ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ไปเกิดใหม่ที่ต่างโลกเป็นมังกรสุดโกง

    ลำดับตอนที่ #27 : ตอนที่ 25 ถูกสะกดรอยตาม

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 7.16K
      432
      25 ก.ย. 61

         หลังจากที่การประลองของเมฆและเดม่อนจบลง โดยที่เมฆเป็นผู้ชนะ เมฆขึ้นไปหาเมโกะและเชีอน่าบนอัฒจรรย์ ในตอนที่เมฆขึ้นไปเค้าก็สังเกตุได้ว่ามีใครหลายคนหลบหน้าของเค้า เมื่อเมฆไปถึงที่นั่งของเมโกะและเชียน่า เค้าก็ได้ชวนทั้งสองคนไปทานข้าวเที่ยงกัน

         ตอนนี้พวกเค้าทั้งสามคนก็มาอยู่ในร้านอาหารร้านเดิมที่มาทานกันเมื่อวาน เมื่อพวกเค้ามาถึงก็หาที่นั่งและสั่งอาหารกันทันที ในระหว่างที่พวกเค้ารออาหารมาเสริฟพวกเค้าก็พูดคุยกันอยู่สักพัก

         "นี่เมฆ..." เมโกะที่นั่งอยู่เรียกเมฆ

         "อะไรหรอเมโกะ" 

         "ก่อนที่นายจะปิดฉากการประลอง นายพูดอะไรกับเจ้านั่นหรอ" เมโกะถามเมฆ

         "ก็เปล่านิ ไม่ได้พูดอะไรกับมันเลย" เมฆพูดขึ้นพร้อมกับยิ้ม

         "จริงๆเหรอ"

         "จริงๆ ไม่ได้โกหก" ที่จริงโกหก

         เมฆนั้นไม่คิดที่บอกกับพวกเมโกะถึงเรื่องที่ตนพูดกับหรือขู่เดม่อนก่อนที่จะปิดฉากการประลอง

         และเชียน่าที่เงียบอยู่นานก็พูดขึ้นมาว่า

         "นี่นายนะ"

         "หืม?"

         "ฉันว่าหลังจากนี้นายน่าจะระวังตัวไว้หน่อยน่าจะดีกว่านะ"

         "ทำไมเหรอ"

         "นั้นก็เพราะฉันคิดว่าเจ้าเดม่อนนั้นนะคงไม่ยอมหยุดอยู่แค่นี้แน่ ฉันว่าตอนนี้เจ้านั้นคงคิดวางแผนที่จะฆ่านายอยู่แน่ ระวังตัวเอาไว้ละ"

         "งั้นเหรอ ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ"

         "ฉันไม่ได้เป็นห่วงนายซะหน่อย หืม!" เมื่อเชียน่าพูดจบก็หันหน้าไปทางอื่นทันที

         เมื่อเมฆเห็นแบบนั้นเค้าจึงได้คิดขึ้นมาว่า

         'เชียน่าเป็นซึนเดเระเหรอเนี่ย ไม่สิๆ คงไม่ใช่หรอกมั้ง จะเป็นไปได้ไงกัน' เมฆคิดขึ้นมาในใจกับการกระทำของเชียน่า

         'แต่จะว่าไป ซึนเดเระเหรอ เมื่อก่อนตอนที่เรายังเด็ก 'ยัยนั่น'เองก็เป็นซึนเดเระเหมือนกันนี่นะแถมยังขี้อายด้วย น่าคิดถึงจัง' 

         จากนั้นเมฆก็มองออกไปนอกหน้าต่างและมองท้องฟ้าสีครามพร้อมกับนึกภาพความทรงจำในสมัยเด็กของเค้าที่เคยเล่นกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งและน้องสาวของเค้า

         "ตอนนี้'ยัยมายด์'จะเป็นยังไงบ้างนะ ไม่ได้เจอหน้ากันมาพักใหญ่ๆแล้วด้วยสิ นานะกับน้องตาลเองก็เองเหมือนกัน ทั้งสามคนยังสบายดีอยู่รึเปล่านะ" เมฆพูดเสียงเบาพร้อมกับยิ้ม ถึงเมฆจะพูดเสียงเบาแต่เมโกะกับเชียน่าก็ได้ยินที่เมฆพูด

         มายด์ ที่เมฆพูดถึงก็คือเพื่อนสมัยเด็กของเมฆที่อายุน้อยกว่าเค้าหนึ่งปี ที่ตอนนี้ยังเรียนอยู่ชั้นม.6โรงเรียนเดี่ยวกับนานะ มายด์เป็นเด็กผู้หญิงลูกครึ่งไทยอังกฤษเธอเป็นเพื่อนสนิทกับเมฆมาตั้งแต่ยังเด็กและเล่นด้วยกันเป็นประจำ แต่พอพวกเค้าเริ่มขึ้นชั้นม.ปลายพวกเค้าก็ไม่ค่อยจะได้คุยกันเลยเพราะเรื่องของทางบ้านและเรื่องส่วนตัวของแต่ละคน 

