คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จั ก ร ว า ล † 'เหยื่อ' (อัปครบ)
จั ก ร ว า ล
#นิยายเรื่องนี้มีคำพูดที่หยาบคายสร้างความปั่นป่วนทางจิตใจ ฉากไม่เหมาะสมคุณสามารถข้ามผ่านมันได้ หากคุณไม่ชอบกรุณากด (X) และหากคุณชอบกรุณากดติดตาม
เพจ กลุ่มลับหาในเพจนะคะ
*******
JAKAWAN & EVE
INTRODUCTION
So
maybe I’m a masochist
I try to run but I don’t wanna ever leave
บางทีฉันอาจจะเป็นมาโซคิสต์ก็ได้
(พวกรักความเจ็บปวด)
ฉันพยายามจะวิ่งหนีไป แต่ฉันก็ไม่เคยจากไปได้
Rihanna
– Love The Way You Lie part 2 feat. Eminem
“ต้องให้ฉันพูดกี่ครั้งต้องให้ย้ำกี่หนสมองเธอถึงได้จำว่าเธอเป็นของฉันไม่ใช่ของมัน”
เสียงดุดันตะคอกถามทำให้ฉันเงยหน้ามองคนเบื้องบน เส้นผมดำสนิทกลับเปียกชื้น หยดน้ำจากโคนผมหยดลงบนเตียงนอนฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่าลมหายใจเยือกเย็นทำให้บรรยากาศเย็นตาม
“เลิกกับมันซะแล้วกลับมาหาฉัน”
ตุบ!
ฉันโยนขวดสีเจลที่ใช้สำหรับทาเล็บลงพื้นพร้อมเงยหน้ามองร่างหนา
จักรวาลคือตัวต้นเหตุของเสียง เขาเป็นเพื่อนฉันเรารู้จักเพราะมีความชอบที่เหมือนกัน เขาชอบรอยสักฉันเองก็ชอบ ด้วยความที่นิยมชมชอบอะไรที่เหมือนกันบ่อยเราสองคนจึงสนิทมากกว่าคนอื่น
กลุ่มเพื่อนที่ฉันสนิทด้วยแบ่งได้หลายกลุ่ม ถ้าให้นับจริงจังก็มีกลุ่มผู้หญิงหนึ่ง กลุ่มนี้เป็นประเภทที่ฉันสนิทใช้ชีวิตประจำวันซะส่วนใหญ่ส่วนกลุ่มที่สองที่ฉันคลุกคลีคงเป็นกลุ่มของจักรวาล
พวกเขาค่อยข้างโหดดิบเถื่อนอาจจะเป็นเพราะรุ่นใหญ่อายุเยอะกว่าฉันสามถึงสี่ปีมั้งฉันถึงได้มองว่าพวกเขาเป็นกลุ่มที่น่าสนใจ
ปัจจุบันจักรวาลคือตัวปัญหาของชีวิตฉัน เขาคือเพื่อนชายที่ฉันสนิทด้วยความที่เราสนิทกันการขึ้นห้องมันจึงเป็นเรื่องปกติที่เขาทำอยู่บ่อย
“มันจะมากไปแล้วนะ” ฉันพูดหลังจากเงียบ
“แล้วไงวะ” จักรวาลตอบกลับมา
อย่าลืมนะว่าเขานั่งอยู่บนเตียงนอนส่วนฉันนั่งอยู่ด้านล่างการที่เขามองฉันจากด้านบนมันทำให้ฉันรู้สึกถึงการแข็งข้อจากร่างหนา
“นี้มันห้องฉันนายอย่าจองหอง” ฉันพูดขมวดคิ้ว
จักรวาลห่างกับฉันหลายปีก็จริงแต่ความเป็นจริงแล้วน้อยคนจะรู้ธาตุแทนของเขา
“แม่งเห้ย” ร่างหนาสบถคำโน้นตัวหยิบรีโมทจากนั้นกดปิดทีวี
