ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    DARK CHATTED 2 : FEAR MAIL

    ลำดับตอนที่ #9 : FILE 8

    • อัปเดตล่าสุด 27 มิ.ย. 54



    เมื่อทั้ง4คนตามมาถึงชั้นบนก็เห็นเด็กผู้หญิงคนนั้นกำลังค่อยๆเดินเข้าไปหาน้ำที่นั้งอยู่พร้อมกับเชือกผูกเป็นบ่วงที่ถืออยู่ที่

    มือ

    "เฮ้ยนั้นเธอจะทำอะไรนะ"

    บอมตะโกนด้วยความโกรธทำให้เด็กคนนั้นชะงักกึกหันมามองด้วยสายตาแค้นเคืองก่อนที่จะเดินผ่านน้ำไปก่อนที่น้ำจะหัน

    ไปมองบอมด้วยสีหน้างงๆแต่ทั้ง4ก็ไม่ได้สนใจก่อนจะไล่ตามเด็กผู้หญิงคนนั้นไป

    "ไปไหนแล้วเนี้ยเร็วชะมัด"

    เบย์พูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบในขณะที่ต่อ ดิว และ บอมแยกกันไปตามหาอีกห้องนึงและเป็นทางบอมที่ได้ยิน

    เสียงเหมือนใครบางคนกำลังร้องไห้ดังมาจากที่ใกล้ๆจนกระทั่งบอมเข้าไปยังห้องนั้นและประตูนั้นก็ปิดไปเอง

    "นั้นใครนะ"

    บอมเอ่ยถามแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมีแต่เสียงสะอึกสะอื้นอย่างต่อเนื่องเขาค่อยๆเดินมองซ้ายขวาไปรอบๆก็ยังไม่พบใคร

    นอกจากแสงไฟที่มืดสลัวๆและเขาก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อหันควับไปเห็นร่างของเด็กคนนั้นกำลังนั้งฟุบเข่าตัวสั่นอยู่มุมห้อง

    บอมทำหน้าตากล้ากลัวๆหยุดคิดซักพักก่อนที่จะค่อยๆเดินเข้าไปหาเด็กคนนั้นอย่างช้าๆ

    "นี้เธอเป็นอะไรหรือเปล่า"

    บอมเอ่ยถามขึ้นมาแต่ก็ยังไม่มีเสียงตอบกลับและพยายามจะเอื้อมมือไปแตะตัวเธอช้าๆแต่ก็ต้องสะดุ้งเฮือกขึ้นมาอีกครั้ง

    เมื่อเด็กคนนั้นเงยหน้าขึ้นมาจ้องหน้าเขาด้วยสายตาอาฆาตพร้อมกับน้ำตาสีเลือดที่ค่อยๆไหลลงมาอาบแก้ม

    "อะๆๆๆๆ"

    บอมตกใจสุดขีดล้มฟุบลงกับพื้นเนื้อตัวสั่นเครือและค่อยๆขยับตัวถอยไปข้างหลังในขณะที่เด็กผู้หญิงคนนั้นค่อยๆลุกขึ้น

    อย่างช้าๆในสภาพเลือดเปรอะเต็มตัวและเดินเข้ามาหาบอมที่กำลังตะลึงอย่างช้าๆ

    "ธะธะธะเธอ........เป็นใคร......กันแน่"

    บอมเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นครือแต่เด็กคนนั้นกลับไม่ตอบอะไรแต่ค่อยๆโน้มตัวเข้ามาใกล้ๆบอมจนเลือดที่ไหลออกจากตา

    ค่อยๆหยดลงที่กางเกงของเขา

    "รั...ก....มั...น....มา....ก.....ใช่....ไหม?"

    เด็กู้หญิงถามด้วยน้ำเสียงชวนขนลุก

    "คะ...ใคร....เธอ..มะ.....หมาย...ถึ..ง....ใคร"

    บอมถามกลับด้วยความสงสัยแต่เด็กคนนั้นก็นิ่งไปและชั่วขณะนั้นเองมือของผู้หญิงคนนั้นก็พุ่งพรวดมาบีบคอของบอม

    พร้อมกับถามประโยคเดิมอีกแต่เสียงดังกว่าเดิม

    "รั....ก....มั....น....มา.......ก...ใช่....ไหม......"

    "อะอ๊อกกก.....ชะ.....ช่วยด้..วยยยยย"

    บอมตะโกนร้องด้วยความเจ็บปวดจนกระทั่งมีเสียงของดิวเบย์และต่อพูดคุยกันอยู่หน้าประตูเขาจึงพยายามตะโกนเพื่อให้

    ทั้ง3ได้ยิน

    "ชะช่วยยยด้วยยยยยยย"

    "แกร๊กกกกกกกกกกกกกกกกก"

    ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเปิดประตูดังขึ้นทั้ง3คนเดินเข้ามาก็เห็นบอมนั้งทรุดอยู่ที่พื้นแต่กลับไม่เจอร่างของเด็กคนนั้น

    "เฮ้ยใครทำอะไรนายเนี้ย"

    เบย์ตะโกนถามด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนกเมื่อเห็นเพื่อนของตนนั้งทรุดอยู่ที่พื้นหน้าซีดขาวและเหงื่อไหลท่วมใบหน้าก่อนที่ทั้ง

    3จะค่อยๆพยุงตัวบอมออกไปข้างนอกโดยที่ไม่มีใครสังเกตรอยเลือดที่หยดอยู่ที่พื้น



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×