ไปเกิดใหม่ที่ต่างโลกเป็นมังกรสุดโกง

ลำดับตอนที่ #53 : ตอนที่ 49 การพูดคุยและปราสาทจอมมาร

     ณ ลานฝึกของพระราชวังในเมืองหลวงอาณาจักรเนเฟียในเวลาช่วงเย็น 

     เหล่าเด็กหนุ่มสาวนักเรียนผู้กล้ากำลังทำงานฝึกกันอยู่ตามคำแนะนำของหัวหน้าอัศวินคอสและจอมเวทย์ประจำพระราชวังลูเซีย

     คอสจะมีหน้าที่สอนเรื่องวิชาการต่อสู้มือเปล่าและใช้อาวุธให้กับเหล่าเด็กหนุ่มสาวนักเรียนผู้กล้าที่มีความสามารถด้านการใช้อาวุธในการต่อสู้ 

     ส่วนลูเซียนั้นจะมีหน้าที่สอนในเรื่องของการใช้เวทมนต์และการควบคุมพลังเวทย์ให้กับเหล่าเด็กหนุ่มสาวนักเรียนผู้กล้าที่มีความสามารถด้านการใช้เวทมนต์

     ส่วนถ้าหากว่านักเรียนผู้กล้าคนไหนมีความสามารถทั้งสองอย่างล่ะก็สามารถเลือกได้ว่าจะเรียนอะไรหรือจะเรียนพร้อมกันก็ได้ 

     แต่ส่วนมากมักเลือกเรียนเวทมนต์กันเพราะหลายคนตื่นเต้นถึงการที่สามารถใช้เวทมนต์ได้เนื่ิองจากโลกที่พวกเค้าอยู่ไม่มีเวทมนต์ จึงได้ตื่นเต้นกับการที่สามารถใช้มันได้

     ในช่วงหลังจากเหตุการเผ่ามารบุกมายังเมืองหลวงนั้น เหล่าเด็กหนุ่มสาวนักเรียนผู้กล้าจำนวนหลายคนเกิดอาการหวาดกลัวขึ้นกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทั้งมอนสเตอร์ดุร้ายมากมาย บ้านเมืองถูกทำลาย เลือดและการที่เห็นคนถูกฆ่าตายให้เห็นต่อหน้า มันทำให้พวกเค้ารู้สึกกลัว

     ถึงจะไม่มีนักเรียนผู้กล้าคนไหนตายหรือได้รับบาดเจ็บ(มีล้มข้อเท้าแพลงคนหนึ่ง) แต่มันก็ทำให้พวกเค้ารู้สึกกลัวกับสิ่งที่เห็น

     ถึงจะมีบางคนเริ่มที่จะทำใจได้แล้วจึงได้กลับมาฝึกต่อ ส่วนบางคนคงต้องใช้เวลาอีกสักระยะในการทำใจ

     "เอาล่ะครับ ทุกท่านหมดเวลาฝึกกันแล้ว ทุกท่านไปพักกันไปตามสบายครับ" คอสพูดกับนักเรียนผู้กล้าทุกคน

     คอสเองก็ลำบากไม่ใช่น้อยในช่วงที่เกิดเหตุการเผ่ามารบุกมากับพวกมอนสเตอร์ เค้านั้นต้องออกไปสู้กับทหารของเผ่ามารเพื่อให้พวกนักเรียนผู้กล้าหนีไปได้ แถมยังต้องช่วยนำขวัญกําลังใจของนักเรียนผู้กล้ากลับมาอีก

     หลังจากที่ได้ยินที่คอสพูดนักเรียนผู้กล้าทุกคนก็แยกย้ายกลับที่พักของตนเอง

     "เฮ้อ~วันนี้ก็ยังฝึกหนักเหมือนเดิม เหนื่อยสุดๆ" ตาลพูดขึ้นหลังจากที่ฝึกเสร็จ

     "เอาน่าๆ ก็ยังดีกว่าไม่ทำอะไรเลยนะ แบบนั้นน่าเบื่อออก" นานะที่เดินอยู่ข้างๆตาลพูด

     "ก็จริงของเธอนะ ถึงแม้กว่าฝึกพวกนี้จะทำให้สเตตัสเพิ่มขึ้นมาบ้างเล็กน้อย แต่ถ้าจะที่หัวหน้าคอสบอกการเพิ่มเลเวลสเตตัสจะเพิ่มมากกว่าการฝึกซะอีก" ตาล

