คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : 10
ายหนุ่มลัระุม้อมือ พับปเสื้อให้เ้าทร แรอรัา้านหลั ้อนลมอวบหยุ่นุนันแผ่นหลั ามมาเสน่ห์มอสาวสวยในเิ้ัวโล่
“หนูอบเวลาที่ท่านอยู่ในุเรื่อแบบ แ่หนูะรัมาเวลาที่ท่าน...เปลือยเปล่า”
“หนูแพร”
น้ำเสียแหบห้าวราเรียเมียสาวที่ยืนโอบออยู่้านหลั ใบหน้าเนียนนวลเลือลิ้ ส่ายไหวแถวลาไหล่้านหลั
“หนูอยาเเร....อยู่บนเีย...ับท่านสัวันั”
แพรวัระิบแหบพร่าริมใบหูอ่อน บเม้มไล่เลียหลัหู ูบับ้ำๆ ามลำอหนาที่เส้นเลือนูนเป่อย่าอ้อยอิ่
มือนุ่มบอบบาสอ้า แ่เิมอรอบเอวสอบไม่ยอมอยู่เย ้าหนึ่เลื่อนึ้นผ่านรอยแยที่ภาพยายามลัระุม ลูบไล้ เี่ยย้ำเม็ุสีมพู
อี้าบีบนว ลึเล้าแ่นลาายที่อบทำให้เธอีิ้นทุรั้ยามแผลฤทธิ์
“อืม...อ่า อย่านหนูแพร เราะสายันทัู้่”
ปาหนาร้อราแหบห้าว มวลสารหลั่เวียนทั่วร่า ผิวาวแปรเปลี่ยนเป็นมพูอมแเลือฝา ลำหนาเริ่มแ็ั ยับยายามารลูบลึ
“หนูพูรินะะ ลาานไ้ไหม เราแ่ไปที่เียแล้วยหูว่าท่านไม่สบาย”
“อ่า...ไม่ไ้ ไม่ไ้ริๆ ันมีประุม”
“ุอบทำให้แพรอารม์เสีย”
แพรวัทิ้ัวลนอนอย่าไร้เรี่ยวแร พลา่มปิเปลือา สอายเบียิันแน่น ภาย์ไ้แ่้มลหอมแ้มนวล
“ันอโทษ แ่อนนี้ไม่ไ้ริๆ รับ อเป็นืนนี้ไ้ไหม ันะผูโบว์ถวายัวให้หนูทั้ืนเลย”
มือหนาไล้ลูบหน้าสวย วเนรับมอแสอารม์เศร้าสร้อย เาเป็นสามีที่ไม่ไ้เรื่อเท่าไหร่ เพราะหน้าที่ยัเหยีย้ำอ
“ไปเถอะ่ะ ุท่านไปทำานไ้แล้ว”
แพรวัหันหลั แนเรียว่ายออ ใบหน้านวลบึ้ึ บเม้มริมฝีปาอิ่มเอิบ พยายามอลั้นอารม์สั่นไหวภายในให้ลับั่เิม
“็ไ้ รันะรับ”
สสารและรับรู้ถึวาม้อาร แ่านสำั็รออยู่่อนหน้า ไม่อาาลาไ้่ายายอย่าใหวั ูบหอมแ้มเนียน่อนหยิบหมวู่ายาไป
“หึหึ!!! ห่วแ่ประาน แ่เมียนนี้ ปล่อยให้เราแห้เหี่ยวายบนหออย”
เสียใสบ่นามไล่หลั ใให้ไ้รับรู้ถึปัหา หิสาวยอมรับว่าัวเอมีวาม้อารทาเพศสู บ่อยรั้ที่้อ่วยัวเอ่อนมาเอภาย์ ยิ่ภาย์ระุ้นเปิโล เธอยิ่้อาร
ลอวันทำานหิสาวอารม์เหวี่ยุนในอ นึโรธนในเรื่อแบบ อยูเถิลับบ้านไปเธอะอนใหู้
“น้อแพร ไปทาน้าวันเที่ยแล้ว วันนี้ไปินส้มำไฮโแถวเอ็มบาสีนะ”
“ไปันทุนไหมะ”
“ใ่้ะ....ไปรถพี่ อโ๊ะไว้แล้ว”
สาวสวยร่าสูในุเสื้อเิ้สีาวพร้อมาเเอวสูสีำาระบอ สวมทับ้วยสูทสีเบ ผมยาวสีน้ำาลทอเหลือบประายัวอลลุ่ม
“ออร่าุนายำรวับมาน้อแพร”
“ุนุนายอะไรันะพี่อร แ่เป็นแฟนยัไม่ถึั้นว่าะแ่เสียหน่อย”
“อ่า...ยอมรับแล้วว่าเป็นอะไรัน”
สุิราใ้นิ้วิ้มเรียวแนยาว พลาทำหน้าหยอล้อหิสาว ทีเมื่อ่อนปิเสธหัวนฝา
“อย่าไปแวน้อเานัเลย รู้ๆ ันอยู่ว่าอะไรเป็นอะไร ่าวัะนานั้น รีบเ้าร้านันไ้แล้ว”
นุนาถุนันเพื่อนๆ เ้าไปในร้านำถาไฮโ สี่สาวสวยร่าโปร่ สั่เมนูที่ัวเอ้อาร แพรวันึอยาส้มำปูปลาร้ารสั ้าน ่อมน้ำรับรสแพล่านเพียแ่ิ
