ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ก็แค่ฝันร้าย
"ุยายสวน พราวมาแล้ว่าาาา" เสียพราวะโนสุแสนีใ ที่ไ้ลับมาเยือนบ้านหลัเ่าเมื่อสมัยวัยเ็
"นั้นใร ใรมา" เสียยายสวนะโนลับ ้วยวัยที่ะ 70ปี หู าเริ่มฟาฟาไปบ้า
"พราวไ่ะ ยายสวน ำพราวไ้ไหม่ะ" พราวพูพร้อม้าวเินไปหายายสวนที่อนนี้ำลั้มเ็บ พื้นผั ผลไม้อยู่ในสวนหลับ้าน
"ออ หลานยาย มาไ้า มาไม่บอล่าวัน่อนเลยนะ ิถึัเลยหลานยาย" ยายสวนพูพร้อมสวมอพราวหลานสาวสุรั สุหว ที่ย้ายไปอยู่รุเทพับแ่มนมนาน
"มาะ ยายทำอะไระ เี่ยวพราว่วยนะะ" พราวพูพร้อมยื่นมือไปถือะร้า่วยยายสวนเ็บผั ผลไม้ในสวนหลับ้าน
"เฮ้อ หนีมาไลนานี้หวัว่าเรื่อที่วร้อเิ.....ไม่เินะ เฮ้อ.......ิอะไรอแว่ะพราว ลืมๆ พอไ้แล้ว วามทรำทุอย่าทิ้ไว้้านหลั เริ่มใหม่" พราวที่อนนี้ำลัเหม่อมอท้อฟ้าที่หน้าานระเบียบ้าน โนไม่ไ้รู้สึเลยว่า ทุารระทำอเธอ มีบุลใ้พุ่ไม้เฝ้ามออยู่
"พราวเธอยัเหมือนเิม ยัยแสบ" วิทที่แอบเฝ้ามอพราว ไ้แ่ยิ้มและมอภาพรหน้า หิสาวที่เหม่อมอท้อฟ้า วาปนโศู่นั้น ทำให้ใวิทเ็บแปลบ เพราะไม่อารู้ไ้ว่าสิ่ใทำให้เธอ ูเศร้าหมอนั้น ือเรื่อใ
บู๊ร บู๊ร..........
"เอ๊ะ หมาหอน ไหมาหอนอนนี้อ่ะ โอ๊ย....อย่าหลอพราวเลยนะะ พราวลัว.....ผี" พราวไ้แ่ลูบแนสอ้า รีบเินเ้าห้อนอนทันที
"5555 ยัยแสบลัวผี" วิทไ้แ่หัวเราะพราว แล้วรีบเิน้ำลับบ้าน บ้านอวิทเป็นบ้านไม้รึ่ปูน 2ั้น อยู่ใล้บ้านยายสวนแ่เินผ่าน็เอัน
ในห้วนิทรานั้น พราวยัฝันร้ายถึายนนั้น นที่ไม่สมวรให้อภัย
"ไม่ ไม่ อย่านะุภูมิ ออไป ออไปนะ" พราวเอี้ยมมือไว้ว้า สลัเพื่อใหุ้ภูมิหลุออไป
"พราว เธอ็รู้ว่าหนีันไม่พ้น ทุสิ่อเธอ ัวและหัวใอเธอ มันเป็นอัน อันนเียว" ุภูมิหัวเราะเสียั นน่าลัว มือสอ้าแนพราวไว้บนที่นอน
"ไม่เอา อย่าทำพราว ปล่อยพราวไปนะะ" พราวร้อไห้ออมาทั้น้ำา สอมือยไหว้วิวอนให้ปล่อยเธอ
เฮือ............พราวสะุ้ลุึ้นาพวัที่ฝัน ฝันร้ายที่ล้ายับเิึ้นริ ทุภาพ ทุำพู ทุวามทรำที่มี มันย้อนลับมาอีรั้
"ันะไม่มีวันหนีวามทรำเลวร้ายนี้พ้นเลยหรอ" พราวพู้วยน้ำาเออลอเบ้าสอแ้ม น้ำาที่ไม่อยาให้ไหล ลับไหลออมาเพื่อระบายวามอัอั้นภายในใลึ
โอ๋ โอ๋ มามาเี่ยวเ็น้ำาให้นะพราว สสารนาเอุ ????????????
