Zabotenders 2 : Dark The Zell

ลำดับตอนที่ #34 : หัวขโมยเมโอ กับ ไม้จิ้มฟันเวทมนย์

"ว่าแตไม่ตามเจ้านั้นมาจะดีเรอะ"

ทอน1ในสมาชิกที่เรียกตัวเองว่ากองทัพลีอองถามถึงสมาชิกอีกคนในขณะที่เขากำลังเดินอยู่กับพวกอีก2คน

"เจ้าหัวขโมยนั้นนะเรอะปล่อยมันไปเหอะมีอย่างที่ไหนเกิดเรื่องถึงขนาดนี้แต่มันกลับหายหัวไปไหนก็ไม่รู้"

โอโบที่เป็นหัวหน้าทีมพูดถึงสมาชิกอีกคนด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง

--------------------------------------------------------------------

ตัดมาที่เมืองBARACUSมหานครแห่งหนึ่งที่อยู่ห่างจากเมืองลินบลูมไม่ไกลนัก

"ฮัดเช้ยยย.....ใครบ่นถึงเราเนี้ย"

เมโอที่เป็นสมาชิกอีกคนของกลุ่มนักล่าลีอองจามขึ้นมาเหมือนจะรู้ว่ามีใครบางคนกำลังนิทาเขาอยู่

"ช่างเหอะๆว่าแต่วันนี้จะเอาแบบไหนดีน้า"

เมโอพูดกับตัวเองพลางกวาดสายตาหาเหยื่อที่จะขโมยของในวันนี้และทันใดนั้นเขาก็

เหลือบไปเห็นชายวัยกลางคนกำลังเดินสวนกันมาโดยที่บนตัวของเขาเต็มไปด้วยของ

มีค่านั้นคือทองเต็มตัวไปหมดทำให้เมโอแสยะยิ้มเจ้าเล่ย์ขึ้นมา

ก่อนที่จะทำทีท่าผิวปากเดินเข้าไปหาช้าๆแต่ทันใดนั้นเองก็มีเด็กหนุ่มวิ่งมาทางด้านหลัง

แล้วกระชากสร้อยทองที่ห้อยอยู่ที่คอของชายวัยกลางคนไปต่อหน้าต่อตาเขาทำให้เมโอและชาย

วัยกลางคนนั้นถึงกับผงะไปทั้งคู่

"ช่วยด้วยมีขโมย ช่วยจับทีใครก็ได้"

ชายวัยกลางคนนั้นตะโกนขอความช่วยเหลือดังลั้นทำให้เมโอต้องรีบวิ่งตามเด็กหนุ่มนั้นไป

"เฮ้ยไอ้หนูไอ้หัวขโมยหยุดนะเฟ้ย"

เมโอแสร้งตะโกนเหมือนเป็นพลเมืองดีแต่เมืองเขาวิ่งลับสายตาผู้คนแถวนั้นไปหมดแล้วเขา

ก็แสดงธาตุแท้ออกมา

"เฮ้ยไอ้หนูนั้นมันของฉันฉันเห็นก่อนนะโว้ย"

แต่ท่าทางของเด็กคนนั้นก็ยังไม่หยุดง่ายๆจนทั้ง2วิ่งมาถึงทางออกอีกทางหนึ่งของเมืองและเป็น

จังหวะที่พวกเลโน่กำลังจะเดินเข้ามาพอดี

"ไม่หยุดใช่ไหมงั้นคงต้องลงมือกันหน่อยหละ"

เมโอกัดฟันพูดอย่างโมโหก่อนที่จะควักไม้จิ้มฟันออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วเขวี้ยงเข้าใส่ขา

ของเด็กคนนั้นจนล้มลง

"เสร็จฉันหละเจ้าหนู"

เมโอที่มายืนอยู่ตรงหน้าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นพลางแสยะยิ้มที่มุมปากในขณะ

ที่เด็กหนุ่มถึงกับประหลาดใจที่อยู่ๆตนก็ล้มลง

"เอาหละเอาของๆฉันคืนมาได้แล้ว"

เมโอพูดหน้าตาเฉยพลางก้มลงจะหยิบสร้อยทองเส้นนั้นแต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงของเลโน่ตะโกนขึ้นมา

"นั้นนายกำลังจะทำอะไรนะ"

"หือ....แล้วนายเป็นใคร...มายุ่งอะไรด้วยหละ"

เมโอยักคิ้วถามแบบงงๆแต่ก็ยังหยิบสร้อยเส้นนั้นขึ้นมา

"ก็นายกำลังจะขโมยสร้อยของเด็กคนนั้นไงหละ"

เลโ่นพูดพลางชี้ไปที่สร้อยนั้นทำให้เมโอทำหน้าเหรอหราก่อนที่จะยิ้มออกมาที่มุมปาก

"เฮ้ๆเข้าใจผิดแล้วมั้งสร้อยนี้นะมันเป็นของฉันแต่เจ้าหนูนี้มันวิ่งราวฉันตะหาก"

เมโอพูดแก้ตัวน้ำขุ่นๆจนเด็กคนนั้นถึงกับโมโหสวนกับทันที

"ไม่ใช่นะเจ้านี้ตะหากที่ขโมยของๆฉันพอฉันแย่งคืนมาได้เลยตามล่าจะมาเอาไป"

เมโอได้ยินดังนั้นถึงกับอึ้งจะสวนกลับแต่ก็ถูกโคโคคว้าแขนเอาไว้แล้วหยิบสร้อยเส้นนั้นมา

"เลิกทำแบบนี้ซะทีเถอะน่า.........ฉันหละเกียจพวกที่ชอบรังแกเด็กที่สุดเลยรู้ไหม"

โคโคจ้องตาเมโอและพูด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นก่อนที่จะยื่นสร้อยให้เด็กคนนั้นแล้วก็วิ่งหนี

"แกว่าไงนะรู้ไหมว่าทำอะไรลงไป...........เจ้าเด็กนั้นมันคือหัวขโมยที่วิ่งราวของมาจากในเมืองนะเฟ้ย"

เมโอเหลืออดพูดแฉด้วยความโกรธ

"เรื่องนั้นช่างมัน......แต่ว่าตอนนี้ถ้าฉันไม่จัดการแกคงไม่หายโกรธแน่เลย"

เมโอพูดด้วยความโมโหพลางหยิบไม้จิ้มฟันจากในกระเป๋ากางเกงมาคาบไว้ที่ปาก