ไปเกิดใหม่ที่ต่างโลกเป็นมังกรสุดโกง

ลำดับตอนที่ #57 : ตอนที่ 53 ค่ำคืนที่ได้พบเจอ

     เมฆเดินกลับไปที่แคมป์ในขณะที่กำลังกุมท้องอยู่แล้วนึกถึงคำพูดของหญิงสาวก่อนหน้านี้หรือเซเทียไปด้วยระหว่างทาง

     'ตอนนี้เธอไม่จำเป็นต้องรู้ เพราะอีกไม่นานเธอก็จะรู้เอง ตอนนี้ฉันก็แค่อยากมาทักทายเธอก็เท่านั้นเอง'

     'จงแข็งแกร่งขึ้นให้มากกว่านี้ มากจนสามารถเอาชนะฉันได้แล้วเอาชนะเจ้าพวกนั้นได้'

     'ไว้เจอกันใหม่นะคุณผู้ท้าชิงตำแหน่ง'

     หญิงสาวปริศนาเซเทียที่จู่ๆก็ปรากฎตัวขึ้นเพื่อมาทักทายเมฆแถมตอนที่เธอเข้ามาใกล้เด็ธยังมีอาการสั่นอีกต่างหาก

     พอลองคิดทบทวนดูแล้วข้อสรุปที่เมฆได้ก็คือ

     "เซเทีย...เธอคนนั้นคือจักรพรรดินีมังกรแห่งความมืดสินะ" เมฆเหงื่อตก

     ขนาดใช้การ<อัดเวท>แค่เพียงนิ้วเดียวยังมีพลังขนาดนั้น...ไม่สิเธออาจจะใช้พลังแค่ส่วนหนึ่งก็ได้ในการพลักเมฆให้กระเด็น

     หากในอนาคตเมฆต้องสู้กับเซเทียโดยมีตำแหน่งจักรพรรดิมังกรแห่งความมืดเป็นเดิมพันขึ้นมาล่ะก็ แค่คิดได้ดังนั้นก็เสียวสันหลังแล้ว

     "ฉันคงต้องแข็งแกร่งขึ้นให้มากกว่านี้สินะ ขืนอยู่เฉยๆแบบนี้ไปเรื่อยๆอย่าว่าแต่เซเทียเลย มีหวังหากเจอพวกเทพมารสักคนมีหวังได้ตายภายในการโจมตีเดียวแหง"

     [ข้าก็ว่างั้น ขนาดแค่ส่วนเดียวยังตั้งขนาดนั้น พวกเราคงต้องแข็งแกร่งมากกว่านี้] เด็ธ

     "นั่นสินะ จะอยู่เฉยๆแบบนี้ไม่ได้แล้วสินะ"

     พอเมฆเริ่มรู้สึกเจ็บท้องน้อยลงพอสมควรแล้ว จึงใช้สกิล<พุ่ง>กลับไปที่แคมป์ทันที

     "โอ๊ะ กลับมาแล้วเหรอฮะ" แอส

     "ไปนานมากเลยนะครับ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าครับ เมื่อกี้เหมือนได้ยินเสียงต้นไม้ล้มมาจากทางที่คุณไปด้วย" มาคัส

     "ก็เกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อยอะนะ" เมฆ

     แล้วเมฆก็กำลังจะกลับไปยืนเฝ้าที่เดิมแต่ก็มีชายร่างยักษ์กล้ามโตมาขวางหน้าเค้าซะก่อน

     "เห้ย ไอ้หนูเมื่อกี้แกหายไปไหนมา หน้าที่ของแกคือยืนเฝ้าระวังอยู่ตรงนี้ไม่ใช่เหรอไง!" ชายร่างยักษ์พูด

     ชายร่างยักษ์คนนี้มีชื่อว่าโจ นักผจญภัยRank S เป็นผู้รับหน้าที่เป็นผู้นำของกลุ่มคุ้มกันนี้ และเพราะเขาได้รับหน้าที่นี้มาแล้วจึงมีความรับผิดชอบกับชีวิตของนักผจญภัยในกลุ่มคุ้มกันทั้งหมด

     แค่ไอ้เจ้าลูกขุนนางจอมอวดดีที่พึ่งขึ้นRank Aนั่นก็น่าปวดหัวพอมากอยู่แล้ว ไหนยังจะมีคนที่หายออกไปไหนไม่บอกไม่กล่าวอีก

     "ขอโทษด้วยนะครับคุณโจ พอดีว่าสกิล<ตรวจจับศัตรู>ของผมตรวจจับมอนสเตอร์ที่กำลังพุ่งมาทางนี้ได้เลยออกไปจัดการ"

     "เหรอ แต่แกก็ไม่ควรออกไปคนเดียวนะรู้ไหม แล้วที่สำคัญควรบอกฉันก่อน ฉันถึงจะอนุญาตให้แกออกไปได้ เพราะคนที่ต้องรับผิดชอบชีวิตของแกในภารกิจนี้ก็คือฉัน"

     "ขอโทษด้วยจริงๆครับ ครั้งหน้าถ้ามีอีกผมจะรีบไปแจ้งครับ"