     "นั่นมันก็จริง แต่จากที่พวกมารบุกพวกเราเลยโดนห้ามออกไปนอกปราสาทในช่วงนี้นะ ถึงอยากจะออกไปตีมอนสเตอร์เพิ่มเลเวลมากขนาดไหน แต่พวกเราก็ออกไปไม่ได้หรอกนะ" นานะ

     "เรื่องนั้นฉันก็เข้าใจอยู่หรอกนะ แต่อย่างน้อยก็น่าจะให้พวกเราออกไปเดินเล่นในเมืองมั่งนะ" ตาล

     "ตาล พี่เข้าใจความรู้สึกของน้องน่ะ เพราะพี่เองก็อยากออกไปเหมือนกัน แต่เราก็ต้องอดทนเอาไว้นะ" มายด์

     ถึงแม้ว่ามายด์เธอจะพูดแบบนั้นก็ตามแต่เธอก็อยากจะออกไปนอกราชวังมาก เพื่อไปหาใครสักคนที่เธออยากจะเจอมากที่สุดในตอนนี้ แต่สิ่งที่เธอทำงานในตอนนี้คืออดทน

     นานะเองก็ไม่ต่างจากมายด์สักเท่าไร เพราะไม่กี่วันมานี้เธอพยายามหาโซ่และกรงเอาไว้เพื่อใช้ทำอะไรบ้างอย่างอีกด้วย แต่โซ่และกรงนั้นมันอยู่ในห้องขังของราชวัง 

     ที่เธอรู้ว่าโซ่และกรงอยู่ที่ไหนก็เพราะเธอไปถามคอสมาแล้ว แต่พอคอสถามกลับมาว่าจะเอาไปใช้ทำอะไร นานะกลับไปฝึกต่อซะแล้ว

     หลังจากที่ตาลได้ยินที่มายด์พูดแล้ว

     "เข้าใจแล้วค่ะ~"

     "ดีมากจ๊ะ"

     แล้วพวกเธอทั้งสามคนก็เดินไปที่ห้องพักของพวกเธอแล้วหยิบเอาผ้าขนหนูและของต่างๆ เพื่อที่จะไปน้ำอาบที่โรงอาบน้ำของพระราชวังเพื่อชำระเหงื่อ

     หลังจากที่พวกเธอหยิบของครบแล้วก็ออกจากห้องแล้วมุ่งหน้าตรงไปยังโรงอาบน้ำทันที ซึ่งนักเรียนผู้กล้าเกือบทุกคนเองก็เช่นกันกลับจากกลับห้องไปเอาของต่างๆแล้วก็ไปยังโรงอาบน้ำกันทันที

     และในระหว่างทางนั้นเองพวกมายด์ก็ได้เจอกับเด็กผู้หญิงผมสีน้ำทะเลและดวงตาสีน้ำทะเลเช่นเดียวกันหรือเจ้าหญิงเซร่าเข้าพอดี

     "เอ๊ะ คุณมายด์ คุณนานะ คุณตาล กำลังจะไปโรงอาบน้ำกันใช่ไหมค่ะ" เจ้าหญิงเซร่าถามพวกมายด์

     "ค่ะ แล้วเจ้าหญิงล่ะจะไปไหนเหรอค่ะ" มายด์

     "ก็คิดว่าวันนี้อยากจะอาบน้ำกับพวกคุณนั้นแหละค่ะ จะรังเกียจไหมค่ะถ้าดิฉันจะอาบด้วย"  เจ้าหญิงเซร่าถาม

     "ไม่หรอกค่ะเจ้าหญิง งั้นพวกเราก้ไปกันเถอะค่ะ"

     "นั่นสินะค่ะ"

     และทั้ง4สาวก็มุ่งตรงไปยังโรงอาบน้ำของราชวังกันในทันทีพร้อมกับพูดคุยกันในระหว่างทางไปด้วย

     โรงอาบน้ำของราชวังนั้นจะแยกฝ่ายชายและหญิงอย่างชัดเจนและมีกำแพงที่สูงกว่า5เมตรกักเอาไว้เพื่อป้องกันการถ้ำมองแถมยังมีการลงเวทย์ป้องกันเสริมเข้าไปอีกชั้นด้วย

     ก่อนที่จะเข้าไปในห้องอาบน้ำนั้นด้านหน้าจะมีเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนและเข้าไปอีกก็จะเป็นห้องอาบน้ำ ในห้องอาบน้ำจะมีจุดที่เอาไว้ล้างตัวก่อนที่จะลงไปยังอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่สามารถจุคนได้กว่าร้อยคนหรืออาจจะมากกว่านั้น

