ไปเกิดใหม่ที่ต่างโลกเป็นมังกรสุดโกง

ลำดับตอนที่ #48 : ตอนที่ 44 เผ่ามารบุกเมืองหลวง

ตูม! ตูม! ตูม! ตูม!

โฮกกกกก!

กรรรรรรร!

     "กรี๊ดดดดดด!"

     "หนีเร็ววว!"

     "ช่วยด้วยยย!"

     หลังจากที่เกิดเรื่องวุ่นวายก่อนหน้านี้ ทำให้ภายในเมืองหลวงตัวนี้เกิดความโกลาหลขึ้นมา

     ทั้งผู้คนธรรมดาที่วิ่งหนีอย่างแตกตื่นและพยายามหนีจากมอนสเตอร์จำนวนกว่า100ตัวและกองทัพของเผ่ามารที่มีจำนวนกว่า300คนที่โผล่ออกมาจากวงเวทก่อนหน้านี้

     ซึ่งเรื่องในครั้งนี้มันเป็นเรื่องที่ไม่เคยมีใครคาดคิดมาก่อนว่าเผ่ามารจะใช้วิธีนี้บุกเข้ามาภายในเมืองหลวง

     ตอนนี้บรรยากาศต่างจากเมื่อตอนเช้าอย่างสิ้นเชิง จากบรรยากาศที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ความหวัง และความคึกคึนของผู้คน ในตอนนี้มันได้เปลี่ยนเป็นความหวาดกลัวและความสิ้นหวังไปเสียแล้ว

     อย่างกับว่าเรื่องก่อนหน้านี้เป็นเรื่องโกหกอย่างไงอย่างงั้นไม่มีผิด

     ผู้คนที่อยู่โดยรอบต่างถูกฆ่าโดยทหารของเผ่ามาร และต่างถูกจับกินและถูกฉีกกระซากร่างเป็นชิ้นโดยเหล่ามอนสเตอร์ทั้งหลาย ไม่ว่าจะทั้งเด็กเล็ก ผู้ใหญ่ ผู้หญิง คนแก่ ต่างก็ถูกตายอย่างโหดเหี้ยม

     เหล่าอัศวินต่างพยายามต้านไว้อย่างสุดความสามารถจากทั้งเหล่ามอนสเตอร์และทหารของเผ่ามารที่บุกเข้ามาทางเวทเคลื่อนย้าย

     ถึงแม้เหล่าอัศวินนั้นจะสวมชุดเกราะเต็มยศแต่พวกเค้าก็ไม่ได้เตรียมพร้อมกับเหตุการณ์ที่ไม่ได้คาดฝันนี้เลยพร้อมๆกับคอยปกป้ององค์ราชา เจ้าหญิง และเจ้าชาย แต่ทางเจ้าชายไม่ค่อยหน้าเป็นห่วงสักเท่าไรเพราะเจ้าชายใส่เกราะรบพร้อมรบอยู่แล้วจึงเข้าไปร่วมสู้กับอัศวินคนอื่น

     ส่วนเหล่าผู้กล้าเหล่าอัศวินก็รีบทำการเข้าคุ้มกันและต่างพยายามพาไปยังสถานที่ปลอดภัยให้เร็วที่สุด

     ส่วนเหล่านักผจญภัยนั้นเพราะวันนี้มีงานคึกคึนและรื่นเริง จึงทำให้นักผจญภัยบางส่วนดื่มเหล้าเมากันตั้งแต่หัววันแล้ว บางส่วนก็ออกมาเที่ยวรื่นเริงกับงานจึงไม่ได้พกอาวุธหรือสวมชุดนักผจญภัยของตน และบางส่วนก็ออกไปทำภารกิจนอกเมือง แล้วทำให้นักผจญภัยที่พร้อมตอนนี้มีไม่มาก

     ซึ่งทำให้ตอนนี้ก็มีผู้เสียชีวิตเป็นจำนวนมากแล้วพร้อมกับบ้านเรือนที่พังทลายและบ้านเรือนถูกเปลวเพลิงแผดเผาด้วยเปลวเพลิงสีแดงอย่างวอดวา จนท้องฟ้าเต็มไปด้วยควันสีดำ

