คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : บทที่6......นายเต้าหู้ผู้แสนดี(จริงเหรอ?)
..............................................................................................................................................................
กิจวัตรแรกของนาย
โห!!!!อารมณ์ดีแต่เช้าจริงๆ
นายอนยูเดินมาหยุดที่ร้านขายแผ่นซีดีร้านใหญ่ใจกลางกรุงโซล ที่มีชื่อร้านว่า ซีดีเสียงใส
แค่ชื่อร้านก็รู้แล้วแผ่นซีดีที่นี่เสียงดีจริงๆ ฉันเคยซื้อไปนะเสียงเพราะจริงๆนั่นแหละแต่ไม่ได้มาที่ร้านนี้นานแล้วนะ ฮ๊า!!!!!ซีดีล่าสุดของ Super junior มายังนะ
ฉันเดินเข้าไปในร้านแบบปกติสุข เพราะใจนึงมาตามหาข่าวกับนายเต้าหู้ แต่อีกใจตามหาแผ่นซีดีของเอสเจ
ฉันเดินไปที่ตัวเอส โดยที่ไม่สนใจนายเต้าหู้แม้แต่นิดเดียว อยู่ไหนน๊า........ไม่อันนี้เก่าแล้ว ฉันมีแล้วด้วย........อันนี้ก็เก่า........นี่ก็เก่า นั่นเก่า นี่เก่า อยู่นานฉันก็เห็นอัลบั้มล่าสุด ปี 2009 ที่เพิ่งออกมาสดๆร้อนๆ อ๊า..........เหลือชุดเดียวซะด้วย เสร็จแม่หล่ะ
หมับ~
เอ๊ะ!!!!มือใคร ใครมันบังอาจมาแย่งซีดีเดียวกับฉัน
ฉันมองหน้าคนที่กำลังแย่งซีไปจากฉัน ม้ายยยยยยยยเอสเจที่รักของช้านนนนนนนน!!!!!
“อนยู!!!!!”
ฉันมองหน้าก็พบว่าเป็นอนยูแห่งวงใช้หนี้ ให้ตายเถอะจ็อด
“เธอเป็นใคร”
นายนี่ถาม คนสิยะถามมาได้
ฉันยื้อแย่งแผ่นซีดี ฉันดึงนายนี่ดึง
“ปล่อยนะ!!!”
ฉันร้องเสียงดัง
“เธอนั่นแหละปล่อย”
“แต่ฉันเจอก่อน”
“แต่ฉันโทรมาจองไว้กับเจ้าของร้านแล้วนะ”
“นายขี้โม๊”
“เธอสิ ยัยเตี้ย”
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆนาย
“นายว่าใครเตี้ยฮะ“
ฉันมองหน้านายนี่อย่างกินเลือดกินเนื้อ
“ว่าเธอนั่นแหละ ปล่อยแผ่นซีดีนี้เดี๋ยวนี้”
“ไม่!!!!!”
