คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : PROLOGUE 18+
WARNING!
รัรุนแร แสบถึทรว ประบ้วยารใ้ำหยาบาย ่ำทราม ้อย่า ปวิประสาทสมอแ่สะใ ใ้อารม์ในารำเนินเรื่อ มีเรื่ออเ็ส์ารบรรยายรายละเอีย
Romance (โรแมน์) , Drama (ราม่า), Blood (เลือ) , Physical Abuse (วามรุนแรทาาย) , Explicit sex Scene (ารบรรยายาร่วมเพศ)
รัที่ีือรัที่บับ “หัหลั เลียั แ้แ้น ”
ไม่ใ่เพื่อ วามสะใ แ่เพื่อระบายบันาลโทสะ่าหา
❖สามอย่าที่ไม่วรพูพล่อย
: อย่าสาบานว่าะรันวันาย
: อย่าบอว่าเป็นห่วเป็นใยในเมื่อมันไม่ริ
: อย่าบอว่ารัถ้าหามีใรในใอีน
BANGSAN TALK
“ไอ้บาแสนมึระวั!” เสียะโนัลั่นเรียเือนสิ ผมั้ัวรับไม่ทัน เมื่อู่ ๆ ใรสันเินเ้ามาาร์ัวผม มือหนาอีฝ่ายับไหล่รึไว้แน่น
ึ!
ผัวะ!
อนนั้นร่าผมเถอยหลัไปหลาย้าว ประอบ้วยสะบัหัวเหลือบมอมือทีุ่มท้อัวเอไว้มันเลอะราบเลือ วามเ็บแทรเ้ามาในโนประสาท ปลายมีเล่มบาถูึออไปพร้อมับแรถีบัน้นเ่า
พลั่!
แผ่นหลัระแทลบนพื้นเ็มแร ลิ่นเลือฟุ้ระายเ็มมู มือผมา มอนแทแทบไม่เห็น มันถ่มน้ำลายใส่หน้า แสยะยิ้มเหยียหยามมาที่ผม
“ระอไอ้สัส!!!”
ในอนนั้นสมอผมประมวลผลอยู่สออย่า อย่าแรถ้าผมรอ ผมามเ็บมันทุน อย่าที่สอผมะไม่มีวันพลาแบบนี้อีเป็นอันา
เที่ยืน (อีสอวันถัมา)
“ื่นแล้ว?” เสียทุ้มหนาออไปในทา่ำ มันหยาบระ้า ผมวัามอไปยั้นเสียเห็นพ่อ หรือป๊าท่านลุเินเ้ามาหาผม
ป๊า เป็นผู้มีอิทธิพล เป็นมาเฟียส่วนให่ทำธุริ่าประเทศ ผมไม่อเล่ารายละเอียในอนนี้เพราะมันยาว
“แหลับไปสอวันเ็มนะไอ้ลูาย” ป๊ายัพูะที่ผมพยายามลุึ้นนั่
“อือ” ผมรารับมอแผลัวเอ านั้นเหลือบมอนเป็นพ่อ “ป๊ามาไ้ไ” ท่านเป็นนรูปร่า่อน้าสูั เือบร้อยเ้าสิบ ร่าายำยำมีหนวเราูี ในวัยห้าสิบ้น ๆ ถือว่าเป็นนที่แ็แรมา
“ไม่สำัว่าป๊ามาไ้ไ สำัว่าแทำยัไถึโนมันแททะลุไส้” ผมอบเรื่อนี้ไม่ไ้ อาเป็นเพราะผมประมาทเลยเป็นแบบนี้
“มีอะไรรบวนิใแ”
มีอะไรรบวนิใอผมเหรอ? มีสิ
“...”
“ถ้าแอยู่เมือไทยแล้วทำให้ป๊าับม๊าแอเป็นห่วแไม่ไ้ แเรียมัวบินไปอยู่รัสเียับป๊าทันทีที่แออาโรพยาบาล” เสียนั่นเ็านผมถึั้นำมือแน่น
“ป๊า..” ผมเป็นเ็ีมาลอ ไม่เยหาเรื่อใร่อน
“บาแสนถ้าแอยาพิสูน์ัวเอให้ป๊าปล่อยแใ้ีวิไ้ัวนเียว แ้อลับไปับป๊า” ผมนึอยาปิเสธ มันะีว่านี้ถ้าผมมีพี่ายหรือไม่็น้อสาว
ารเป็นลูายนเียวอมาเฟียในทวีปยุโรป พ่อ้าอาวุธรายให่ นั่นิสิ่ที่ผม้อแบรับ
ผมอายุแ่ยี่สิบสอปีำลัะบมหา’ลัย อยาใ้ีวิอิสระ เลยเอาัวเอออมาาวรนั้น
หันมาอยู่ไทยบ้านเิม๊า ทว่าลับลายเป็นว่าีวิที่เลือเอ้อเปลี่ยนไป
หนึ่อาทิย์ (่อนเิเหุ)
“บะบาแสนบะเบาไ้มั้ยเนสะเ็บ” เสียราเล็ัระสับระส่ายใ้ร่าผม เธอิเล็บลไหล่หนาในอนที่ผมเร่ัหวะสอใส่
‘วาเนส หรือ เนส’ ที่ผมอบเรีย เธอือแฟนสาวอผม เราบหาูใไ้เือบปี ผมอบเธอมาเลยามีบ เธอเป็นเ็สาวไร้เียสาเพียวัยสิบเ้า
