คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Unit 10 : คุณพ่อ และ...คุณลูก ?
บทที่ 10 : คุณพ่อ กับคุณลูก ?
“เอ้าเสร็จแล้ว” โกคุเดระยื่นตัวเจ้าวัวน้อยไปหาฮารุที่ตอนนี้ยืนทำหน้าลำบากใจอยู่ แต่ก็ยังอุตส่าห์เอ่ยปากชมชายหนุ่ม
“อาบน้ำให้แรมโบ้จังสะอาดจังเลยนะคะ” หญิงสาวเอ่ยชม ก่อนจะตามมาด้วยประโยคหลังที่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก “อะ เอ่อ คุณโกคุเดระคะ”
“อะไร ?” ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงห้วน เริ่มรู้สึกว่าลางไม่ค่อยดี
“อะ เอ่อ ฮารุ” ร่างบางเริ่มพูด ก่อนจะตามมาด้วยประโยคหลังที่ประกอบกับสายตาเว้นวอน “...ฝากแรมโบ้จังไปนอนกับคุณโกคุเดระหน่อยได้มั้ยคะ ?”
“ทำไมล่ะ ?” ...เห็นมั้ย ? ลางของเขาเคยผิดซะที่ไหน ?
“เพราะว่าฮารุต้องสอบประวัติศาสตร์วันพรุ่งนี้น่ะค่ะ แถมยังไม่ได้เริ่มอ่านเลยสักกะนิด” ฮารุพูดเสียงอ่อย
“ถ้าพรุ่งนี้เธอมีสอบ แล้วจะเอาเจ้านี่มาทำไมให้เป็นภาระกัน ?” โกคุเดระเอ่ยถาม ทั้ง ๆ ที่ในใจตอบตกลงไปเรียบร้อยแล้ว
“กะ ก็มันลืมนี่คะ !” ฮารุเผลอตะโกนออกไป จึงรีบหุบปากแล้วเสนอข้อต่อรอง “...นะคะ คุณโกคุเดระ ...ถ้าช่วยฮารุนะ พรุ่งนี้ตอนเช้าจะเพิ่มกับข้าวให้อีกสามอย่างเลยค่ะ”
ชายหนุ่มถอนหายใจ ...นี่ยัยต๊องเห็นเขาเป็นคนแบบไหนกันแน่เนี่ย ? “...แค่เอาไปนอนด้วยคืนเดียวก็พอใช่มั้ย ?” ฮารุพยักหน้า “...แต่บอกไว้ก่อนนะ ถ้าเกิดเจ้าวัวบ้านี่เกิดโวยวายจนฉันนอนไม่หลับ ฉันจะเอามันมาคืนเธอถึงห้องเลย”
หญิงสาวยิ้มอย่างดีใจ ก่อนจะหันไปพูดกับแรมโบ้ที่ชายหนุ่มกำลังอุ้มอยู่ “อยู่คุณโกคุเดระดี ๆ อย่าดื้อ อย่าซนนะคะ เข้าใจมั้ย ?” ก่อนที่ประโยคหลังจะเงยหน้าไปพูดกับโกคุเดระ “ราตรีสวัสดิ์นะคะ”
“อืม” โกคุเดระตอบรับก่อนจะเดินเข้าไปในห้องที่ตัวเองอาศัยพักอยู่ชั่วคราว
ชายหนุ่มกดล็อคประตูห้องนอน โยนเจ้าวัวน้อยแสนดื้อลงบนเตียง ก่อนจะพูดแกมข่มขู่ “ฟังนะเจ้าวัวบ้า ...ถ้าแกยังไม่อยากถูกแร่เป็นเนื้อสันใน ก็จงนอนเงียบ ๆ เพราะว่าฉันจะอ่านหนังสือเจ้าใจ๊ ?”
แรมโบ้ยิ้มยิงฟันให้ชายหนุ่ม ก่อนจะทำมือโอเคเป็นเชิงว่า ‘เข้าใจแล้ว’ แต่ชายหนุ่มก็ยังคงไม่ค่อยจะแน่ใจเท่าไหร่ว่าเข้าใจของมันนี่หมายความว่า ‘จะไม่ทำ’ หรือ ‘ไม่ใช่ไม่ทำ’ กันแน่ ?
