คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Unit 4 : บางอย่างที่แปลกไป (?)
บทที่ 4 : บางอย่างที่แปลกไป (?)
...สุดท้ายแล้วภารกิจที่ทำในวันนั้นกลับไม่ประสบความสำเร็จ
...อันเป็นเพราะเธอประมาทไปว่ายังมี ‘รีบอร์น’ อีกคนหนึ่งที่ยังไม่ได้ไปกับพวกเธอ
...ไม่รู้สิ แต่เธอรู้สึกว่ามันน่าดีใจยังไงไม่รู้
วันนี้ฮารุมาเดินเที่ยวห้างที่ย่านกินซ่า เพราะต้องการมาซื้อชุดตัวสวยสำหรับการไปเที่ยวกันวันพรุ่งนี้
ตอนนี้ก็เป็นช่วงหยุดปิดเทอมสั้น รีบอร์นเลยเสนอว่าพวกเราควรไปเที่ยวกัน ฮารุจึงยกมือเสนอให้กับรีบอร์นว่าน่าจะไปพักที่แถวชายทะเลที่เธอเคยไปเมื่อตอนยังเด็ก เพราะที่นั่นเมื่อตกกลางคืน ดาวจะเยอะและสวยมาก
...และนั่นก็คือเหตุผลสำหรับการมาช็อปที่นี่ในวันนี้
ฮารุเลี้ยวตัวเข้าไปในร้านประจำที่ตัวเองชอบมาซื้อเสื้อผ้าบ่อย ๆ
...กิ๊งก่อง
เสียงกระดิ่งที่ติดอยู่กับบานประตูดังขึ้น พนักงานที่รู้ว่าฮารุเป็นลูกค้าประจำเดินเข้ามาหาฮารุด้วยหน้าตายิ้มแย้ม ก่อนจะเอ่ยทักทายเสียงหวาน
“...อ้าว ฮารุจัง วันนี้มาซื้อเสื้อผ้าไปเที่ยวที่ไหนคะ ?”
“อะ เอ่อ ชายหาดน่ะค่ะ ที่นี่มีบิกินีใหม่ หรือเดรสผ้าชีฟองหรือเปล่าคะ ?” ฮารุถาม
“...เชิญทางนี้เลยค่ะ เอ่อ แล้วคุณผู้ชายคนนั้นเป็นแฟนหรือคะ ?” พนักงานเอ่ยถาม พยักเพยิดไปทางข้างหลังฮารุ
ฮารุหันขวับไปมอง ...คุณโกคุเดระอีกแล้ว เดี๋ยวนี้เวลาเธอไปไหนทำไมต้องเจอเขาทุกทีเลยนะ !!
ชายหนุ่มเหลือบมองเข้ามาในร้านเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองถูกสาว ๆ พูดถึง จึงเดินเข้ามาในร้านก่อนจะเอาแขนขวาพาดบนไหล่ของฮารุ “...อะไร?” ชายหนุ่มถาม
พนักงานสาวยิ้มเมื่อเห็นท่าทางการปฏิบัติของลูกค้าหนุ่มสาว “...งั้นเชิญนั่งรอตรงนี้เลยนะคะ เดี๋ยวดิฉันพาแฟนสาวของคุณไปหาเสื้อผ้าสักครู่หนึ่ง ...ฮารุจัง ตามมานะจ๊ะ” พนักงานสาวว่า ก่อนจะเดินหายเข้าไปหลังร้าน
“มะ ไม่ใช่นะคะ !!” ฮารุว่าตะโกนตามหลังพนักงานสาวพลางแกะมือปลาหมึกของชายหนุ่มข้าง ๆ ที่ยืนทำหน้าขำ ๆ กับการเข้าใจผิดของพนักงานสาว “...คุณโกคุเดระ ปล่อยมือนะคะ !”