         แถมบายด์เธอเองก็สนิทกับนานะและตาลด้วยเช่นเดี่ยวกัน แต่เรื่องนี้ไว้ค่อยเล่าในครั้งหน้า

         เมื่อเมโกะได้ยินที่เมฆพูดเธอก็สงสัยว่าเมฆพูดถึงใครและก็ได้ถามออกไปว่า

         "เมฆ นายกำลังพูดถึงใครอยู่เหรอ" เมโกะถามด้วยท่าทางสงสัย

         "ก็เปล่านิ ไม่ได้พูดถึงใครเลย" เมฆหันไปหาเมโกะแล้วตอบ

         ไม่นานอาหารที่พวกเค้าสั่งไว้ก็มาเสริฟถึงโต๊ะและพวกเค้าก็เริ่มลงมือทานกันทันที ไม่นานพวกเค้าก็ทานอาหารกันจนหมดจาน 

         เมื่อพวกเค้าทานกันเสร็จแล้วก็จ่ายเงินและเดินออกมาจากร้านทันที เพื่อที่จะไปยังกิลด์เพื่อภารกิจทำสักภารกิจ

         ในระหว่างที่เดินอยู่นั้นเองเมฆก็เดินไปกระซิบที่ข้างหูของเมโกะ

         "นี่เมโกะเธอกับเชียน่าไปที่กิลด์ก็ได้เลยนะ เดี่ยวฉันไปทำธุระสักแปป" เมฆพูดเสียงเบาเพื่อให้เมโกะได้ยินเพียงคนเดี่ยว

         "อืม ระวังตัวด้วยนะ" เมโกะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

         "อา เธอเองก็ระวังตัวด้วยนะ" 

         "อืม" 

         เชียน่าที่เห็นเมฆและเมโกะกำลังพูดอะไรกันอยู่จึงได้ถามกับทั้งสองคน

         "ทั้งสองคนกำลังพูดกันเรื่องอะไรอยู่เหรอ" เชียน่าถามออกไป

         "เปล่าไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่จะไปทำธุระอะไรนิดหน่อยนะ เธอกับเมโกะไปที่กิลด์กันก่อนได้เลยนะ"

         "อืม เข้าใจแล้ว"

         จากนั้นเมฆก็รีบมุ่งหน้าไปที่ประตูเมืองและออกไปจากเมืองแล้วเดินเข้าไปในป่าลึกเค้าเดินเข้าไปลึกมากๆ เดินไปสักพักเค้าก็เจอที่โล่งภายในบ้านและก็หยุดเดิน

         จากนั้นเมฆก็ตะโกนออกมาว่า

         "ออกมาได้แล้วน่าพวกนาย! ฉันรู้หมดแล้วนะว่าพวกนายซ่อนตัวอยู่!"

         ไม่นานก็ปรากฏกลุ่มคนที่ซ่อนตัวอยู่ตามพุ่มไม้และต้นไม้ พวกเค้าสวมชุดสีดำปิดหน้าปิดตาเหมือนนินจาเป็นจำนวนไม่ต่ำกว่า30คน พวกเค้านั้นแอบสะกดรอยตามเมฆมาทั้งแต่ออกมาจากร้านอาหารแล้ว

         'โห เยอะนะเนี่ย' เมฆคิดพร้อมกับยิ้มที่มุมปาก

         (ติ่ง ยินดีด้วย ท่านได้รับสกิลตรวจจับศัตรู LV.1)

         'หืมได้สกิลใหม่เหรอ ไหนดูสิ' เมฆคิดขึ้นพร้อมกับดูความสามารถของสกิล

         <ตรวจจับศัตรู : ผู้ใช้สกิลนี้สามารถรับรู้ได้ถึงตัวตนของสิ่งมีชีวิตได้ในรัศมี10เมตร>

         'ไหนลองใช้ดูหน่อยสิ' เมฆคิดขึ้นพร้อมกับใช้ความสามารถของสกิล

         เมื่อเมฆใช้สกิล<ตรวจจับศัตรู>แล้วเขาสามารถรับรู้ได้ถึงสิ่งมีชีวิตรอบๆตัวเค้าในรัศมี10เมตร ทำให้เขารู้ได้ว่าพวกกลุ่มนักฆ่ามีทั้งหมด39คนและหนึ่งในนั้นก็มีคนที่เขารู้จักอยู่ด้วย เมฆได้ยิ้มออกมาที่มุมปากและตะโกนออกไปว่า

         "ไงเดม่อน!! นี่นายก็มาด้วยเหรอ!! น่าแปลกใจนะเนี่ย!!" เมฆตะโกนออกไปยังเดม่อนที่กำลังซ่อนตัวอยู่

