คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : จั ก ร ว า ล † 'ผู้หญิงคนนั้น II' (อัปครบ)
จั ก ร ว า ล
#นิยายเรื่องนี้มีคำพูดที่หยาบคายสร้างความปั่นป่วนทางจิตใจ ฉากไม่เหมาะสมคุณสามารถข้ามผ่านมันได้ หากคุณไม่ชอบกรุณากด (X) และหากคุณชอบกรุณากดติดตาม
เพจ กลุ่มลับหาในเพจนะคะ
*******
JAKAWAN & EVE
EPISODE
๑๓ จั ก ร ว า ล † 'ผู้หญิงคนนั้น II'
“เพื่อนหน่ะเธอดูไม่ออกหรือไง” ในคำตอบของเขาทำให้ฉันได้รับรู้อย่างนึงก็คือ
ทุกความสัมพันธ์ที่จักรวาลหยิบยื่นให้มันจอมปลอม
“…”
“เหรอแต่ดูแล้วเธอคงจะ..”
“น่ารำคาญ” ฉันพูดตัดประโยคหลังจากเงียบ “อยากคุยต่อก็เชิญ”
ตุบ!
ตอนนั้นฉันเปิดประตูลงไป คนที่ชื่อลิต้าถูกแรงกระแทกทำให้เธอเซเล็กน้อยแต่ก็หน่ะ
ฉันไม่สนใครจะทำอะไรก็เชิญแต่อย่าเอาฉันเข้าไปเกี่ยว จะลิต้าหรือจักรวาล
พวกเขารู้จักกันได้ยังไงหรือมีความสัมพันธ์ที่ต้องงสารต่อหรือไม่ ‘ฉันไม่สน’
ฉันบอกกับตัวเองแบบนั้นแต่ทำไมภาพสองคนนั้นถึงได้อยู่ห้วงความคิดของฉันนะ
“เป็นไรอีฟดูสีหน้าหงุดหงิดชอบกล”
แปมเป็นคนถามตอนที่เราอยู่ในคาบว่าง
“เปล่า” ฉันตอบเมินหน้าไปทางซ้าย
เอาจริงแปมเป็นคนเดียวที่รู้ว่าฉันกับจักรวาลไม่กินเส้นและการที่ไอ้จักรวาลมาที่ร้านในวันนั้นมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
“มีอะไรเล่าให้แปมฟังได้นะอีฟ” แปมบอกนั่งลงตรงหน้าฉัน
แววตาเธอดูโปร่งใสแต่เชื่อสิแปมไม่ควรรู้เรื่องนี้
ไม่ใช่ว่าไว้ใจไม่ได้..เพียงแต่เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับจักรวาลมากพอและถ้าการที่เธอไม่รู้จักรวาลเลยมันจึงเป็นเหตุผลง่าย
ๆ ที่จักรวาลจะเข้าใกล้คนอย่างแปม
เพราะเธอชอบเห็นเรื่องสนุก
แต่มันไม่ใช่เรื่องนี้
“เอาเป็นว่าอีฟรู้ว่าแปมโทรหาจักรวาล”
ฉันชั่งคิดมาสักพักเลยพูดแต่ดูเหมือนเธอส่ายหน้าปฏิเสธ “อีฟไม่โกรธแปมหรอกอีฟเข้าใจแต่ขอได้มั้ยอย่าไปยุ่งกับมันเลย” จักรวาลเป็นคนที่แปมหรือใบหยกไม่ควรยุ่งเกี่ยว รู้จักแค่ผิวเผินก็พอ
ฉันคิดว่าพูดไปเธอคงจะเข้าใจแต่แปมกลับขยับเข้ามาใกล้ฉันด้วยการจ้องเข้ามาในตาฉันลึก
ๆ
“แปมไม่ได้โทร” ปากเธอบอกแบบนั้น
“…”
“จริง ๆ แปมไม่ได้โทร” เสียงหวานย้ำหนักแน่น
แต่เชื่อสิฉันไม่คิดว่าใช่
“ช่างมันเถอะเราเลิกคุยเรื่องนี้ดีกว่าเนอะ” ฉันตัดบทสรุปขยับตัวออกห่าง
ไม่อยากพูดต่อสักพักใบหยกจะเข้ามาแน่นอนเธอต้องถามแต่ฉันไม่อยากตอบไง
ทว่าแปมไม่จบเธอรั้งแขนให้ฉันหันกลับไปมองเธออีกครั้ง ในตอนนั้นฉันจะพูดแต่เธอก็พูดยืนยันออกมาอีกครั้งว่า
“แปมพูดจริงแปมไม่ได้โทร”
“โอเคไม่โทรก็ไม่โทร” ฉันบอกส่ง ๆ พยายามแกะมือแต่เธอจับมือฉันแน่น
“แปมไม่ได้โทรแปมรู้ว่าอีฟโกรธจักรวาล”
“…”
“จริง ๆ”
ถ้าอย่างนั้นแล้วใครเป็นคนโทร..