“...อ้อ” ชายหนุ่มว่าก่อนจะปล่อยมือจากไหล่ของร่างบาง “ฉันลืมไป งั้นรีบ ๆ ไปลองชุดแล้วกลับมาให้ผมชมโฉมหน่อยนะครับ ...คุณแฟน !!!” โกคุเดระว่า คำหลังพูดเสียงดังจนลูกค้าและพนักงานคนอื่น ๆ ยิ้มขำ
ร่างบางทำหน้าไม่ถูก ก่อนจะขว้างค้อนใส่ชายหนุ่ม แล้วกระซิบเบา ๆ “...จำไว้เลยนะคะ ฮารุจะเอาคืนแน่ !” แล้วรีบเดินเข้าไปหลังร้าน
ชายหนุ่มอมยิ้ม ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ที่ทางร้านมีไว้ให้รอเปลี่ยนเสื้อผ้า
...บรรยากาศแบบนี้น่ะ
...ไม่ได้มีมานานแล้วเหมือนกันนะ ...ฮารุ
หลังร้าน
“...มีชุดที่มันดูเป็นผู้หญิงกว่านี้หน่อยมั้ยคะ ?” หญิงสาวเอ่ยถาม เพราะอยากให้ตัวเองดูดีที่สุดในวันพรุ่งนี้
พนักงานสาวทำหน้าคิด ก่อนจะมองหา แล้วส่ายหน้าเชิงว่าไม่มีแล้ว “...มีแค่นี้แล้วล่ะค่ะ ...อ๊ะ ตัวนั้นไง !” ก่อนจะทำท่าคิดได้แล้วเดินไปยังตู้ที่อยู่อีกฟากหนึ่งแล้วหยิบชุด ๆ หนึ่งออกมา
ร่างบางหน้าแดง “...ชุดนี้มันจะไม่ดู อะ เอ่อ..” ฮารุว่าก่อนจะหยิบชุดตัวที่พนักงานสาวเลือกให้มาสำรวจดู
พนักงานสาวขยิบตา “...ไม่หรอกค่ะ รับรองว่าแฟนของฮารุจังต้องชอบมันมากแน่ ๆ !!”
“อะ เอ่อ ..ไม่ใช่” ร่างบางพูดติด ๆ ขัด ๆ แล้วก็ถอนหายใจก่อนจะพยักหน้านิดหนึ่ง “ฮารุจะลองดูก็ได้ค่ะ”
“...งั้นเชิญทางนี้เลยค่ะ”
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
ชายหนุ่มที่นั่งรอจนหน้าหงิกเหลือบมองนาฬิกาข้อมือตัวเองก่อนจะกระดิกขาด้วยความใจร้อน ‘...นานอะไรขนาดนี้วะเนี่ย ?’ โกคุเดระคิดในใจ
อีกครึ่งชั่วโมงผ่านไป
เขาจะไม่รออีกต่อไปแล้ว !! โกคุเดระผุดลุกขึ้นยืน เดินเข้าไปหลังร้านก็ไปเจอกับพนักงานสาวที่ทำหน้าที่เลือกชุดให้ฮารุพอดี
“...อ้าว คุณผู้ชายมาพอดีเลย ฮารุจังเลือกชุดได้แล้วพอดี” พนักงานสาวว่าก่อนจะตะโกนเข้าไปในห้องที่กั้นด้วยผ้าม่านสีน้ำเงินเข้ม “...ฮารุจัง ออกมาได้แล้วค่ะ”
“อะ อ้อ ค่ะ ๆ” หญิงสาวพูดตะกุกตะกักก่อนจะเลื่อนม่านให้เปิดออก “คุณโกคุเดระ ...ชุดนี้เข้ากับฮารุมั้ยคะ ?” ฮารุถามเดินออกมาด้วยชุดเดรสชีฟองยาวเกือบถึงข้อเท้า มีสายผูกที่คอ
ชายหนุ่มมองตั้งแต่หัวจรดเท้า “...ก็ดูใช้ได้นี่ แต่ไปทะเลนะ ทำไมถึงเลือกสีแดงล่ะ ?”
ฮารุทำหน้าหน่าย “...ไม่เข้ากับฮารุหรอคะ ? อุตส่าห์คิดว่าเดรสตัวนี้ดูเป็นผู้หญิงสุด ๆ แล้วเชียว” หญิงสาวบ่นก่อนจะหมุนตัวเบา ๆ ก่อนจะเหลือบมองไปที่โกคุเดระที่ยืนทำหน้าแดงเหมือนลูกตำลึงสุก “เอ๊ะ ? ...มีอะไรหรอคะคุณโกคุเดระ ?”
“ธะ เธอ..” ชายหนุ่มพูดตะกุกตะกัก “ทะ ทำไมถึงเลือกชุดที่มันวับ ๆ แวม ๆ ขนาดนี้ฮะ ?!!” โกคุเดระว่าก่อนจะโยนเสื้อคลุมของตัวเองให้ร่างบาง
ร่างบางทำหน้างง ๆ เธอนึกว่าโกคุเดระจะเห็นตั้งแต่แรกแล้วซะอีก
...ก็แหง เดรสสีแดงผ้าชีฟอง มีสายคล้องคอตัวนี้ มันผ่าหลังยาวมากยังไงล่ะ !!