     ทั้ง4สาวเดินไปล้างตัวกันก่อนที่จะลงไปแช่ในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ ด้วยสภาพที่เปลือยเปล่า

     "อ้า~ สบายตัวจัง" ตาล

     "นั่นสิน่า~หลังจากฝึกเหนื่อยแล้วได้อาบน้ำเนี้ยแหละดีจริงๆ" นานะ

     "ฟู่~~" มายด์

     "แหมๆ คุณมายด์นี่ล่ะก็ ผิวพรรณของคุณสวยมากเลยนะคะเนี้ย ไม่แปลกเลยว่าทำไมพวกอัศวิน ผู้กล้าคนอื่นๆ แล้วก็ไอ้น้องบ้าของฉันถึงได้หลงเสน่ห์กันแบบนี้" เจ้าหญิงเซร่าพูดหลังจากที่มองดูเรือนร่างที่เปลือยเปล่าและถอดแว่นของมายด์

      ในช่วงระยะหลังๆมานี่พวกคนในราชวังเริ่มมีการจัดตั้งกลุ่มแฟนคลับของมายด์อย่างลับๆขึ้น ซึ่ง เจ้าหญิงเซร่าก็พึ่งรู้มาเมื่อไม่นานมานี่เอง แถมไอ้ตัวโจกก็เป็นเจ้าชายอาเธอร์น้องชายของเธอด้วย 

     เจ้าหญิงเซร่าถึงกับต้องเอามือกุมขมับกับความบ้าของน้องชายของตนเลยทีเดียว

     เมื่อแช่น้ำไปสักพักเจ้าหญิงเซร่าจึงได้พูดขึ้นมาว่า

     "เอ๊ะ จริงสิคุณมายด์คือที่จริงแล้วฉันมีเรื่องสำคัญมาบอกพวกคุณนะคะ"

     "อะไรเหรอค่ะ เจ้าหญิงเซร่า"

     "ที่จริงแล้วจากเหตุการที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ทำให้ทุกคนในราชวังเป็นห่วงความปลอดภัยของพวกคุณจึงได้มีการหารือขึ้นนะคะ"

     "หารืองั้นเหรอคะ" มายด์

     นานะและตาลที่กำลังปล่อยตัวตามสบายอยู่เมื่อได้ยินที่เจ้าหญิงเซร่าพูดก็หันมาสนใจทันที

     "ค่ะแล้วขอสรุปที่ได้คือทางเราจะส่งพวกคุณไปยังโรงเรียนสอนเวทมนต์และการต่อสู้ที่อยู่กึ่งกลางระหว่าง3อาณาจักรมหาอำนาจใหญ่นะคะ"

     "อยู่กึ่งกลางระหว่าง3อาณาจักรมหาอำนาจใหญ่?"

     "ใช่ค่ะ อยู่กึ่งกลางระหว่างอาณาจักรเนเฟียของพวกเรา อาณาจักรริฮานน่าของเอลฟ์ และอาณาจักรไบรอันต์ของมนุษย์สัตว์ นะคะ"

     โลกใบนี้นั้นมีอาณาจักรมหาอำนาจอยู่ทั้งหมด4อาณาจักร ได้แก่ อาณาจักรเนเฟียของมนุษย์ อาณาจักรริฮานน่าของเอลฟ์ อาณาจักรไบรอันต์ของมนุษย์สัตว์ และสุดท้ายอาณาจักรลูซิเฟอร์ของมาร

     ซึ่งนอกจากอาณาจักรมหาอำนาจทั้ง4แล้วนั้นก็ยังมีอาณาจักรย่อยอีกหลายอาณาจักรอย่างเช่น อาณาจักรแวมไพร์ อาณาจักรคนแคระ อาณาจักรโอเกอร์(ยักษ์) เป็นต้น ถึงแม้อาณาจักรเหล่านี้จะมีอำนาจไม่เท่ากับอาณาจักรมหาอำนาจทั้ง4 แต่ก็มีกำลงรบที่ไม่น้อยหน้าเลย

     แล้วไม่เจ้าหญิงเซร่าก็ได้พูดต่อ

     "ที่นั่นเป็นโรงเรียนที่ดีที่สุดใน3อาณาจักรเลยนะคะ และแน่นอนฉันเองก็เป็นนักเรียนของที่นั่นด้วยนะคะตอนนี้อยู่ปี3แล้ว"

