้อฉันถึงเปื้อนคราบซอส”
ฉันถามพลางชูเสื้อตัวเก่งของฉันขึ้น
“555555+ แค่ซอสเองนะครับพี่”
หนอย!!!!!นี่แกหาว่าแค่คราบซอสหรอ นี่มันเสื้อที่ฉันใส่ตลอดเวลาไปไหนมาไหนเลยนะ แก๊ไอ้น้องบร้า แกตายแน่!!!!!!
“ตกลงนี่นายทำใช่มั้ย”
ฉันย้ำอีกครั้ง ถ้าทำหล่ะก็ศพไม่สวยแน่
“โหยยยพี่ เอาน่าผมลืมซักให้”
“อย่างงั้นเหรอ”
ว่าแล้วฉันก็ปาเสื้อตัวนี้ทิ้ง และจับหัวไอ้น้องบร้ามากดๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วตั้งท่าพร้อมที่จะทุ่มได้ตลอด
“อย่านะพี่!!!!”
เสียงของน้องๆและพี่ๆดังขึ้น
“อย่ามาห้าม แก!!!!ตายซะเถอะ”
“อ๊ากกกกกกกกก!!!!!”
ฉันจับไอ้น้องบ้านี่โยนเข้าไปในบ้าน แล้วก็ตีๆๆๆๆๆมันให้หนำมือ มันยังมีการหัวเราะชอบใจ นี่น้องฉันบ้าจริงๆใช่มั้ย
“ฟาฟา นี่มันสายแล้วนะตื่นสักทีสิลูก”
เสียงแม่ดังขึ้น แม่!!!!นี่มันวันเสาร์นะแม่!!!!
“วันนี้เราย้ายไปอยู่คอนโดไม่ใช่หรอฮะ”
แม่ดึงผ้าห่มที่คลุมตัวของฉันออก อื้ม.......แม่ขออีก5นาที
“5นาทีนะคะแม่”
“ไม่มี5นาทีแล้ว นี่5นาทีหลายรอบแล้วนะ”
ฉันขี้เกียจฟังแม่บ่น ฉันเลยเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างผีตายซาก วันนี้แล้วฉันต้องย้ายเข้าไปอยู่ที่คอนโดแสนหรูแต่หนูจะมีตังจ่ายมั้ยเนี่ย
ฉันอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว แล้วก็รีบเก็บกระเป๋าอย่างสุดชีวิตเพราะเมื่อกี้พี่ซิทนีย์โทรมาตาม และปลายเสียงนั่นดังขึ้นอย่างน่ากลัว อ๊า!!!!!พี่ซิทนีย์ พี่ฮานึล แล้วก็พี่วีต้าน่ากลัวชะมัด
นี่ฉันรู้สึกว่าตัวเองเหมือนพวกซกมกยังไงรู้ เสื้อผ้าไม่พับเลยยัดใส่กระเป๋าลูกเดียว
เก็บกระเป๋าเรียบร้อยแล้วโว้ยยยยยยยยยย!!!!!แทมินจ๋ารอโซมีคนนี้แปปเดียวนะ แค่อีกอึดใจเดียวโซมีคนนี้จะไปนั่งอยู่ข้างๆแทมินเลยหล่ะ (อยากจะตบยัยโซมี:::ไรท์เตอร์) ฉันรีบแบกกระเป๋าที่หนักอึ้งเหมือนจะย้ายไปอยู่ที่คอนโดนั่นเป็นปีเลยทีเดียว นี่ตกลงฉันเอาเสื้อผ้าไปหรือพกบ้านใส่กระเป๋ากันแน่เนี่ย
ที่หน้าคอนโด
“หูววววววว”
เสียงของพี่ฮานึลดังขึ้น คอนโดใหญ่ขนาดนี้แล้วหนูจะมีตังจ่ายมั้ยเนี่ย
“ไปเหอะพวกเรา 5หนุ่มรอให้พวกเรามาล้วงความลับแล้วนะ”
วีต้าพูดขึ้น
“55555+ งั้นฟาฟาว่าเราไปกันเถอะค่ะ”
แล้วฟาฟาก็พาพวกเราเข้าไปในคอนโดแสนหรู ที่มีชื่อว่า แต่หนูไม่มีตังจ่าย แม่เจ้าชื่อคอนโดนี่สมชื่อจริงๆแต่ว่านะ ทำไมชื่อแบบนี้มีแต่ดาราดังๆเค้าอยู่กันทั้งนั้นเลยหล่ะ ซิทนีย์คนนี้ใจตุ้มๆต่อมๆโอ้ยใจเต้นแล้ว อ๊ากกกกกกกกกคิดถึงจ่งจ๊ง
ความคิดเห็น