“กะ ก็... ฮารุนึกว่าคุณโกคุเดระจะเห็นตั้งแต่แรกแล้วซะอีก” ร่างบางว่า หน้าแดงตามชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างหน้า “...แล้วมันไม่เข้ากับฮารุหรือคะ ?”
โกคุเดระทำหน้าเซ็ง ๆ (แต่หน้ายังแดงอยู่) “มันก็ต้องไม่เข้าอยู่แล้วยัยบ้า !! เธอน่ะยังเพิ่งจะสิบสี่อยู่เลยนะไม่ใช่ยี่สิบ !!” ชายหนุ่มว่าส่ายหน้าไปมา
ฮารุโกรธหน้าแดง “นี่คุณโกคุเดระ หาว่าฮารุเป็นเด็กหรอคะ !!?”
โกคุเดระจ้องหน้าร่างบางอย่างกวน ๆ “...ก็แหงมสิ”
ฮารุจ้องหน้าเคือง ๆ ก่อนจะหันไปบอกพนักงาน “...งั้นฮารุซื้อตัวนี้แหละค่ะ” ก่อนจะยื่นชุดเดรสไปให้พนักงานคิดเงิน “...แล้วก็ไม่ต้องใส่ถุงนะคะ ฮารุจะสวมมันกลับบ้าน !”
ชายหนุ่มมีสีหน้าตกใจ “เธอจะบ้าหรือไง ! ใส่แบบนี้ไม่รู้หรอว่ามันอันตรายแถมยังล่อตาล่อใจเสือจระเข้อีกด้วยนะ !!” ชายหนุ่มว่า กระชากชุดจากมือพนักงานออกมาก่อนจะทำท่าเก็บ
“อย่ากระชากแรงสิคะคุณโกคุเดระ !!” หญิงสาวเอื้อมมือไปคว้าชุดกลับมากอดเอาไว้กับอกอย่างทะนุถนอม “...แล้วนี่มันก็สิทธิ์ของฮารุด้วย ฮารุจะใส่กลับบ้าน !” หญิงสาวว่าก่อนจะยัดมันใส่มือพนักงาน แล้วผลักหลังพนักงานให้รีบไปคิดเงิน ก่อนจะหันมาจ้องหน้าชายหนุ่มอย่างเอาเป็นเอาตาย
ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะยกมือสองข้างเป็นเชิงว่ายอมแพ้ “เอาเถอะ ...ฉันเตือนเธอแล้วนะแต่เธอไม่เชื่อเอง เกิดอะไรขึ้นฉันไม่รู้ด้วยแล้วกัน” ชายหนุ่มว่าก่อนจะเดินออกจากร้านไป
หญิงสาวแลบลิ้นใส่ “..ยังไงฮารุก็จะใส่มันกลับบ้านค่ะ” ฮารุตะโกนไล่หลัง
แล้วร่างบางก็สวมชุดนั้นกลับบ้านจริง ๆ ฮารุเดินออกจากร้านด้วยชุดชีฟองสีแดงด้วยท่าทีมั่นอกมั่นใจ
...ตอนนี้ก็จะถึงบ้านฮารุอยู่แล้ว คุณโกคุเดระนี่ขี้โม้จริง ๆ !! ...ร่างบางคิดในใจก่อนจะเดินเลี้ยวไปที่ซอยปากทางเข้าบ้านของเธอ
“...ว่าไงน้องสาว แต่งตัวซะเซ็กซี่เลยนะ” ชายหน้าบากแต่งตัวสีสันฉูดฉาดพูดขึ้น ฮารุสะดุ้ง ไม่หันไปมองตาแล้วรีบเดินหนีออกไป “...จะรีบเดินไปไหนล่ะจ๊ะ สุดสวย ?” มันไม่ยอมแพ้ รีบขี่มอเตอร์ไซต์ไปดักทางเข้าหน้าปากซอย ฮารุเมื่อเห็นว่าหนีแล้วไม่พ้นจึงตัดสินใจหันหน้าเข้าใส่แล้วพูดจาดี ๆ
“...ยะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ จะเอาเงินหรอ งั้นเดี๋ยวฮารุหยิบให้นะคะ” หญิงสาวว่าอย่างตะกุกตะกัก มือควานหากระเป๋าเงิน จนอีกฝ่ายหัวเราะจนฮารุเงยหน้าขึ้นมามองอย่างงงๆ ว่าหัวเราะอะไร ?