     "เหรอค่ะ งั้นแล้วทำไมเจ้าหญิงถึงไม่ได้อยู่ที่โรงเรียนล่ะคะ" มายด์ถามอย่างสงสัย

     "นั่นก็เพราะตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมนะคะ ฉันเลยกลับมาราชวังนะคะ แถมยังเป็นช่วงเดียวกับที่พวกคุณถูกอัญเชิญอีกด้วย"

     "บังเอิญจังนะคะ"

     "นั่นสินะคะ บังเอิญสุดๆ"

      หลังจากที่ฟังมาสักพักนานะก็ได้ถามกับเจ้าหญิงเซร่า

     "ว่าแต่โรงเรียนที่นี่ชื่อว่าอะไรเหรอคะ"

     "โรงเรียนแห่งการสอนเวทมนต์และการต่อสู้ อาร์ซีโน่ค่ะ" 

     แล้วตาลจึงก็ได้ถามขึ้นมาว่า

     "ว่าแต่เจ้าหญิงเซร่าแล้วโรงเรียนที่ว่าจะเปิดเมื่อไรเหรอคะ"

     "อาทิตย์หน้าค่ะ แล้วจะออกเดินทางในอีก3วัน พรุ่งนี้ท่านพ่อของดิฉันจะแจ้งให้ทุกคนทราบอีกทีนะคะ"

     "งั้นเหรอค่ะ เร็วจังเลย"

     "ค่ะ และทางราชวังก็ได้ติดต่อไปยังทางโรงเรียนแล้ว และนักเรียนผู้กล้าทุกคนจะได้เข้าเรียนในชั้นคลาสพิเศษกันนะคะ"

     "งั้นเหรอค่ะ"

     เมื่อได้ยินกำหนดการทั้งหมดแล้วมายด์จึงได้คิดขึ้นมาในใจมา

     'อีก3วันเหรอ คงต้องหาทางออกไปข้างนอกให้ได้แล้วสิเนี้ย'

     ณ ปราสาทจอมมารที่อยู่ในอาณาจักรของเผ่ามาร

     ในห้องท้องพระโรงมีชายหนุ่มหน้าตาอายุประมาณ20ปีคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนบัลลังก์สีดำทมิฬในห้องท้องพระโรงนี้

     เขามีหน้าตามที่หล่อเหลา มีเนตรตาสีแดงเลือดและผมสีขาว หูแหลมยาว ผิวสีขาวซีดเหมือนไม่ได้โดนแดดมาเป็นเวลานาน เขาสวมชุดเกราะสีดำลายสีแดงและสวมผ้าคลุมสีดำด้วยเช่นกัน

     ส่วนฝ่ายซ้ายและขวาของบนบัลลังก์เองก็มีผู้ชายและอยู่หญิงอีก2คนยืนอยู่ด้วย

     ฝั่งขวาจะเป็นผู้ชายผมสีแดง ดวงตาสีดำ หน้าตาออกโหดเหี้ยมเล็กน้อย มีเขาอันแหลมคมบนศีรษะ ฟันของเขาเป็นฟันแบบฉลาม สวมชุดเกราะสีดำทั้งตัว สวมผ้าคลุมสีดำ และมีดาบเห็บอยู่ที่เอว 

     ส่วนฝั่งซ้ายจะเป็นผู้หญิงผมสีดำสสวย ดวงตาสีทอง หน้าตาสวยงามดูเซ็กซี่เหมือนกับรูปร่างของเธอ มีเขาอยู่ข้างศีรษะ เธอสวมชุดที่คล้ายกับชุดเดรสและถือคฑาที่มือด้านซ้าย

     คนที่นั่งอยู่บนบัลลังก์นั้นก็คือจอมมารคนปัจจุบันนั้นเอง ส่วนคนยืนของด้านขวาคือมือขวาของจอมมารผู้เป็นถึงแม่ทัพของทหารเผ่ามาร และด้านซ้ายคือมือซ้ายของจอมมารผู้เป็นถึงจอมขมังเวทหญิงของเผ่ามาร

     และในตอนนี้พวกเค้าทั้งสามคนก็กำลังฟังรายงานภารกิจจากเรอุสที่พ่ายแพ้กลับมาพร้อมบาดเจ็บสาหัสแต่ก็ได้รับการรักษามาพอสมควรแล้ว

