ไปเกิดใหม่ที่ต่างโลกเป็นมังกรสุดโกง

ลำดับตอนที่ #35 : ตอนที่ 33 การตัดสินใจ

     ย้อนกลับไป ณ ช่วงเที่ยงของวันที่เมฆเข้าไปในดันเจี้ยน

     ณ สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของเมืองบาเนี่ยน ที่สวนของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้านี้มีเด็กผู้ชายและผู้หญิงกำลังเล่นกันอยู่และมีเด็กสาวหูแมวสีดำคนหนึ่งนั่งอยู่บนม้านั่งในสวนด้วยสีหน้าที่อ่านไม่ออก

     "นี่เมโกะทำไมถึงมานั่งตรงนี้ล่ะ ไม่เข้าไปนั่งในบ้านล่ะ" มีเด็กสาวผมสีส้มคนหนึ่งเดินเข้ามาหาเด็กสาวหูแมวแล้วพูดขึ้น

     "เชียน่าเหรอ ไม่มีอะไรหรอกแค่นั่งคิดอะไรนิดหน่อยนะ" เด็กสาวที่นั่งอยู่บนม้านั่งพูดกับเด็กสาวที่เดินมาหาเธอ

     "กำลังคิดอะไรอยู่หรอเมโกะ?" เด็กสาวพูดขึ้นพร้อมกับนั่งลงข้างๆเด็กสาวหูแมวบนม้านั่งเดียวกัน

     เด็กสาวที่นั่งอยู่ที่ม้านั่งนี้คือเมโกะและเชียน่านั่นเอง เมโกะที่ถูกถามนั่นนั่งเงียบยู่สักพักและก็ตอบกับเชียน่าว่า

     "กำลังคิดเรื่องเมฆอยู่นะ"

     "เอ๋!....." เชียน่ามีอาการตกใจนิดหน่อยกับคำตอบที่เมโกะพูดออกมา

     "เชียน่าฉันมีเรื่องอยากจะถามเธอหน่อยนะ"

     "อะไรเหรอ"

     "เมื่อวานตอนที่เมฆบอกว่าจะไปที่เมืองหลวง ฉันก็รู้สึกเจ็บๆที่หน้าอกอย่างบอกไม่ถูก เธอรู้ว่ามันเป็นเพราะอะไรนะ"

     "ก็ไม่รู้สินะ"

     และเมโกะก็พูดขึ้นมาอีกว่า

     "ไม่ใช่แค่นั่นนะ เวลาอยู่ใกล้ๆเมฆก็รู้สึกใจเต้นไม่เป็นจังหวะด้วยนะ ยิ่งกว่านั่นมันก็รู้สึกมีความสุขด้วยเวลาอยู่ใกล้หมอนั่น"

     "นั่นมััน...." เชียน่ายังพูดไม่ทันจบก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วก็พูดขึ้นว่า

     "นั่นนะคือรักนะจ๊ะเมโกะ"

     ""คุณมิส"" เมโกะและเชียน่าพูดขึ้นพร้อมกัน

     ในตอนที่มิสกำลังดูแลพวกเด็กในสวนอยู่นั่นเธอก็ได้้ยินเรื่องที่เมโกะพูดกับเชียน่า เธอก็เลยเดินมาที่ม้านั่งที่เมโกะและเชียน่านั่งอยู่

     "ความรักเหรอค่ะ"

     "ใช่จ๊ะ แถมยังเป็นรักแรกซะด้วย"

     เมื่อเมโกะได้ยินที่มิสพุดออกมาก็ทำให้หน้าของเธอแดงขึ้นมาจนถึงใบหู

     "มันเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ!..ก็..ก็" เมโกะพยายามที่จะปฏิเสธ 

     "แต่เมโกะก็คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้แล้วใช่ไหมล่ะจ๊ะ"

     "...."

     เมื่อได้คิดอย่างนั้นก็ทำให้เมโกะนึกถึงช่วงเวลาทั้งหมดที่ได้อยู่กับเมฆขึ้นมาและมันก็ยิ่งทำให้เธอเริ่มเข้าใจหัวของตัวเองมากขึ้น 

     แต่ในอีกใจหนึ่งของเธอมันก็บอกว่ามันไปเป็นไม่ได้เพราะเมื่อก่อนเธอนั้นคิดที่จะฆ่าเมฆเธอเลยเริ่มที่จะลังเลใจหัวใจของตนเอง

     "คุณมิสหนูควรจะทำอย่างไงดีล่ะ อีกไม่นานหมอนั่นก็จะไปจากเมืองนี้แล้ว..."

     "งั้นก่อนที่เค้าจะไปก็ลองไปสารภาพความรู้สึกกับเค้าดูสิจ๊ะหรือว่าเมโกะอยากจะเดินทางไปกับเค้าก็ได้นะจ๊ะ"

     "แต่ถ้าหนูไป..."