     "นี่มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี้ย" เมฆพูดหลังจากที่ตนจัดการกับมอนสเตอร์ตรงหน้าได้พร้อมใช้ท่าจระเข้ฟาดหางใส่ทหารเผ่ามารที่เข้ามาโจมตีเค้า

     "นั่นสิ จู่ๆพวกมันก็ออกมาจากวงเวท" เมโกะพูดขึ้นหลังจากที่เธอฟัดหัวของหมาป่า4ตาจนขาดแล้วอย่างง่ายดาย

     ซึ่งหากเป็นเมื่อก่อนเธอคงต่อได้ลำบากกว่านี้ แต่ด้วยเพราะสเตตัสตัวนี้ของเธอในตอนนี้ที่เพิ่มขึ้นจาก<พรแห่งเทพมังกร>ทำให้เธอต่อสู้ได้โดยไม่ยากเย็นอะไรเลย

     "เด็ธนายรู้สินะว่าไอ้แมลงกับวงเวทเมื่อกี้คืออะไร" เมฆถามเด็ธที่อยู่ในมือพร้อมกับต่อสู้ไปด้วย

     [พวกมันคือแมลงปรสิตเป็นแมลงที่ถูกเผ่ามารสร้างขึ้นในสมัยก่อน พวกมันจะถูกนำเข้าไปอยู่ในร่างของสิ่งมีชีวิตอื่นและถูกมันกัดกินและควบคุมร่างจากภายใน ถ้ามันตายมันเกิดวงเวทวาร์ปที่เชื่อมกับเจ้านายของมัน]

     "สรุปคือพวกมารมันเอาแมลงนั่นใส่ในร่างมนุษย์แล้วควบคุมให้เข้ามาในเมืองสินะ"

     [ตามนั้น]

     "แม่งเอ้ย พวกมันเล็งไว้แล้วสินะ"

     ที่เมฆพูดแบบนั้นเพราะวันนี้การปกป้องในเมืองไม่คอยแน่นหนาเท่าไรเพราะทหารและอัสวินส่วนมากจะอยู่รักษาความปลอดภัยบริเวณเส้นทางขบวนพาเหรด แต่ถึงอย่างนั้นพวกเค้าก็ไม่ได่คาดการถึงเหตุการณ์นี้

     เพราะพวกเค้าคอยรักษาความปลอดภัยจากผู้คนที่คาดว่าน่าจะออกมาก่อความวุ่นวายและพวกที่คิดจะเข้ามาทำร้ายองค์ราชา แต่ก็ไม่มีใครคาดว่าจะมีมอนสเตอร์เข้ามาในเมืองได้ แถมยังเกิดวงเวทแล้วยังมีมอนสเตอร์และเผ่ามารออกมาเป็นจำนวนมากอีก

     "คุณเฟธ ยังไหวอยู่หรือเปล่าครับ" เมฆถามเฟธ

     "ยังพอไหวอยู่ แล้วพวกเจ้าล่ะ" หลังจากที่ตอบเฟธก็หันไปถามพวกฟาร์ม

     "พวกผมยังไหวครับหัวหน้า"

     เฟธตอนนี้นั่นมีอาการเหนื่อยและหอบเล็กน้อยเนื่องจากเค้าต้องปกป้องชาวบ้านที่อยู่ด้านหลังของเค้าและต้องสู้กับมอนสเตอร์ตั้งแต่ระดับ B อีก

     ซึ่งมอนสเตอร์ที่ออกมาจากวงเวทนั้นมีเลเวทตั้งแต่60จนถึง150หรือก็คือมอนสเตอร์ตั้งแต่ระดับC-Aเลยที่เดียว ซึ่งมันคงเกินกำลังสำหรับเฟธที่อยู่เลเวล88ไปสักหน่อย

     ส่วนพวกฟาร์มเองก็ช่วยกันสนับสนุนการโจมตีด้วยเวทมนต์พร้อมๆกับนิโคที่ยินธนูใส่พวกทหารของเผ่ามาร ฮันน่าคอยรักษาผู้คาที่ได้รับบาดเจ็บ และฮาเกนก็คอยป้องกันการโจมตีด้วยโล่ของเค้า