     "ภารกิจล้มเหลวงั้นเหรอ" จอมมารถามเรอุส

     "ครับท่านจอมมาร พวกเราไม่สามารถฆ่าผู้กล้าได้เลยสักคนหนึ่งครับ" เรอุสตอบ

     "โห่ ไอ้พวกอัศวินที่เมืองของพวกมนุษย์มันเก่งถึงขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงได้ฆ่าไม่ได้สักคน" จอมมารถามอีกคน

     ถ้าหากว่าพวกทหารที่เรอุสพาไปนั้นฆ่าผู้กล้าไม่ได้เลยสักคน แสดงว่าพวกอัศวินที่เมืองหลวงคงจะเก่งมากถึงสามารถปกป้องผู้กล้าไม่ให้ตายได้สักคน

     "ไม่ครับ พวกอัศวินมีคนที่เก่งอยู่เพียงไม่กี่คนเองครับ คนที่ทำให้ภารกิจล้มเหลวครั้งนี้ไม่ใช่พวกอัศวินหรือพวกนักผจญภัยในเมืองนั้นครับ"

     "แล้วเป็นใครกันล่ะ"

     "มังกรครับ"

     เมื่อพวกจอมมารได้ยินอย่างนั้นก้ตกใจไม่ใช่น้อย 

     แล้วจอมมารจึงได้พูดขึ้นมาว่า

     "มังกรเนี้ยนะ"

     "ครับ เจ้านั้นใช่ร่างมนุษย์เข้าไปในเมืองแล้วมาขัดขวางพวกเราในการสังหารผู้กล้าครับ"

     "มังกรเข้ามาขัดขวางเนี้ยนะ ทั้งๆที่พวกมันเป็นเผ่าที่พูดออกมาเองว่าไม่อยากเข้ามายุ่งเกี่ยวกับสงครามแท้ๆแต่กลับเข้ามาขัดขวาง เจ้าคิดว่าไงกับเรื่องนี้แอนเจลีนา" จอมมารพูดแล้วงั้นไปถามจอมขมังเวทหญิง

     "ดิฉันก็ไม่ทราบคะท่านอเล็กเซ แต่เดิมพวกมังกรปกติก็ไม่ค่อยจะคิดหรือชอบที่จะเข้าเมืองของพวกมนุษย์ด้วยซ้ำ เพราะพวกนั้นชอบคิดว่าพวกมนุษย์เป็นแค่พวกชั้นต่ำ ที่เข้าไปช่วยนี่ถือว่าแปลกสุดๆเลยคะ" จอมขมังเวทหญิงได้พูดออกมา

     ในโลกใบนี้นั้นเผ่ามังกรจะอาศัยอยู่ในหุบเขามังกรที่อยู่ใกล้ๆกับอาณาจักรของมนุษย์สัตว์ แถมที่หุบเขามังกรก็ยังมีอาณาเขตอาคมตั้งอยู่เพื่อป้องกันผู้บุกรุกอีกด้วย ซึ่งนอกจากเผ่ามังกรแล้วก็ไม่มีใครสามารถเข้าไปได้

     ซึ่งเผ่ามังกรจะไม่คิดที่จะยุ่งเกี่ยวอะไรกับสงครามเด็ดขาดเว้นซะจากมีใครก่อกวนหรือไปโจมตีพวกมังกรก่อน ถ้าหากมันสามารถผ่านอาณาเขตอาคมป้องกันไปได้ง่ะน่ะ

     แต่ก็ไม่มีใครกล้าที่จะไปใครก่อกวนหรือไปโจมตีพวกมังกรอยู่แล้วสักคนเพราะรู้กันดีว่าเผ่ามังกรแข็งแกร่งมากแค่ไหน แต่ถ้ายิ่งเจอเป็นกองทัพมังกรล่ะก็เตรียมพบกับความสิ้นหวังได้เลยและความพ่ายแพ้ได้เลย

     แต่มันก็มีมังกรบางพวกที่รักสันโดษอาศัยอยู่นอกหุบเขามังกร พวกนี้บางตัวก็มักจะชอบโจมตีหมู่บ้าน อาละวาดไปทั่ว และจับมนุษย์และสัตว์กินเป็นอาหาร เพราะอย่างไงสำหรับเผ่ามังกรก็คิดกับเผ่ามนุษย์ อมนุษย์ และมารเป็นแค่พวกชั้นต่ำไม่ก็อาหารอยู่แล้ว แต่ก็มีบางพวกที่ไม่ชอบกินมนุษย์ แถมยังจับมนุษย์ไปฝึกเวทของมังกรให้อีก