     "ดีมาก แล้วมอนสเตอร์ที่ว่าล่ะอยู่ไหน คงไม่ได้ทิ้งไว้หรอกนะ"

     หากทิ้งศพมอนสเตอร์เอาไว้ใกล้กับแคมป์โดยไม่กำจัดทิ้งอาจจะเรียกมอนสเตอร์ตัวอื่นออกมากินซากมันก็เป็นได้และมันอาจเข้ามาใกล้แคมป์นั้นคือจริงที่โจอยากจะบอก

     "ไม่เป็นไรครับผมเอามันกลับมาด้วย" พูดจบเมฆก็เอาหมูป่ายักษ์ออกมาจาก<มิติเก็บของ>

     พอเมฆเอาหมูป่ายักษ์ออกมาจากความว่างเปล่าโจก็ออกอย่างการตกใจเล็กน้อย

     "ช่องเก็บของเหรอ? ตกใจเลยแฮะ แต่ก็ช่างเถอะ เจ้าหมูยักษ์นี้นายพอจะเอาไปให้พวกทำอาหารได้รึเปล่า"

     "ได้ครับ ไม่มีปัญหา"

     แล้วเมฆก็ทำเก็บหมูป่ายักษ์อีกครั้งแล้วเดินไปยังที่กลุ่มทำและจัดเตรียมอาหารอยู่

     "ขอโทษนะ พอดีคุณโจบอกให้ฉันเอาวัตถุดิบสำหรับอาหารเย็นมาให้นะ"

     "โอ๊ะ งั้นเอาไปวางตรงนั้นนะ" หนึ่งในกลุ่มทำอาหารพูด

     "อืม"

     แล้วเมฆก็เดินไปยังบริเวณตรงที่บอกแล้วเอาหมูป่ายักษ์ออกมา ทำให้พวกคนของกลุ่มทำอาหารตกใจไม่ใช่น้อย

     "งั้นฉันกลับไปเฝ้าระวังต่อนะ" เมฆพูด

     "อะอืม"

     แล้วเมฆก็เดินกลับไปเฝ้าระวังตามเดิมแต่

     "นี่เมฆ"

      ในตอนนั้นเองเมโกะที่ใส่ผ้ากันเปื้อนก็เดินมาหาเมฆ ซึ่งเมโกะในเวอร์ชั่นสวมผ้ากันเปื้อนก็น่ารักมาก จนเมฆอยากจะก้มกราบเลย

     'นี่สินะเสน่ห์ของผ้ากันเปื้อน!'

     "มะมีอะไรเหรอเมโกะ" เมฆถาม

     "เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า ฉันได้ยินเสียงดังมาจากในป่าหลังจากที่นายพุ่งเข้าป่าไป" เมโกะถามด้วยสีหน้าสงสัย

     "เธอเห็นด้วยเหรอ"

     "อืม"

     "พอดีเกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อยนะ ไว้ฉันจะเล่าให้ฟังนะ"

     "อืม เข้าใจแล้ว งั้นฉันไปทำอาหารต่อนะ"

     พอเมโกะหันหลังกลับไปทำอาหารต่อเมฆก็ได้พูดออกมา

     "ผ้ากันเปื้อนแจ่มแมวสุดๆ อ่ะ ก็แมวนินะ" แล้วเมฆก็กลับไปทำหน้าที่เฝ้าระวังของเค้าต่อ

     ตกดึกกลุ่มคุ้มกันเกือบทั้งหมดเริ่มทานอาหารค่ำใต้แสงจันทร์และก็มีบางส่วนที่ต้องเฝ้าระวังต่อและได้กินอาหารหลังเพื่อน ซึ่งเมฆก็เป็นหนึ่งในนั้น นี่เป็นการลงโทษจากโจที่ออกไปคนเดียวโดยไม่แจ้ง

ค่อก~~

     "ทั้งๆที่ฉันเป็นคนจัดการเจ้าหมูนั่นแท้ๆ แต่กลับได้กินทีหลังเนี้ยนะ" เมฆบ่นออกมาหลังจากมองไปยังพวกที่กินเนื้อหมูป่าที่ตนเป็นคนจัดการ

     แล้วเค้าต้องมานั่งทนท้องร้องและทนหนาวอยู่อย่างนี้ ในขณะที่คนอื่นได้กินซุบเนื้อหมูป่าอุ่นๆ

     และในตอนนั้นเองก็มีเด็กสาวคนหนึ่งเดินมาหาเมฆที่นั่งอยู่บนรากไม้

     "อย่าบ่นไปสิ เอานี่ฉันเอามาให้นายแล้วนะ"

     "เมโกะ"

     เมโกะเดินมาหาเมฆพร้อมในมือถือถ้วยที่ใส่ซุบเนื้อหมูป่ามาด้วย2ถ้วย

     "ฉันเอามาให้จะได้อุ่นๆ" เมโกะยื่นถ้วยซุบให้เมฆ

     "อะอืม ขอบใจนะ" เมฆตอบแล้วหน้าแดงหน่อยๆ

     แล้วเมฆรับถ้วยที่ใส่ซุบมาจากเมโกะ

     "ขอนั่งด้วยจะได้ไหม" เมโกะถาม

     "อะอืมได้สิ"