Jakawan
Talk
“มึงแน่ใจนะว่าจะทำแบบนี้จริง ๆ”
เสียงไอ้เงินดังขึ้นตอนที่ผมใส่เสื้อ
ก่อนหน้านี้ผมไปส่งอีฟ
กลับมาจัดการตัวเองด้วยการอาบน้ำ
ออกจากห้องน้ำเห็นไอ้เงินนั่งอยู่บนโซฟาส่วนไอ้โนนอนเล่นบนเตียง
คำถาม?
พวกมันจะมาทำเหี้ยอะไรกันแล้วห้องนี้ผมยกให้อีฟ
ผมอยู่ในฐานคนร่วมอาศัยส่วนพวกเวร =
ดันเสือกเข้ามานั่งเล่น
ไอ้ฉิบหาย
ผมมองพวกมันเคือง
ๆ ถอนหายใจให้สุด
เดี๋ยวสักพักพวกเวรคงออกไป
และตอนนั้นเอง
“กูถามไม่ได้ยิน?” ต้นเสียงห้าวจัด+ง่วงสุด=เป็นของไอ้เงิน มันกำลังมองผมด้วยคำถาม
“ถามว่า” ผมตอบโต้มองตัวเองในกระจก เลือกติดกระดุมเสื้อล่างสุดจากนั้นลากสายตาดุดันมองรอยแผลบนแผ่นอก
มันเกิดจากรอยเล็บของผู้หญิง
ผู้หญิงคนเมื่อเช้าไง
“กูถามมึงว่าที่มึงทำมึงแน่ใจว่าคิดดีแล้ว?” คำพูดไอ้เงินทำให้ผมชะงักในตอนนั้นผมเพ่งสายตามองกระจกเหลือบมองไอ้เงินอีกทีเห็นมันมองผมอยู่
สายตาของมันดูราวกับคนรู้อะไรสักอย่าง
“อะไร” ผมถามไม่ใส่ใจเลือกติดกระดุมเสื้อไปเรื่อย ๆ
จนมันดึงบุหรี่ออกมาสูบ
ควันสีขาวจาง
ๆ ลอยผ่านหน้ามัน รอยยิ้มเจ็บแสบนานครั้งที่ผมจะได้เจอกำลังปรากฏอยู่บนหน้าไอ้เงิน
“กูถามเรื่องรอยบนตัวมึงไง” คราวนี้คิ้วผมกระตุกจนในที่สุดผมหันกลับไปมองมันอย่างจัง
เวลาเดียวกันไอ้โนลุกเพื่อมองผม
“หึ” ผมทำแค่แค่นเสียงติดกระดุมเสื้อต่อพลางหลุบตามองรอยไปด้วย
“ก็แค่รอยรักพวกมึงอย่าทำเหมือนไม่เคย” ผมบอกกับพวกมันแบบนั้น
ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วรอยพวกนี้เกิดจากการจงใจของผมเอง
ผู้หญิงคนเมื่อเช้าเธอเป็นคนทำรอยเพราะผมบอกให้เธอทำ
ผมแค่สั่งให้เธอทำรอยไม่ได้สั่งให้ทำอย่างอื่น
ส่วนเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นผมก็แค่สร้างสถานการณ์ให้ทุกคนเข้าใจไปแบบนั้น
จะตบตาอีฟต้องเล่นให้สมจริงจะขยี้แผลสดก็ต้องทำเวลามันร้อน
