DARK CHATTED

ลำดับตอนที่ #7 : FILE..06

<เฮ้ยมรึงแน่ใจน่ะว่าผู้หญิงที่มรึงเห็นอะมันเป็นคนคนเดียวกันไอ้โม้ด>ไอ้เป๋ถามด้วยน้ำเสียงที่วิตกกังวล

<เออสิว่ะกรูจำได้ไม่มีวันลืมเลย...>โม้ดตอบด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว ทำให้เป๋คิดหนักกับสิ่งที่โม้ดบอก

<แบบนี้ไม่ได้แล้วน่ะเว้ยปล่อยไว้แบบนี้......เราจะซวยกันหมด>ไอ้บอมออกความเห็นบ้าง

พวกมันไม่รู้เลยว่าผมแอบฟังมันอยู่แต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าพวกมันพูดถึงอะไรรู้แต่ว่าเรื่องนี้มันต้องเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงที่หายตัวไปแน่ๆ

<งั้นเอางี้กรูนึกได้แล้ว.........พวกมรึงก็ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้นน่ะเก็บความลับให้มิดอย่าให้มีพิรุธเด็ดขาด....ให้ไอ้บอยคิดซะว่าเรื่องทั้ง

หมดมันเป็นแค่วิญญาณทั่วไปอย่าให้มันรู้ประวัติของเด็กผู้หญิงนั้นเด็ดขาด>ไอ้เป๋ร่ายยาวทำให้ทั้ง2ไม่มีทางเลือกจึงตกลงที่จะทำตาม

ที่บอก

<เออแล้วเรื่องไอ้เบย์หละจะเอาไง>ไอ้บอมนึกได้จึงถามต่อ

<กรูว่าถึงเวลาแล้วหละที่จะต้องกำจัดส่วนเกินออกไปเพราะว่าถ้ามันอยู่มันอาจจะหักหลังเราเมื่อไรก็ได้>ไอ้เป็พูดอย่างเยือกเย็น

<เฮ้ยๆเอาจิงหรอ........ถึงไงมันก็เพื่อนเราน่ะ>ไอ้บอมพูดอธิบาย

<หรือมรึงจะปล่อยให้เป็นแบบนี้รอให้มันหักหลังเราแล้วให้ตำรวจมาลากคอหรอ>ไอ้เป๋หันมาถามบอมที่ตอนนี้เริ่มที่จะวิตกกังวลกับเรื่อง

ข้างหน้าที่พวกเขาจะต้องทำ

<มรึงหละไอ้โม้ดจะเอายังไง>เป๋หันไปถามความเห็นของโม้ดที่ทำสายตาเจ้าเหล่ยิ้มกริ่ม

<กรูเห็นด้วยกับมรึงวะ.......>โม้ตอบยิ้มๆแบบมีเลศนัย

<เออเอาก็เอาว่ะ>บอมไม่มีทางเลือกจึงต้องตอบเลยตามเลย

ทำให้ผมที่แอบฟังอยู่ถึงกับช็อคนึกไม่ถึงว่าพวกมันคิดจะฆ่าไอ้เบย์เพราะเรื่องบางอย่าง.......................................................................

หลังจากวันนั้น3วันไอ้เบย์ก็หายเป็นปรกติเป็นวันสุดท้ายที่พวกเรา4คนจะอยู่เฝ้ามัน

<okจัดของเรียบร้อย>เสียงของผมบอกเมื่อจัดของใช้ส่วนตัวเก็บใส่กระเป๋าเตรียมที่จะกลับบ้าน

<เฮ้ยเดี๋ยวพวกมรึงลงไปรอข้างล่างก่อนน่ะกรูลืมโทรศัพท์มือถือไว้บนห้องวะ>เสียงไอ้โม้ดบอกพลางก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้อง

แต่เมื่อมาถึงบนห้องเขากลับหาโทรศัพท์มือถือไม่เจอแต่ดันไปเห็นมือถือของเขาวางอยู่บนระเบียงห้องนอกหน้าต่าง

<เฮ้ยใครเอามือถือเราไปวางไว้บนนั้นว่ะ>เสียงโม้ดถามกับตัวเองเข้าเดินตรงดิ่งไปที่ระเบียงโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าที่พื้นห้องนั้นมีน้ำขังอยู่

โม้ดเปิดหน้าต่างระเบียงออกไปเมื่อหยิบมือถือของเขาได้แล้วระหว่างที่เขากำลังหันกลับมานั้นเองเหตุการณ์ไม่ขาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อมี

สิ่งของหนักๆอะไรบางอย่างกระแทกใส่หน้าเขาบวกกับน้ำที่เปียกแฉะบนพื้นทำให้โม้ดเสียการทรงตัวหลังของเขาพิงอยู่ที่ระเบียงด้าน

นอกแต่ด้วยน้ำที่นองแฉะอยู่บนพื้นจำนวนมากทำให้โม้ดเสียงหลักหงายหลัง

<เฮ้ยยยๆๆๆ อะอ๊ากกกกกกก>เสียงโม้ดร้องเสียงหลงมือของเขาพยายามที่จะคว้าผ้าม่านที่อยู่ตรงหน้าแต่ไม่ได้ทำให้ร่างของโม้ดทิ้งดิ่ง

ลงมาจากระเบียงหน้าต่าง

<ซวบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ>เสียงอะไรบางอย่างเหมือนมีวัตุถุแหลมๆเสียบผ่านร่างของโม้ดไปทุกอย่างเงียบ

ลง

<เฮ้ยทำไมไอ้โม้ดมันช้าจังว่ะ>ไอ้เป๋ร้องทักเมื่อเห็นว่าเพื่อนของเขาขึ้นไปข้างบนตั้งนานแล้วไม่ลงมาซะที

<เดี๋ยวมันก็ลงมาเองหละไปรอที่ระดีกว่า>ผมบอกพร้อมกับเดินนำออกไปและเมื่อออกมาถึงหน้าบ้านเห็นหยดเลือดละเลงอยู่เต็มพื้นก็

แหงนหน้ามองขึ้นชั้นบนถึงกับช็อคอีกครั้งเพราะสิ่งที่ผมเห็นคือร่างที่ไร้วิญญาณของโม้ดที่ถูกเสียบคาเหล็กแหลมอยู่

--------------------------------------------------------------------------------