ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1
ปกติ ไม่มีอะไรดีขึ้น แม้ "ข้ามเวลา"
"เวลา" ไม่ใช่ทุกสิ่ง มันก็จริง แต่... ส่วนหนึ่งของกาลเวลา ก็ช่วยให้เรามีสุข เเละ ทุกข์
ทุกอย่างเริ่มขึ้นในวัน ศุกร์ ที่ 13 เมษายน วันเกิดผม เลวร้ายที่สุด โดนเพื่อนล้อว่า ตัวซวย มันก็ปกติ
"นี่! ขออภัยครับ คุณชายเคลส์ ครับ กรุณาตื่นด้วยครับ เพราะ.. นี่มันชี่วโมงของฉัน!!!"
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ เสียงหัวเราะดังมาจากรอบทิศ อีกแล้ว ผมอยู่ในห้องเรียน ม.1/1 ในโรงเรียน เซนต์เคลส์ ผม ปีเตอร์ เคลส์ นักเรียน แลกเปลี่ยนจากอิตาลี ทุกอย่างปกติดี
เพียงแต่ ข้างๆ ผมมีนักเรียนหญิงแปลกหน้า ผมประบ่าสีม่วงอ่อน ดวงตาสีชมพูสดใส
ผิดกับใบหน้าขาวผ่องที่ดู อมทุกข์อยู่ตลอดเวลา
"เธอชื่อ แมทริก ซันนี่ ดูแลเธอด้วย แต่ ! อย่าดีใจคิดว่าครูไว้ใจเธอ เพียงแต่ไม่มีที่ว่างเท่านั้น"
ครูตะโกนก้องด้วย ความรังเกลียด
"ทำไมไม่ย้ายที่ละครับ ผมย้ายเองก็ได้"
ใครจะไปยอมนี่งกีบยัยเบื่อโลกนี่กัน แต่ขณะที่ผมกำลังลุก เธอกลีบจับชายเสื้อผมไว้ แย่แล้ว ผมรีบปัดมือ เธอออกไป
ตึง!!!
เธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แต่เธอก็ยอมนั่งที่เดิม จากนั้นครู ไอ้อ้วน จอห์นสัน มานั่งแทนที่ผม เฮ้อรอดไป! ผมก็เลยไปนั่งเดี่ยวแทน จอห์นสัน
"เอาล่ะ!!! จบเรื่องเริ่มเรียนได้แล้ว"
ครูประกาศก้อง ผมเหลือบมองเห็นน้ำตาในดวงตาเธอ ในที่สุดผมก็รู้ ผมทำสิ่งที่ผิดมหันต์ลงไป พี่ของจอห์นสัน เป็นพ่อเล้า เเย่ละสิ ท่าเก
"เวลา" ไม่ใช่ทุกสิ่ง มันก็จริง แต่... ส่วนหนึ่งของกาลเวลา ก็ช่วยให้เรามีสุข เเละ ทุกข์
ทุกอย่างเริ่มขึ้นในวัน ศุกร์ ที่ 13 เมษายน วันเกิดผม เลวร้ายที่สุด โดนเพื่อนล้อว่า ตัวซวย มันก็ปกติ
"นี่! ขออภัยครับ คุณชายเคลส์ ครับ กรุณาตื่นด้วยครับ เพราะ.. นี่มันชี่วโมงของฉัน!!!"
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ เสียงหัวเราะดังมาจากรอบทิศ อีกแล้ว ผมอยู่ในห้องเรียน ม.1/1 ในโรงเรียน เซนต์เคลส์ ผม ปีเตอร์ เคลส์ นักเรียน แลกเปลี่ยนจากอิตาลี ทุกอย่างปกติดี
เพียงแต่ ข้างๆ ผมมีนักเรียนหญิงแปลกหน้า ผมประบ่าสีม่วงอ่อน ดวงตาสีชมพูสดใส
ผิดกับใบหน้าขาวผ่องที่ดู อมทุกข์อยู่ตลอดเวลา
"เธอชื่อ แมทริก ซันนี่ ดูแลเธอด้วย แต่ ! อย่าดีใจคิดว่าครูไว้ใจเธอ เพียงแต่ไม่มีที่ว่างเท่านั้น"
ครูตะโกนก้องด้วย ความรังเกลียด
"ทำไมไม่ย้ายที่ละครับ ผมย้ายเองก็ได้"
ใครจะไปยอมนี่งกีบยัยเบื่อโลกนี่กัน แต่ขณะที่ผมกำลังลุก เธอกลีบจับชายเสื้อผมไว้ แย่แล้ว ผมรีบปัดมือ เธอออกไป
ตึง!!!
เธอทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ แต่เธอก็ยอมนั่งที่เดิม จากนั้นครู ไอ้อ้วน จอห์นสัน มานั่งแทนที่ผม เฮ้อรอดไป! ผมก็เลยไปนั่งเดี่ยวแทน จอห์นสัน
"เอาล่ะ!!! จบเรื่องเริ่มเรียนได้แล้ว"
ครูประกาศก้อง ผมเหลือบมองเห็นน้ำตาในดวงตาเธอ ในที่สุดผมก็รู้ ผมทำสิ่งที่ผิดมหันต์ลงไป พี่ของจอห์นสัน เป็นพ่อเล้า เเย่ละสิ ท่าเก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น