คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Unit 2 : ความช่วยเหลือที่ไม่เต็มใจให้
ร่างบางเปิดไอพ็อดเสียงดังให้กรีดแก้วหูตัวเอง ...บาดลึกเข้าไปข้างใน
...วันนั้นคุณโกคุเดระเขาเป็นอะไรของเขานะ ?
...ทั้งโกรธ ทั้งโมโห แถมยังทำหน้าตาที่ดุอยู่แล้วนั้นให้ดูดุยิ่งขึ้นเข้าไปอีก เฮ้อ ...ไม่เข้าใจความรู้สึกของผู้ชายคนนั้นเลยจริง ๆ
...เป็นอาการก่อนประจำเดือนมาหรือยังไงนะ ?
...แต่คงไม่ใช่ อาการก่อนประจำเดือนมาคงไม่มีอาการที่แสดงความเจ็บปวดที่อยู่ในแววตาอย่างที่ผู้ชายคนนั้นทำนี่นา ?
...หรือว่าคุณโกคุเดระจะชอบเคียวโกะจังกันนะ ?
...แต่คงจะไม่ใช่ ก็คุณโกคุเดระแทบจะไม่เคยคุยกับเคียวโกะจังเลยนี่นา ?
...เอ๊ะ ? หรือจะเป็นพวกรักนะแต่ไม่แสดงออกกันนะ ?
โอ๊ย ! แล้วทำไมเราต้องมานั่งคิดเรื่องตาบ้าหัวหงอกนั่นด้วยเนี่ย ? ฮารุว่าก่อนจะเอามือขยี้หัวตัวเองเบา ๆ เพื่อขับไล่ความคิดบ้า ๆ ทั้งหมดออกไป
“Rrr Rrr Rrr...” เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ดังขึ้น ฮารุหยิบมันขึ้นมาดูรายชื่อที่โทรเข้ามาเพียงเล็กน้อย
‘เคียวโกะจัง’
...ไม่อยากกดรับเลย
...เธอรู้
...รู้อยู่แล้วว่าเคียวโกะไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับความเจ็บปวดในครั้งนี้
...เธอทำไมเธอถึงไม่รู้สึกอยากจะกดรับกันนะ ?
“สวัสดีค่ะ” ในที่สุดเธอก็ฝืนใจกดรับจนได้
(ฮารุจัง นี่เคียวโกะนะ ?) เคียวโกะว่า (เอ่อ วันนี้ฮารุจังว่างมั้ย ? อยากให้วันนี้ฮารุจังไปเจอกันที่ร้านเค้ก ‘X’ หน่อยน่ะ)
หญิงสาวเงียบไปพักหนึ่ง จะว่าว่างมันก็ว่าง และตอนนี้เธอก็ยังคงไม่มีอะไรจะทำ ไปหาเค้กมาทานสักหน่อยก็คงจะฆ่าเวลาว่างไปไม่น้อย “ได้ค่ะ เคียวโกะจัง”
ปลายสายมีน้ำเสียงดีใจ (ดีจัง ! งั้นเจอกันที่นั่นตอนบ่ายสามโมงแล้วกันนะ แล้วจะแต่งตัว...) เคียวโกะเหมือนมีอะไรจะพูดต่อ แต่ร่างบางกลับพูดแทรกขึ้นมาซะก่อน
“...เคียวโกะจังมีอะไรหรือเปล่าคะ ?” ร่างบางถามอย่างจับผิด
ปลายสายเงียบไปครู่ใหญ่ (ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่อยากชวนฮารุจังมาทานเค้กด้วยกันแล้วก็ ...)
“...”
(...อยากขอคำปรึกษานิดหน่อยน่ะ)
3 PM @ ‘X’ BAKERY SHOP
ฮารุเดินทางมาถึงสถานที่ตามที่นัดไว้สายกว่าเวลาที่เคียวโกะนัดสิบนาที และก็อย่างที่เธอคาดการณ์ไว้ ...เคียวโกะมารออยู่ก่อนแล้ว
“ฮารุจัง ! ทางนี้ ๆ” เคียวโกะร้องเรียกโบกมือไปมา ฮารุจึงเดินไปตามเสียงเรียก “จะสั่งอะไรดีล่ะ ฮารุจัง ? ร้านนี้เค้กมะนาวอร่อยมากเลยนะ สั่งดีมั้ย ?”
“ค่ะ เค้กมะนาวก็ได้” ฮารุพยักหน้า เคียวโกะจึงหันไปสั่งพนักงานสาวสวยที่ยืนรอรับออเดอร์อยู่ข้างโต๊ะ
“ส่วนเครื่องดื่มจะรับอะไรดีล่ะ ฮารุจัง ?”