     "ว่าแต่มันจะเยอะไปไหนฟะ ถึงจะจัดการไปได้เยอะแล้วแต่ก็เยอะอยู่ดี" เฟธพูดขึ้น

     ตอนนี้มอสเตอร์ก็ถูกจัดการไปหลายตัวแล้วด้วยฝีมือของอัศวินและเหล่านักผจญภัยที่รบสู้ในสถานการณ์นี้ ถึงจะมีอัศวินและนักผจญภัยตายไปแล้วหลายคนก็ตามเพราะต้องสู้กับพวกเผ่ามารไปด้วย

     "เมโกะเธอยังไหวอยู่ไหม" เมฆพูดขึ้นหลังจากแทงทะลุหัวใจของทหารเผ่ามารแล้วทหารเผ่ามารแทงทะลุหัวใจก็ตายลง

     "แน่นอนไหวอยู่แล้ว เลเวลของฉันเองก็เพิ่มขึ้นด้วยนะ" เมโกะพูดหลังจากที่เธอจัดการกับเสือสอง2ได้

     แล้วทั้งสองคนก็หันหลังชนกัน

     จากการที่เธอจัดการกับมอนสเตอร์เมื่อกี้นั้นทำให้ตอนนี้เมโกะมีเลเวลถึง69แล้วจึงทำให้สเตตัสของเธอเพิ่มขึ้นมาเลยที่เดียวด้วยเพราะผลของ<พรแห่งเทพมังกร>ข้อที่2.ที่ว่า เพิ่มสเตตัสของผู้ที่ได้ดื่มเลือดและอัตราการพัฒนาของผู้ดื่มเลือดเป็น2เท่า

     ซึ่งพูดได้ว่าเธอมีพลังเหนือกว่ามอนสเตอร์หรือคนที่มีเลเวลเดียวกันถึง2-3เท่าเลยทีเดียว

     "งั้นเหรอ หืม!" เมฆพูดขึ้นแล้วเค้าก็หันไปเห็นอะไรบ้างอย่าง

     "มีอะไรเหรอเมฆ" เมโกะถามเมฆ

     "โทษทีนะเมโกะแต่ฉันขอฝากจัดการตรงนี้หน่อยได้ไหม" เมฆพูดกับเมโกะด้วยน้ำเสียงจริงจัง

     เมื่อเมโกะเห็นอย่างนั้นจึงตอบกลับไปว่า

     "อืม เข้าใจแล้วละ"

     "ขอบคุณนะ คุณเฟธขอฝากตรงนี้ด้วยนะครับ!" หลังจากที่เมฆขอบคุณเมโกะแล้วก็หันไปตะโกนบอกเฟธ

     "อา ได้เลย" เฟธพูดในขณะที่กำลังรับมือกับทหารเผ่ามาร

     แล้วเมฆก็หันไปยังทิศทางที่เค้ากำลังไปพร้อมกับเตรียมจะพุ่งตัวออกไป แต่ก่อนที่เค้าจะไป

     "ระวังตัวด้วยล่ะ" เมฆหันไปพูดเมโกะ

     "อืม ทางนั้นเองก็ด้วยนะ"

     "รับทราบ" เมื่อเมฆพูดจบเค้าก็พุ่งไปทันทีด้วยสกิล<พุ่ง>จากนั้นเค้าก็ใช้สกิล<ก้าวพริบตา>พร้อมๆ<ย่นระยะ>เพื่อเพิ่มความเร็วในการเคลื่อนที่ไปด้านหน้าให้เร็วมากยิ่งขึ้น

     แล้วทหารเผ่ามารและมอนสเตอร์ที่อยู่ในทิศทางที่เมฆพุ่งไปก็ถูกฆ่าตายโดยที่ไม่รู้สึกตัวเองว่าถูกโจมตีตอนไหน รู้เพียงแต่ว่ามันเร็วมากจนไม่รู้สึกตัว

     'รอฉันก่อนนะ มายด์'

