คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทหนึ่ง - 1
ปลายนิ้วมือเรียวยาวเปียุ่ม หยวนาอิ๋นหยิบผ้าาาวสะอาปิบัวาลมโอนเอ พลาปลปิ่นปัผมมามายบนหัวออทีละเล่ม เมื่อ่อนยัไม่มามายหนัหัวนานี้ ทว่าอนนี้แม้นถอออนหม ็ยัปวหัวมาอยู่ี นี่น่ะือน้ำหนัที่นาแบรับมาลอั้นหรือ ?
หยวนาอิ๋น่อย ๆ ปลอาภร์ำทมิฬไร้ลวลายอันเปียุ่มาอเหลวออ ปราร่าายเปลือยเปล่าประับหยาโลหิเป็นุ ๆ แ่ลับไร้วามเ็บปว เพราะนั่นมิใ่อนา เรือนผมำลับสยายบบัแผ่นหลั หาสัเี ๆ ะเห็นว่ามีผมอาวโพลนแอบแทรอยู่เป็นหย่อมๆ
อ์หิาอิ๋นอายุเพียยี่สิบเ้าปี อนเส็แม่อนาอายุย่าสี่สิบยัมิเห็นผมอสัเส้น ทั้ ๆ นา็ูแลนเออย่าีมิ่าัน
วามโรยรานอา้อรอมรม ยั้อยอมรับอย่ามิอาหลีเลี่ย
“ไหวี๋ เปิ่นปิาอนเอแล้ว ปลเปลื้อทุอย่านหมสิ้น อนนีู้เหมือนาอิ๋น ภรรยาอเ้าในปีนั้นหรือยั ?”
เาลอบมอนาอย่าเียบเียบ แผ่นหลัที่แทบไม่เหลือเนื้อหนั มันผอมิระูนยาะเื่อว่านี่ือแผ่นหลัาวเนียนอหยวนาอิ๋น นาำลัเหยียรอยยิ้มว้าแบบเียวับวันที่ปลเาลาำแหน่สวามี แววาเลื่อนลอยเสมือนไรุ้หมาย แท้ริแล้ว นั่นออะเ็เี่ยวไม่น้อย
“หาอ์ายสี่อยู่ที่นี่ แผนารอันแยบยลอพวบย่อมไม่สำเร็” หยวนาอิ๋นล่าวบ็หัวเราะลั่น ยมือยี้เรือนผมนยุ่เหยิ “ะอย่าไรโอรสออีอ์รัทายาท ที่เปิ่นเลี้ยมาับมือะ้อเป็นโอรสสวรร์อ์่อไป มิใ่ลูสาวอพวเราหรอนะ”
“ท่านยัเห็นนาเป็นลูอยู่อีหรือ”
หยวนาอิ๋น้มหน้าล พลาเลื่อนมืออบุมหัวใอันร้าวรานอนเอ “ารที่มิอาทำหน้าที่มาราอนา นับเป็นวามทรมานอย่าหนึ่เียวละ…”
“…”
“รอยยิ้มแรอนา น่ารัมา ๆ นเปิ่นลุ่มหลอย่าไม่สิ้นสุ เสียายริ ๆ ในานะพี่สาวออีอ์รัทายาท เปิ่นสามารถเลือเพียหนึ่”
“แน่นอนว่าระหม่อมับลูไม่ใ่สิ่ที่ท่านเลือ”
หยวนาอิ๋นเียบ วาหม่นหมอว่าเปลวเพลิที่มอับ้วย้ำ “นี่ไหวี๋ เ้าแน่ใแล้วริ ๆ หรือ อำนาและเียริยศ แม้นหอมหวาน แ่็มีราาอมันนะ”
เว่ยไหวี๋เียบไปั่วะ ่อย ๆ เินเ้าไปใล้หยวนาอิ๋น แล้วุเ่าลรหน้า ้อนมอ้วยสายาอันว่าเปล่า “้าไม่อาโรธแ้นท่าน แม้นอารม์ภายในรุนแรนแทบบ้า ้า็มิอาแ้นเือท่าน มิใ่เพราะว่า้ารัท่านหรอนะ...”
“…”
“แ่เพราะ้าเ้าใี ว่าท่านแบรับอะไรมามาย เพื่อปป้อีวิอ้าับลู ท่านยอมเหยียบหัว้า หยามเียริลูสาวอเรา่อหน้านมามาย ่อนะแ่านับน้อาย่ามาราอนเอ เพื่อรัษาานอำนา”
“ไหวี๋…”
“้าเยเป็นสวามีอย่าถู้ออท่าน ลับลายเป็นายบำเรออันับหนึ่แทน บุรสาวที่เยเรียาน้าว่าท่านพ่อ ็มิอาเอ่ยำนั้นอี”
“ทุอย่าเพื่อรัษาีวิอเ้าับลู”
“ยัมีอีหลายเรื่อที่ท่านลมือไป ท่านล้ายอมรับับ้าหรือไม่ ว่าทั้หมที่ท่านทำมีเหุผลรอรับ ?”