“ไม่ใช่มั้ย”
นายอนยูพูดก่อนที่จะออกแรงดึงอัลบั้มนี้อย่างแรง จนตัวของฉันไปชนกับตัวของเค้าล้มทันที ตอนนี้ฉันกำลังอยู่บนตัวนายอนยู แล้ว.........แล้ว.......ฮือๆๆๆๆๆๆ แก้มของฉัน.......โดนปากของนายอนยู เหมือนว่านายนี่กำลังหอมแก้มของฉันอยู่
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด”
ฉันกระโจนตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว อ๊ากกกกกกกกกกกนายกล้าดียังไงมาทำแบบนี้
“แหวะ”
นายอนยูทำท่าเหมือนจะอ้วก เฮ้ย!!!!แก้มคนนะไม่ใช่ส้วมไม่ต้องทำหน้าตาแบบ........นั้นก็ได้
“นายต้องชดใช้”
“ชดใช้อะไร เธอเองต่างหากซุ่มซ่าม”
“นายนั่นแหละ”
ฉันว่าพลางเดินเข้าไปตีนายอนยูอย่างบ้าคลั่ง รู้มั้ยว่าแก้มเนี่ยฉันเก็บไว้ให้นายชีวอนที่รักของฉันนะ พี่คะเอาแก้มอีกข้างขาวก็ได้เนอะ ข้างซ้ายนี้เน่าไปแล้วอ่ะ
“เน่!!!!!เจ็บนะยัยบ้า”
นายอนยูร้องขึ้นแล้วรวบมือฉัน นี่นายหลอกจับมือฉันอีกแล้ว ฉันรีบสะบัดมือออกทันที
“ตัวเล็กๆแถมตีเจ็บอีก อย่างงี้มันตัวร้ายชัดๆ”
นายอนยูบ่นอุบ ก่อนที่จะก้มลงไปเก็บอัลบั้มเอสเจขึ้นมา มัน.......มะ......มันแตกอ่ะ มันแตกไปหมดแล้ว นายทำมันพังหมดเลย ฉันจะฟ้องชีวอน
“เอาไปซะ ฉันไม่อยากได้แล้ว”
นายอนยูยื่นอัลบั้มเอสเจที่แตกแล้วมาให้ฉัน นายมันผู้ชายบ้าอะไรเนี่ย
“ไม่เอาแล้ว!!!!”
“เอ้า.......เมื่อกี้ยังเห็นอยากได้อยู่เลย”
“ก็บอกไม่อยากได้แล้วงัยหล่ะ ไอ้บ้าเต้าหู้”
ฉันสบถออกมาอย่างหัวเสีย แต่ในใจร้องให้ไปแล้วเอสเจที่รักของช้านนนนนน(ยังไม่เลิกคร่ำครวญ)
“เต้าหูงั้นเหรอ”
“ใช่”
ฉันว่าแล้วเดินหนีนายนี่ไปอีกทาง แต่นายอนยูดันมือเร็วรีบคว้าข้อมือฉันแล้วฉุดออกไปนอกร้านกลางสายตาผักชีหลายๆคน
นายนี่พฉันมาที่สวนธารณะ
“พามาที่นี่ทำไม”
ฉันว่า นายอนยูมองฉันนิ่งก่อนจะเหลือบไปมองข้างหลังของฉัน ข้างหลังฉันมีอะไรงั้นเหรอ??
“นี่มันอะไร”
ว่าแล้วเค้าก็เอื้อมมือไปดึงอะไรสักอย่างออกมาจากกระเป๋าข้าง เฮ้ย!!!!กระเป๋าข้างซ้ายของฉันมันเป็นกล้องถ่ายรูปนี่ ซึ่งฉันไปได้รูปนายอนยูตอนกำลังเดินออกมาจากคอนโดแล้วเค้าไปเดินกับหยิงคนหนึ่งเข้าแล้วสายตาของนายนี่ก็วิ้งๆ ฉันเก็บได้ทุกอิริยาบถเลยหล่ะ เค้าทั้งยิ้ม ทั้งดีใจ ทั้งเก็บของให้
“อ๊ายยยยยย!!!เอามานี่”
ฉันแย่งกล้องคามือนายอนยูทันที ที่เค้าทำหน้าตาแบบเครียดๆ เวลาเครียดนายนี่น่ากลัวจัง
“เธอเป็นปาปารัสซี่หรอ”
เค้าถามเสียงเรียบ
“เปล่าสักหน่อย”
“แล้วทำไมถึงมีรูปฉันทุกอริยาบถ”
“......”
“หรือว่าเธอเป็นพวกสอดรู้สอดเห็น”
“เปล่าสักหน่อย”
ฉันว่าแล้วก็เดินหนีออกมาจากตรงนั้นทันที ใครมันจะไปยอมรับง่ายๆหล่ะคะคุณเต้าหู้ขา ยอมรับก็ไม่ใช่ยัยวีต้าคนนี้หน่ะสิ
ความคิดเห็น