โกคุเดระนั่งเอนตัวลงบนเตียงข้าง ๆ แรมโบ้ ซึ่งตอนแรกก็ตอนเงียบ ๆ สงบปากสงบคำดีอยู่ แต่พอผ่านไปได้เพียงแค่ไม่กี่นาที เจ้าวัวน้อยก็เอ่ยปากทำลายความเครียดขึ้นมา ทำเอาชายหนุ่มหันไปมองอย่างรำคาญ
“นี่ ๆ เจ้าบ้าเดระ” เด็กน้อยว่า หันไปสะกิดชายหนุ่มยิก ๆ
“...อะไร ?”
แรมโบ้ยิ้ม ประโยคถัดมาเล่นเอาชายหนุ่มแทบกระอักเลือด “ฮารุสวยมั้ย ?”
ชายหนุ่มหน้าขึ้นสีจัดทันที “ถามอะไรของแกน่ะ ? ไอ้เด็กบ้า !”
แต่แรมโบ้กลับไปสะทกสะท้านกับคำด่าของชายหนุ่มสักกะผีก “ตอบให้ตรงคำถามสิ เจ้าบ้า !”
โกคุเดระนิ่งคิดสักพักหนึ่ง “...ไม่รู้เว้ย” ก่อนจะหันกลับไปอ่านหนังสือต่อ
แรมโบ้หน้ามุ่ย ผ่านไปพักหนึ่ง ก็หันกลับไปสะกิดชายหนุ่มอีกครั้ง “นี่ ๆ”
“อะไรอีก ?” ชายหนุ่มหันขวับไปมองอย่างรำคาญ
“...ชอบฮารุมั้ย ?” โกคุเดระหน้าแดงอีกครั้งก่อนจะแสร้งกลับไปอ่านหนังสือต่อ
“...ถามอะไรก็ไม่รู้เรื่อง” ชายหนุ่มพึมพำ แต่แรมโบ้กลับยิ้มหน้าแป้น
“ถ้าอย่างนั้นคุณแรมโบ้จะชอบฮารุล่ะนะ” เด็กน้อยพูดลอย ๆ ขึ้นมา แต่ชายหนุ่มกลับหันหน้าขวับกลับมามองทันที
“แล้วแกจะมาบอกฉันทำไมวะ ?” โกคุเดระพูดอย่างหงุดหงิด อยากจะเอาหนังสือเล่มหนาที่ตัวเองอ่านอยู่ตบหัวมันสักป้าบนึง
“...ก็เห็นว่าสนิทกันก็เลยสงสัยไม่ได้หรือไง ?” เจ้าวัวน้อยถาม แต่เป็นเพียงคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ เขาเลยไม่ได้พูดอะไรออกไป “คุณแรมโบ้น่ะนะ จะแต่งงานกับฮารุแหละ”
ชายหนุ่มตวัดสายตาไปมองเจ้าวัวน้อย ก่อนจะหลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ โดยไม่รู้ว่าเขากำลังหัวเราะเยาะแรมโบ้หรือกำลังหัวเราะเยาะตัวเองที่ไม่มีความกล้าแบบเจ้าบ้านี่บ้าง “ตัวกระจิดริดจนขนาดอุริยังเลียหัวถึงแบบแกเนี่ยนะ ?” ก่อนจะอุบอิบกับตัวเองเบา ๆ “เด็กอะไรแก่แดดชะมัดยาด”
“ไม่ผิดสักหน่อยนี่” แรมโบ้สวนกลับทันที “ที่โบวีโน่เขาแต่งงานกันตั้งแต่ 14 – 15 นู่น”
ชายหนุ่มหันหน้าไปพูด “แล้วแกน่ะอายุเท่าไหร่กันเหอะ ?”
เด็กน้อยทำปากบุ้ย “เดี๋ยวแปบเดียวเดี๋ยวก็โตแล้ว คุณแรมโบ้กินข้าวเยอะจะตาย”
โกคุเดระเกือบจะหลุดหัวเราะออกมา แต่ก็พยายามเก๊กเข้มเอาไว้ “ใครสอนทฤษฎีปัญญาอ่อนนั่นให้แกวะ ?”
