ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2 ถูกโจมตีครั้งแรก
"โอ้ยเมื่อย..." ฉันบิดขณะที่อยู่ในโรงอาหาร เฮ้อ จะทำไงต่อกับชีวิตนี้ดีเนี่ย อยู่ๆพี่รินารี่ก็หันมา
"นี่เป็นผู้หญิงสำรวมหน่อยสิ"
"ขอโทษค่ะ" ฉันก้มหน้างุดๆแล้วเงยหน้าขึ้นมาพบกับ..กองจานข้าว เอ๋ ของใครกันเนี่ย กินไวมากเลย แป๊ปเดียวเอง พอฉันอ้อมไปดู อ้าพี่อเลนนี่นา
"พี่อเลนกินเยอะแบบนี้ไม่ท้องแตกเหรอค่ะ" ฉันถามแบบตรงๆเลย
"ฮะๆ ไม่หรอกครับ" พี่อเลนตอบ พูดครับอยู่คนเดียวในศาสนจักรเหรอเนี่ย
หมับ!
อยู่ก็มีคนมาจับที่ไหลฉันหันไปมอง..คุณโคมุอินี่เอง นึกว่าใครซะอีก
"แกรม อเลน รินารี่ โครวี่ และ ราวี่ ฉันมีภารกิจให้ไปทำ ที่อิตาลี่ ที่เมือง ฟลอเรน พบอินโนเซนต์ ให้ทุกคนไปเอาอินโนเซนต์มาให้หน่อยน่ะ .. อ้อ..แล้วนี่"
คุณโคมุอิเอาเสื้อ เอ็กโซซิทส์มาให้
"ชุดเอ็กโซซิทส์ ของเธอ..เพื่งตัดเสร็จ"
"เห~ พอดีตัวเลย" ฉันกางเสื้อทาบกับตัว "สวยจัง"
"ไปเปลี่ยนสิ" คุณโคมุอิบอก
"ค่ะ" ฉันไปเปลี่ยนเสื้อที่ห้องน้ำ สวยจังเลยเสื้อตัวนี้ ฉันออกไปหาคนอื่นๆอีกครั้ง
"เป็นยังไงบ้างค่ะ" ฉันใส่แล้วมาให้ทุกคนดู
"เข้ากับแกรมมากๆเลยล่ัะ" คุณโคมุอิชม
"เรืือพร้อมออกเดินทางแล้ว" คุณรีเวอร์เดินมาบอก
"อ่ะงั้นก็ไปได้แล้ว.." แล้วทุกคนก็พาฉันขึ้นเรือข้ามวันนานมากเลยเห็นดาวเต็มท้ิองฟ้าเลยเฮ้อ อากาศก็เย็นสบาย แล้วจู่ๆ เรือก็ชนเข้ากับหิน
ในยามดึกทุกคนออกมาดูแล้วลูกเรือก็ออกมาช่วย
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูช่วย... แพร่อำนาจ" ฉันพูดจากนั้นหูฟังพร้อมไมค์ก็โพล่มา
"ไม่ใช่อาวุธนี่ครับ" อเลนถาม
"ค่ะ มันไม่ใช่ .. ขอให้ เรือนี่จงแร่นต่อไปโดยไม่มีรอยร้าว"
'ได้เลย' ตอบกลับมาอีกแล้วฉันกลัวเสียงนี่มากเลย จากนั้นเรือก็แล่นถอยหลังพร้อมรอยแตกของเรือก็หายไป
"ความสามารถของแกรมเหรอครับ" อเลนถาม
"สุยอดเลย" พี่ราวี่พูดชมฉันทำไมน่ะ ทั้งๆที่พี่เขาแข็งแกร่งกว่าฉันตั้งเยอะ
"มะ...ไม่หรอกค่ะ" เฮอะๆ มีคนชมแล้วมันเขินน้า
ฟิ้ว!!
"อะ...อาคูม่า" ลูกเรือพูด อ่า อาคูม่านี่ ช่วยด้วย
"กรี๊ด...ช่วยด้วย" ฉันทำอะไรไม่ถูกเลย ตั้งตัวไม่ทัน
"อาคูม่าระดับ3นี่ครับ แกรมแพร่อำนาจสิครับ" อเลนพูดขึ้นมา ใช่แล้วสำแดงพลัง
"ฮะ ฮะ ขอเธอคนนี้ไปล่ะ " หือ... เอาฉันไปทำไมกัน หรือจะฆ่าฉัน
"ไม่ให้ไปง่ายๆหรอกน่า" พี่ราวี่...
อ้อก!!!
