MAFIA JUNIOR

ลำดับตอนที่ #52 : M.J#43

"เฮ้อซวยจิ๊บเป๋งทำไมเดี๋ยวนี้มันเกิดเรื่องวุ่นๆไม่เว้นแต่ละวันเลยฟะไอ้ตอนที่พวกปราสาทมืดกับองค์กรอื่นๆมันทำเหมือนกับเป็นพัทธ

มิตรกับจูโอก็ดีอยู่หรอกแต่อย่าเกิดเรื่องถี่นักได้ไหมเนี้ยตูเลยต้องตกอยู่ในสถานการณ์กดดันไปด้วยเลย...........คิดถึงท่านคัลจังน้าป่านนี้

จะทำอะไรอยู่ที่ไหนก็ไม่รุ"

โคตะอดีตการ์ดของคัลเดินบ่นกับตัวเองมาตามทางและกำลังจะหยอดเหรียญเพื่อซื้อน้ำอัดลมที่ตู้แต่ทันใดนั้นเองก็มีมืออีกมือหนึ่งกำลัง

จะหยอดเหรียญเหมือนกัน

"อ้าวเฮ้ยแกต่อแถวสิเฟ้ย"

โคตะเห็นจึงต่อว่าไปแต่เมื่อชายคนนั้นหันหน้ามาก็ทำให้โคตะถึงกับผงะ

"ท่านคัลลลลลลลล"

โคตะตะโกนลั้นด้วยความดีใจทำให้ชายคนนั้นถึงกับผงะไปเล็กน้อยที่ได้ยินชื่อของคัลแต่ก็ต้องทำฟอร์มไว้

"ท่านเป็นไงมั้งครับแล้วตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหนอยู่กับใครครับเนี้ย"

โคตะยิงคำถามใส่เป็นชุดทำให้ชายคนดังกล่าวเริ่มนึกออกแล้วยิ้มที่มุมปาก

"ไอ้หมอนี้.......เจ้าโคตะนี้หว่ามันคิดว่าเราคือเจ้าคัลงั้นสิน่ะหึหึหึยังจำผิดคนไม่เปลี่ยน.......ดีข้าจะให้แกนำทางไปหาจูโอรุซะเลย"

ชายคนนี้คือคีลน้องชายฝาแฝผของคัลนั้นเองเขาจำโคตะได้และกำลังจะหลอกให้โคตะพาไปหาจูโอรุ

"เออก็เดินทางไปเรื่อยหละ.....ว่าแต่แกพาฉันกลับไปที่จูโอหน่อยสิ"

คีลที่สวมรอยเป็นคัลแฝดผู้พี่พูดร้องของโคตะทำให้โคตะงงกับคำขอของคัล

"เอ๋!!ท่านจะยอมกลับไปที่จูโอแล้วหรอครับข้าดีใจจังเลยที่ต่อไปพวกเราจะได้กลับมารวมตัวกันรับใช้ท่านอีก"

โคตะพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจผิดกับคีลที่ยังงงๆแต่ก็ต้องเออออห่อหมกไปด้วย

"เออๆคงงั้นหละรีบพาฉันกลับไปที"

โคตะเดินนำคีลกลับไปที่จูโอด้วยอาการระริกระรี้แต่ทว่ากลับมีคนแอบสังเกตเห็นซะงั้น...เมือ่ทั้ง2มาถึงจูโอ

"เฮ้ยช่วยนำทางฉันไปหาจูโอรุทีสิ"

คีลขอให้โคตะนำทางต่อทำให้โคตะเริ่มสงสัย

"เอ๋!!ไปหาท่านจูโอรุท่านก็รู้จักห้องของท่านจูโอรุไม่ใช้หรอครับ"

คำถามของโคตะทำเอาคีลสะดุดกึก

"เออน่าพาข้าไปพบทีหรือว่าแกไม่ยอมทำตามที่ข้าบอก"

