ทนายกรรม

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

เอี๊ยดดดดดดด!

        เสียงรถเก๋งสีดำคันงามแล่นมาจอด ที่วัดแห่งหนึ่งที่มีผู้คนมากมายหลั่งไหลมารวมตัวที่ศาลาวัด  ทันใดนั้นประตูรถเก๋งคันงามก็ถูกเปิดออก แล้วปรากฏร่างของชายหนุ่มใส่สูทใบหน้าเขร่งขรึมเดินก้าวลงมาจากรถรถแล้วเดินตรงไปที่ศาลา ภายในศาลาได้บรรเลงเพลงธรณีกรรณแสง คุณผู้อ่านคงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับศาลาแห่งนี้ แน่นอนมันคืองานศพของผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว......

      “ อ้าว สวัสดีค่ะ คุณภพ ”หญิงวัยทองดูมีฐานะเดินมาหาชายหนุ่ม พร้อมกล่าวทักทาย

     “ครับ สวัสดีครับคุณพิณ..” ชายหนุ่มทักทายกลับ

    “น่าเสียดายจังนะคะ ที่คุณพานิชญ์จากไปก่อนน่ะค่ะ สงสารลูกสาวท่านจริงๆ”หญิงวัยทองหันไปดูที่โลงศพที่ตั้งตระหง่านอยู่ที่มุมศาลา

   “นั่นสิครับ น่าเสียดายจัง” ชายหนุ่มหันไปมองเด็กสาวที่นั่งร้องไห้อยู่ข้างๆโลงศพ

   “สวัสดีครับ คุณหนูอิน....”ชายหนุ่มเดินเข้าไปทัก

   “สวัสดีค่ะ คุณภพ”อินรีบเช็ดน้ำตาแล้วหันกลับมาทักทายนายภพ

   “เสียใจด้วยนะครับ กับการจากไปของพ่อคุณ”ภพหันไปมองรูปชายวัยทองที่ตั้งอยู่ข้างๆโลงศพ

    “ค่ะ”อินก้มหน้า

    “แล้วคดีไปถึงไหน แล้วครับ หาคนร้ายเจอหรือยัง?” ภพหันมาถาม

    “ทุกคน สงสัยว่าแม่ฉันเป็นคนทำค่ะ.......”อินทำหน้าเคร่งเครียด

   “แต่ก็ยังหาหลักฐานไม่ได้นี่ครับ” ภพยิ้มให้อินอย่างให้กำลังใจ

    “อ้าว สวัสดีค่ะ คุณภพ” เสียงสาวอายุ 30 เอ่ยทักมาแต่ไกล

    “สวัสดีครับ คุณอนงค์”ภพ ยกมือไหว้พร้อมทักทายกลับ

     “คุณแม่หายไปไหนมาคะ ” อินหันไปถามอนงค์ผู้เป็นแม่

    “แม่ลืมของไว้ที่รถน่ะจ๊ะ ”อนงค์ยิ้มให้ลูกสาวของตัวเอง

    “ครับ แล้วการยกมอบสมบัติจะให้ผมมาวันไหนหรือครับ?” ภพหันไปถามอนงค์ที่ยืนคุยกับอินตามประสาแม่ลูก

    “วันพรุ่งนี้เลยค่ะ”อนงค์หันมาตอบภพ”อิน ใกล้ได้เวลาพระสวดแล้วนะลูก ไปช่วยแม่เสิร์ฟน้ำแขกหน่อยสิ”

     “ค่ะ คุณแม่ งั้นขอตัวก่อนนะคะคุณภพ”พูดจบอินก็เดินไปพร้อมๆกับอนงค์ไปยังห้องครัว

     จากนั้นภพก็ไปนั่งที่เก้าอี้ที่วางเรียงรายอยู่ห่างจากหน้าโลงศพไม่กี่เมตรกับบรรดาแขกที่มางานในค่ำคืนนี้   ไม่กี่นาทีต่อมาพระก็เริ่มสวดมนต์ 

    “คงมีห่วงอยู่สินะครับ.......คุณพานิชญ์”ภพเหลือบตาไปมองที่ข้าโลงศพ ที่มีชายวัยทองรูปร่างสูงใหญ่ ผิวขาวซีด ยืนอยู่ข้างโลงศพ สายตามองงานแบบเศร้าๆ คุณคิดว่าเป็นใครล่ะ? แน่นอนนั่นคือดวงวิญญาณของพานิชญ์  แต่แขกอื่นมองไม่เห็นเนื่องจากเป็นคนธรรมดา แต่ภพล่ะ เขาเป็นคนธรรมดาหรือไม่

     ไม่กี่อึดใจต่อมา การสวดก็หยุดลง นั่นหมายถึงจบงานแล้ว เหล่าบรรดาแขกก็เริ่มทยอยกลับบ้านของตัวเองกันแล้ว เหลือเพียงเหล่าบรรดาคนรับใช้ และสมาชิกครอบครัวของพานิชญ์เท่านั้น ส่วนภพก็ต้องแยกย้ายกลับบ้านเช่นกัน