     แล้วเมโกะก็ไปนั่งบนรากไม้ข้างๆเมฆ ส่วนเมฆก็ทำตัวไม่ถูกเล็กน้อย แล้วทั้งสองคนก็นั่งทานซุบด้วยกันสองคน

     "นี่" เมโกะ

     "อะ อะไรเหรอ" เมฆ

     "สรุปแล้วเรื่องเมื่อตอนเย็นเกิดอะไรขึ้นเหรอ" เมโกะถามขึ้นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเย็น

     "อ่อ หรือว่าเรื่องมันเป็นแบบนี้นะ..." แล้วเมฆก็เล่าให้เมโกะฟัง

     ทั้งเรื่องที่เต้าพบกับเซเทียจักรพรรดินีมังกรแห่งความมืดคนปัจจุบัน ทั้งเรื่องที่เค้าถูกพลักด้วยนิ้วเดียวจนกระเด็น

     "หมายความว่านายโดนจักรพรรดินีมังกรแห่งความมืดคนนั้นซัดแค่นิ้วเดียวจนกระเด็น"

     "ใช่มันเจ็บมากเลยล่ะ" เมฆพูดพร้อมกุมไปที่ท้อง

     "เจ็บมากไหม" เมโกะพูดพร้อมยื่นมือไปจับที่ท้องของเมฆ

     "ม ไม่เป็นไรแล้วล่ะ เพราะด้วยสกิลตอนนี้เลยไม่เจ็บแล้วล่ะ"

     "เหรอ"

     จากนั้นทั้งสองก็นั่งนิ่งเงียบกันสักพักก่อนที่เมโกะจะเอนตัวไปพิงที่ไหล่ของของเมฆ นั่นถึงกับทำให้เมฆตกใจและทำตัวไม่ถูกในสถานการณ์นี้

     "เมฆ"

     "มะมีอะไรเหรอ"

     "ถ้าช่วงเวลานี้ดำเนินอยู่แบบนี้ตลอดไปก็คงจะดีนะ"

     เมฆเงียบก่อนจะตอบกลับไป

     "อ่า ก็นั้นสินะ"

     จากนั้นเมฆก็เอนตัวพิงเมโกะด้วยเช่นกัน โดยที่ไม่รู้สึกถึงสายตาจากทั้งสองทิศทางที่มองมา

     ทิศทางแรกคือจากที่พวกนักผจญภัยคนอื่นกำลังนั่งทานอาหารเย็นกัน และอีกทิศทางหนึ่งคือทางเต็นท์ของเหล่าผู้กล้า

     "เมฆนี่นายทำบ้าอะไรอยู่เนี้ย" มายด์พูดพร้อมทำแก้งป๋อง

     "สงสัยคงต้องหากรงมาจับพี่ขังไว้เร็วๆแล้วสินะ" มานะพูดพร้อมยิ้มอย่างมีเลศนัย

     "พะพี่เมฆเค้า..." ตาลพูดอย่างเขินๆ

     แล้วจากนั้นไท่นานเมโกะขอตัวกลับไปนอนพักผ่อนที่เต็นท์ของเธอ ส่วนเมฆก็ถูกโจสั่งให้เฝ้ายามต่ออีก1ชั่วโมงโทษฐาน จูจี้กันระหว่างกำลังเฝ้ายาม

     "อิจฉาก็พูดออกมาตรงๆสิ" เมฆ

     ตอนนี้คงประมาณ3เกือบ4ทุ่มแล้วซึ่งเมฆง่วงนอนมากๆเพราะเดินทางมาทั้งวันและยังมาถูกสั่งเฝ้ายามตลอดอีกและที่สำคัญคือการที่เค้าได้พบกับเซเทียโดยไม่คาดฝันอีก

     "อยากไปนอนที่เต็นท์เร็วๆจัง หาว~"

     "อาว ง่วงนอนระหว่างหน้าที่แบบนี้มันไม่ดีนะ" มีเสียงผู้หญิงดังมาจากด้านหลังเมฆ

     "!?" เพราะมันเป็นเสียงที่คุ้นเคยเมฆหันด้านหลัง

     แล้วเค้าก็ได้พบกับหญิงสาวสวมแว่นผมสีบลอนด์สลวยดวงตาสีน้ำตาลทองและมีหน้าตาที่แสนคุ้นเคยเป็นอย่างมากและรู้สึกคิดถึงมากเลยทีเดียว

     "มายด์"

     "ในที่สุดก็ได้พบนายสักทีนะเมฆ"

-------------------------------------------------------------

ติดตามตอนต่อไป

ขอโทษที่ไม่ได้อัพมานานนะครับพอดีไม่ว่างหลายวันแถมเพื่อนยืมคอมไปใช้เลยไม่สามารถอัพและแต่งต่อได้ แต่ตอนนี้สามารถแต่งต่อได้แล้ว และจะพยายามอัพตอนต่อไปนะครับ