EZper I :มหาสงครามจอมเวทพลังจิต

ลำดับตอนที่ #1 : โรงเรียนพลังจิต ZAXTORIA

15ปีก่อนหน้านี้

-----------------------------------------------------

"ขัดขืนต่อไปก็ไม่มีประโยชน์หรอกน่า MR.ดาคาเซ็ท"

เสียงของชายคนนึงยืนพูดอยู่ในมุมมืดโดยที่สายตาของเขาจ้องมองไปที่ชายอีกคนที่นั้งทรุดเข่าติด

กับกำแพงห้องเนื้อตัวเต็มไปด้วยบาดแผลจำนวนมาก

"หึ หึ หึ มันต้องมีทาง.....สิน่า......."

ดาคาเซ็ทพูดพลางแสยะยิ้มทำให้ชายที่อยู่หลังความมืดเอะใจ

"อีก15ปี...ข้า....งหน้.......า"

ดาคาเซ็ทรวบรวมลมหายใจเฮือกสุดท้ายพูดมันออกมาแต่ยังพูดไม่จบตัวเขาก็คอตกและแน่นิ่งไป

"ยาพิษนั้นออกฤทธิ์แล้วสินะ.....15ปีข้างหน้าอะไรกัน ไร้สาระ ในโลกนี้ไม่มีมนุษย์คนไหนมีพลังจิต

แข็งแกร่งกว่าข้าหรอกน่า หึ หึ หึ หึ 555555555555555555555555555+"

ชายที่อยู่ในมุมมืดยืนมองร่างของดาคาเซ็ทด้วยสายตาเย้ยหยันพลางเปิดปากพูดขึ้นและหัวเราะออกมา

ด้วยความบ้าคลั่ง

--------------------------------------------------------------------------------------------

จนกระทั่ง15ปีต่อมา ณ.โรงเรียนพลังจิต ZAXTORIA <แซกโทเรีย>

"เอ้า!นี่มันผ่านมาเกือบ20นาทีแล้วนะเมื่อไรเธอจะทำได้ซะทีหละเจสซี่"

เอเลียครูประจำชั้นปี1กำลังบ่นกับเจสซี่เด็กหนุ่มวัย15ปีที่กำลังยืนจ้องก้อนยางลบที่วางอยู่บนโต๊ะ

"โธ่เฟ้ย!!!ขยับสิ ขยับๆๆๆ"

เจสซี่เริ่มมีน้ำโหเพ่งสายตาเขม่นไปที่ก้อนยางลบนั้นหนักขึ้นพลางชูมือชูไม้มั่วซั่วไปหมดจนเอเลีย

ถอนหายใจดังเฮือกใหญ่จนกระทั่งยางลบที่อยู่บนโต๊ะเริ่มลอยขึ้นช้าๆ

"เฮ้ๆดูสิๆๆครูเอเลียยางลบนั้นมันลอยแล้วหละ........อึ๋ย!!"

เจสซี่พูดด้วยความดีใจหันไปบอกกับเอเลียแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นสายตาของเอเลียเปลี่ยนเป็นสีฟ้า

"ปึ้ก!!! โอ้ย!!!!!!"

เจสซี่ร้องขึ้นด้วยความเจ็บเมื่อยางลบก้อนนั้นพุ่งมากระแทกเข้าที่จมูกของเขาเต็มๆ

"ดูแล้วจำไว้ซะ...การขยับสิ่งของให้ลอยได้และสามารถขยับมันได้ตามที่ใจนึกนี้หละคือพลังจิตหละ.

....วันนี้พอแค่นี้หละเธอกลับบ้านได้แล้ว"

เอเลียร่ายยาวถึงความหมายให้ฟังโดยที่สีของดวงตาเธอก็ค่อยๆกลับเป็นสีดำตามเดิมก่อนที่เธอจะ

เดินออกจากห้องไปทิ้งให้เจสซี่หันกลับมามองที่ยางลบก้อนนั้นด้วยสีหน้าครุ่นคิดถึงคำพูดของเอเลีย