คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : M.J#3
วันต่อมา
บนถนนใหญ่แห่งหนึ่งท่ามกลางความโล่งมีรถคันหนึ่งกำลังแล่นอยู่ด้วยความเร็วและกำลังจะเลี้ยวเข้าสู่ซอยแห่งหนึ่ง
"จอดตรงนี้หละ"
เสียงของริวบอกกับลูกน้องทำให้รถคันดังกล่าวจอดทันที
"กลับไปได้แล้ว.......อ้อแล้วก็วันนี้ฉันจะขอกลับเองไม่ต้องมารับ"
ริวออกคำสั่งกับลูกน้องแต่ว่าลูกน้องทำท่าทีรนรานแต่เมื่อเห็นแววตาที่จ้องเขม็งของริวก็ต้องถึงกับจ๋อยและขับรถกลับออกไปอย่างขัด
ขืนไม่ได้
"เอาหละ.......ออกมากันได้แล้วมั้ง"
ริวพูดพลางก็เงยหน้ามองไปรอบๆตัวและก็มีชายร่างสูงใหญ่ในชุดสูท4-5คนกระโดดลงมายืนตรงหน้าของริว
"สมกับเป็นทายาทของท่านจูโอไหวพริบเฉียบคมดีมาก"ชายหนุ่ม1ใน5คนกล่าวชื่นชม
"ไม่ต้องมานอกเรื่องใครส่งพวกแกมา"ริวถามด้วยน้ำเสียงที่ดุดันกับแววตาที่ดูเย็นชา
"ใจร้อนจิงๆเลยน่ะอยากที่ท่านคัลบอกเปี๊ยบที่จริงก็ไม่เห็นจะน่าห่วงตรงไหนเพราะผู้สืบทอดตระกูลออกจะเหี้ยมซะขนาดนี้ทั้งน้ำเสียง
และการมอง.........ท่าทางท่านจูโอจะกังวลเกินเหตุ"ชายหนุ่มอีกคนร่ายยาว
"ชิ!!ลูกน้องของเจ้านั้นเองหรอกเรอะยุ่งไม่เข้าท่า........ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉันฝากไปรายงานท่านพ่อด้วยไอ้สิ่งไร้สาระที่เขา
กังวลมันไม่มีทางเป็นแบบนั้นแน่............"
ริวร่ายยาวก่อนที่หันหลังเดินจากไปก่อนที่จะชุกคิดขึ้นมาได้และหันมาบอกกับชายทั้ง5คน
"แล้วก็กลับไปบอกนายพวกแกด้วยน่ะว่า.....อย่ายุ่งเรื่องของชาวบ้านให้มากนักไม่งั้นฉันจะไม่เกรงใจแน่........แล้วก็ในส่วนของพวกแก
อยากจะตามฉันมาก็เชิญแต่อย่ามาเกะกะลูกตาฉันก็พอ"
ริวทิ้งท้ายด้วยน้ำสียงที่เย็นชาบอกกับชายทั้ง5ก่อนที่จะเดินหายไปทิ้งให้ชายทั้ง5ต้องครุ่นคิดอยู่พักใหญ่
"เห็นแบบนี้ที่จริงก็ไม่น่าเป็นห่วงน่ะเพราะคงไม่มีใครมาเปลี่ยนนิสัยแบบนี้ของเจ้าหนูนี่ได้แน่..........แต่งานก็ต้องเป็นงานไปกันเถอะ"
ชายหนุ่มคนนึงบอกพร้อมกับออกคำสั่งก่อนที่ชายทั้ง5จะออกติดตามริวไปอย่างห่างๆ
"เฮ้ยตกลงว่าวันนี้แกจะไม่มีจ่ายให้ฉันใช้ไหม"เสียงคำรามของเอจิที่กำลังข่มขู่ซาโตะอยู่ด้านหน้าโรงเรียน
"เอ่อออไม่มี.......วันนี้ฉันไม่มี.....ปล่อยฉันไปเหอะน่ะ"เซโตอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
"แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร.....ฉันอยากได้อะไรฉันก็ต้องได้โว้ย"เอจิตะคอกเสียงดังขึ้นพร้อมกับกระชากคอเสื้อเซโตะแน่นขึ้น
"เห่าแต่เช้าเลยน่ะแกเนี้ย"เสียงของริวเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเอจิกำลังจะทำร้ายเซโตะ
"อึ๊กกกกกกก..............................หนะหน็อยยยยย..............ฝากไว้ก่อนเหอะแกเซเตะ"
เอจิเริ่มหวาดกลัวขึ้นเมื่อเห็นริวก่อนที่จะคลายมือออกจากคอเสื้อเซโตะและหนีเข้าโรงเรียนไป
"ขะขอบใจน่ะ......นายช่วยไว้อีกแล้ว"เซโตะหันมาพูดขอบคุณริวแต่กลับถูกเมินเฉยเหมือนเดิม
"ดะเดี๋ยวสิ.......คะคือว่า........ปะ...เป็นเพื่อนกับฉันดะ.....ได้ไหม"เซโตะบอกด้วยน้ำเสียงที่ตะกุกตะกักแต่ริวก็ไม่ตอบอะไรแต่กลับหันมา
จ้องหน้าเซโตะด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร
"ฉันไม่ต้องการเพื่อน..............ฉันไม่ต้องการคนอ่อนแอ"ริวพูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็นและแผ่วเบาก่อนที่จะเดินเข้าโรงเรียนไปปล่อยให้
เซโตะถึงกับอึ้ง
ความคิดเห็น