รักง่ายๆสไตล์ยัยกล้วยแขก

เตร่งๆๆๆ เพลงทำนองไพเราะดังขึ้นพร้อมกับ เจ้าหญิงกล้วย ผู้เลอโฉม เธอกำลังก้าวย่างแห่งอิศระภาพ ลงมาจากประตูวิหารอันถูกตกแต่งด้วยหินอ่อน ความงามน้องๆทัชมาฮาลเห็นจะได้ เหล่าข้าราชบริพาล ต่างคอยเอาใจและดูแลความเป็นอยู่ทุกย่างก้าว ของเจ้าหญิง

"วันนี้เราต้องไปที่ใดบ้างล่ะ "

"ไปเรียนสิวะ

อิกล้วย จะนอนไปถึงไหน ห๊ะ!!!" "มะ แม่ "
"ก้อเออ ดิ ตื่นๆ นังลูกคนนี้ นอนฝันหวานอะไรอีกเล่า ค่าเล่าเรียนแกไม่ใช่ถูกนะ อาบน้ำไปโรงเรียนได้แล้ว "
"คร่า ..."
 เช้าวันหนึ่งที่อากาศเหมือนเช้าเมื่อวาน หญิงงามอายุ16ปี (แหวะ)ต้องเดินทางออกจากบ้านไปโรงเรียน ด้วยรถปรับอากาศธรรมชาติ (ก้อรถเมล์นั่นแหละ เขียนซะหรู)เหมือนเช่นทุกวัน เครื่องแบบของโรงเรียนเป็นที่สะดุดตายิ่งนัก บรรดาสหายร่วมรถต่างมอง นางสาวพชรพร หรือนังกล้วย เป็นตาเดียว
  (ชั้นคงจะสวยมากล่ะสิท่า มองกันใหญ่เลย )กล้วยคิดในใจ
(เอ๊ะ !!นั่นๆมีชายหนุ่มถูกสเปคเดินมาหาชั้น คงจะมาขอเบอร์ล่ะสิท่า โอ๊ะๆให้อยู่แล้ว ไม่ใช่ๆต้องรักษาความเป็นกุลสตรีสักหน่อย กำเวร น้ำลายหก)
  "น้องๆกระโปรงตูดขาดครับ"
"..............." "....กรี๊ด................ม่ายจิงน่ะ "