“..เรียกฮารุมา ...มีอะไรหรือคะเคียวโกะจัง ?” ฮารุไม่ตอบคำถาม จ้องหน้าอีกฝ่ายอย่างจริงจังจนฝ่ายตรงข้ามสะอึก เคียวโกะหันไปพยักหน้าให้พนักงานสาว ก่อนที่ในบริเวณโต๊ะจะมีแค่พวกเธอสองคน
“ก็อย่างที่บอกในโทรศัพท์น่ะแหละจ้ะ ...” เคียวโกะว่า
“...”
“คือฉันมีเรื่องจะปรึกษาฮารุจังนิดหน่อย”
“...”
“อยากจะให้ฮารุจังช่วย...” ร่างบางว่าพลางหลบสายตาจับผิดของฮารุที่จ้องมองตรงมา
“...”
“...เรื่องสึนะคุงหน่อยน่ะจ้ะ”
“...!!”
...เหมือนสมองรวน
...เหมือนหัวใจถูกบดละเอียดจนป่นร่วน
...และเหมือนหัวใจแทบจะขาดห้วง
...เจ็บจัง
ฮารุไม่ได้ตอบ เพียงแต่มองเหม่อออกไปข้างนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าที่ไร้ซึ่งความรู้สึก ทั้งที่ภายในเก็บซ่อนไว้ด้วยน้ำตามากมายเพียงใด
“...ฉันรู้สึกว่า ฉันเริ่มชอบสึนะคุงน่ะจ้ะ”
...แล้วทำไมคุณถึงเพิ่งมาบอก ?
“...แล้วฉันก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใคร เลยอยากจะขอคำปรึกษาจากฮารุจังน่ะจ้ะ”
...จะบอกว่าฉันใจง่ายอย่างนั้นใช่มั้ย ?
“...ฮารุจังจะช่วยฉันหน่อยได้มั้ย ?”
ฮารุนิ่งเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนจะพยายามเปล่งเสียงที่แทบจะไม่มีอยู่ของตัวเองออกมา “...เคียวโกะจัง จะบอกฮารุให้ช่วยเรื่องคุณสึนะใช่มั้ยคะ ?”
“...”
“...ฮะ ฮารุ” ‘ไม่อยากทำ’ ทั้ง ๆ ที่ต้องการจะบอกไปแบบนั้น แต่พอเงยหน้าจ้องตาของเคียวโกะจัง คำพูดที่หลงเหลืออยู่ก็ถูกเก็บไว้ข้างในใจเท่านั้น
...สายตาแบบนั้น
...ที่ไม่มีทางออก และต้องการความช่วยเหลือมากมายเพียงใด
...แล้วฮารุจะปฏิเสธการของความช่วยเหลือจากคุณได้ยังไงกันนะ ?
“...”
“...ค่ะ” ร่างบางสะอึกเหมือนมีเข็มมาทิ่มแทงหัวใจ เพราะนั่นมันเป็นคำตอบที่เธอไม่อยากจะเปล่งเสียงออกมา มากที่สุด
“...”
“..ฮารุ ...ฮารุจะช่วยเองค่ะ”
“จริงหรอฮารุจัง ?” เคียวโกะว่า พูดอย่างดีใจ ก่อนจะคว้ามือฮารุ “...ไปเที่ยวกันมั้ย ? ไปช็อปเค้กกันให้เต็มที่เลย !”
ฮารุเบือนหน้าหนี “ขอโทษนะคะ พอดีว่าฮารุอยากกินเค้กร้านนี้ต่ออีกสักพัก เคียวโกะจังไปก่อนเลยเถอะนะคะ”
“อย่างนั้นหรอ ?” เคียวโกะว่า “งั้นเอาเป็นคราวหน้าแล้วกันนะ ? ฉันไปก่อนล่ะ” เคียวโกะว่า ก่อนจะโบกมือให้ฮารุ ก่อนจะวางเงินสดทิ้งไว้บนโต๊ะ และเดินออกจากร้านไป
...ทั้ง ๆ ที่เธอกะไว้ว่าพอเคียวโกะเดินออกไป จะร้องไห้ให้เต็มที่เลยแท้ ๆ
...แต่ทำไมพอเอาเข้าจริง กลับร้องไห้ไม่ออกกันนะ ?