ำถาไ์ให่พร้อมเรื่อเียมานิ ัเสิร์ฟรหน้า าม้วยอทานเล่นสี่หน้าอย่า าไม่ไ้เป็น้าวเหนียว
“ทานไ้ใ่ไหมน้อแพร”
“ทานไ้สิะพี่แพม ทำไมแพระทานไม่ไ้”
หล่อนถามยิ้มๆ อเผ็หรือส้มำเธอ็อบทุอย่า แม้นไม่ใ่นแถบอีสาน แ่เธอ็โปรปรานอาหารรสเ็ๆ
“็เห็นเป็นสาวลูรึ่ พี่ลัวะทานเผ็และ้าวเหนียวไม่เป็น”
“ร่าายแพรอาะเป็นลูรึ่ แ่แพรโมาับยายที่เป็นนใ้ในรัวไทย แพรทานไ้ทุอย่า่ะ”
เธอหัวเราะร่าับำถามอรุ่นพี่ ั้แ่เ็ยายอบทำอาหารรสั้านให้ทาน บวับเพื่อนสมัยมัธยม็อบพาไปิน๋วยเี๋ยวแล้วปรุะั้าน เรื่อแ่นี้ถือว่าเบาะบาสำหรับเธอ
“แพมนี่็ ถามอะไรไม่เ้าท่า น้อแพร็ทานมาหลายรั้แล้ว อย่าไปถือสาพี่แพมเาเลยน้อแพร เรารีบทานันเถอะเี๋ยวลับเ้าบริษัท้า”
แพรวัไม่นึ้อใในำถามอรุ่นพี่ าิพันธุ์ รูปลัษ์ าสีฟ้า มูโ่ไ้รูป หลับา้าเียวยัรู้ว่าเป็นลูผสม
“เห็นไหมนี่ ิมู ะไ้เลิสสัย ปูปลาร้าพริยสวน มะนาวว่ำใส่ ไทยแท้หรือไทยเ๊ยายแพม”
“เอาน่านุ แพมมัน็สสัยะยี้ันทำไม”
อรีปรามเพื่อน ่อนัส้มำปูปลาร้าลใส่านให้สุิรา แพรวัอมยิ้มน้อยๆ ับทีท่าอรุ่นพี่
สี่สาวอิ่มหนำมื้อลาวัน ลับเ้าานรเวลาไม่าเิน เรื่อสื่อสารสั่นรืบ่อยรั้ แ่หิสาวทำเมิน ไม่อบรับปลายสาย
ภาย์ัใโทรหาลูน้อที่ิามเมียสาว ไ้วามว่ายัทำาน เพิ่ะอน้อสำเร็ วามวย็เ้าแทรอีระท
****
“อืม อ๊ะ อ่า”
เสียร้อรวรา ัแว่วออาห้อนอนยามพลบ่ำ ประูห้อนอนบิอ้าเปิออ แสสลัวสะท้อนาโมไฟ้าเีย เสียหวานใสเพราะพริ้ ัึ้นเป็นระยะ
ร่าสูลวร้าวไปทั่วสรรพา์าย แนลาเหยียลำเรียเม่ สาวเท้า้าวยาวหยุยืนปลายอบเีย ึรูรั้ลำาเสลาเ้าหา ่อนย่อัวลนัุ่พื้น วัปลายเรียวลิ้นเ้าหาเสรผลิแย้ม ทแทนนิ้วเรียว
“ุท่าน อื้อ เสียว”
เอวบายส่ายเสยเ้าหาหน้าม สอมือลึเล้นเ้าอวบ ปาหนาวัพลิพลิ้ว ู เลีย ปาล่อแย ลี่ลีบอวบเผยอวทับทิมสีหวานสแ ปลายลิ้นสะิเื่อ้า
“ไ้โปร”
ฟันมบเม้นให้เสียว่าน พลิ้วไหวเร่ระรัวเ้าหา ปุ่มเล็สั่นระรี้ ระุรัรึ ปรนเปรอสวาท่านทรว แนบาสวยิพื้นนุ่ม นิ้วลาุ่ม้วอเล็ าหนึ่เป็นสอ
“รัแพรนะะ อ๊ะ”
สะโพผายสายร่อนเ้าหาเรียวลิ้น สอมื้อยุ้มผ้าปู ้อารสิ่ทแทนที่แ็แร่ว่านิ้วทั้สอ
สายาหวานยั่วสวาท ทอมอสามีาเยิ้มเพราะพิษใร่ แ่นลาลำปวหนึบไปทั่วหน้าา
หนุ่มให่ผละห่าร่าเย้ายวน ปลระุมสลัทิ้าเทั้สอ แท่อวบให่ยาวีผึ่ หัวอมแน้ำเหนียวึมไหล เร็ระุอยามุร่อมาลี
ฟันาวบัปาล่า อยาลิ้มิมินอโปร นิ้วเสียวสะิ บี้เม็ไ ายหนาลานเลื่อนร่อมออวบ ถูไถน้ำหนืทั่วลีบปา
ลิ้นเล็ปาเลียหัวแ อมูรูรั้ วเนรยวนยั่วิเลสหนาสามี อบุมลูุ้มอวบ ผละปลายแอ้าอม้อนลมนแ้มอบ
“อืม อ่า เมียัน”
สอมือเหยีย้ำหัวเีย เอนร่าหามุมอศา ระถถอยถอลูบอลออห่า ลำร้อนเ้าใส่ปาหลุมที่อ้ารอ
อ่อ!! อ่อ!! อ่อ!!