ใช่เสียงเมื่อกี้มันเกิดจากทีวีซึ่งจักรวาลเองเป็นคนเปิดมันทิ้งไว้ เขาหนะเพิ่งจะมาถึงห้องฉันไม่เกินสิบนาทีด้วยซ้ำไป
“ออ แล้วก็ช่วยลุกออกจากเตียงฉันด้วย”
“อีฟ”
ถูกชื่อฉันคืออีฟฉันเป็นคนนิ่งไม่ชอบพูดจามากความ ที่บอกว่าไม่ชอบพูดไม่ได้แปลว่าไม่พูดหรือนิ่งจนเป็นใบ้เลย ฉันหมายถึงเรื่องเล็กเรื่องน้อยต่างหากที่ไม่พูด
“กรุณาลุกออกจากเตียงฉันเดี๋ยวนี้จักรวาล” นอกจากจะไม่ค่อยพูดฉันยังเป็นประเภทที่ดื้อเด็ดขาด
เพราะแบบนี้ไงจักรวาลถึงได้เหลือบตามองตามด้วยลุกยืนเต็มความสูง เขาเป็นคนชอบใส่เสื้อผ้าสีดำเรียกง่าย ๆ ว่าทุกอย่างเป็นสีดำหมดทั้งแต่หัวจรดเท้า
การที่เขาเปียกมาทั้งแต่แรกนั้นเป็นผลทำให้ฉันไม่เห็นจนกระทั้งเขายืนตรงพื้นฉันถึงได้รู้ว่าไม่ใช่แค่ผมเขาที่เปียกปอนแต่มันยังรวมถึงตัวเขาด้วยที่เปียกอีกด้วย
แม่ง
“รถไม่มีขับหรือไงถึงได้เปียกอย่างกับลูกหมาข้างถนน” ฉันกัดออกอาการเซ็งลมหายใจของเราทั้งคู่มันคงดังต่อเนื่อง
“ไม่มีไอ้เงินยืมไปส่งหญิง” เขาบอกแบบนั้นฉันกลับมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระ
เงินที่เขาพูดถึงเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันรายละเอียดยังไงเอาไว้ค่อยพูดตอนนี้ฉันไม่ควรมาเสียเวลาไร้สาระแบบนี้
ยิ่งเถียงหยดน้ำตามเสื้อผ้าเขาก็ยิ่งหยดลงพื้น
พรึบ
“เสื้ออยู่ในตู้กางเกงอยากใส่ตัวไหนก็เลือก”
จักรวารมองผ้าเช็ดตัวในมือซึ่งฉันเป็นคนหยิบส่งให้มันเมื่อกี้นี้
อะไร อยู่ดี ๆ ก็หน้าตึงเฉย
“เช็ดอะไรมาบ้าง” เขาถามพร้อมชู้ผ้าผืนนั้นไปด้วย การกระทำแบบนั้นมันไม่น่ามองเลย
“ทุกส่วน” ฉันตอบไม่สนใจว่าจักรวาลจะพูดไงต่อ ถ้าเขาเรื่องมากนักก็เชิญออกจากห้องฉันไปก็ได้เพราะอีกเดี๋ยวแฟนของฉันกำลังจะมา
จังหวะหมุนตัวออกจากจุดนั้นเพื่อเดินมาอีกจุดหนึ่งของห้อง ฝ่ามือหนาเปียกชื้นกลับรั้งรอบมือฉันเบา ๆ ใบหูฉันสัมผัสถึงลมหายใจร้อนชัดเจน
เดาได้เลยว่าเขาอยู่ใกล้ฉันมาก
“ขอนอนที่นี้ด้วยคืนนี้ไม่มีรถกลับห้อง” ฉันรู้ว่าจักรวาลหน้าทนแต่ไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดกับฉันทั้งที่มีแฟนอยู่แล้ว
“พี่ทิศกำลังจะมา” ฉันบอกให้เขารู้จักรวาลจึงโยนผ้าเช็ดตัวฉันทิ้งมิหนำซ้ำยังกระโดนขึ้นเตียงตามด้วยมุดตัวหนีใต้ผ้าห่ม
ว้อทเดอะฟัค?