หัวใไม่ปวร้าวอีแล้ว มัน้านาในที่สุ หยวนาอิ๋นถอปลอเล็บสีทอทิ้ เิวหน้ามายอเว่ยไหวี๋สบมอนเอ หยเลือแาไหลออาริมฝีปาอนา
“ไหวี๋ ในีวิอ้ามีเรื่อน่าเสียใและ่วยไม่ไ้อยู่เ็มไปหมนยาะำ หนึ่สิ่ที่้าไม่เยเสียใเลยือารปป้อเ้าับลูอเรา”
“…”
“้าน่ะไม่ไหวแล้วละ เปลวเพลิแห่ีวิล้ายมอับเ็มที ถึอย่านั้น็อยาอยู่ในอ้อมออไหวี๋”
อนนั้น ร่าอหยวนาอิ๋นร่วหล่นบนพื้นหินอ่อนลาำหนัให่ เว่ยไหวี๋เพียปรายามอผ่านไป้วยวามร้าวราน มีเล่มเล็ที่่อนอยู่ใ้แนอาภร์มิำเป็น้อใ้านเสียแล้ว
“หนึ่เรื่อที่อยาวอน…อ” เสียอหยวนาอิ๋นแผ่วเบานน่าใหาย นาหอบหายใถี่รัว ริมฝีปาแทบไม่เป็นรอยยิ้ม “อย่าาม้ามาเียว ไหวี๋สมวรเอนที่ีว่าอีมา… “
วามรู้สึรัหลเบาบาและาหาย บ้าเลื่อนลอยนน่าใ ไยเว่ยไหวี๋ถึร้อไห้ออมาไม่าสายนะ
“ไปามหมอหลวมาเี๋ยวนี้!”
สุท้ายเา็ทำใปล่อยให้นาายไม่ไ้อยู่ี
วามพยายามที่ะปลิีวิอหยวนาอิ๋นรั้ที่ห้าบลเหมือนทุรา ลับลายเป็นเาที่พัทลายย่อยยับ…
ลิ่นอเาำยานอันุ้นเยภายในำหนัอีุ้นปลุหยวนาอิ๋นาห้วนิทรา ายหยาบเย็นเียบ หัวใรลาอปวร้าวไปหม เนื้อหนัน้อยนิิหุ้มระูล้ายเหี่ยวย่น นาหอบหายใถี่รัว ปลายเล็บิลบนผ้านวมหนา
‘อันหย่า ‘ผู้เป็นหมอหลวประำายเพียหนึ่เียวอหยวนาอิ๋น ลอบมอนายสาวเียบ ๆ ่อนเียนเทียบยา และเรียรายวใส่ยามามายลบนถา
“ไหว…ี๋” เสียอหยวนาอิ๋นแหบแห้ นาหยิบถ้วยน้ำามาื่มหลายอ พยายามัวอยู่ในผ้านวมที่พอะถามหาวามอบอุ่นไ้บ้า “เาเป็นอย่าไรบ้า”
“…”
“ในานะที่เ้าเป็นสหายนสนิทอเา ็รายานเปิ่นมาามร ไหวี๋อาหาลู่ทาให้เ้าไ่เ้ามาถึำแหน่สูนี่ แ่เปิ่นเป็นผู้มอบเียริยศให้เ้า”
เิมอันหย่ามาารอบรัวยานและไม่ลานั เาไม่อาสอบุนนาผ่าน นพบับนาับเว่ยไหวี๋สมัยยัอยู่วนระูลเว่ยอย่าสบสุ เว่ยไหวี๋เิเามารัษาฮูหยินให่ หลัมอเห็นพรสวรร์ที่่อนอยู่็วอนอนาให้่วยส่เสริม
ันั้นแล้วสถานะออันหย่าอนนี้็ือนสอหัวที่เลือทาใมิไ้ ไม่ฝัใฝ่ฝ่ายใ พยายามวาัวเป็นลา
“เพราะอ์ายสี่ยัลับไม่ถึเมือหลว อนนี้ท่านไหวี๋เลยถูััวในำหนัเย็นามำสั่ออ์หิ”
“ไหวี๋ น่าะรู้แล้ว ว่าเปิ่นเหลือเวลาไม่มา ยาพิษที่เาไว้วานเ้าใส่ในถ้วยน้ำาอเปิ่นมาลอหลายปีำลัแสผล” หยวนาอิ๋นเหยียรอยยิ้มว้าแสนมื่น นาโบมือไปมาเล็น้อย ล่าวอย่าไม่ใส่ใ “เ้าวาัวเป็นลามิไ้หรอ อย่าไรเสีย็เลือไหวี๋อเปิ่นอยู่ี ่าล้าีไม่ลัวายเสียริ”
อันหย่านิ่เียบไม่สะทสะท้าน เาหยิบวยาอีววาไว้บนโ๊ะไม้ัวเล็้าหัวเีย พร้อมอบ “ระหม่อมวายาพระอ์็ริ แ่็มอบยาถอนพิษเป็นารอบแทนมาลอหลายปี อเพียอ์หิื่มยาถอนพิษ ทุอย่าย่อมไม่มีผล…”
“เ้าิว่าเปิ่นลาเลานานั้นเียว เรื่อพวนี้ไยะมอไม่ออเล่า ?ทว่าุบอเปิ่นไม่สมวรสวยามหรอนะ นับแ่ลายเป็นผู้สำเร็ราารแทน เปิ่นพราเอาีวินมามาย บัลลั์มัรทอยามนี้ถูถมอยู่ลาอเลือล้นเอ่อ”
“…”
“นอื่นอาลายเป็นทรราเพราะ่าพี่น้อร่วมสายเลือ หรือบิาหมายิบัลลั์ แ่เ้ารู้หรือไม่ ?เปิ่นถูล่าวานว่าเป็นอ์หิทรรา เพราะ่าบุรายอนเอ เพื่อปป้อบัลลั์อหลานายหรือ็ืออ์รัทายาทอนนี้”
ความคิดเห็น