คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : 14
“พี่ไม่ิว่าน้อแพระลาออเร็วนานี้ านเ่แบบน้อแพรพี่วุ่นน่าู ไม่รู้ว่าผู้่วยนใหม่ะเ่ไ้เท่าน้อแพรไหม”
“พี่นุ็พูเินไป บาทีอาะไ้นที่เ่ว่าแพร็ไ้นะะ”
หิสาวถ่อมัวับนุนาถ ในโลนี้ถูเิมเ็ม้วยผู้นหลาหลายประสบาร์ อามีนเ้าแทน่อว่าที่เธอ้าวพ้น เปี่ยมไป้วยวามสามารถ็เป็นไ้
“แ่เมื่อไรอย่าลืมเิพวพี่นะน้อแพร”
อรีเปลี่ยน้อสนทนาหลัเห็นเพื่อนึเ้าโหมราม่า นึอยาเห็นานแ่หรูหราระับไฮลาสอรุ่นน้อ
“ไม่ลืมหรอ่ะ แ่แพรไม่รู้สึอยาัาน อยู่ันไปแบบนี้็มีวามสุมาแล้ว”
แพรวัยิ้มรับ หามีารัานสามสาวที่นึถึเป็นพี่ๆ ทั้สาม ราแรหิสาวไม่ล้าเปิโลในมุมอเธอ แ่เวลาือเรื่อมือั้นี
“้อันะน้อแพร แม้ะทะเบียนแล้ว็้อั ประาศให้โลรู้ไปเลยว่าท่านรอเป็นอน้อแพร”
“่าว็ออนานั้น อีอย่าแม่สามีปลื้มปริ่มลูสะใภ้นานี้ ใริแย่้อิหนันะันว่า”
อรีอยาไ้ อยามีแม่สามีใีแบบุหิภิลิวัลย์ รัหลลูสะใภ้ยิ่ว่าลูัวเอเห็นะไ้
“แย่ไม่ไ้หรอ่ะ แพรไม่ยอมแน่สามีแพรทั้น”
สามสาวรีร้อโนใในประโยอบลับแ่บี๊ สาวมั่นแ่มีโลส่วนัว แววาเ็เี่ยวอออาารแม่เสือสาวหวถิ่น
“เราเลิุยเรื่อเรียๆ ันเถอะ”
เสียหัวเราะบาเบาัมาเป็นระรอระหว่ามื้อลาวัน ในโรอาหารอบริษัท สี่สาวเพื่อน่าวัยแ่านี้ลเหลือเพียสาม ไม่มีน้อเล็อยไปนั่นนี่เหมือน่อน
เลิานแพรวัสายรหาุหิภิลิวัลย์ บอแ้ว่าเธอะลับไปนอนที่อโ หลัหลับนอนที่บ้านให่มาเ็มห้าวัน
หิสาวนึห่วและิถึลิ่นอายอสามี อยาลับไปอมมแม้นไ้ลิ่น็ยัี
“ไม่ิะโทรหาันบ้าเลยหรือไ”
เสียบ่นออแอในร้านสะวื้อใ้อนโ แพรวัุ่น่านที่หนุ่มให่ไม่่อสายหาเธอหลัาวันนั้น
ประูหนาเลื่อนเปิ แสไฟสาประาย ผ้าม่านถูึรั้อ้าายอวโมะวันแลำลัลาลับอบฟ้า
“นบ้า ล้าทิ้ันไ้ยัไั้หนึ่อาทิย์ ลับมาะลโทษเสียให้เ็”
แพนวั่น่านัวโ พลาินมาม่าัพถ้วยเล็ที่ไ้ามินิมาร์ท าสวยมวิวแสสีส้มแริมอบฟ้า้าระใส
มือนุ่มระระุมเสื้อเิ้ัวสวย ทอทิ้วาอไว้โฟาหน้าทีวี ออวบโอบอุ้ม้วยบรา เินเยื่อเ้าห้อนอนวาหวัะอาบน้ำ
เรือนร่าเปล่าเปลือย าแ็แราอ้า ลาายอวโมสิ่มหัศรรย์ที่ฟ้าโปรประทาน โอนอ่อนพับี้ลู่ลทาบทับลูบอลู่ลม นาอ่อนนุ่มยัอวบให่เป็นรูปร่าน่าเร
ลาายวาบแปลบ นอ่อนทั่วเรื่อร่าลุู่ ระโปรพร้อม้วยอันเอร์แวร์ถูทอทิ้หน้าเีย
ายสาวลานเ่าเื่อ้า ลาผ่าน่อลาระหว่าายาว รวสำรวอหว มือบาลูบไล้ รูึหนันุ่ม ประทับูบไล่ลามแนวยาว มหอมรุ่นลิ่นบุรุษเพศที่แสนำนึ
ปลายลิ้นเล็อนไ สัมผัสหัวอ่อนไหว ลำเนื้ออวบแ็ยับยายพาร มือนุ่มสาวรูละเลลิ้น
“อืม...”
