ลวงใจรักบำเรอมาร

ปัญณวัตน์ เมอร์ริกัน

นฤมนต์ สุภัสตรากุล

กิตติภาส วรพงษ์

ปุนณภพ เมอร์ริกัน

ทรรศิการ์ รัตนวุฒิ

.

.

.

.

.

.

.

...................................................................................................................

ตัวอย่างบางตอน

" ไปไหนมา "

" อุ้ย! ปันญ์ ...."

" ฉันถาม ว่าเธอไปไหนมา !!"

" คือว่า มะ.."

" ไปกับไอ้ภาสสินะ หึ ทำไม ฉันปรนเปอให้ยังไม่ถึงใจใช่ไหมถึงได้ร่านไปหามัน " ปัญณวัตน์กระชากร่างบางเข้าหาตัวแล้วดันร่างบางให้ติดกำแพง กังขังเธอไว้ด้วยอ้อมแขนแกร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อที่แข็งแรง

" มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะคะ " ร่างบางพยามดิ้นหนีออกจากอ้อมแขนของคนตัวใหญ่แต่ไม่เป็นผล แรงเธอมันช่างน้อยนิดเมื่อเทียบกับเขา

" หรอ แล้วที่กอดกันหน้าบ้าน มันหมายความว่ายังไง ห่ะ !! หรือว่ามันเป็นผัวเธออีกคน ห่ะ นฤมนต์ " ปัญณวัตน์ตะคอกใส่จนนฤมนต์รู้สึกกลัวและตัวสั่น น้ำตาเอ่อน่องที่ขอบตา ณ ตอนนี้เธอกลัวเขาเหลือเกิน

" ปันญ์ ฟังมนต์ก่อนนะคะ มันไม่ใช่อย่างที่ปันญ์คิด คือมนต์ .."

" ไม่ต้องมาแก้ตัวนฤมนต์ ฉันเห็นกับตาตัวเองแล้ว เพราะมันใช่ไม ตอนนั้นเธอถึงทิ้งฉันไป "

" ปันณ์ "

" ไม่ต้องมาเรียกชื่อฉัน !! " 

     นฤมนต์ร้องไห้ออกมาทั้งกลัวและน้อยใจเขา ทำไมเขาไม่ฟังเธอบาง พ่อจ๋า แม่จ๋า ช่วยมนต์ด้วย มนต์ทนไม่ไว้แล้ว มนต์เจ็บเหลือเกิน 

" ปล่อยมนต์ก่อนนะคะปันณ์ ฟังมนต์ก่อน ฮึก .."

" ฉันไม่ฟัง เธอเป็นของฉันนฤมนต์ เธอเป็นของฉันคนเดียว! "  ปัญณวัตน์ฉุดดึงร่างบางยไปยังเตียงนอนขนาดใหญ่ วันนี้มันจะเป็นสนามรักของเขากับเธออีกครั้ง และครั้งนี้มันคงรุนแรงกว่าครั้งที่ผ่านมาหลายสิบเท่า

  

อีกนิด

" ทำไมต้องยิ้มให้มันด้วย " 

" ก็เขายิ้มให้มนต์ก่อนนิคะ ไม่เห็นแปลกเลย "

" แล้วทำไม เธอถึงไม่ยิ้มแบบนั้นให้ฉันบ้าง " คนตัวโตที่นั่งทำหน้านิ่งถามด้วยน้ำเสียง งอลคนตัวเล็ก

" ยิ้มให้แบบเพื่อน หรือยิ้มให้แบบคนรักคะ" 

" ยิ้มแบบ ยิ้มให้ผัวนะ ทำเป็นไหม " คนตัวโตยิ้มออกมาด้วยความเจ้าเลห์ ไม่ว่านานแค่ไหนเธอก็น่ารักสำหรับเขาเสมอ แม่ตัวยุ้งของเขา

" ปันณ์ !! " 

" หึหึ " 

พระเอกของเรา เย็นชา หน้านิ่ง เจ้าเลห์ แถมโครตขี้หึง 

ส่วนนางเอก ก็ยอมพระเอกไปซะทุกอย่าง เฮ่อออ  

ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะค้าา ^^