     อีกด้านหนึ่งเหล่าผู้กล้าที่กำลังถูกคุ้มกันโดยอัศวินเพื่อพาไปยังสถานที่ปลอดภัยหรือภายในพระราชวังนั้นก็ต้องเผชิญกับทหารเผ่ามารและมอนสเตอร์เข้ามาโจมตีเหมือนกัน

     เนื่องจากเหล่าผู้กล้าในตอนนี้นั่นอ่อนแอเพราะยังเลเวล1และยังไม่มีประสบการณ์การต่อสู้จริงเลย คอสผู้เป็นหัวหน้าอัศวินจึงสั่งให้อ้ศวินส่วนหนึ่งคอยคุ้มกันผู้กล้าแล้วพากลับเข้าพระราชวังให้เร็วที่สุดพร้อมๆกับองค์ราชา ส่วนตนนั่นก็จะต้านพวกมอนสเตอร์และทหารเผ่ามารที่ออกจากวงเวท

     เหล่าอัศวินที่มาคุ้มกันผู้กล้านั้นต่างรีบพาเหล่าผู้กล้ากลับเข้าไปยังพระราชวังและต้องกลับไปช่วยสู้ต่อ ถึงแม้จะมีกำลังเสริมเข้าไปช่วยบางแล้ว

     แล้วระหว่างทางก็ต้องเผชิญหน้ากับพวกมอนสเตอร์และทหารเผ่ามารจนต้องมีอัศวินบางคนบาดเจ็บหนักและตาย

     "เร็วเข้าครับท่านผู้กล้าใกล้จะถึงแล้ว" อัศวินคนหนึ่งผู้ ถึงแม้จะบาดเจ็บก็ต้องกัดฟันทนแล้วทำตามหน้าที่ให้สำเร็จ

     ตอนนี้พวกเค้าใกล้จะถึงพระราชวังแล้ว และตั้งแต่ที่เกิดเรื่องวุ่นวายนี้ขึ้นก็มีหญิงสาวคนหนึ่งคิดถึงสิ่งที่เธอฝันเมื่อไม่กี่วันก่อน เธอคนนั้นก้คือมายด์นั้นเอง

     'นี้มันเมื่อกับที่เราฝันเมื่อวันก่อนไม่มีผิด' มายด์คิดขึ้นเมื่อเธอเห็นเหตุการณืที่เกิดขึ้นเมื่อกับเรืองที่เธอฝันเห็น

     ทั้งหมดนี้มันเหมือนกับความฝันที่เธอเห็นทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นบ้านเมืองที่ลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิง ผู้คนล้มตายและถูกฆ่า มอนสเตอร์บุกเข้ามาในเมือง และมีเผ่ามารบุกเข้ามาโจมตี

     'ถ้าเราบอกเรื่อง<นิมิตฝัน>ให้หัวหน้าคอสฟังล่ะก็มันคงไม่เกิดเรื่องแบบนี้' มายด์คิด

     หากเธอบอกเรื่อง<นิมิตฝัน>ที่เธอเห็นให้คอสฟังล่ะก็อาจจะมีการเตรียมการรับมือก็ได้ แต่เธอกลับไม่ตอบเพราะเธอไม่รู้ว่ามันจะถูกรึเปล่า แถมยังมีเรื่องในเธอคิดอีกเกี่ยวกับชายหนุ่มในฝันที่เค้าอาจจะเป็นเมฆ

กรรร!!!!

     และในตอนที่กำลังจะถึงประตูนั้นก็มีมอนเตอร์ตัวหนึ่งคำราญเสียงดังตามหลังพวกเค้ามา 

     มันเป็นมอนสเตอร์ขนาดใหญ่รูปร่างคล้ายสุนัขแต่มีเขางอกออกมากลางหน้าผากและมีดวงตา3ดวงที่กำลังวิ่งตามมา

     'เจ้าตัวนั้นที่เห็นในฝัน'

     เมื่อเหล่าอัศวินเห็นอย่างนั้นก็รีบเข้าไปจัดการแต่ว่า

     "อ๊ากกกก!" กลับถูกมันฆ่าอย่างง่ายดาย

     เพราะมอนสเตอร์ตัวนั้นเป็นมอนสเตอร์ระดับAที่มีเลเวลถึง150ซึ่งเป็นมอนสเตอร์เหล่าอัศวินที่คุ้มกันผู้กล้านั้นไม่มีทางต้านไหว