คีลพูดตัดบทพลางทำเสียงดุใส่ทำให้โคตะต้องยอมทำตามเพราะเกรงกลัวเจ้านาย

"เฮ้ยแกไอ้โคตะ...........จะไปไหนวะ"

เสียงของริวดังขึ้นทำเอาโคตะสะดุ้งโหยงและพลอยทำคีลเสียแผนไปด้วย

"แล้วนั้น.........แกเจ้าคัลยังมีหน้ากลับมาเหยียบที่นี้อีกเรอะ"

ริวที่ก็แยกแยะไม่ออกเหมือนกันตะโกนถามขึ้น

"เฮ้ยใครบังอาจปลอมตัวเป็นข้าวะ"

เสียงของคัลตัวจริงตะโกนดังมาจากด้านหลังทำให้ทั้ง3ต้องหันมามองและตะลึงกันทั่วหน้าโดยเฉพาะโคตะที่แทบช็อคจนตาถลน

"ทะทะทะท่านคัลนี้ก็ทะทะท่านคัล"

โคตะทำเสียงตะกุกตะกักเเอ่ยชื่อเหมือนเห็นผีมองซ้ายทีขวาที

"ไอ้โง่เอ๊ยแกจำนายตัวเองไม่ได้หรือไงวะ"

คัลตะโกนด่าทำเอาโคตะถึงกับหน้าเสียแต่เมื่อหันมาทางคีลก็ต้องหวาดผวา

"หึหึหึแกนี้ยังซื่อบื้อไม่เปลี่ยนเลยน่ะ"

คีลพูดเหน็บพลางยื่นหน้ามาที่โคตะทำให้โคตะถึงกับเอ่ยชื่อด้วยความกลัว

"หระหรือว่าทะท่านคือท่านคีลลลลลลลลลลลลลล"

"หึหึหึจำได้แล้วสิน่ะขอบใจแกวะที่พาฉันมาที่นี้"

คีลพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือกพลางเดินเข้าไปกอดคอโคตะที่ตัวสั่นหงกๆทำให้ริวก็อดที่จะแปลกใจและคาดไม่ถึงว่าคัลมีฝาแฝด

"ว่าแต่แกมาทำอะไรที่นี้"

คัลเริ่มพูดเข้าเรื่องทำให้คีลก็นึกขึ้นได้และยิ้มที่มุมปาก

"ฉันได้ข่าวมาว่าพี่โดนตะเพิดออกจากจูโองั้นเรอะ"

คำพูดของคีลทำให้คัลกัดฟันกรอดด้วยความโมโหที่ถูกแทงใจดำ

"แกอย่ามาโยกโย้มีอะไรก็ว่ามาเลยดีกว่า"

คัลเริ่มโมโหทำให้คีลต้องบอกถึงสาเหตุที่ต้องมาที่นี้

"ฉันจะแก้หน้าให้พี่เอง................ฉันจะยึดครองที่นี้แทนพี่ไงหละ.............ควรจะดีใจซะน่ะที่ผมยอมสานงานต่อจากพี่นะ"

คำพูดโอหังของคีลทำเอาคัลถึงกับอดขำไม่ได้

"หึหึ5555+ครองที่นี้แทนฉันงั้นเรอะ.................โอหังเกินไปมั้งเจ้าหนู"

"โอหังหรือเปล่าเดี๋ยวก็รู้"

"เฮ้ยพวกแกนะคุยกันเองตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว.................จะทำตามใจชอบเกินไปมั้ง"

ริวพูดเบรคทั้งสองทำให้ตอนนี้บรรยากาศเริ่มระอุอีกครั้ง

"MF.............คงรู้จักสิน่ะ.............เราจะตัดสินกันที่นั้นหวังว่าเราจะได้เจอกัน"

คีลพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินจากไปดื้อๆทิ้งให้คัลครุ่นคิดถึงงานMFที่จะมาถึงในไม่ช้าผิดกับริวที่ยังงงกับMFว่าแท้จริงมันคืออะไรกันแน่