ร้อนมันยิ่งเดือด เดือดมากมันยิ่งปะทุ
ความคิดเลว
ๆ เชื่อเหอะทุกคนมี อยู่ที่ว่าจะเอามาใช้ตอนไหน
“รอยนิดหน่อยกูไม่ซี” ผมตอบผิวปากหันกลับไปติดกระดุมต่อ
ไอ้เงินจึงแค่นเสียงในลำคอเบา ๆ พร้อมวางเท้าไว้บนโต๊ะ
“แล้วอีฟมันว่าไง หื้ม? มันเห็นมันว่าอะไรบ้าง”
“ว่าอะไร”
“เกี่ยวไรกับอีฟ”
แน่นอนคำถามแรกเป็นไอ้เงินส่วนผมตอบมันด้วยประโยคที่สองมีแค่ไอ้โนที่ตามคนอื่นไม่ทัน
ผมเหลือบมองเห็นมันมองงงแต่ก็คงเดาไม่ยาก
มันรู้อยู่ว่าผมชอบอีฟและอีฟไม่ชอบผม
“พวกมึงพูดเรื่องอะไรกันวะแล้วรอยเล็บเกี่ยวอะไรกับไอ้อีฟ?” ไอ้โนถามแถมมันยังมองหน้าไอ้เงิน
ทุกคนในที่นี้รู้ดีว่าผมคิดยังไงกับอีฟ
มันคงมีเพียงไอ้โนเท่านั้นที่คิดว่าผมเล่นสักพักคงหยุด
“ว่าไงไอ้เงินไอ้จักรวาลใครอธิบายให้กูฟังได้บ้าง”
ผมแค่ยืนดู..
มองไอ้โนจนกระทั้งไอ้เงินก้มหน้ามองพื้นสักพักมันเงยหน้าขึ้นจากนั้นวางแขนบนโซฟา
“ก็ไอ้จักรวาลมันจะจับไอ้อีฟไง”
“…” (เงิน)
“มึงอย่าเพ้อเจ้อฟังไอ้เงินมากนัก ชอบได้ก็เลิกชอบได้” ผมพูดตัดเพื่อให้ไอ้เงินเลิกขุดเรื่องอีฟ
เพราะเดี๋ยวสักพักปัญหาต่าง
ๆ จะตามมาอีก
แต่..
“งั้นถ้ากูบอกว่ากูชอบไอ้อีฟล่ะ”
“…”
“เวร” หูสองข้างของผมในตอนนั้นไม่รับรู้อะไรนอกจากเสียงไอ้โน
ผมกำลังมองมันอย่างที่มันกำลังมองผม ผมรู้จักมันอย่างที่มันกำลังผู้จักผม
คำพูดเมื่อกี้ไม่มีคำว่า
‘กูพูดเล่น’ แม้แต่นิดเดียว
“เห้ยไอ้โนมึงพูดเล่นใช่มั้ย” เป็นไอ้เงินที่พยายามพูดเพื่อให้ใครสักคนหลุดอะไรออกมาจากปาก
“…”
เอาดี ๆ ผมไม่เคยสนใครมาสักพัก สักพักก็คงเป็นตอนที่อีฟเริ่มคบไอ้ทิศ
ผมเริ่มตามเก็บคนที่เริ่มจีบหรือกำลังยุ่งกับเธอจนกระทั้งไอ้โนพูดตอนนี้
“กูพูดเล่นสักพักเดียวมึงก็ลืม”
ใช่มันเป็นคนเฮฮาแต่ต้องไม่ใช่เรื่องนี้ ในเมื่อไอ้โนบอกแบบนั้นผมก็ต้องแสยะยิ้มเพื่อยิ้มตามคำของมัน
การไม่สนใจในคำพูดนั่นไม่ได้บอกว่าผมเมินความจริงที่มันกำลังบอก