เธอำลัะเ้ามหา’ลัย ส่วนผมอยู่ปีสี่ ผมอายุมาว่าเธอแ่เรารัันนเธอยอมลเป็นอผม
“ใล้ะเสร็แล้วนะอทนอีนินะรับ อ่า” ผมรา่ำบอเธอในอนที่สอเ้าสอออเน้นัหวะแรถี่ ๆ นเธอเลื่อนไหวไปามแรระแท
เฮือ
ร่าเล็ัริมฝีปาล่า บิัวส่ายไปมา สะโพเล็โนมือหนารั้ับถ่าาออว้าเพื่อ่าย่อารทำรั
อื้อ
ผมไล่สันมููบออาวฝารอยูบไว้ให้เธอ เนสอบ เธอมัแสออเวลาผมุไ้้วยารเม้มริมฝีปาไปามร่าาย
ริมฝีปาแสผละออาอาวึ้นมา เราสบาันในัหวะที่ผมำลัวบุมเธอ เนสเอื้อมมือรั้อหนาเ้าไปใล้ เธอยื่นหน้าเ้ามา่อนที่ะูบับวามหวานให้ับผม
เธอูบไม่เ่ แ่ผมอบ ผมหล
อ๊ะ อ่า
“ี๊ ใล้แล้ว” ในัหวะโ้สุท้ายอไลน์แม็์ ผมับริมฝีปาล่าอเนสระแทนสุ่อนะึแ่นายออมาปลปล่อยลที่หน้าท้อแบนราบ
เธอแไปหมทั้ัว ผมึเนสเ้ามาอ อุ้มเธอไปอาบน้ำ่อนะออมาวาเธอบนเียนอนในห้อผม
“สุสัน์วันเินะรับเนส รู้ใ่มั้ยว่าพี่รัเธอ”
“อืม เนส็รัพี่เหมือน”
แ่ำว่ารัสั้น ๆ ็ทำให้หัวใ้อนเล็ ๆ เ้นระหน่ำไปหม ผมับเธอเรารััน เรายอมเป็นอันและัน
ระทั่ในืนนั้น ผมออมานั่ร้านเหล้าเพราะไ้่าวเรื่อเนส ไม่รู้ใรสันปล่อย่าว มันพูถึเนสว่า ยอมถ่าาให้ใรไ้่าย ๆ ทั้ที่วามเป็นริเรื่อนี้ผมรู้ี
ผมนั่ื่มเพื่อรอระทั่มีนลุ่มหนึ่เินเ้ามาในร้าน พวมันหยุที่โ๊ะผมพร้อมับเอ่ยทัทาย
“ไไอ้บาแสน ูไ้่าวว่าแฟนมึยอมถ่าาให้นอื่นเอาเป็นว่าเล่น?” มันถามพลาหัวเราะ ไอ้เหี้ยนี่ื่อไอ้บอม มันเป็นู่อริผมมานานและมันอบัไม่ปล่อย ผมี ผมเ่น ไอ้เหี้ยนี่็เหมือนหมา อบัอบแะ
“แล้วมึิว่าไ” ผมระลิ้นถามล้วมือในระเป๋า ผมไม่ลัวพวมันหรอแ่ผมะให้เนสลำบาไม่ไ้ เธออยาะเ้ามหา’ลัยที่ผมเรียน ผมปับอเธอไปหลายรอบแ่เธอื้อ
ปัหาเียวือผม้อแ้ ้อหาัวารที่ปล่อย่าว ยอมรับไป่อนแล้ว่อยัารพวมันทีหลัเมื่อสาวัวถึนปล่อย่าวไ้
“ูาสีหน้ามึ่าวเป็นเรื่อริ”
“ั้น” ผมำหมัแน่น บอัวเอว่าอทนไว้ เพราะุรนี้มีเพียผมและเพื่อนอีสอน สู้ัน็มีแ่เสียเปรียบ
“หึ ั้นมึนัเ็มึมาิ” ไอ้เหี้ยบอมแสยะยิ้มมอหน้า ผมในอนนั้นอยาัหน้ามันถึั้นลุึ้นยืนแ่็้อะั
“วาเนสแใเย็น ๆ นะ ฟัพี่บาแสนเา่อน” เสียนั่นผมไม่ไ้โฟัสว่าใรพู มันสำัรที่เนสมาที่นี้ไ้ไ เธอไ้ยินอะไรไปหรือเปล่า
“อ้าวเห้ยมาถึที่เลยเหรอวะ” ไอ้บอมทำทีท่าะเ้าไปหาเนส โีที่เธอวิ่ออไป่อน มันึหันมามอหน้าผม
พลั่!
หมัหนัระแทเ้าเบ้าหน้ามันเ็มแรมันนมันหายหลั
่อานั้นผมวิ่ออาร้านเพื่อไปหาเนส ผมะไปอธิบายแ่ันเอเธอออยู่ับใรและพูว่ารั
ที่เาว่าันว่า รัันนวันาย มัน็แ่เรื่อหลอ ๆ สินะ
ใ่ผมหายไปาีวิเธอ ามเ็บบวับพวไอ้บอมระทั่บลที่ผมเ้าโร’บาล
อัปรบ
-TBC-
เปิเรื่อมาือปวับระาอารม์ไปหนึ่แมท์555555555
“โทษทีพอีว่าหน้าเธอุ้น มันเหมือนหมาที่ันเลี้ยไว้ที่บ้าน”
1 เม้น 1 ำลัใ ฝาใ เพิ่มเ้าั้น ิามผลานัน้วยนะะ
(เพลสามารถฟัไ้เมื่ออ่านผ่านเว็บ)
ความคิดเห็น