หิสาวแหนเยออาหว่าา มอใบหน้ามร้ามที่เริ่มระพริบเปลือา ่อนผหัวอ้าโอบล้อมายอุ่นเ็มปา
ลาายเสียเสียว หนั่นแน่นมวลท้อน้อย ายหนายับเร็ร่า ท้าวแนหยัาื่น เลือนผมหนาน้ำาลอ่อน ยับไหวระหว่าาย
รัภาย์ร้อำรามลั่นห้อ ยุ้มหัวทุย หยัเอวเสยยเ้าหา แพรวัสำลั อึอั น้ำลายหยย้อยเปรอะเลอะ
“อู้ อ่า”
ภาย์ยับถอนายหนาออห่าปาร้อน หิสาวมอหน้าสามี ปาหนาทาบทับลีบปาอวบอิ่ม เล้าลึ ูื่มวามหอมหวานรัวน ที่แสนิถึ
เม็บัวูันแ็เป็นไ มือหนาอบุมไล้วนเ้าาน ายสาวทับทาบร่าเอน ร่อรัพรั่พร้อม่ำสวาท
เธออยา เธอ้อารหนุ่มให่ หลสวาท่านเสน่ห์หาไม่แม้นิหาทาออ ไม่มีอะไร้อเินอาย เธอับภาย์หลอมรวมเป็นหนึ่
ายสาวสะบัสะโพ หมุนวนรอบอแ็ หน้านวล่ำเยิ้มอมเลือฝา ปาอวบอ้าร้อรา าหลับพริ้ม สอแนยึ้น่ายอรอบอหนา
“อ๊ะ อ่า”
แม่เสือสาวร่ายสวาทรอบำเานแิ้น ่อนุ่มบีบรััหวะโยโสับทำเารวร้าวไปทั้ัว
มือนุ่มผลัันายแร่นอนราบ หมุนรอบเอี้ยวัวหันหลัให้สามี เ่ามนันแยาแร่าออ สอมือเหยีย้ำบีบำฟูนอน ระแทส่ายไหวรุนแร ภาย์ร้อโอทรมาน่านเสียวอย่าไม่เยพบพาน
“อ่า แพร ..นะ.... หนูแพร”
น้ำหวานหยาใสผสมผสานน้ำุ่นยืเหนียว เรือนร่าสั่นสะท้าน ายแร่ีัวโอบรัเมียสาว เร็รัรบไล้น้ำาวออหนีระบอร้อน
ภาย์ัารนาเสือยั่วสวาท่อ หิสาวแอ่นหลัระแน้ ยัน้อศอับพื้นฟู ยบั้นท้ายเ้าหาสะโพำยำ เธอถูัูให้เ้าหาวามหิวระหาย
ายหนุ่มสอเสยลำเนื้อเ้าสุ หน้าท้อแนบิหนั่น้นลมแน่น มือลูบไล้ลำอละลแผ่นหลัผุผาลาโ้ โถมัไฟอารม์เ้าใส่อย่าเร่าร้อน
“ุท่าน”
เธอแหนเยร้อรว ร่าสั่นสยิว ่อท้อปั่นป่วน วามเสียวสยิวพุ่ลิ่ว เธอระสับระส่ายทุรนทุรายใ้ร่า
หนุ่มให่ร้อำรามลั่น ับระั้นบั้นท้ายเ้าหาายแร่ อัเสยเ้าหาเ็มแรสุวามยาวในัหวะสุท้าย สายพิศวาสไหลหลั่เ้าใส่ายสาว
“ะไปไหน ันยัไม่อิ่ม”
“แ่แพรเหนื่อยแล้ว”
ภาย์ไม่สนำทัทาน ัระหน่ำปรนเปรอรสรัใส่เมียสาวเ็มำลั แพรวัุล้นนสำลัแน่นิ่าายร้อน
อีสามั่วโมะเ้าแล้ว ายหนุ่มสาวเอวรุนแรว่ารั้ไหน เธอแสบร้อนบริเวปาอ่าว หนุ่มให่ใ้เพลิไฟสวาทสมารออยาห่าร่าเมียสาวไปหลายวัน
“พอแล้ว แพรไม่ไหวแล้ว”
“็ันิถึ”