     "ท่านผู้กล้ารีบเข้าไปในพระราชวังเร็วครับ อ๊ากกก!" อัศวินคนหนึ่งผู้ก่อนจะถูกมันฆ่าตาย

     เมื่อเห็นดังนั้นด้วยความกลัวเหล่านักเรียนผู้กล้าทุกคนจึงได้รีบวิ่งหนีเข้าไปในราชวังกันทันที

     "ว้ายย" มีนักเรียนหญิงคนหนึ่งล้มลงแล้วร้องออกมา

     "เป็นอะไรรึเปล่า" มายด์ที่เห็นดังนั้นก็ได้รีบวิ่งเข้าไปด้วยพร้อมๆกับนานะแล้วก็ตาล

     "ลุกไหวไหม" มายด์ถามนักเรียนหญิงที่ล้มลง

     "อึก ดูเหมือนข้อเท้าจะแพลงคะ ประธานรีบหนีไปเถอะคะ" นักเรียนที่ล้มลงพูด

     "อย่าพูดแบบนั้นสิคะ พวกเราต้องรอดแล้วกลับไปพร้อมกันนะคะ" ตาลพูด

     "ตาลพูดถูก พวกเราจะช่วยเธอเอง" นานะ

     "คุณนานะ คุณตาล"

     "รีบขึ้นมาบนหลังของฉันเร็ว ฉันจะอุ้มเธอไปเอง" มายด์พูดพร้อมกับจะให้เด็กสาวขี่หลัง

     "อึก คะ ประธาน"

 กรรรร

     แล้วในจังหวะนั้นเองเจ้ามอนสเตอร์รูปร่างคล้ายสุนัขก็ฆ่าอัศวินหมดทุกคนแล้วและมันก็เห็นพวกมายด์แล้วกำลังจะพุ่งมาหาพวกเธอ

     เมื่อเห็นได้ดังนั้นเด็กสาวที่ล้มลงก็รีบขึ้นไปบนหลังของมายด์ เมื่อเธอขึ้นได้แล้วมายด์ นานะ และตาลก็รีบวิ่งกันทันที

     มอนสเตอร์รูปร่างคล้ายสุนัขเมื่อเห็นทั้งสามสาววิ่งพร้อมกับแบกอีกคนหนึ่งไว้ มันก็เลียปาก วันนี้มันคงได้กินเนื้อเด็กผู้หญิงเสียแล้ว และมันก็พุ่งไปทันทีอย่างรวดเร็ว เมื่อใกล้จะถึงตัวมันก็กระโดดพร้อมจะงับทันที

     เมื่อมอนสเตอร์รูปร่างคล้ายสุนัขที่เธอเห็นในความฝันใกล้จะตัวเธอแล้วมายด์ก็ได้หลับตาลงพร้อมกับคิดขึ้นมาว่า

     'เมฆ ช่วยด้วย'

     เหมือนโชคชะตาหรือพรหมลิขิต จู่ๆมีชายคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นแล้วเค้าก็กำดาบในมือแน่นแล้วฟัดมอนสเตอร์รูปร่างคล้ายสุนัขจนตัวมันขาดเป็น2ซีก

     มายด์ที่ได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรถูกฟัดเธอจึงได้ลืมตาขึ้นแล้วเธอก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเธอเห็นชายหนุ่มผมสีม่วง ชุดที่ดำ และหน้าตาเหมือนกับที่เธอเห็นในฝันไม่มีผิด 

     แล้วเค้าก็หันมาทางพวกเธอพูดขึ้นมาว่า

     "ไม่เป็นไรนะมายด์ นานะ น้องตาล" ชายหนุ่มตรงหน้าพูดขึ้น

     "เมฆ"

----------------------------------------------

โปรดติดตามตอนต่อไป

ขออภัยที่ลงช้าครับหวังว่าทุกคนจะชอบตอนนี้นะครับ