"ฮึฮึ ไปหาท่านเคาท์ดีกว่า" อาคูม่าที่เด็กหญิงสาวที่หมดสติอยู่ก็กำลังถูกโจมตี แต่อาคูม่านั้นใช้เด็กน้อยเป็นโล่
"เล่นไม่ซื่อนี่" ผีดูดเลือดพูดกับอาคูม่า โดยไม่รู้ว่า หญิงสาวใส่รองเท้าบูธบินมาโจมตีทางด้านหลัง ทำให้เด็กหล่นลงมา มือขนาดใหญ่ของเด็กหนุ่มผมขาวรับไว้ได้
เด็กหนุ่มผมขาวสู้กับอาคูม่าจนชนะแล้วถามอาคูม่าไปว่า
'ทำไมถึงต้องพาเด็กคนนี้ไปด้วย'
'ฉันไม่บอก เป็นคำสั่งของโนอาร์' นี่คือคำตอบของอาคูม่า
.............................................................
"โอ๊ย.." ฉันลืมตามา เอ๊...ที่นี่มันบนเรือนี่น่า
"ฟื้นแล้วเหรอ" พี่รินารี่ที่กำลังมาเฟ้าอาการของฉันถาม
"แล้วคนอื่นล่ะค่ะ" ฉันไม่ตอบและถามกลับ
"คนอื่นเหรอไม่เป็นไรแล้ว แล้วแกรมล่ะ" พี่รินารี่ถาม
"จะหายตอนนี้เลยก็ได้ แพร่อำนา..." พี่รินารี่ห้ามไว้
"ให้มันหายเองเถอะ เธอจะได้ไม่เสียพลังไง"
"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ หนูจะได้ไปช่วยคนอื่นมั้ง แพร่อำนาจ" หูฟังโพล่มาแล้วทีนี้ก็
"ขอให้...แผลในตอนนี้หายไป และแผลของทุกๆคน"
'ได้' ฉันเริ่มชินกับเสียงนี้แล้วแต่แปลกเฮอะ ตอนแรกที่ลองครั้งแรกตัวจะลอยไม่ใช่เหรอ แต่ตอนนี้แผลมันสมานเองโดยไม่รู้สึกอะไรเลย แต่ก็ชั่งเหอะ
"เฮ้อถึงซักที น่ะ อิตาลี่" พี่อเลนพูดและเดินออกจากเรือ
"ไปกันเถอะทุกคน" พี่อเลนนำไปยังที่ที่ อันตราย ในความคิดของฉัน...ตามจริงแล้วฉันคิดถูกหรือเปล่าเนี่ย ที่มาอยู่ในศาสนจักรแห่งความมืด...
"นี่เป็นผู้หญิงสำรวมหน่อยสิ"
"ขอโทษค่ะ" ฉันก้มหน้างุดๆแล้วเงยหน้าขึ้นมาพบกับ..กองจานข้าว เอ๋ ของใครกันเนี่ย กินไวมากเลย แป๊ปเดียวเอง พอฉันอ้อมไปดู อ้าพี่อเลนนี่นา
"พี่อเลนกินเยอะแบบนี้ไม่ท้องแตกเหรอค่ะ" ฉันถามแบบตรงๆเลย
"ฮะๆ ไม่หรอกครับ" พี่อเลนตอบ พูดครับอยู่คนเดียวในศาสนจักรเหรอเนี่ย
หมับ!
อยู่ก็มีคนมาจับที่ไหลฉันหันไปมอง..คุณโคมุอินี่เอง นึกว่าใครซะอีก
"แกรม อเลน รินารี่ โครวี่ และ ราวี่ ฉันมีภารกิจให้ไปทำ ที่อิตาลี่ ที่เมือง ฟลอเรน พบอินโนเซนต์ ให้ทุกคนไปเอาอินโนเซนต์มาให้หน่อยน่ะ .. อ้อ..แล้วนี่"
คุณโคมุอิเอาเสื้อ เอ็กโซซิทส์มาให้
"ชุดเอ็กโซซิทส์ ของเธอ..เพื่งตัดเสร็จ"
"เห~ พอดีตัวเลย" ฉันกางเสื้อทาบกับตัว "สวยจัง"
"ไปเปลี่ยนสิ" คุณโคมุอิบอก
"ค่ะ" ฉันไปเปลี่ยนเสื้อที่ห้องน้ำ สวยจังเลยเสื้อตัวนี้ ฉันออกไปหาคนอื่นๆอีกครั้ง
"เป็นยังไงบ้างค่ะ" ฉันใส่แล้วมาให้ทุกคนดู
"เข้ากับแกรมมากๆเลยล่ัะ" คุณโคมุอิชม
"เรืือพร้อมออกเดินทางแล้ว" คุณรีเวอร์เดินมาบอก
"อ่ะงั้นก็ไปได้แล้ว.." แล้วทุกคนก็พาฉันขึ้นเรือข้ามวันนานมากเลยเห็นดาวเต็มท้ิองฟ้าเลยเฮ้อ อากาศก็เย็นสบาย แล้วจู่ๆ เรือก็ชนเข้ากับหิน
ในยามดึกทุกคนออกมาดูแล้วลูกเรือก็ออกมาช่วย
"ไม่เป็นไรค่ะ หนูช่วย... แพร่อำนาจ" ฉันพูดจากนั้นหูฟังพร้อมไมค์ก็โพล่มา
"ไม่ใช่อาวุธนี่ครับ" อเลนถาม
"ค่ะ มันไม่ใช่ .. ขอให้ เรือนี่จงแร่นต่อไปโดยไม่มีรอยร้าว"
'ได้เลย' ตอบกลับมาอีกแล้วฉันกลัวเสียงนี่มากเลย จากนั้นเรือก็แล่นถอยหลังพร้อมรอยแตกของเรือก็หายไป
"ความสามารถของแกรมเหรอครับ" อเลนถาม
"สุยอดเลย" พี่ราวี่พูดชมฉันทำไมน่ะ ทั้งๆที่พี่เขาแข็งแกร่งกว่าฉันตั้งเยอะ
"มะ...ไม่หรอกค่ะ" เฮอะๆ มีคนชมแล้วมันเขินน้า
ฟิ้ว!!