“แพร็ิถึ แุ่ยัไม่ปล่อยแพรั้แ่หัว่ำ”
ายแร่ยอมถอถอน ูบลาไหล่นวลเปล่าเปลือยุ่มเหื่อ พลิโอบอภรรยาสาวแนบแน่น ลบึผ้านวมห่มบัสอร่าเปลือย
“ลับ่อนแ่ไม่ยอมบอ ยัแอบมานอนที่นี่นเียว ิะทิ้แพรหรือไ”
อ้าับบัุแ็สีมพู ภาย์ไม่ิ่อมาอีหลัาุยันวันนั้น ปาบอเ็วัน แ่นี่เพียห้าวัน หนัว่านั้นือลับมาแล้วไม่ิบอ
“ันเหนื่อยมารับ ว่าะื่นแล้ว่อยไปหา แ่ไม่ิว่าะมีแมวสาวมาโมยินไส้รอ”
“นี่แพรำลัะโรธุนะะ”
หล่อนอแเหมือนเ็ และเริ่มเือที่สามีแอบมานอนสบายใที่อนโ หาเธอไม่อยาลับมาที่นี่ ไม่มีทารู้ว่าเาลับมาแล้ว
“เอาน่าหนูแพร ันแ่แล้วอย่าโรธบ่อยนัเลยรับ”
“ลอแพรทำแบบุบ้าสิ ะไ้เ้าใวามรู้สึ”
ภาย์โนประทุษร้ายไปหนึ่ทีลาอแร่ แ่เายอมเผื่อเธอะอารม์เย็นลบ้า
“นอนเถอะรับ ะเ้าแล้ว”
เาเหนื่อยับาน่าัหวั ว่าะลับเ้าเมือ ยิ่อนนี้เพลียนร่าแทบพั ายหนุ่มหลับใหลไป่อนเมียสาว
วามอ่อนล้าายับนใบหน้าร้ามม ผิวาวใสแปรเปลี่ยนเป็นแล้ำไหม้แ แนเรียวอระับ ุบหาไออุ่นแสนุ้นเย
เสียายำรวน้ำี!!! รปาา “ลาออ” ึ้นแท่นCEO แห่ิิโรน์ เอนเนอร์ยี่ รุ๊ป แทนน้อาย
สอสาวุนัศึษาัวสั้น แ่อ์ทรเรื่ออวหรู ฟ้าใสยื่นสมาร์ทโฟนที่หน้าอโว์หรา ัวหนัสือเน้นำแเ่นหลา รัภาย์ ิิโรน์สุวรร นั่ประธานบริหาร
“อะไระโเ้า้าแแบบนี้มีนา ารอึ้นแท่นประธานบริษัท”
“โเ้า้าหรือฟ้าแล้็ไม่รู้”
เธอหัวเสีย ฟ้าไม่ิเ้า้าเธอแน่ ทำไมทุอย่าเธอถึ้าวพลา ้อเินามหลัผู้หินนั้นหนึ่้าวลอ
“ทำไม มีเรื่ออะไรหรือเปล่า”
“็ันยื่นเอสารอฝึเป็นผู้่วยเลาอรอประธานนะสิ ใระไปรู้ว่าเาะไ้ึ้นเป็นผู้บริหาร”
หลัผ่านรอบสัมภาษ์ไ้ไม่ี่วัน วในเล่าลือนัระ่อนับารเปลี่ยนผู้บริหาร ไม่ิว่าหวยะออับายที่หมายาะยื้อแย่
“เอาน่าอย่าน้อยๆ ็ยัอยู่ที่เียวัน ว่าแ่แ้อเนเน่หรือยั”
“ยั ั้แ่วันนั้น็ยัไม่ไ้เอ”
เวลาผ่านพ้นเือบเือน อมีนาไม่ไ้เอเพื่อนที่โ้อารม์้วยราวนั้น ะให้ถ่อไปอโทษถึบ้านไม่ทำแน่ เิมาไม่เยเอ่ยอโทษใรทั้นั้น
“พวแนี่นะ เี๋ยวะลอๆ ุยู็แล้วัน”
อมีนา็เบื่อหน่ายเ็มทน หาะเลิหรือัาวามเป็นเพื่อน็ยินี ในเมื่อไม่ไ้ริใ่อัน บไป็เสียเวลา บานนี้่าแยย้ายันนละทา
ความคิดเห็น