ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันที่เจ็บปวด
- Chapter 2 วันที่เจ็บปว
" เซฮุนนาาาหยิบผ้าเช็ดัวให้หน่อย "
" ฮ่ะๆ แปปนึงนะอยองงง " จากนั้นผมก็นั่งรอพี่ลู่หานแต่งตัว
B B
" อ้า...ข้าวต้มหอมจังเลย " ลู่หานทำจมูกฟึ้ดฟั้ด
" ไม่ได้หอมอย่างเดียวนะฮยอง ฮยองลองชิมก่อนสิฮ่ะ มามะ ผมป้อนนะ ^^
" . . . . . . . . "
อ้า อิ่มแล้ว " ลู่หานพูดแล่วลุกขึ้นเก็บถ้วยข้าวต้มแล้วเดินเข้าห้องครัว
"ฮยองฮ่ะ" เซฮุนเดินตามลู่หานไป "เด่วผมล้างเองดีกว่านะ ฮยองไปนั่งดูหนังรอผมดีกว่า" ลู่หานหยีหัวเซฮุน
" ไม่เป็นไรเด็กน้อย เด่วฉันทำเองนะ นายนั่นแหละไปพักเถอะ ขับรถมาทั้งวันแล้วเหนื่อยแย่เลย"
" ครับผม งั้นผมไปดูหนังรอนะ ไม่ให้ผมช่วยแน่นะ "
" แน่สิ ไปพักเถอะ " ลู่หานยิ้มให้เซฮุน
" ผมรักฮยองน้า จุ้ป " เซฮุนกอดลู่หานจากทางด้านหลัง แล้วยื่นหน้าไปจุ้ปแก้มลู่หาน
จากนั้นผมก็เดินไปนั่งดูหนังที่ห้องนั่งเล่น สักพักคำพูดของ โอ ฮึนชอน ก็เด้งเข้ามาในสมองของผม
' ถ้าแกไม่ยอมมาดีๆ หรือถ้าแกปฎิเสธ ลู่หานคนรักของแกก็อาจจะหายไปจากโลกนี้ก็เป็นได้ '
ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนหัวสมองของผมหนักอึ้งผมไม่รู้ว่าผมจะต้องทำอย่างไงผมถึงจะได้อยู่กับพี่ลู่หาน ผมอยากปฏิเสธพ่อ อยากบอกว่าผมอยากแต่งงานกับคนที่ผมรักเท่านั้น แต่มันก็ทำไม่ได้ เพราะถ้าผมปฏิเสธไปผมก็ไม่รุ้ว่าพี่ลู่หานจะเป็นอะไรหรือป่าว ถ้าพี่ลู่หานเป็นอะไรขึ้นมาผมก็คงไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตต่อไปเพื่ออะไร เพราะสิ่งสำคัญมากที่สุดสำคัญผู้ชายที่ชื่อโอ เซฮุน ก็คือ ' เสี่ยว ลู่หาน '
" เซฮุนนา ~ "
"มีไรฮ่ะ ฮยองงง "
"ดูหนังกันไหมมม"
" ? ฮยองอยากดูหรอฮ่ะ "
" ใช่ๆ ฉันเบื่อๆหน้ะ ก็เลยอยากหาอะไรทำหน่อย " ลู่หานเดินตรงมาหาผมแล้วนั่งลงข้างๆ เอนหัวมาพิงไหล่ผม
" หาช่องหนังไห้ฉันหน่อยสิ เด็กบ้า ^^ " ผมเลื่อนเปลี่ยนช่องไปเลยๆ
" เห้ยๆ หนุดๆ ย้อนกลับไป เร็วๆสิ " ลู่หายแย่งรีโมทจากมือผมไป แล้วเปิดช่องการตูนดู ผมเห็นพี่ลู่หานนั่งดูการ์ตูนแล้วยิ้มมีความสุข ผมเห็นคนที่ผมรักมีความสุข ผมก็พลอยมีความสุขไปด้วย
จากนั้นผมก็นั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง แล้วคิดอะไรเพลินๆ
.
.
.
.
.
.