ฉันพ่นลมหายใจเพื่อไล่ความร้อนพร้อมส่ายเท้าไปดึงผ้าให้ออกจากตัวจักรวาลแต่สิ่งที่ได้คือ
“กูจะนอนที่นี้”
แม่งไม่พอใจก็ขึ้นคำหยาบอีก
หลายครั้งที่ฉันต้องทนอารมณ์ของคนเอาแต่ใจ จักรวาลไม่ใช่ผู้ชายตัวเล็กผอมบางแต่เขาตัวโตสูงหุ่นดีหนังหน้าก็ดีอีกด้วย
การที่เขาทำแบบนี้ซ้ำ ๆ มันเกิดปัญหากับตัวฉันบ่อย ฉันมักจะมีปัญหากับทิศเพราะจักรวาลชอบมาค้างห้องฉัน เขาไม่ได้นอนหรอกเขาแค่มากวนด้วยการชวนเพื่อนคนอื่นมาดูหนังจากนั้นก็ไล่ให้ออกไปเพื่อที่เขาจะแอบเล่นเกมจนเกือบเช้า
“จักรวาล?”
“…”
“ไอ้จักรวาลลุก!!”
“พูดมากน่ารำคาญมานี่!”
พลั่ก!
ด้วยความที่เขาเล่นกระชากข้อมือทำให้ฉันโถมตัวกดทับร่างเขาไว้เต็มรูปแบบ ใบหน้าเราสองคนอยู่ใกล้กันชนิดที่เรียกว่าเขาขยับฉันจูบปลายจมูกของเขาแน่
“อีฟรองเท้าใครอยู่หน้าหะห้อง”
เสียงนี่มัน…
“อีฟ”
ปึก
ฉันผละใบหน้าจักรวาลออกฝ่ามือทั้งสองกดต้นคอหนาจากนั้นออกแรงดันตัวเองลุกเพื่อนั่ง
“อ้าวมึงเองเหรอ?” ทิศเองเป็นคนพูด
เขาเป็นแฟนที่ฉันเพิ่งจะเริ่มต้นด้วยคำว่า
‘คบ’ ฉันรู้จักเขาในเวลาสั้น ๆ
ไอ้ที่คบเพราะตรงจุดชอบเหมือนกันแต่ความสัมพันธ์ของเราไม่ได้ดีนักเพราะเขากลับกลุ่มจักรวารไม่ถูกกัน
“ไงมึง” จักรวาลสะบัดคอราวกับปวดเมื่อยมานับแรกปี
สายตามองทิศอย่างข้องใจ เขาลุกนั่งข้างฉันฝ่ามือเปียกชื้นกำลังโอบเอวฉันอยู่
“มึงกำลังทำอะไรอยู่บนเตียงแฟนกู”
แม้ทิศจะอายุน้อยกว่าจักรวาลแต่คำว่ากูค่อยข้างห้าวและไม่มีความเกรงกลัวอยู่ในตัว
ในฐานะที่ฉันรู้จักสองคนนี้ดีโดยเฉพาะจักรวาลมันจึงทำให้ฉันรู้ว่าคำที่เขาเอ่ยทักทิศในคราวแรก
มันเหมือนการหยามหน้าฉบับอ้อมส่วนทิศเองเกิดอาการหึงหวงขึ้นมา
“แล้วมึงคิดว่ากูกำลังทำอะไร”
คำพูดแบบนี้จักรวาลไม่ควรพูด
เขาก็รู้ว่าทิศไม่พอใจเขาอยู่หลายส่วนยิ่งจักรวาลหยามหน้าด้วยการใช้ฉันเป็นเครื่องมือแบบนี้มีหรือทิศจะปล่อย
“อีฟลงมา”
ทิศสั่งเขาต้องการแบบนั้นฉันจึงมองหน้าจักรวาล
“ปล่อย”
ฉันพูดเพื่อสื่อให้จักรวาลปล่อยมือจากเอวของฉันแต่สิ่งที่ได้คือ
“กูไม่ปล่อย”
เขาลั่นวาจาด้วยใบหน้านิ่ง
ทำให้ทิศโถมตัวมาฉุดแขนออกแรงดึงเพื่อให้ฉันลุกออกจากเตียงส่วนจักรวาลเห็นแบบนั้นกลับชักสีหน้าไม่พอใจด้วยการถีบหน้าท้องทิศอย่างแรง
ตุบ!