หิสาวน้ำาน้ำลายไหลยื ลมหอบหายใสะุ เอวหนาย้ำระแทเร็ว สูปาร้อแหบห้าว เหื่อาฬแทรึมทั่วร่า ายาวเหยียเร็มวลมัเนื้อ
“อ่า”
น้ำุ่นาวอัทะลัไหลลื่นลอ แพรวัลั้นลืนไม่หม หยาย้อนไหลเลอะามมุมปา ปาอวบไล่เลียปัป่าย ูไร้ลำร้อนนพอใ นิ้วี้เรียวปาน้ำ้นรอบปา ูเลียยั่วยวน
“ันอไถ่โทษทั้ืน ให้อภัยไ้ไหมรับ”
“อูผลาน่อน ไ้ไหมะ อ๊ะ”
าเสลาอ้าเปิว้าอนรับร่าหนา สอมือึระาเสื้อาีประิร่า ร้อรวุเสีย หลัเร้นร่อถูเิมเ็ม้วยลำเอ็นอวบให่
“เอาให้ท้อเลยีไหม แม่แมวสวาท”
“รัแพรสิะ รัแรๆ แพรทรมานะแย่”
เอวหนาบลึเื่อ้า เลื่อนถอนใเย็น สอทับทิมเ่นส่าบนยอาลาเปา ิมไล้ ลาลิ้น ูุนสลับป้าน หิสาวส่ายไหวแิ้นแสนทรมาน สามีเลื่อนไหวนาบเนิบไม่ทานอารม์
“อย่าแล้แพร ุท่านา อืม!!”
ูบุนยับับเลื่อน ลาไหล่ไล่หาอ่าวผ่อ แพรวัน้ำาึมลอหน่วย เ็บลั้นลอวันแล้วใยสามียัรัแเธออีหนอ มิบบีบรัแท่ยาวถี่ๆ
หนุ่มให่้มหน้ามอเมียรั น้ำาพร่ารอบหน้า ใอ่อนยวบเลิแล้ในบันล ระแทถี่ระั้นสั่นระรัว สอร่ารีร้อรวรา ไฟพิษวาสระพือโหมแรล้า
“เสียว ุท่านา อ๊ะ...”
ภาย์ับพลิายบาในท่าลาน ถอสลัโยนทิ้ อาภร์ีวา อล่ำลอนเนื้อนูนแน่น ึยุ้มอผมหนาลอน อัโหมเอวหนาเ้าใส่ไม่ยั้แร
เสียราะเ่นัไปทั่วห้อ าเรียวอ้าี แอ่นอับั้นท้ายอน อ้ารับทุหยาหยาสามี สอร่าล้มนอนสั่นระุ หัวสมอพร่าาว ร่าแบ่เบาหวิวลอยร่อ
“รัแพรอีนะะ แพรยัไม่อิ่ม”
“อันพัไ้ไหมรับ สอนาที”
“แพระึ้นเอ ะลโทษผู้ให่นิสัยไม่ี อบหนีานไปเินห้า และทำแพรอารม์้ามาทั้วัน”
ว่าะไ้นอนภาย์โนเมียสาวเ่น่า้วยพายุสวาทนับรั้ไม่ถ้วน น้ำุ่นเหือแห้ปวแสบลำหนานเหี่ยวเา มอ้าายหิสาวหลับใหลหลัาอิ่มเอม
ลูน้อไม่ไ้รายานว่าภรรยาเ็ไปเินห้าแล้วเอเา ถึว่าเธอรุนแรไม่ผ่อนปรนให้เาไ้หายใ หาเิแบบนี้บ่อยรั้ มีหวัไ้ล่าว ว่าายาอเมีย
ความคิดเห็น