“ไม่เห็นต้องลนลานเลยนี่น้องสาว เราแค่มาสนุกกันเฉย ๆ เอง” มันพูดสายตาหื่นกระหายอย่างปิดไม่มิด
ฮารุหน้าซีดก่อนที่จะร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ “ชะ ช่วยด้วย !! ใครก็ได้ช่วยด้วยค่ะ”
มันหัวเราะ ก่อนจะย่างสามขุมเข้ามาหาร่างบางที่ตกใจยืนตัวสั่นเป็นลูกนก “ร้องไปใครเขาก็ไม่มาช่วยหรอก ยัยหนู !!” ฮารุหลับตาปี๋เมื่อมือสาก ๆ ของมันจับหมับเข้าที่ต้นแขน
ผัวะ ! “ใครว่าไม่มีวะ !! ไอ้สารเลว !!!!” ฮารุลืมตาขึ้นอย่างตกใจเมื่อมีเสียงมือกระทบเนื้อเข้าที่ข้างหน้าเธอ
“เฮ้ย !! แกเกี่ยวอะไรด้วยวะ ?” มันสบถออกมา ถุยน้ำลายที่เปื้อนเลือดลงกับพื้น พลางถกแขนเสื้อสายตาหาเรื่องให้กับผู้ชายตรงหน้า
“เกี่ยวไม่เกี่ยวไม่รู้ รู้แต่ฝีมือเหมือนมดกัดอย่างแกน่ะ ไม่จำเป็นต้องลดตัวลงไปคุยด้วยหรอก” ชายหนุ่มผมสีเทาคว้าระเบิดขึ้นมาหลอกล่อมันให้เดินไปอีกทางก่อนจะ
บึ้ม !!!
หลังจากระเบิด โกคุเดระก็รีบวิ่งมาคว้าข้อมือร่างบางแล้วกึ่งลากกึ่งกระชากมาตรงหน้าบ้านของหญิงสาวข้าง ๆ
“คะ คุณโกคุเดระ ?” ร่างบางทวนชื่อชายตรงหน้าอย่างแปลกใจ ...นึกว่าเขากลับบ้านไปแล้วซะอีก
“...ก็ใช่น่ะสิยัยบ้า !! เธอเห็นว่าเป็นใครแบร็ด พิทหรือไง ?” ชายหนุ่มว่า ทำสีหน้าลาโลก “เป็นไงล่ะ ! พูดแล้วไม่ฟัง คราวนี้ก็เชื่อฉันแล้วใช่มั้ยว่ามันอันตราย”
“...” ร่างบางไม่ได้ตอบอะไร ทำหน้าหงอย ๆ อย่างรู้สึกผิด
ชายหนุ่มถอนหายใจ “เข้าบ้านไปได้แล้ว แล้วก็เอาชุดนั่นไปคืนที่ร้านเขาด้วย ฉันไปล่ะ !” โกคุเดระว่า ก่อนจะหันหน้าเดินออกไป แต่ร่างบางดึงชายเสื้อด้านหลังเอาไว้ก่อน “...อะไรอีก ?”
“...ขอบคุณนะคะ” ร่างบางว่าก่อนจะรีบวิ่งหายเข้าไปในบ้าน
ชายหนุ่มยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเดินหันหลังเดินออกไป
...เขาแค่แอบอยู่ตรงเสารอให้ร่างบางเดินออกไปด้วยชุดชวนสยิวนั่น จนกระทั่งร่างบางเลี้ยวไปเจอเข้ากับเจ้าหน้าบากนั่นล่ะ ที่เขาแทบจะอดใจไม่ไหวไม่ให้เข้าไปต่อยมัน เป็นเพราะอยากให้ฮารุรู้ว่ามันอันตรายจริง ๆ แต่เขาก็ต้องตบะแตกจนได้เมื่อเห็นแววตาหื่น ๆ กับมือที่เข้ามาลวนลามยัยนั่น
...ชายหนุ่มถอนหายใจ
....คราวนี้ยัยนั่นคงจะเข็ดไปอีกนานเลยล่ะนะ
17.33 @ 15/07/54
I’M NEGATIVE (KANOKJAN.KA)
ตอนนี้ดูมึน ๆ ดีจัง =__=
จะมาอัพวันที่ 27 หรือ 28 นะคะ เพราะสอบเสร็จวันนั้น
ความคิดเห็น