ทุสิ่ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปเลย ยัเป็นบ้านไม้ 2 ั้น ยสู มีพื้นที่ปลูผลไม้ อไม้ มีทั้อมะลิ ล้วยไม้ ำปี ำปา หอมฟุ่ ้าบ้านเป็นลำลอสายยาว ร่มรื่นและอบอุ่น
"นั้นใร ใรมา" เสียยายสวนะโนลับ ้วยวัยที่ะ 70ปี หู าเริ่มฟาฟาไปบ้า
"พราวไ่ะ ยายสวน ำพราวไ้ไหม่ะ" พราวพูพร้อม้าวเินไปหายายสวนที่อนนี้ำลั้มเ็บ พื้นผั ผลไม้อยู่ในสวนหลับ้าน
"ออ หลานยาย มาไ้า มาไม่บอล่าวัน่อนเลยนะ ิถึัเลยหลานยาย" ยายสวนพูพร้อมสวมอพราวหลานสาวสุรั สุหว ที่ย้ายไปอยู่รุเทพับแ่มนมนาน
"มาะ ยายทำอะไระ เี่ยวพราว่วยนะะ" พราวพูพร้อมยื่นมือไปถือะร้า่วยยายสวนเ็บผั ผลไม้ในสวนหลับ้าน
ึบรรยาาศ่าัหวั เียบสั แ่่วหัว่ำ บาบ้าน็หลับแล้ว ยายสวน็หลับไปั้แ่หัว่ำหลัาิน้าวเสร็ เหลือแ่พราวที่ยันอนไม่หลับ
"เฮ้อ หนีมาไลนานี้หวัว่าเรื่อที่วร้อเิ.....ไม่เินะ เฮ้อ.......ิอะไรอแว่ะพราว ลืมๆ พอไ้แล้ว วามทรำทุอย่าทิ้ไว้้านหลั เริ่มใหม่" พราวที่อนนี้ำลัเหม่อมอท้อฟ้าที่หน้าานระเบียบ้าน โนไม่ไ้รู้สึเลยว่า ทุารระทำอเธอ มีบุลใ้พุ่ไม้เฝ้ามออยู่
"พราวเธอยัเหมือนเิม ยัยแสบ" วิทที่แอบเฝ้ามอพราว ไ้แ่ยิ้มและมอภาพรหน้า หิสาวที่เหม่อมอท้อฟ้า วาปนโศู่นั้น ทำให้ใวิทเ็บแปลบ เพราะไม่อารู้ไ้ว่าสิ่ใทำให้เธอ ูเศร้าหมอนั้น ือเรื่อใ
บู๊ร บู๊ร..........
"เอ๊ะ หมาหอน ไหมาหอนอนนี้อ่ะ โอ๊ย....อย่าหลอพราวเลยนะะ พราวลัว.....ผี" พราวไ้แ่ลูบแนสอ้า รีบเินเ้าห้อนอนทันที
"5555 ยัยแสบลัวผี" วิทไ้แ่หัวเราะพราว แล้วรีบเิน้ำลับบ้าน บ้านอวิทเป็นบ้านไม้รึ่ปูน 2ั้น อยู่ใล้บ้านยายสวนแ่เินผ่าน็เอัน
ในห้วนิทรานั้น พราวยัฝันร้ายถึายนนั้น นที่ไม่สมวรให้อภัย
"ไม่ ไม่ อย่านะุภูมิ ออไป ออไปนะ" พราวเอี้ยมมือไว้ว้า สลัเพื่อใหุ้ภูมิหลุออไป
"พราว เธอ็รู้ว่าหนีันไม่พ้น ทุสิ่อเธอ ัวและหัวใอเธอ มันเป็นอัน อันนเียว" ุภูมิหัวเราะเสียั นน่าลัว มือสอ้าแนพราวไว้บนที่นอน
"ไม่เอา อย่าทำพราว ปล่อยพราวไปนะะ" พราวร้อไห้ออมาทั้น้ำา สอมือยไหว้วิวอนให้ปล่อยเธอ
เฮือ............พราวสะุ้ลุึ้นาพวัที่ฝัน ฝันร้ายที่ล้ายับเิึ้นริ ทุภาพ ทุำพู ทุวามทรำที่มี มันย้อนลับมาอีรั้
"ันะไม่มีวันหนีวามทรำเลวร้ายนี้พ้นเลยหรอ" พราวพู้วยน้ำาเออลอเบ้าสอแ้ม น้ำาที่ไม่อยาให้ไหล ลับไหลออมาเพื่อระบายวามอัอั้นภายในใลึ
โอ๋ โอ๋ มามาเี่ยวเ็น้ำาให้นะพราว สสารนาเอุ ????????????
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น