"อะ...อาคูม่า" ลูกเรือพูด อ่า อาคูม่านี่ ช่วยด้วย
"กรี๊ด...ช่วยด้วย" ฉันทำอะไรไม่ถูกเลย ตั้งตัวไม่ทัน
"อาคูม่าระดับ3นี่ครับ แกรมแพร่อำนาจสิครับ" อเลนพูดขึ้นมา ใช่แล้วสำแดงพลัง
"ฮะ ฮะ ขอเธอคนนี้ไปล่ะ " หือ... เอาฉันไปทำไมกัน หรือจะฆ่าฉัน
"ไม่ให้ไปง่ายๆหรอกน่า" พี่ราวี่...
อ้อก!!!
"ฮึฮึ ไปหาท่านเคาท์ดีกว่า" อาคูม่าที่เด็กหญิงสาวที่หมดสติอยู่ก็กำลังถูกโจมตี แต่อาคูม่านั้นใช้เด็กน้อยเป็นโล่
"เล่นไม่ซื่อนี่" ผีดูดเลือดพูดกับอาคูม่า โดยไม่รู้ว่า หญิงสาวใส่รองเท้าบูธบินมาโจมตีทางด้านหลัง ทำให้เด็กหล่นลงมา มือขนาดใหญ่ของเด็กหนุ่มผมขาวรับไว้ได้
เด็กหนุ่มผมขาวสู้กับอาคูม่าจนชนะแล้วถามอาคูม่าไปว่า
'ทำไมถึงต้องพาเด็กคนนี้ไปด้วย'
'ฉันไม่บอก เป็นคำสั่งของโนอาร์' นี่คือคำตอบของอาคูม่า
.............................................................
"โอ๊ย.." ฉันลืมตามา เอ๊...ที่นี่มันบนเรือนี่น่า
"ฟื้นแล้วเหรอ" พี่รินารี่ที่กำลังมาเฟ้าอาการของฉันถาม
"แล้วคนอื่นล่ะค่ะ" ฉันไม่ตอบและถามกลับ
"คนอื่นเหรอไม่เป็นไรแล้ว แล้วแกรมล่ะ" พี่รินารี่ถาม
"จะหายตอนนี้เลยก็ได้ แพร่อำนา..." พี่รินารี่ห้ามไว้
"ให้มันหายเองเถอะ เธอจะได้ไม่เสียพลังไง"
"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ หนูจะได้ไปช่วยคนอื่นมั้ง แพร่อำนาจ" หูฟังโพล่มาแล้วทีนี้ก็
"ขอให้...แผลในตอนนี้หายไป และแผลของทุกๆคน"
'ได้' ฉันเริ่มชินกับเสียงนี้แล้วแต่แปลกเฮอะ ตอนแรกที่ลองครั้งแรกตัวจะลอยไม่ใช่เหรอ แต่ตอนนี้แผลมันสมานเองโดยไม่รู้สึกอะไรเลย แต่ก็ชั่งเหอะ
"เฮ้อถึงซักที น่ะ อิตาลี่" พี่อเลนพูดและเดินออกจากเรือ
"ไปกันเถอะทุกคน" พี่อเลนนำไปยังที่ที่ อันตราย ในความคิดของฉัน...ตามจริงแล้วฉันคิดถูกหรือเปล่าเนี่ย ที่มาอยู่ในศาสนจักรแห่งความมืด...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น