...ทั้ง ๆ ที่ตั้งใจจะเดินออกไป แต่แรงที่ขาก็กลับไม่เอื้ออำนวย
...สิ่งที่เธอทำได้ก็เพียงแค่นั่งเหม่อไปนอกหน้าต่างเท่านั้น
ผู้ชายผมสีเทาเดินเข้ามาในย่านชิบุย่าที่มีแต่ผู้หญิงเต็มไปหมดและแน่นอน ...หน้าตาแบบเขาก็เป็นที่จับตามองของสาว ๆ หลายคนในบริเวณนั้นเป็นอย่างดี
...แต่สายตาของเขาก็มองหาแต่ผู้หญิงหน้าตาน่ารัก ผมสีน้ำตาลเข้มอยู่เพียงแค่คนเดียวเท่านั้น
...ยัยบ้านั่น วันนี้ไม่เห็นโผล่หัวมาให้เห็นเลย ถ้าแอบไปนั่งร้องไห้แบบวันนั้นจะทำยังไง ?
...เขาน่ะ จะทำยังไง ?
ในระหว่างที่เขากำลังมองหาเธออยู่นั้น สายตาก็ไปพบกับร่างบางที่นั่งเหม่อมองออกไปทางหน้าต่างโดยไม่รู้เลยว่ามีคนอย่างเขากำลังตามหาอยู่
โกคุเดระรีบวิ่งผลุนผลันเข้าไปในร้านก่อนจะกระชากข้อมือของร่างบาง “เธอมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ฮะ ?”
“..ฮารุตอบตกลง เคียวโกะสั่งเค้ก ปากขอให้ช่วย”
“...เธอพูดอะไรของเธอน่ะฮะ ยัยบ้า ?” ชายหนุ่มกระตุกคิ้ว เพราะไม่เข้าใจคำที่หญิงสาวพึมพำออกมา
“เจ็บ ..เจ็บจัง ..เจ็บมาก” ร่างบางยังคงพูดคำเดิมซ้ำไปซ้ำมาเหมือนคนกำลังละเมอ ชายหนุ่มทนไม่ได้อีกต่อไปจึงเอื้อมมือไปเขย่าตัวฮารุแรง ๆ
“ตื่น ตื่นขึ้นมา !! แล้วเล่าให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้นะว่ามันเกิดอะไรขึ้น ?”
ฉับพลันหลังชายหนุ่มเขย่าตัว แววตาของร่างบางก็เปลี่ยนไปราวกับเมื่อกี้เธอแค่ละเมอออกมาตอนอยู่ในฝันร้ายเท่านั้น
“...”
“..เล่าให้ฉันฟังให้หมด !!!” ชายหนุ่มจ้องหน้า กัดฟันกรอดอย่างโกรธจัด
“ฮะ ฮารุ” หญิงสาวร้องอย่างตกใจ เหมือนไม่รู้ว่าตัวเองเพิ่งเจอเหตุการณ์อะไรแบบไหนมา ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเป็นเศร้าจนหัวใจของชายหนุ่มตรงหน้าเจ็บแปลบ
“...ว่าไง ?”
“เคียวโกะจังขอให้ฮารุช่วยเรื่องคุณสึนะ” ร่างบางกระซิบเหมือนไม่อยากจะยอมรับความจริงที่เกิดขึ้น “แล้ว แล้วฮารุ”
“...”
“ก็ตอบ ...ตกลง” ร่างบางเงียบเพราะต้องกลั้นเสียงสะอื้น
สายตาของโกคุเดระเจ็บแปลบขึ้นมากะทันหัน “งั้นฉันจะช่วยเธอ...”
“...ฮาฮิ ?”
“...ฉันจะช่วยเธอให้ช่วยเคียวโกะกับรุ่นที่สิบรักกัน”
ชายหนุ่มผมสีเทาพยุงร่างบางออกมาจากร้านเค้ก ‘X’
“...คุณคือคนที่ผู้หญิงคนนี้นัดเอาไว้หรือเปล่าคะ ?” พนักงานสาวสวยที่คอยรับออเดอร์ข้าง ๆ โต๊ะของเคียวโกะและฮารุสะกิดหลังของชายหนุ่มเบา ๆ
“...ครับ ?” ชายหนุ่มขานรับอย่างงง ๆ
“...แย่มากเลยนะคะ ปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้รอคุณนานขนาดนี้” ก่อนที่เขาจะได้แย้งอะไรว่าเขาไม่ใช่คนที่ฮารุรอ พนักงานสาวก็พูดต่อว่าขัดขึ้นมาเสียก่อน
“...”
“...หลังจากที่ผู้หญิงคนผมสั้นสีน้ำตาลอ่อนเดินออกไปน่ะ”
“...”
“...ผู้หญิงคนนี้นั่งเหม่อรอคุณถึงสองชั่วโมงเลยนะคะ”
19.23 @ 13/07/54
I’M NEGATIVE (KANOKJAN.KA)
ความคิดเห็น