“ไอ้จักรวาล!” ฉันตะคอกใส่เขา
แม่ง
ฉันจะไม่โกรธมันถ้ามันไม่ทำคนของฉัน
“หวงมันนักหรอไอ้เวรนี่?” เขาถามก่อนจะมองหน้าทิศ
ถามหน่อยฉันผิดอะไรที่ฉันหวงแฟนตัวเอง
“ทิศเป็นแฟนฉันนายไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้!” ฉันพูดชัดชักสีหน้าตามด้วยผลักอกจักรวาลจากนั้นลงไปดูทิศที่นอนกองอยู่กับพื้น
“เจ็บมากมั้ย”
“ไม่เป็นไร” ทิศตอบพยุงตัวเพื่อมองหน้าจักรวาล
ปกติทิศไม่ยอมให้ใครถูกเนื้อต้องตัวเขาได้ ยอมรับว่าจักรวาลเก่ง “ถีบกูเสร็จเชิญมึงออกไปจากห้องแฟนกูได้แล้ว”
ทิศพูดใบหน้าเขาไม่มีคำว่าเล่นส่วนจักรวาลกลับแสยะยิ้มมองหน้าฉันอีกครั้ง
คราวนี้เขาทำเหมือนฉันคบชู้สู่ชาย
สายตาเนี่ยมองเหมือนจะฆ่า
“ปล่อยมันอีฟ” เสียงจักรวาลฉันดูออกว่ามันไม่ใช่แค่ขู่
เสียงเข้มผิดปกติการตวัดมองแบบนั้นฉันรู้ว่ามันกำลังคิดจะทำอะไร
“นายต่างหากออกไป”
ฉันพูดทั้งที่พยุงทิศไว้
จักรวาลไม่ควรอยู่ที่นี้เขาหน่ะควรออกไปจากห้องตั้งแต่ทิศเหยียบเข้ามา
“เธอไล่ฉัน” จักรวาลถามสายตาเขาโฟกัสใบหน้าฉัน
เกร็ดน้ำจากอกกำลังไหลผ่านร่องซิกแพค ทิศกระตุกข้อมือฉันเมื่อเห็นว่าฉันสบตาจักรวาลนานเกินไป
“เออฉันไล่นานทีนี้ออกไปได้หรือยัง”
“เยดแม่มได้กูออกไปก็ได้”
จักรวาลฉุนเฉียวทันทีที่ฉันพูดจบ เขากระโดนลงจากเตียงเตะขวดสีเจลจนโดนขอบโต๊ะ
ระดับสายตาเขาเหลือบมองทิศอย่างจองหองเส้นผมเปียกชื้นถูกเสยขึ้นหลวม
ๆ
ถ้าฉันมองไม่ผิดเวลาต่อมาเขาเป็นฝ่ายพยักหน้ากับฉัน
สายตาแบบนั้นการมองแบบนั้นมันเหมือนกับว่า…
“แต่กูมีอย่างหนึ่งจะบอกมึง”
“…”
หมับ!
“จะทำอะไรน่ะจักรวาล”
“มึงดูให้ดีนะไอ้ทิศ”
อื้อ!!
กลีบปากล่างถูกบดขยี้อย่างรุนแรงจักรวาลบังคับใบหน้าฉันให้ตอบรับจูบจากเขา
การกระทำที่เกิดขึ้นมันเหนือความการหมาย ฉันไม่คิดว่าเขาจะกระชากตัวฉันออกจากทิศแล้วตามด้วยจูบ
เวลาผ่านไปไม่นานนักจักรวาลถึงกับปล่อยตัวฉัน
สีหน้าทิศเป็นยังไงฉันไม่รู้ ที่รู้อยู่เต็มอกคือมันจูบฉัน
ไอ้จักรวาลมันจูบฉันต่อหน้าทิศ!
“ไอ้สัสมึงจูบแฟนกู!!” ทิศลุกโถมตัวจับคอเสื้อจักรวาลไว้ทันที
เขาอ้างมัดไว้กลางอากาศ
หมับ!
แต่หมัดของทิศถูกจักรวาลรั้งไว้ได้
“อีฟแฟนมึงแต่สำหรับกูเขาคือเมีย”
พลั่ก!
ตุบ!