     "ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ ตอนนี้พวกเราไม่ได้ปัญหาเรื่องเงินหรือเรื่องสุขภาพของพวกเด็กๆแล้วด้วย ถ้าหนูอยากจะไปผจญภัยกับเค้าแล้วล่ะก็ หนูก็ไปเถอะจ๊ะ" มิสพูดออกมาพร้อมกับยิ้มอย่างอ่อนโยน

     ตลอดมาเมโกะนั้นไปทำงานเป็นนักผจญภัยก็เพื่อที่จะหาเงินมาช่วยเรื่องใช้จ่ายภายในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้ แต่พอเจอพวดสมบัติที่อยู่ในห้องใต้ดินของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้วเลยไม่มีปัญหาเรื่องเงินอีกต่อไป

     "อืม หนูจะลองไปบอกความรู้สึกกับหมอนั่นดู"

     "จ๊ะ แล้วเชียน่าล่ะจ๊ะ" คราวนี้มิสได้หันไปถามกับเชียน่าที่นั่งเงียบอยู่นาน

     "เอ๋! หนูเหรอค่ะ"

     "เชียน่าเองก็ชอบเมฆเหรอ" เมโกะถามขึ้นมา

     "มันจะเป็นไปได้ไงกันล่ะเมโกะเธอก็รู้ดีีนีว่าฉันไม่ค่อยชอบผู้ชายนะ" เชียน่ารีบพูดปฏิเสทเมโกะและใบหูของเชียน่าก็ขึ้นสีนิดๆ

     "เหรอจ๊ะ แต่พักนี้ฉันเห็นเชียน่าดูมีความสุขมากๆเลยนะจ๊ะ"

     "ก็เพราะหนูไม่ต้องหมั่นกับไอ้เลวเดม่อนแล้วอย่างไรล่ะ คุณมิส"

     "เพราะเมฆเค้าช่วยจัดการกับเจ้าเดม่อนนั่นให้ใช่ไหมล่ะจ๊ะ"

     "โธ่ คุณมิสพอเลยคะพอเลยเรื่องนี้จบเพียงเท่านี้" เชียน่าพูดพร้อมกับหันหน้าที่แดงของเธอไปทางอื่น

     เมโกะและมิสไดด้หัวเราะคิกคักออกมากับปฏิกิริยาที่น่่ารักของเชียน่าและเมโกะก็ได้ถามเชียน่าถึงมาว่า

     "จริงสิเชียน่าแล้วเรื่องโรงเรียนล่ะเธอจะกลับไปที่โรงเรียนเวทมนต์วันไหนเหรอ"

     "โรงเรียนจะเปิดในอีก2อาทิตย์นะ อีก3วันฉันก็คงต้องกลับไปที่โรงเรียนแล้ว"

     "เหรอ" เมโกะพูดด้วยสีหน้าที่เศร้านิดๆ

     "อย่าทำหน้าแบบนั้นสิเมโกะ เดี๋ยวพอปิดเทอมเราก็จะได้เจอกันอีก อีกอย่างหนึ่งเธอก็ไปหาฉันที่โรงเรียนได้นิ"

     "นั่นสินะ"

     "ที่สำคัญที่สุดตอนนี้เธอควรจะไปบอกความรู้สึกกับหมอนั่นไม่ใช่เหรอ พยายามเข้าล่ะ"

     "อืม ฉันจะลองพยายามดูนะ"

     ถึงแม้เชียน่าจะบอกเมโกะแบบนั้น แต่ในใจของเชียน่านั่นเธอก็รู้สึกเจ็บอยู่ลึกๆ

.

.

.

.

.

     ณ ทางออกของดันเจี้ยน เมฆได้เดินออกมาจากดันเจี้ยนและกำลังจะเดินกลับไปที่เมืองบาเนี่ยน

     "เย็นแล้วเหรอ รีบกลับไปหาอะไรกินที่เมืองดีกว่า"

     ในตอนที่เมฆออกมาจากดันเจี้ยนแล้วนั้นท้องฟ้าก็เริ่มที่จะมืดลงแล้ว

     [นี่เจ้าหนู เจ้าคิดจะไปที่เมืองหลวงเมื่อไรเหรอ]

     "พรุ่งนี้นะ"

     [เหรอ]

     ไม่นานเมฆก็เดินมาถึงเมืองและเดินตรงไปที่โรงแรมที่ตัวเองพักอยู่แล้วเค้าก็ไปที่ห้องอาหารของโรงแรมและสั่งอาหารมาทาน

     เมื่อเค้าทานอาหารเสร็จแล้วก็ขึ้นไปนอนพักที่ห้องของเค้าทันที

     "เฮ้อเหนื่อยจังแหะกับการลงดันเจี้ยนเนี้ย" เมฆพูดขึ้นพร้อมกับถอดเสื้อผ้าและเข้าไปอาบน้ำ

     เมื่ออาบน้ำเสร็จล้วเมฆก็สังเกตุได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของเค้า

     "เอ๋ สีผมและสีตาของฉันทำไมถึงเปลี่ยนเป็นสีม่วงล่ะ อีกอย่างหนึ่งทำไมน้องชายของฉันมันถึงได้ใหญ่ขึ้นฟะ" เมฆได้รู้ถึงการเปลี่ยนแปลงของเค้าก็ทำให้เค้าตกใจนิดๆ แล้วก็ทำเป็นไม่สนใจมันแล้วใส่เสื้อผ้าและเดินไปนอนบเตียง

     "พรุ่งนี้แล้วสินะ อยากรู้จังเลยแหะมาเราชอบเมโกะจริงๆรึเปล่า" เมฆพูดถึงงเรื่องที่เค้าเคยคุยกับเด็ธที่ดันเจี้ยน

     'แต่มันก็เหมือนกับตอนนั้น ตอนที่เราชอบยัยนั่นไม่มีผิดเลย' เมฆคิดขึ้นมาถึงความรู้สึกที่เค้าเป็นอยู่ในตอนนี้

     "มายด์ตอนนี้เธอจะเป็นไงมั่งนะ" เมื่อเป็นพูดจบเค้าก็เข้าสู้ห้วงนิทราทันที

___________________________

โปรดติดตามตอนต่อไป

เมฆในตอนนี้นะครับ

จินตนาการว่าตาสีม่วงนะครับ