ผมคิดว่าไอ้โนพูดจริง
ถ้าเป็นอย่างนั้นผมคง…
“ถ้ามึงชอบมึงก็แย่งกูดิ”
ปากผมบอกแต่ตาผมมองมันอย่างข้องใจ
เพื่อนกันไม่เล่นอย่างงี้
“กูหยอกเล่นมึงซีทำไมวะไอ้จักรวาลมึงก็รู้กูเพิ่งอกหักไอ้สัสเห้ย”
หึ
นั่นดิ
Eve
Talk
“อีฟกลับไงอ่ะ” ใบหยกถามตอนที่เรายืนอยู่หน้าคณะ เธอสำรวจตัวฉันผ่าน
ๆ จากนั้นลากสายตามองไปยังร้านกาแฟซึ่งอยู่ไม่ไกลจากคณะ
ฉันเห็นเธอมองกลุ่มผู้ชาย
แต่ว่าเรื่องใบหยกช่างมันเหอะ
ประเด็นตอนนี้ฉันโทรหาจักรวาลเป็นครั้งที่ห้าแต่มันไม่ยอมรับสาย
ฉันกดโทรใหม่อีกครั้งแต่มันก็ไม่รับเหมือนเดิม
ไม่รู้ตายห่าหรืออะไร
เมื่อตอนกลางวันก็พูดเองเออเอง
ปากบอกจะมารับแต่เงาหัวยังไม่เห็น
“อีฟรอใครอยู่ดูหงุดหงิดจัง” ใบหยกมองหน้าฉัน
เธอคงกลับมาสนใจฉันสักพักแล้วมั้งถึงได้เล่นจ้องมือถือฉันไม่เลิก
“เปล่าอีฟแค่หงุดหงิด”
“อ่า” ใบหยกครางพร้อมพยักหน้าหนึ่งที
คือตรงนี้มีแค่ฉันกับใบหยกส่วนแปมแวะไปทำธุระห้องอาจารย์
ฉันบอกพวกเธอว่าจะกลับห้องใบหยกเลยขอออกมาด้วย
จุดสำคัญของเรื่องฉันโทรหาไอ้จักรวาลแต่มันไม่รับสาย
ไม่ใช่ว่าฉันรอมันไม่ได้แต่ทุกคนก็รู้ว่าช่วงนี้จักรวาลมันเหี้ยเป็นพิเศษ
ถ้าให้ย้อนกลับไปก็ตั้งแต่คืนนั้นคืนที่มันทำกับฉันจนถึงตอนนี้
คำพูดขอโทษไม่มีสักคำ แถมยังมีหน้ามาห้ามไม่ให้ฉันอยู่ใกล้ใครอีก
ฉันคิดว่าตัวเองกำลังจะเดือด
มันกำลังจะระเบิด
หากจักรวาลไม่พูดอะไรนอกจากทำตัวเหี้ย
ๆ ไปวัน ๆ หึ เชื่อเหอะฉันได้ฆ่ามันแน่
ปี๊น
“นั่นรถเงินเพื่อนพี่จักรวาลนิอีฟ”
ใบหยกพูดในตอนที่เราโฟกัสไปยังจุดเดียวกัน
ใช่ฉันเห็นเงินลดกระจกลงแถมยังยักคิ้วให้ใบหยกจากนั้นควันมือเรียกให้ฉันเดินไปหา
ที่ทำอยู่รู้เลยว่าไอ้จักรวาลมันเบี้ยว
ไอ้ปากที่บอกว่าจะมารับ
มันก็โกหกทั้งนั้น
“ไว้เจอกันนะใบหยกอีฟกลับก่อนละ” ฉันโบกมือลาเพื่อสาวเดินไปเปิดประตู
ปึก!