ทิศถูกจักรวาลซัดหมัดจนเขาเซไปทางห้องน้ำ
หมัดเมื่อกี้มันรุนแรงจนอีกฝ่ายเกิดอาการเลือดตกยางออก
“ที่มึงถามก่อนหน้านี้ว่ากูทำอะไรบนเตียงแฟนมึงกูตอบให้มึงรู้ไว้ว่ากูกำลังจะเอากับเมียกูอยู่”
ทุกอย่างมันเหมือนจักรวาลคำนวณไว้หมดแล้ว
ทิศถ่มน้ำลายเหลือบมองหน้าฉัน แววตาเขาดูเศร้าเห็นได้ชัด
ทิศรู้สึกแบบนั้นไม่ผิดเพราะฉันมั่วแต่ยืนงงในดงตีนจนสมองหยุดการทำงานกระทั้งจักรวาลส่ายเท้าเข้าไปหาเรื่องทิศอีกครั้ง
สีหน้าจักรวาลดุพอ ๆ กับทิศเลย
พวกเขาสาดสายตาใส่กันส่วนฉันยืนมองทั้งที่ริมฝีปากยังสัมผัสถึงรสจูบของจักรวาลอยู่
“ถ้ามึงฟังชัดแล้วไส้หัวออกไป”
“อย่าไปฟังมันนะทิศ!!”
ฉันพูดหลังจากปรับอาการมึนได้
“เงียบปากไปเลยอีฟ” ส่วนจักรวาลสั่งด้วยการชี้หน้าฉัน
ตอนนี้ทิศมีแผลที่มุมปาก
จักรวาลมองฉันอย่างเคืองโกธรมาสิบปี สายตาเขามองต่ำลงไปจนเห็นว่าฉันกำมือ
ถ้ามองดี ๆ จะรู้ว่าฉันโกรธมันมาก
โกรธที่มันทำเรื่องเลวต่อหน้าแฟนฉัน
โกรธที่มันกล้าขึ้นเสียงชี้หน้าสั่ง
“ออกไป”
“หึ มึงได้ยินแล้วใช่ไหมไอ้ทิศเมียกูสั่งให้มึงออกไป”
รอยยิ้มชั่วร้ายแสดงออกว่าเขาเข้าใจแบบนั้น
ทั้งที่ฉันมองหน้ามันอยู่อย่างนี้
“ฉันสั่งให้นายออกไปจักรวาล” ฉันพูดจริงทำจริงไม่มีเล่นจึงทำให้จักรวาลทวนคำตอบอีกครั้ง
“ฉันไล่นายออกไปชัดไม่ชัด?”
“อีฟ?”
“ถ้านายรู้ว่าฉันชื่ออีฟนายก็ควรคิดก่อนทำ” เพราะฉะนั้นฉันจึงหยิบแจกันดอกไม้ซึ่งวางอยู่บนโต๊ะไม่ไกลจากมือมาถือไว้
ทิศยังคงมองการกระทำของฉันรวมถึงจักรวาลเองก็ด้วย “ถ้านายรู้จักฉันพอนายจะไม่เล่นแบบนี้”
เพล้ง!
แจกันใบเดียวกับที่อยู่ในมือฉันบัดนี้มันถูกฉันปาออกไปตรงหน้า
นั่นหมายความว่าจักรวาลเป็นคนโดนแต่บังเอิญเขาเบี่ยงตัวหลบจึงทำให้มันตกลงพื้นจนแตกกระจาย
“ต้องทำถึงขนาดนี้” จักรวาลกัดฟันถามทั้งที่เขาเองเหลือบมองหน้าทิศ
“แคร์มันมากนักใช่มั้ย?”
“เออฉันแคร์ทิศ”
ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตามทิศคือแฟนฉันส่วนจักรวาลนั่นคือตัวปัญหา
การที่เขาลงทุนทำเรื่องเลวนั่นหมายความว่าเขาต้องการเยาะเย้ยทิศด้วย
ฉันไม่ใช่ตัวตลกหรือของเล่นของใครจำไว้ด้วย!
“เออ! ไม่ต้องไล่กูไปเองได้สัส!”
ปัง!
