คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ 100%
ณ ยามเช้าอันแสนสดใสของเมืองนามิโมริอันสงบสุข....ใช่แล้วนี่แหละบรรยากาศที่ผมเฝ้ารอ
มานานมาก...นับจากสงครามมิลฟิโอเล่ครั้งนั้น... นึกๆแล้วก็ยัง...กลัวอยู่ดี!!
“ เจ้าห่วย..วันนี้ไม่ต้องไปโรงเรียนนะ ” อ่อนี่คือ ‘ รีบอร์น ’ เองครับครูพิเศษของผมเอง…..
“ หา!!..นายเพี้ยนไปแล้วหรอรีบอร์นแล้วนายจะให้ฉันไหไหน?? ” ผมถาม
“ หึ….ตามฉันมาแล้วแกก็จะรู้เอง ”
“ แต่ว่า... ”
“ รึแกอยากให้ฉันใช้กำลังกันห๊ะ..เจ้าห่วย!! ”
“ เอ่อ....เปล่า...ก็ได้ๆไปก็คร้าบบ ”
เอ...ทำไมมันคุ้นงี้ว้า....ตรูชักจะตะหงิดๆแล้วล่ะสิ!!...อ๊ะ...นึกออกแล้วที่นี่ก็คือศาลเจ้านามิโมรินั่นเอง...แหม่อุส่าห์นึกตั้งนาน....เอ๋นั่นมัน (??)
“ รุ่นที่10....ทางนี้ครับ ” ผมหันไปก็เจอกับโกคุเดระคุง ที่โยนโบกไม้โบกมือยู่
“ เฮ้!!...สึนะทางนี้ๆ ” แน่นอนว่าคนข้างๆก็ต้องยามาโมโตะอยู่แล้ว
“ โอ้..มาไวกว่าที่คิดแฮะ ” เจ้ารีบอร์นมันพูด
“ โอ้ว!!..พระอาจารย์แปร๋นๆ วันี้จะให้พวกเรามาทำอะไรกันครับเนี่ย ” พี่เรียวเฮถาม
“ เจ้าหนู...ให้คำตอบด้วย ” อ๊ากกกกก!!! ไอ้รีบอร์นมันเรียกมาหมดเลยเร๊อะ
“ คุฟุฟุฟุ....อัลโกบาเลโน่ ไม่ทราบว่าเรียกมามีธุระอะไรกับผมรึเปล่า ” มุคุโร่นี่ น่ากลัว
เหมือนเดิมอ่ะนะ>_0
“ แล้วนี่แกไปเรียกทุกคนมาทำไมอ่ะ ” ผมถาม
“ ที่เรียกมา..เพราะว่าชั้นจะส่งพวกแกกลับไปไงล่ะ....ไหนๆก็อายุ18แล้วหนิแต่งงานได้สักที
ก็น่าจะถือเป็นเรื่องดี ไม่ใช่หรอ^3^ ” ห๋า แต่งงาน
‘ แต่งานเร๊อะ!!.......ไม่เอาเฟร้ยยย ’
“ พูดบ้าไรเนี่ยเจ้ารีบอร์น!! ” ผมฉุน
“ คุณรีบอร์นพูดอะไรครับเนี่ย ” คราวนี้โกคุเดระถึงกับมึน
“ ฮะๆ...แต่งงานหรอ ก้ได้อยู่หรอก...แต่ฉันตอนนี้ยังไม่พร้อมอ่ะ ” ยามาโมโตะ นายคิดไรเนี่ยย
“ ไม่แต่งแบบสุดขั้ว!!! ” เรียวเฮ พูดเสียงดังลั่นพร้อมต่อยอากาศไปเรื่อยๆ
“ คุฟุฟุ....ผมจะฆ่ามันแน่ครับ ” มุคุโร่ถึงกับเข้าโหมดดาร์กทันที TT^TT
“ ผมไม่แต่ง ” ฮิบาริพูดแค่นั้นแล้วก็หันหลังให้
“ ผมขอผ่าน ” แรมโบ้บอกปัดๆ แล้วก็กินขนมต่อ
“ พวกแกคงปฏิเสธไม่ได้นะ...เพราะได้มีการขอหมั้นพวกแกล่วงหน้าไว้เรียบร้อยแล้ว ” ล่วงหน้าหรอ เอ....แต่มันเมื่อไหร่อ่ะ
“ ตอนไหน หมั้นตอนไหน ” ผมถาม
“ ก็ตอนที่แก ได้ครอบครองแหวนวองโกเล่นั่นไง ”
“ หมายความว่าไงครับ คุณรีบอร์น ” โกคุเดระถาม พลางมองแหวนในมือ