จากนั้นไอ้เงินก็ขับรถออกไป
“หน้าบึ้งผิดหวังที่เป็นกูเหรอวะอีฟ”
เจ้าของใบหน้าหล่ออยู่ในโหมดฟังเพลงเกาหลีถามทั้ง ๆ ที่กำลังเลี้ยวรถออกจากมหาลัยฉันเพื่อนขับไปยังจุดหมายปลายทาง
ซึ่งฉันก็ไม่ได้ตอบนอกจากมองไปยังถนนตรงหน้า
“มันติดธุระอย่าโมโหมันเลย”
นี้เรียกว่าแก้ตัวแทนเพื่อนได้ป่ะ
สิ่งที่ไอ้เงินกำลังพูดอยู่ตอนนี้คือการแก้ต่างให้เพื่อน
เมื่อเห็นว่าฉันนิ่งไม่ตอบเขาก็ยิ่งพูดแก้ต่างให้จักรวาล
เห็นแล้วรำคาญ
“มันยุ่งอยู่ที่อู่งานมันเยอะ”
หึ
ฉันจำได้ว่าวัน ๆ จักรวาลเอาแต่นอนพอตกดึกก็ดื่มเหล้าหรือไม่ก็มั่วผู้หญิง
คำว่ายุ่งของไอ้เงินมันฟังดูไม่ขึ้นให้ตายเถอะ
“มันบอกให้กูมารับ” ไอ้เงินยังคงพูดจึงทำให้ฉันเบนสายตาออกจากถนนเพื่อหันมาจ้องหน้ามัน
รู้ไหมฉันเห็นสีหน้าจริงจังของมันนะ
“แล้วทำไมฉันโทรหามันไม่รับสาย” ยุ่งนักจนไม่มีเวลาจับมือถือว่างั้น?
ตอแหลไม่ว่า
“กูไม่รู้เว้ย” เมื่อหาทางออกไม่ได้มันก็พูดส่ง ๆ “มึงก็ไม่คุยกับมันเองละกัน” เห็นได้ว่ามันโยนคำถามฉันทิ้งด้วยการทำหน้านิ่งต่อจากนั้นไม่พูดอะไรอีกเลย
ฉันรู้ว่ามันไม่อยากมีปัญหา
แต่ทำตัวแบบนี้ก็ไม่น่ารักนักสำหรับฉัน
เวลาต่อมาไอ้เงินขับรถมาถึงร้านจักรวาลมันใช้เวลาราวเกือบยี่สิบนาที
สถานที่มันเหลือจอดคือหน้าร้าน
ฉันเปิดประตูลงจากรถหยิบกระเป๋าถือไว้ด้วยมือข้างซ้ายตามด้วยปิดประตู
ปึก
“มันอยู่ไหน” ฉันถามตอนที่ไอ้เงินลงจากรถ
มันเลิกคิ้วสักพักใช้ลิ้นแตะกระพุ่งแก้มแล้วชี้ไปยังหลังร้าน
ฉันถอนหายใจหนึ่งทีทัดผมไว้หลังหูหยิบมือถือมากดอะไรสักอย่างจากนั้นเก็บไว้ในกระเป๋า
ไอ้เงินกำลังมองการกระทำของฉันอยู่ สีหน้ามันเหมือนรู้สถานการณ์ต่อไป
“เห็นอะไรก็ทำเป็นไม่เห็น” ฉันบอกเดินเข้าไปในร้าน
“อ้าวเจ๊กลับมาแล้วเหรอครับเฮียมันไม่..”
“ไม่เสือก” ฉันบอกชักสีหน้านิดหน่อยก่อนจะเบี่ยงตัวออกไปทางขวาเดินไปยังประตูหลังร้านซึ่งเป็นอู่ของจักรวาล
แน่นอนว่าไอ้เงินเดินตามฉันมาด้วย
กริ๊ก
ตรงหน้าฉันมีรถหลายสิบคันจอดเรียงอยู่
ราคาก็หลายหลัก ของจักรวาลมันทั้งนั้น ฉันสาดส่องมองเห็นช่องว่างขนาดเล็กถัดไปจากรถคันหนึ่ง
มองดูดี ๆ จะเห็นร่างสูงของคนที่ฉันกำลังหมายหัวอยู่
ฉันต้องการมาคุยจนไม่รอไอ้เงิน
เลยเลือกเดินเข้าไปหาจักรวาลแต่สิ่งที่เจอคือ
พรึบ
“อุ้ยแขกมา..”