“ใครจะสอน ? เก่ง ๆ แบบคุณแรมโบ้น่ะนะ คิดเองอยู่แล้วล่ะ ก๊าก ๆ”
ชายหนุ่มส่ายหน้าขำ ๆ ให้เจ้าวัวน้อย ก่อนจะกลับไปอ่านหนังสือที่อ่านค้างไว้ต่อ ก่อนที่แรมโบ้จะสะกิดเขายิก ๆ อีกครั้ง จนโกคุเดระต้องหันไปพูดอย่างเหลืออด “ถ้าคราวนี้แกเรียกฉันเพื่อที่จะถามคำถามปัญญาอ่อนพรรค์นั้นอีก ฉันจะเตะตูดแกออกไปนอกห้อง”
“อะไรอ่า” แรมโบ้พูดทำปากเบะ ๆ “ว่าเค้าอีกละ คุณแรมโบ้แค่อยากจะชิ้งฉ่องเท่านั้นเอง”
โกคุเดระปิดหนังสือก่อนจะมองไปที่เจ้าวัวน้อย “เดินลงไปข้างล่าง อยู่ตรงข้างห้องซักรีด หลังบ้านนั่นแหละ เดินหาไปเดี๋ยวก็เจอ”
“ไม่เอาอ่ะ ดึกแล้ว ...กลัวผี” ก่อนจะหันไปเขย่าตัวชายหนุ่มที่นอนอยู่ข้าง ๆ “นะ ๆ ไปเป็นเพื่อนคุณแรมโบ้หน่อย ฉี่จะปริ๊ดแล้วอะ”
โกคุเดระแสยะยิ้ม เพราะนึกอะไรออก “ถ้าพาไปฉี่ ขึ้นมาแล้วจะต้องนอนเลยนะ ?”
“เห ?” แรมโบ้ร้องเสียงหลง “ยังไม่ดึกเลย คุณแรมโบ้ยังไม่ง่วงนอนเลยง่ะ”
ชายหนุ่มแกล้งทำเป็นถอนหายใจ “เสียใจนะเจ้าวัวบ้า แต่ลงไปเองแล้วกัน”
เจ้าวัวน้อยปากเบะ เพราะรู้ว่าตัวเองจนมุมแล้ว “ก็ได้ๆ”
“หืม ? ก็ได้อะไร ?” โกคุเดระแกล้งทำเป็นถาม
“ถ้าพาไปฉี่ ...ขึ้นมาแล้วจะนอนเลยก็ได้” ก่อนจะเขย่าตัวโกคุเดระเบา ๆ “ไปเร็ว ๆ เถอะนะ คุณแรมโบ้ปวดฉี่จะตายอยู่แล้ว” ก่อนจะตามมาด้วยประโยคหลังซึ่งทำเอาโกคุเดระรีบกระโดดลงมาจากเตียงทันที “ฉี่ ปะ ปริ๊ดแล้ว”
“เฮ้ย !! อั้นเอาไว้ก่อนเลยนะแก ถ้าราดออกมาตอนนี้ฉันจะเอาแกให้ตายแน่ ๆ !” ชายหนุ่มรีบคว้าตัวเจ้าวัวน้อยเอาไว้ก่อนจะกระชากประตูให้เปิดออกแล้วรีบวิ่งลงมาชั้นแรก แล้วโยนเจ้านี่เข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว
ผ่านไป 5 นาที
“เฮ้ย !! แกเข้าไปทำไมตั้งนานสองนานวะ ?” ชายหนุ่มตะโกนถาม
“ก็แบบว่า” เจ้าวัวน้อยส่งเสียงตอบกลับมา “...คุณแรมโบ้ปวดอึอะ”
“อะ อะไรนะแก ?!!” ชายหนุ่มตะโกน “แล้วไหงตอนนั้นบอกว่าฉี่อย่างเดียวไงวะ ?”