“ ก็หมายความว่า นี่เป็นธรรมเนียมของ วองโกเล่ น่ะแหวนที่ได้รับการปลดปล่อยแล้ว แสดงว่าแหวนต้องการให้นายของมัน แต่งงานกับคนที่แหวนเลือกให้เพื่อเป็นค่าตอบแทนในสิ่งที่พวกแกยืมพลังจากแหวนไปไง...แต่ของพวกแกมันพิเศษหน่อย แกจำตอนที่ยูนิเรียกจิตของรุ่นที่1 ออกมาครั้งแรกได้มั้ย นั่นแหละในสัญญาของการเรียกจิตรุ่นแรกได้นั้นจะต้องมีข้อแลกเปลี่ยนซึ่งคนที่จะกำหนอดได้ว่าต้องการอะไรเป็นสิ่งตอบแทนนั้น คือวองโกเล่ พรีโม่ และสิ่งตอบแทนนั้น คือการที่พวกแกทั้งหมดจะต้องไปเป็นภรรยาให้กับ วองโกเล่ พรีโม่ ไงล่ะ ”
รีบอร์นร่ายยาวเลยผมงี้เงิบอ่ะ...... อย่าว่าแต่ผมเลยแม้แต่เพื่อนผมเกือบทั้งหมดก็ยังเงิบเลย
“ อย่ามาตลกเจ้าหนู ผมไม่ขำ ” ฮิบาริหันกลับมา พร้อมกับพูดเชิงโมโหนิดๆ
“ คุฟุฟุ นั่นสิครับอัลโกบาเลโน่ ” น้ำเสียงของมุคุโร่แสดงได้ชัดมากว่านาย อยากฆ่าคนนะนั่น
“ ฉันก็ยังไม่ได้บอกสักคำนี่ว่ามันตลก และอีกอย่างเราก็แก้ไขอะไรไม่ได้แล้วด้วย ”
“ โอ้!!เรื่องมันโครตๆน่าเศร้าสุดขั้ว!!...เลยพระอาจารย์แปร๋นๆ... ” เรียวเฮถึงกับหงอย
“ ให้ตายสิ...รับไม่ได้อย่างสุด ” ขนาดแรมโบ้ยังเอือมระอาเลย..
“ …………… ” โกคุเดระเงียบไป
“ กะ..โกคุเดระคุง ok มั้ย ” ผมถามไปงั้นแหละ เอาเข้าจริงผมก็ช็อคนะ
“…………..” ยัง ยังเงียบอยู่
‘ แปะ...!!! ’ เท่านั้นแหละพอผมเอามือไปแตะที่ไหล่ ผมรู้เลยว่าตอนนี้โกคุเดระ
ช็อคจนกลายเป็นหินไปแล้ว!!
“ ฮ่ะๆ...ไงๆพวกเราก็ต้องแต่งกันจริงๆหรอ ” แม้ใบหน้าจะยิ้ม แต่น้ำเสียงมัน...เอ่อ??
“ เอาล่ะ..อย่าพูดมาก ไปได้แล้วเจ้าห่วย ” รีบอร์นบอกแล้วเดินไปทันที
“ ไปไหนอ่ะ ” ผมถาม
“ ไม่ถามสักเรื่องเนี่ยมันจะตายมั้ยห๊ะ!!! เจ้าห่วย ” แค่นั้นแหละ ผมก็เงียบและไม่ซักถาม
อะไรมันต่อ เพราะถ้าถามต่อมีหวังเรื่องได้ยาวแน่ๆ
“ โอ๊ะ...สวัสดีรีบอร์นคุง ” อ๋า..นั่นมันคุณโชอิจินี่นา
“ อืม...โชอิจินายเอาเจ้าพวกนี้ไปส่งให้กับพวกเขาทีสิ ”
“ หืม..อ๋อ..ได้เลยรีบอร์นคุง ...สึนะโยชิคุงช่วยไปยืนที่เครื่องสีขาวด้วยครับ รวมถึงทุกๆคนด้วยนะครับ ” เท่านั้นแหละ ผม แล้วก็โกคุเดระ ยามาโมโตะ คุณฮิบาริ มุคุโร่
แรมโบ้ พี่เรียวเฮ ก็ไปยืนที่เครื่องสีขาวที่โชอิจิบอกทันที
“ จะเริ่มล่ะนะครับ ” โชอิจิบอก
“ เดี๋ยวก่อน...นายทั้งหมดเอาแหวนมาใส่ที่นิ้วนางด้านซ้ายให้หมดซะ ” รีบอร์นสั่ง
“ ถ้างั้นก็เริ่มล่ะนะครับ ” โชอิจิ ฬห้สัญญาณกับพวกผมอีกครั้ง
“ 3…..2…..1 ” ผมหลับตาลงทันทีที่ได้ยินเลข2
“ เริ่มการท่องเวลาได้!!! ” เท่านั้นแหละสติของผมก็ดับลงไปเรื่อยๆ จนในที่สุด
ภาพตรงหน้าผมก็หายไปมีแต่ความมืด ที่ครอบคลุมผมไว้.....
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
จบแล้วนะ เป็นไงสนุกมั้ยเรากลั่นความคิดได้แค่นี้แหละจ้า=3=
5555 ตอนต่อไปเรากำลังสร้างอยู่ 5555 รอหน่อยใครอยากให้เราอัพเร็วๆ
ก็เม้นซะดีๆ จะเควสเราอัพเรื่องไหนก่อนก็เควสมาได้นะอิอิ ไม่กัดแต่ต้องรอนิดนึง^3^
Fly
ความคิดเห็น