ประตูห้องฉันสั่นคลอนจักรวาลออกไปแล้วฉันจึงเดินไปหยิบถังขยะเพื่อเก็บเศษแก้วแต่ว่า
หมับ
“ทิศทำเองอีฟไปนั่งเถอะ”
ทิศเป็นคนดึงมือฉันไว้เขารั้งด้วยการกดให้ฉันนั่งลงบนเตียงนอนจากนั้นเขาก้มเก็บเศษแก้วใส่ถังขยะ
บรรยากาศค่อยข้างอึดอัดเราสองคนไม่พูดไม่จา
ทิศเก็บเศษแจกันไปทิ้งไม่นานนักเขาเดินกลับยังจุดเดิมจุดที่จักรวาลต่อยเขาไงล่ะ
ไม่รู้ต้องพูดว่าไง ทิศเป็นแฟนฉันก็จริงแต่เขาไม่เคยจูบฉันหรือกอดฉันด้วยซ้ำไป
สีหน้าเขาดูไม่สดใสมันก็ไม่แปลกจนกระทั้งทิศเดินมาหยุดข้างเตียง
“คราวหน้าถ้ามันอยู่ด้วยอีฟต้องบอกทิศนะ” ความห่างของเราทำให้ฉันรู้ว่าเขากังวลมันไม่น้อย
ทิศกังวลว่าฉันกับจักรวาลจะไปไกลเกินเลยกับคำว่า
‘เพื่อน’
แต่สำหรับฉันจักรวาลคือเพื่อนที่มองยังไงก็ไม่มีทางเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่น
ฉันเป็นผู้หญิงสไตล์ติดเพื่อนกลุ่มผู้ชาย
ซึ่งทิศคือเพื่อนที่ตามจีบฉันจนเราตกลงคบ มันไม่แปลกที่จักรวาลกับทิศจะไม่ถูกกัน
เหตุผลมันคงมาจากกลุ่มของทิศไปหาเรื่องเด็กในสังกัดของจักรวาลมันเลยเป็นเหตุให้สองคนนี้ไม่กินเส้น
ยิ่งจักรวาลรู้ว่าฉันคบศัตรูเขาก็ยิ่งโกรธแต่การโกรธของเขามันทำอะไรฉันไม่ได้
สิ่งที่เขาทำได้คือวอนหาเรื่องทิศไปเรื่อย
ๆ ก็เหมือนเมื่อกี้ไง
“อีฟไม่รับปากนะว่าจะทำได้มั้ย”
ฉันไม่นิยมรับปากกับใครต่อให้เป็นทิศก็ตาม
การคบของเราเริ่มขึ้นคือการดูจากนั้นมันค่อยพัฒนาเป็นการคบ
ถามว่าฉันชอบทิศมากแค่ไหนฉันตอบได้ว่าพอใจประมาณหนึ่งไม่ถึงขั้นรักจนหลง
ทิศเป็นเด็กปีสี่เรียนวิศวฯไฟ มีเพื่อนหลายกลุ่มเขาไม่ได้เป็นคนดีอย่างที่ทุกคนเข้าใจ
ทิศเป็นกลุ่มสีเทาชอบจับกลุ่มโดดเรียนมีเรื่องทะเลาะบ่อย
ฉันคบกับเขาเพราะเขารับฉันได้ทุกอย่าง
‘มั้ง’ เอาเป็นว่าฉันกับเขาเราคบกันแต่มีจักรวาลเป็นตัวปัญหา
“ทิศไม่ได้บอกว่าอีฟต้องทำแค่อีฟหลีกจากมันทิศก็โอเค”
หลีก?
ทิศหมายถึงฉันต้องเลิกคบกับจักรวาล?
