EZper I :มหาสงครามจอมเวทพลังจิต

ลำดับตอนที่ #5 : MAGICIAN ENDORN

"ท่าทางว่าแกจะมีศักดินาเป็นหลานของฉันแค่ชื่อสินะ.............แค่ชื่อเท่านั้น"

เสียงของนาโช่ยังคงดังกึกก้องอยู่ในหัวของเจซซี่ซ้ำไปซ่ำในขณะที่เด็กหนุ่ม

กำลังนั้งเหม่อมองทอดสายตาออกไป

"ไงพอจะรู้เคล็ดลับอะไรมั้งหรือยัง"

เวนเทลที่พึ่งกลับมาจากกิลพูดทักทายกับเจซซี่ที่ยังทำหน้าซึมทำให้เด็กหนุ่ม

ต้องส่ายหน้าแทนคำตอบ

"งั้นหรอ มันก็ไม่แปลกหรอกน่ะ ถ้านายที่ไม่เคยแม้แต่ขยับก้อนยางลบได้แล้วอยู่ๆเกิด

ใช้พลังจิตควบคุมดาบได้หละก็ฉันคงต้องขอสมัครเป็นลูกศิษนายแล้วหละ55555"

เวนเทลพูดติดตลกพลางทรุดตัวนั้งข้างๆเจซซี่

"นี่่เจซซี่นายรู้ม่ะว่ากว่าฉันจะฝึกพลังสะกดพวกนี้ได้ต้องใช้เวลาเท่าไร"

เวนเทลหันไปถามเด็กหนุ่มที่นั้งเหม่อทำให้เด็กหนุ่มค่อยๆหันมามองพลางทำหน้าครุ่นคิด

"แหม อย่างนายคงใช้เวลาไม่ถึงปีหรอกมั้ง เป็นถึงนักพลังจิตระดับAนี่ นายเก่งออกจะตาย"

คำตอบของเจซซี่ทำให้เวนเทลนิ่งไปบ้างก่อนจะเฉลยคำตอบออกมาทำให้เจซซี่ถึง

กับอึ้งถามกลับด้วยน้ำเสียงที่ตกตะลึงสุดๆ

"บ้าน่า....อย่างเวนเทลเนี้ยนะยังต้องใช้เวลาถึง10ปีเลยหรอ"

"ใช่สินายคิดว่าพลังพวกนี้ฝึกปี 2ปีแล้วจะเป็นหรือไง มันไม่เกี่ยวหรอกนะว่าเป็น

นักพลังจิตระดับไหนแต่ทุกคนก็ต้องผ่านการฝึกฝนมาทั้งนั้นหละ ที่ประลองนั้นก็ด้วยฉันก็เคย

โดนตาแก่ทดสอบเหมือนนายนั้นหละฉันก็ทำไม่ได้เหมือนนายสภาพฉันตอนนั้นก็ไม่ต่างกับนาย

ตอนนี้หรอก"

เวนเทลร่ายยาวระลึกความหลังนิดหน่อยทำให้เจซซี่เอะใจถามต่อ

"หือ??เวนเทลก็โดนปู่ทดสอบงั้นหรอ....ว่าแต่ฉันโดนเวนเทลทดสอบแล้วนายโดนสั่ง

ให้ทดสอบกับใครหละหรือว่าทดสอบกับปู่โดยตรง"

คำถามของเจซซี่ทำให้เวนเทลนิ่งไปชั่วขณะ

"พี่เลี้ยงของฉันนะหรอ.....นั้นไงพูดถึงก็มาโน้นแล้ว"

เวนเทลพูดพลางเงยหน้ามองไปอีกฝั่งหนึ่งก็เห็นชายรูปร่างไม่สูงนักใส่ชุดคลุมสีแดง

กำลังเดินมา

"นั้นมัน.......เอ!!เหมือนเคยเห็นที่ไหนน้า"

เจซซี่มองตามแล้พูดกับตัวเองด้วยความสงสัย

"เจ้านั้นคือพี่เลี้ยงของฉัน เอนดอนไงหละ"

คำพูดของเวนเทลทำให้เจซซี่นึกออกขึ้นมาทันทีแต่ก็ต้องทำหน้าประหลาดใจตามที่หลัง

"เอนดอนอ๋อนึกออกแล้ว....................ห๊ะ!!!ว่าไงนะ เอนดอนเนี้ยนะเป็นพี่เลี้ยงให้นาย"

"ก็ใช่นะสิ..ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นฟ่ะ ถึงเจ้านั้นจะอายุน้อยกว่าฉัน ตำแหน่่งกิลก็ต่ำกว่า

แต่เรื่องพลังจิตเวทมนย์หละก็เจ้านั้นถูกยกให้เป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดใน B.A เชียวนะ"

"ไงเอนดอนนายมาทำอะไรที่นี้หละ"

เวนเทลร่ายยาวก่อนจะพูดทักเอนดอนที่เดินมาถึง

"ไง เวนเทล กับเจ้าหนู ฉันได้ยินมาจากMASTERหมดแล้วหละ"

"ได้ยินหมดแล้ว แล้วยังไงหละ ตาแก่จะเปลี่ยนให้นายมาดูแลเจ้าหนูแทนหรือไง"

".....ทำไมฉันต้องมาดูแลเจ้าหนูนี่แทนแกด้วยฟะ....เขาฝากให้แกเป็นพี่เลี้ยงไม่ใช่เรอะ.

...MASTERแค่ฝากให้ฉันมาช่วยดูแลอยู่ห่างๆก็เท่านั้นหละน่า"

ทั้ง2พูดคุยกันทำให้เจซซี่ที่นั้งฟังทำหน้างุนงงแล้วอยู่ๆก็ถามออกมาซะอย่างงั้น

"นี่ๆนายเก่งขนาดนั้นเลยหรอเอนดอน"

คำถามของเจซซี่ทำเอาทั้ง2ถึงกับเงียบแล้วหันมามองหน้าเด็กหนุ่มเป็นตาเดียว

"เฮ้ยๆ..เจซซี่แกถามงี้หมายความว่าไง"

เวนเทลหันมาถามด้วยความแปลกใจ

"อ้าวก็เห็นว่าเคยเป็นพี่เลี้ยงของเวนเทลฉันก็เลยถามเฉยๆนี่"

"โฮ่!!!จะว่าไปฉันอยู่ที่นี้มาก็นานพอดูนะแต่ไม่เคยเห็นหน้านายซักเท่าไรแสดงว่านายคง

ยังไม่เคยเห็นพลังจิตของฉัันหละสิ"

เอนดอนตอบกลับพลางยื่นแขนข้างขวาออกมาและทันใดนั้นเองไม้เท้าที่เป็นอาวุธคู่ใจก็

ลอยลงมาจากข้างบน

"ไม้เท้า???มันลอยมาจากไหนเนี้ย"

เจซซี่ประหลาดใจพลางเงยหน้ามองขึ้นไปข้างบน

"หึหึหึเดี๋ยวฉันจะทำให้นายเห็นอะไรมากกว่านี้อีกหละ"

เอนดอนพูดพลางแสยะยิ้มทำให้เวนเทลต้องลุกขึ้นไปกระซิบข้างหูของเอนดอน"

เฮ้ยๆยังไงก็เพลาๆมือหน่อยนะเฟ้ยฉันไม่อยากให้เจ้าหนูนี้มาหมดอายุขัยก่อนตาแก่

"55555+เอาน่าๆแค่จะแสดงนิดหน่อย ไม่เอาถึงเลือดหรอกน่า"

เอนดอนพูดตอบก่อนจะชวนเจซซี่ไปที่ลานประลอง