ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : M.J#1
ณ. โรงเรียนมัธยมปลายแห่งหนึ่ง
"เอาหละวันนี้เราจะมีนักเรียนใหม่หนึ่งคนเข้ามาเรียนกับเราด้วยขอให้ทุกคนดูแลเขาด้วยน่ะ....เอาเข้ามาได้เลยครับ"
เสียงของอาจารย์ประจำชั้นพูดขึ้นพลางก็เชิญให้เข้ามา.......เมื่อเด็กคนใหม่เข้ามายังชั้นเรียนก็ต้องทำให้เด็กหนุ่มถึงกับตะลึงเพราะว่า
เด็กคนใหม่ที่ว่าก็คือเด็กลึกลับที่ชื่อริวที่เขาเจอเมื่อวานนั้นเอง
"เอาหละไหนลองแนะนำตัวกับเพื่อนๆหน่อยสิ"
ครูประจำชั้นบอกกับริว
"ชื่อริว....................................................."
"เอ่อออแค่นั้นหรอ....สั้นไปหรือป่าว"
ครูประจำชั้นถามด้วยความงงแต่ก็ไม่เห็นว่าริวจะพูดอะไรเพิ่มอีกจึงต้องให้ไปนั้งที่
ช่วงพัก
"เฮ้ย!!!นายน่ะเป็นเด็ก ม.5 จิงหรอ......ดูไม่เหมือนเลยว่ะ55555555555+
เสียงของเอจิหัวโจกประจำห้องที่ชอบแกล้งเป็นชีวิตจิตใจถามริว
"........................."
"อะไรว่ะ...ฉันถามไม่ได้ยินหรอไอ้หนู"
เอจิคำรามด้วยความโกรธที่ริวทำเป็นเมินเฉย
"หุบปากซะ"
ริวพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแต่ดุดัน
"หา!!นายว่าอะไรน่ะไอ้หนู"
เอจิถามขึ้นพลางก็ยื่นหน้าไปทางริว
"ฉันถามว่าแกพูดอะไร!!!ไม่ได้ยินเรอะว่ะ"
เอจิโมโหถึงขีดสุดกระชากคอเสื้อริวขึ้นมาทำให้คนทั้งห้องถึงกับรู้สึกเห็นใขริวที่ต้องตกเป็นเหยื่อของเอจิ
"ปึ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง" "อั๊กกกกกกกกกกกกกกกกกก"
เสียงของบางสิ่งถูกดันกระแทกติดหลังห้องพร้อมกับเสียงร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้นทำเอาคนทั้งห้องถึงกับอึ้งกับสิ่งที่เห็น
"อั๊กกกกก.......หนะหน็อยยยย"
เสียงร้องอย่างเจ็บปวดของเอจิดังขึ้น
"ฉันคือเด็ก ม.5 อายุ 16 ปี แล้วมันหนักส่วนไหนของแกหรือป่าวหละ........."
ริวจ้องหน้าเอจิพลางก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น
"มะมะไม่มี.....ปละปล่อยยยฉัน"
เอจิร้องขอด้วยความเจ็บปวดก่อนที่ริวจะคลายมือออกจากคอของเอจิสร้างความตะลึงต่อสายตาของเพื่อนทั้งห้องมากมาย
"หยา!!!!คุณหนูก่อเรื่องในโรงเรียนซะแล้ว"
เสียงของชายวัยกลางคนดังขึ้นและกำลังมองริวผ่านกล้องส่องทางไกลจากบนต้นไม้
"ไม่ได้การหละ กระผมกอนโซ ในฐานะ การ์ดส่วนตัวของคุณหนูริวจะปล่อยให้คุณหนูมีเรื่องในโรงเรียนตั้งแต่วันแรกไม่ได้เด็ดขาด
55555555555+"
กอนโซตะโกนบอกกับตัวเอง
"นายทำอะไรอยู่ตรงนั้นนะกอนโซ"
เสียงของริวถามขึ้นเมื่อเห็นกอนโซกำลังยืนหัวเราะบ้าบออยู่คนเดียว
"เหวอออออออออคุณหนู!!!!!!!!!!!!!"กอนโซทั้งสะดุ้งและตกใจเมื่อเห็นริวมายืนอยู่ตรงหน้า
"เอ่ออออ......คือว่า...พ้มได้รับคำสั่งจากคุณชายให้มาตามดูแลคุณหนูขอรับ"
กอนโซก้มหน้าพูดถึงจุดประสงค์ของตัวเองด้วยน้ำเสียงที่ติดขัด
"ฉันบอกกี่ครั้งแล้วเวลาพูดให้มองหน้าฉัน"
ริวบอกทำให้กอนโซถึงกับหน้าซีดทันทีกล่าวขอโทษเป็นการใหญ่
"เอ่อออออ....ขอโทษขอรับ.....กระผมผิดไปแล้ววววว....โปรดอภัยให้ด้วย
"หึๆๆๆฉันล้อเล่นหรอกน้า"ริวพูดพลางก็เอื้อมมือไปตบไหล่กอนโซ
"เอาหละหมดธุระกันแค่นี้นายกลับไปได้แล้ว"ริวบอกก่อนที่เดินหันหลังกลับไป
"เอ่ออออออแต่....ว่า"กอนโซพยายามทักท้วง
"ปิ๊ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว"
เสียงของวัตถุบางอย่างพุ่งผ่านหน้ากอนโซไปฝังที่กำแพง
"จะกลับได้หรือยัง"
ริวถามอีกครั้งพลางก็ขยับปืนสั้นเร่งมาที่กลางลำตัวของกอนโซ
"ก๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบY_Y"
กอนโซรับคำก่อนที่จะรีบวิ่งก้มหน้าก้มตาออกไปจากโรงเรียน..........................................................
"เฮ้ออออออออออออ............คุณหนูนับวันจะเหมือนกับคุณผู้ชายขึ้นไปทุกทีแล้วสิเนี้ย......สาธุขอให้มีใครซักคนมาหยุดความบ้าระห่ำ
ของคุณหนูที่เถิด"กอนโซบอกกับตัวเองก่อนที่จะขึ้นรถขับกลับออกไป
"ว่าแต่.............คุณหนูพกปืนไปโรงเรียนด้วยหรอเนี้ย-_-" "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น