     ส่วนพวกเทพมังกรที่มีอยู่ไม่มากนักโดยส่วนใหญ่จะอยู่กันที่ดินแดนเทพ ไม่ค่อยลงมาบนโลกมากเท่าไรนักถ้าไม่มีธุระสำคัญอะไร แต่ก็มีบางส่วนที่สร้างดันเจี้ยนแล้วอาศัยอยู่ในส่วนลึกที่สุดเพื่อการจำศีลหรืออยู่อาศัย บางตัวก็อาศัยอยู่ในที่ต่างๆตามที่ตนต้องการ

     และไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวอะไรกับโลกนี้มากนักถ้าไม่มีเหตุจำเป็น

     แต่เรื่องที่มังกรเข้าไปช่วยมนุษย์นี่ถือว่ามันเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเอามากๆ

     "ไงก็ช่างเถอะ เจ้านะออกไปได้แล้ว"

     "ตามบัญชาครับ ท่านจอมมาร" แล้วเรอุสก็รุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากท้องพระโรง

     'ต้องรีบหายแล้วกลับไปแก้แค้นมันให้ได้ไอ้มังกรเวร' เรอุสคิดขึ้นในใจก็จะออกจากท้องพระโรง

     แล้วเรอุสก็ตัดสินใจแล้วว่าต่อให้ต้องใช้วิธีไหนก็ตามก็ต้องฆ่ามังกรที่สร้างความอัปยศกับเขาให้ได้ แต่ตอนนี้เค้าต้องรักษาตัวก่อน แล้วกลับไปฝึกเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งและคิดแผ่นในการกำจัด

     หลังจากที่เรอุสออกไปแล้วภายในท้องพระโรงตอนนี้ก็เหลือแค่จอมมารและมือขวากับซ้ายของเขา

     "เวลโด แอนเจลีนา" จอมมารได้พูดขึ้นกับมือขวาและซ้ายของเค้า

     "ครับ/ค่ะ" ทั้ง2ตอบรับพร้อมกัน

     "ไปจัดเตรียมความพร้อมของกองทัพซะ เพราะสงครามใกล้เข้ามาแล้ว แล้วส่งคนไปสืบเรื่องของมังกรตัวนั้นด้วย"

     "รับทราบตามบัญชาครับ/ค่ะ ท่านอเล็กเซ" ทั้ง2ตอบรับพร้อมกันอีกครั้ง

     แล้วทั้งสองคนก็เดินหายไปในเงามืด

     "มังกรที่อยู่ข้างเดียวกับมนุษย์หรือเจ้านั่นจะเป็นเทพมังกรกันล่ะ แต่ไงก็ช่างเถอะ มันก็น่าสนใจดีนิ มันจะทำให้ข้าสนุกได้รึเปล่านะ หึๆๆ" จอมมารในขณะที่ยิ้มออกมาอย่างชั่วร้ายและดวงตาสีแดงก็ค่อยๆแดงขึ้นเรื่อยๆ

     แล้วไม่นานก็มีบุคคลหนึ่งปรากฏขึ้นมาภายในจากเงามืด แล้วจอมมารที่รู้สึกได้จึงหันไปมองบุคคลที่ปรากฏขึ้น

     ซึ่งเขาแต่งตัวเหมือนกับนินจา

     "ท่านจอมมารข้ามีเรื่องมาแจ้งให้ท่านทราบขอรับ"

     "อะไรล่ะ"

     "ข้าได้ทราบมาว่าทางอาณาจักรเนเฟียจะทำการส่งพวกผู้กล้าไปยังโรงเรียนอาร์ซีโน่ในอีก3วันนี้ก็ขอรับ"

     เมื่อได้ยินอย่างนั้นด้วยจอมมารจึงได้ออกคำสั่งทันที

     "ดีมากที่มาแจ้ง ไปบอกให้หน่วยไวเวิร์นเตรียมพร้อมออกไปจัดการพวกมันระหว่างซะ แล้วอย่าให้รอดไปได้แม้แต่คนเดียว"

     "รับทราบตามตามบัญชาขอรับ" พูดจบก็หายตัวไปจากท้องพระโรงทันที

----------------------------------------------------

ชื่อ อเล็กเซ ดาร์ค ลูซิเฟอร์

เผ่า อาร์คเดม่อน

อาชีพ จอมมาร,จอมดาบเวท,จอมขมังเวท