โอเคเราสองคนเป็นแฟนจักรวาลเป็นก้างแต่ประเด็นมันคือ
ฉันต้องทำขนาดนี้เพื่อคบทิศ? วอท อะไรคือเลิกคบจักรวาลแล้วจมปลักอยู่กับทิศ
“จักรวาลคือเพื่อนทิศก็น่าจะรู้”
ฉันสวนตอนที่เขาก้มหน้ามองฉัน
ในสายตาทิศมองยังก็ไม่ไว้ใจ
ความรู้สึกเขามันตีประเด็นจักรวาลเป็นอย่างอื่น โอเคจักรวาลอาจพูดจากวนการกระทำต่ำแต่ทิศก็น่าจะรู้จักนิสัยฉันดีไม่ใช่เหรอ
ฉันคบใครคือคบจริงไม่มีเล่นตากับใครแน่นอนหากทิศไม่นอกใจหรือมีเรื่องผู้หญิงมาเอี่ยวฉันกับเขาคงไม่มีวันเลิกกัน
“ทิศไม่ไว้ใจมันทิศเป็นผู้ชายทิศดูออก”
เขาหรี่ตาเมื่อจ้องมองริมฝีปากของฉัน ทิศคงหงุดหงิดที่จักรวาลทำเรื่องแบบนั้นแต่เขาก็เห็นแล้วว่าฉันไม่พอใจจักรวาลจนถึงต้องไล่เขาออกไปจากห้อง
“อีฟบอกว่าไม่มีอะไรไง” ฉันเงยหน้ามองทิศที่เอาหลังพิงฝาผนังของห้อง
เสียงหายใจของเขาดังขึ้นมาทันทีที่ฉันพูด
ทิศหลบสายตาฉันแววตาเขาจ้องมองนาฬิกาข้อมือจากนั้นผละตัวออก
ฉันคิดว่าเขาต้องมีธุระด่วนแน่ ที่มาหาฉันถึงห้องก็เพราะต้องการเอาข้าวของมาให้ฉันต่างหาก
“ถ้าอีฟยืนยันแบบนั้นทิศจะเชื่อ”
นายไม่ได้เชื่อหรอกฉันดูออกเพียงแต่นายกำลังจะทำอย่างอื่นมากกว่า
เรื่องนั้นฉันไม่ขอเดา เขาจะทำอะไรก็เชิญ ฉันเป็นแค่แฟนไม่ใช่เจ้าของชีวิต
ฉันตอบแค่
‘อืม’ ไม่สารต่อทิศจึงพ่มลมหายใจพร้อมหันไปทางประตูห้อง
เขารู้อยู่แล้ว่าเขาไม่มีสิทธิ์อยู่ห้องฉันได้มากกว่าหนึ่งชั่วโมง
ทิศเป็นแฟนก็จริงแต่เรามีขีดจำกัดต่อกัน ถามว่าจักรวาลมีสิทธิ์อะไรเข้าออกห้องฉันบ่อยฉันคงตอบว่ามันคือเพื่อน
เพื่อนก็คือเพื่อนป่ะไม่เห็นจำเป็นต้องคิดอะไรมากมาย
“งั้นทิศกลับก่อนละกันนะ”
ทิศละสายตาจากฉันเขาพยักหน้าเพื่อบอกว่ากำลังจะออกไป
ฉันนั่งมองเขาพร้อมส่งเสียงเล็ก ๆ ว่า
“ขับรถกลับดี ๆ”
ช่วงเวลานี้เป็นเวลาดึกทิศเองออกจากห้องไปแล้วฉันเองนึกขึ้นได้ว่าไล่จักรวาลไปเพราะโมโห
ตอนนี้มันเกือบสามทุ่ม ด้านนอกฝนกำลังตกหนัก
ก่อนหน้านี้จักรวาลเองก็เปียก
เขาให้เหตุผลว่านายเงินเอารถไปส่งหญิง งั้นเขาคงกลับกับแท็กซี่ฉันจึงละความคิดด้วยการนั่งแกะถุงพลาสติกซึ่งเป็นพวกเสื้อผ้าที่เอฟมาใหม่
ๆ
ไม่นานนักแชทไลน์กลุ่มเด้งขึ้น
เป็นกลุ่มเพื่อนผู้หญิงที่คบด้วย
กลุ่มไลน์นี้ใช้พูดคุยกันปกติมีฉันมีแปมและใบหยกพวกเราสามคนสนิทมาก
ฉันกดเปิดอ่านเห็นแปมเป็นคนส่งมา
มันเป็นรูปในผับภาพค่อยข้างมืดแต่ฉันสามารถปรับให้มันสว่างจนเห็นคนในภาพชัดเจน
ภาพนั่นเป็นภาพปกติซึ่งแน่นอนว่าแปมรู้อยู่แล้วว่าคนที่เธอถ่ายติดมาคือใคร
ฉันเปิดอ่านคนแรกแน่นอนว่าคนที่ตอบกลับไปคือใบหยก
[ใบหยก : ไปดื่ม?]