ผู้หญิงอีกคนกับจักรวาลพวกเขากำลังนัวเนียกันอยู่บนกระโปงรถ โดยมีผู้หญิงคนนี้คร่อมตัวจักรวาลอยู่
เธอผละใบหน้าออกจากคอหนาใช้มือป้องปากมองหน้าฉัน
ส่วนจักรวาลเมื่อเห็นว่าฉันเข้าไปขัดจังหวะเขาก็แค่ผงะหน้าขึ้นมอง
เวลาเดียวกันมือหนาลูบไล้สะโพกของหญิงสาวคนนั้นอย่างเมามันส์
นี่เหรอธุระที่มันว่า
ระยำตำบอนชัด
ๆ
พรึบ!
“กูไม่ได้สั่งไอ้นอยส์ไว้เหรอว่ากูไม่ว่าง”
จักรวาลพูดขึ้นด้วยเสียงห้าว เขาลากสายตาดุดันราวกับหงุดหงิดที่ถูกขัดจังหวะมองฉัน
มือแกร่งกำลังอุ้มเธอคนนั้นลงจากร่างหนาแล้ววางไว้บนกระโปรงรถอีกที
ฉันคิดว่าฉันกำลังโกรธมันจริง
ๆ แล้วนะ
“แล้วนี่จะยืนมองกูอีกนานมั้ย” หึ พูดเหมือนไล่ “กูจะได้ทำธุระต่อ” วินาทีที่มันพูดฉันถอนหายใจเกาแก้มไปหนึ่งที
ในตอนนั้นเลือดในกายกำลังพลุ่งพล่านเต็มที่
ฉันลากสายตาจากหญิงสาวกลับมองจักรวาลอีกครั้งก็เห็นว่ามันมองฉัน
มองเหมือนไล่
“คนมันจะสารต่อเมื่อไหร่จะออกไป”
“หึ”
ทันทีที่จักรวาลพูดจบฉันแค่นหัวเราะออกมา
ดวงตาดุดันกำลังจ้องฉันนิ่งส่วนไอ้เงินกำลังยืนห่าง ๆ ไม่เข้ามายุ่ง
เอาละมาทำเรื่องนี้ให้จบ ๆ กันไป
ด้วยการหมุนตัวกลับเลือกเดินออกไปอีกทาง..
“ง่าย..” หูฉันไม่ได้หนวกนะฉันยินคำดูถูกจากจักรวาล
เมื่อกี้เสียงมัน
มันกำลังคิดว่าฉันจะออกไปจากตรงนี้ง่าย ๆ เหรอ
โทษที…
ฉันกำลังกวาดสายตาหาของบางอย่าง
ตอนนั้นเองฉันก้มลงหยิบมันขึ้นมา เสี้ยววินาทีเห็นไอ้เงินมองของสิ่งนั้น
มันไม่ได้เข้ามายุ่งก็แค่ยืนมองด้วยการสูบบุหรี่โคตรเรียบเฉย
ขวับ!
ฉันตวัดหางตากลับไปมองจักรวาลในตอนนั้นเห็นมันทำหน้าไม่ทุกข์ร้อน
ฉันกำลังส่ายเท้ากลับไปหามันรวดเร็ว
หมับ!
กริ๊ดด!
อีผู้หญิงคนเมื่อกี้ถึงขั้นกริ๊ดเมื่อจู่ ๆ ฉันผลักเธอออกห่าง ดึงคอเสื้อจักรวาลตามด้วยการคล้องเชือกไว้ที่คอจากนั้นดึงให้มันลงมาจากกระโปรงรถด้วยการกระชากเชือกตรงคอ
ตุบ!
การกระทำฉันอาจดูอุจาดแต่จักรวาลทำให้ฉันเป็นบ้า
สองสามวันที่ผ่านมามันเล่นกับความรู้สึกฉันเกินไป!
อัปครบ
#ดุดันไปอีกกกก โอ้ยอีฟเล่นงี้เลยดิ อีจักรวาลแกสมควรโดน หึ!
1 เม้น 1 กำลังใจ หรือกดใจให้ก็ได้เด้ออ
ความคิดเห็น