“ก๊าก ๆๆๆ ก็ตอนนี้ปวดอึด้วยแล้วง่ะ”
โกคุเดระกำมือ “เร็ว ๆ เข้าเลยนะแก” ก่อนจะเขย่าขายืนพิงกำแพงรอ
30 นาทีผ่านไป
ชายหนุ่มที่ก่อนหน้านี้ยืนผิงผนังรอ กำลังนั่งรออยู่ข้างหน้าห้องน้ำ ก่อนจะตะโกนเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง “เสร็จหรือยังเนี่ย ? เจ้าบ้า !!”
“แปบนึง !!” เด็กน้อยตะโกนกลับมา ก่อนจะโวยวายเสียงดัง “เจ้าบ้าเดระ !! เพราะแกคนเดียว อึคุณแรมโบ้เลยหดหมดเลยแหนะ !!”
“อ้าว ฉันผิดอีก” โกคุเดระพึมพำ “เร็ว ๆ เข้าเลยนะแก เจ้าบ้าเอ๊ย !!”
“รู้แล้วล่ะน่า !!”
อีก 30 นาทีผ่านไป
โกคุเดระหาววอด เหลือบมองไปที่นาฬิกาที่แขวนเอาไว้บนฝาผนัง 4 ทุ่มกว่า ๆ แล้ว “เสร็จหรือยังฮะ ??!!”
“จะเสร็จแล้ว แปบนึง !!” แรมโบ้ตะโกนออกมาจากห้องน้ำ
ชายหนุ่มหาวอีกครั้ง ก่อนจะพึมพำเบา ๆ “เร็ว ๆ เข้าล่ะ” แล้วนอนลงไปบนพื้นหน้าห้องน้ำ
15 นาที่ผ่านไป
ปึด !! ซ่า ... เสียงกดชักโครกดังขึ้นก่อนที่เจ้าวัวน้อยใส่ชุดวัวจะเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วพบโกคุเดระนอนหลับอยู่บนพื้น จึงพยายามที่จะปลุกชายหนุ่ม แต่ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่น
เด็กน้อยจึงล้มเลิกความตั้งใจ ก่อนจะกดปิดไฟ แล้ววิ่งดุ๊กดิ๊กขึ้นไปข้างบน แรมโบ้เคาะประตูห้องของหญิงสาวเจ้าของบ้าน ก่อนที่ฮารุจะเดินออกมาเปิดประตูในอีกไม่กี่นาทีต่อมา
“ฮารุ ...นอนด้วย !!” ก่อนจะวิ่งผ่านช่องว่างของประตูที่เปิดอยู่เข้าไปในห้องนอน
“อ้าว ? แรมโบ้จัง ?” ร่างบางหันหน้าไปหาแรมโบ้ที่ตอนนี้กระโดดขึ้นเตียงเตรียมตัวนอนเรียบร้อยแล้ว “...แล้วคุณโกคุเดระล่ะคะ ?”
“หลับเป็นตายไปแล้ว” แรมโบ้ตอบ แต่ก่อนที่หญิงสาวจะได้ถามอะไรต่อ เด็กน้อยก็ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน “ฮารุ เงียบ ๆ คุณแรมโบ้จะนอนแล้ว” ก่อนจะเงียบไปครู่เดียวแล้วผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว
ฮารุยักไหล่ ...ผู้ชายคนนี้นี่ไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย หลับไปก่อนเด็กได้ยังไงล่ะเนี่ย ?
ร่างบางหันกลับไปอ่านหนังสือประวัติศาสตร์ที่อ่านค้างเอาไว้อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะหาว
...ง่วงนอนจังเลยแฮะ
18.55 @ 20/08/54
I’M NEGATIVE (KANOKJAN.KA)
เม้นท์ + โหวตหน่อยนะคะ
คุณอาจจะคิดว่ากับอีแค่เม้นท์เดียวคงไม่สำคัญอะไร
แต่ไม่รู้ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่อย่างไร
...มันกลับทำให้หัวใจของไวรเตอร์มีกำลังใจในการแต่งต่อทุกครั้งที่อ่านเลยค่ะ :)
ทุก ๆ ครั้งที่ลงตอนใหม่ไวรเตอร์จะกลับไปอ่านตั้งแต่ คห.แรกอีกครั้ง
และแน่นอน ...ทุกครั้งที่แต่งตอนใหม่ด้วยเช่นกัน
...ช่วยหน่อยนะคะ
ความคิดเห็น