[แปม : เพื่อนมันชวนเลยมาแต่บังเอิญเห็นกลุ่มที่หยกมีเรื่องด้วยเลยส่งมา]
แปมกำลังจะสื่อว่าคนในภาพมีส่วนเกี่ยวข้องกับใบหยก
ต้องขอย้อนกลับไปสักสองสามอาทิตย์ก่อน พวกเราไปนั่งดื่มในร้านนั่งชิลล์กันปกติ
แต่วันนั้นมีจักรวาลตามติดฉันไป
ด้วยความที่เขามีโจทก์เยอะจึงมีเรื่องกับพวกที่มาเที่ยวในร้าน ฉันก็เพิ่งจะรู้ว่าชื่อสิงห์เป็นเด็กปีสี่เหมือนกัน
พวกเราสามคนไม่สนใจคนพวกนั้นหรอกที่แปมถ่ายมาก็เพราะคงเป็นความบังเอิญ
[แปม: เจอกันพรุ่งนี้นะแปมกำลังมัน]
เธอพิมพ์ตอบกลับมาใบหยกจึงส่งสติ๊กเกอร์ส่วนฉันไม่ได้ตอบอะไรกลับไปนอกจากเก็บเสื้อผ้าที่แกะออกมาจากถุงไปใส่ตู้เสื้อผ้าตามด้วยเดินไปหยิบถุงข้าว
ทิศเองเป็นคนซื้อมาฝากอีกนั่นแหละ
ฉันหยิบข้าวออกจากถุงเดินไปหยิบจานจากเคาน์เตอร์กลับมาที่โต๊ะ
ระดับสายตาในตอนนั้นคือโฟกัสถุงแกง คือโต๊ะทานข้าวฉันมันอยู่นอกห้องนอน
ต้องบอกก่อนว่าห้องฉันไม่ได้ใหญ่อะไรมากนักเพราะฉันอยู่คนเดียว แล้วการที่ฉันนั่งแกะถุงแกงทำให้หนังยาดันขาดฉันจึงก้มลงเก็บแต่ดันชะงักมองของสิ่งหนึ่งซึ่งอยู่ใต้โต๊ะ
เข้าใจฟิวไหมแบบเห็นของที่ไม่ใช่ของเรามันเกิดอาการสงสัยว่าเป็นของใคร
ฉะนั้นฉันถึงขั้นลุกออกจากโต๊ะหยิบของสิ่งนั้นมาถือไว้ในมือ
มันเป็นมือถือของจักรวาลหน้าจอดำสนิท เมื่อกดปุ่มด้านข้างจะขึ้นโชว์ภาพกน้าจอ
ซึ่งเป็นภาพเจ้าตัวนั่นแหละ
ใบหน้าหยิ่งผยอง
ริมฝีปากหยักลึก นัยน์ตาดุดัน สันจมูกเป็นสันคม มองยังไงฉันก็ขัดใจทุกทีเลยทำท่าทีจะโยนไว้บนโต๊ะ
แต่ไม่ทันได้ทำอะไรมือถือที่อยู่ในมือก็เกิดสั่นคนที่โทรมาคือนายเงินเพื่อนจักรวาลไงละ
ฉันกะจะไม่รับเพราะไม่ชอบยุ่งเรื่องส่วนตัวใครแต่เผอิญดันนึกขึ้นได้ว่าจักรวาลมันไม่มีรถแถมมือถือก็อยู่ที่ฉัน
โกรธก็ส่วนโกรธฉันจึงกดรับพร้อมกรอกเสียงสั้น
ๆ ว่า
“มันไม่อยู่” ปลายสายอาจจะงงจึงกรอกเสียงตอบกลับมา
[แล้วมันอยู่ไหน]
“ฉันต้องรู้มั้ยว่าจักรวาลมันอยู่ไหน” ฉันไล่มันไปเพราะมันดันทำเรื่องทุเรศ
ๆ กับฉันต่อหน้าทิศ ฉะนั้นฉันจึงถอนหายใจพร้อมลากเก้าอี้เพื่อนั่ง
ปลายสายยังอยู่ฉันได้ยินเสียงเพลงเบา
ๆ
“ถ้านายอยากหาตัวเพื่อนนายฉันแนะนำว่าลองโทรถามคนอื่นดูแค่นี้นะ” ฉันพูดจบตัดสายทิ้งทันที
อารมณ์อยากทานข้าวก็ลดลงเพราะเริ่มหงุดหงิด
อัปครบ
อัปครบแล้ว ไรท์จะพยายามมาอัปบ่อย ๆ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
1 เม้น 1 กำลังใจนะคะ
ความคิดเห็น