         เมื่อเดม่อนรู้ว่าเมฆรู้แล้วว่าตนกำลังซ่อนตัวอยู่ จึงได้ออกมาจากที่ซ่อน

         "นี่แกรู้ตัวด้วยเหรอ" เดม่อนพูดออกมา

         "ก็แน่ละ นี่นายนะยังไม่เข็ดอีกเหรอ อุสาเตือนแล้วนะเนีย หรือว่านายนะอยากจะโดนฉันฆ่าอีกรอบเลยไม่สนใจคำเตือนของฉันกันละ" เมฆพูดออกมาพร้อมกับยิ้มท่าทางกวนไปทางเดม่อน

         เมื่อเดม่อนได้ยินอย่างนั้นก็เกิดอาการเลือดขึ้นหน้าและกำมือแน่นและพูดขึ้นมาว่า

         "ไอ้ปากเน่าๆของแกนะฉันจะเป็นคนหุบมันเอง พวกแกฆ่ามันซะ" เดม่อนออกคำสั่งกับลูกน้องของตนพร้อมกับชี้ไปที่เมฆ

         ไม่นานนักฆ่าจำนวน6คนที่อยู่ใกล้เมฆมากที่สุดเมื่อได้ยินคำสั่งก็รีบพุ่งกระโจนเข้าใส่เมฆทันทีพร้อมกับโจมตีเข้าใส่เมฆพร้อมๆกัน

         แต่ก่อนที่พวกนักฆ่าจะพุ่งเข้ามาเมฆก็นำเด็ธออกมาเรียบร้อยแล้วพร้อมกับใช้<ภาพมายา>ทำให้นักฆ่าที่พุ่งเข้ามา6คนต้องถูกภาพมายาสกัดไว้ เมฆอาศัยจังหวะนั้นกางปีกออกมาและปีกขึ้นฟ้าทันที เหล่านักฆ่าและเดม่อนตกตะลึกเมื่อเมฆปีกขึ้นไปบนท้องฟ้า

         
        "Territory of darkness(อาณาเขตแห่งความมืด)" เมฆได้ร่ายเวทTerritory of darkness(อาณาเขตแห่งความมืด)ออกมาทำให้บริเวณนั้นถูกปกคลุมไปด้วยบาเรียสีดำทมิฬ

         รัศมีของบาเรียคือ100เนตรทำให้พวกนักฆ่าทั้งและเดม่อนถูกขังไว้ในบาเรียไม่สามารถหนีออกไปไหนได้

         "เด็ธนายไปอยู่ใน<มิติเก็บของ>ของฉันก่อนนะ เดี่ยวฉันจะอาละวาดสักนิดหน่อย" เมฆพูดกับเด็ธ

         [ได้สิไอ้หนู อาละวาดให้เต็มที่ไปเลย]

         "ได้เลย"

         หลังจากนั้นเมฆก็เก็บเด็ธเข้าไว้ใน<มิติเก็บของ>และได้พูดขึ้นมาว่า

         "เอาละเรามาเริ่มการระเลงเลือดกันเถอะ" เมื่อเมฆพูดจบก็เปลี่ยนร่างกลายเป็นมังกรทันที

         เดม่อนและเหล่านักฆ่าต่างตกตะลึกเมื่อเห็นเมฆกลายร่างเป็นมังกรสีดำทมิฬใบปีกเป็นเหล็กและช่วงอกไปจนถึงท้องเป็นสีทองขนาดใหญ่ประมาณตึก3-4ชั้นและขนาดลำตัวยาวกว่า35เมตร

         "กรรรรรรรร" เมฆในร่างมังกรร้องคำราม

    __________________________________________

    ติดตามตอนต่อไปครับ

    ขอโทษที่ลงช้านะครับ 

    พอดีช่วงนี้ไม่ว่างแบบโครตๆ มีทั้งอัพคะแนน ส่งงาน ช่วยจัดงานปัจฉัมให้กับพี่ม.6 กับ น้องม.3 อีกเหนื่อยแบบสุดๆ แถมเป็นหวัดไม่สบายอีก เฮ้อ~เหนื่อย

    ส่วนมายด์เป็นตัวละครใหม่ที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กกับเมฆนะครับ ตอนนี้เธอกำลังเรียนที่เดี่ยวกับนานะกับตาล และมายด์จะถูกอัญเชิญมาเป็นผู้กล้าพร้อมกับนานะนะครับ บาย~

    ปิดเทอมว่าง(เกือบ)ตลอดเพราะงั้นไรท์จะรีบแต่งตอนต่อไปให้เร็วๆเลย แถมมีคิดนิยายเรื่องใหม่ด้วย555+

    ตอนต่อไปจะรีบลงให้นะครับ
         
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×