" หาววว เซฮุนน่าาา "
" ...... "
" เซฮุนน่าาาา ~ ฉันง่วงแล้วง้าาา " ลู่หานขยี้ตา แล้วค่อยๆลุกขึ้นยืน
"....... "
" หาววว งั้นฉันไปนอนก่อนล้ะกันนะ ปิดทีวีด้วยล้ะเด็กบ้า "
ปังงงง (เสียงปิดประตูนะ) ผมหันไปมองตามเสียง ก็พบว่าพี่ลู่หานเดินเข้าห้องนอนไปแล้ว จากนั้นผมก็ปิดทีวีแล้วเดินตามพี่ลู่หานเข้าไปในห้อง
ซู่ ซู่ ซุ่ - ผมนั่งรอพี่ลู่หานอาบน้ำ
" อ่าวเด็กบ้า มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ " ลู่หานเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ
" เอ่อ... " ผมกำลังช็อคกับคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม ลู่หานนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำ ผมที่แห้งหมาดๆกับ ผิวขาวเนียนมีหยดน้ำเกาะอยู่ทำไห้คนตรงหน้าผมดูเซ็กซี่ ><
เซฮุนนน จ้องอะไรห้ะ?! >< "
" อ่อๆ ผมมานั่งรออาบน้ำนะฮ่ะ " ผมเขินจังล้ะ
" ตอบไม่ตรงคำถามนะ ฮ่าๆ " เอ้?? นี่ผมตอบไม่ตรงคำถามหรอเนี่ยยย ><
" >< "
" เอ้าๆ หน้าแดงใหญ่แล้วเด็กบ้า ฮ่าๆ " เซฮุนนั่งบิดตัวไปมา
" งั้น...ผ...ผมไปอาบน้ำก่อนนะฮ่ะ >//< " เซฮุนรีบวิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว ~ ฟิ้วววว
>>30 นาทีผ่านไป<<
" ฟอดดดด ตัวฮยองหอมจังงงง >< "
" อึ้ยยย " ลู่หานเอามือลูปแก้ม " เด็กบ้านี่ มาหอมฉันทำไม " -//-
" ก็ตัวฮยองหอมนี่ฮ่ะ ฟอดดดด " เซฮุนหอมแก้มซ้ายขวาสลับกัน
" พอแล้วๆ เด็กบ้านี่ >//< "
" ฮ่าๆ ฮยองเขินผมมมมมมม >< "
" ขะ.....เขินอะไรเล่าาา บ้า! " ลู่หานรีบเดินไปที่เตียงแล้วทิ้งตัวลงนอน หมับ -0-
" เซฮุนนนนน " ลู่หานลากเสียงยาวววว
" อะไรหรอฮะ ฮยองงงงงง " เซฮุนลากยาวบ้างงง
" มากอดฉันทำไม ฉันจะนอนแล้ว " ลู่หานดึงผ้าห่มขึ้น มาคุมหน้า
" ผมขอนอนกอดฮยองได้ไหม " เซฮุนพูดเสียงเรียบ
" อืมมมม " จากนั้นลู่หานก็ผล็อยหลับไปในอ้อมกอดของเซฮุน
>>> 3 วันผ่านไป <<<
ผ่านไปแล้ว 3 วันที่จะได้ใช้ชีวิตอยุ่กับฮยอง นี่สินะ เวลาความสุขของคนเรามันน้อย และก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว คงถึงเวลาแล้วสินะที่ผมต้องไปจากฮยอง
@ คอนโดเซฮุน
" เซฮุนนาาาา ~ ช่วยหาหนังสือเล่มโปรดของฮยองให้หน่อยสิ ฮยองไม่รู้ว่าเอาไปวางไว้ที่ไหน "
" ..... "
" เซฮุนนาาา "
" ..... "
" เซฮุน "
"......."
"เซฮุนเด็กบ้า!!!! "
" มะ...มีอะไรหรอฮ่ะ ฮยอง? เรียกผมสะดังเลย "
เซฮุนสะดุ้งตัวอย่างตกใจ. เมื่อกี้เขากำลังคิดถึงเรื่องที่เขาจะต้องทิ้งฮยองไป วันนี้แล้วสินะ ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ผมต้องจากฮยองไป จากไปโดยไม่มีวันหวนกลับมา ทั้งๆที่ผมก็รู้ว่าวันนี้มันต้องมาถึง แต่ผมก็กลับไม่สามารถทำอะไรได้เลย ผมไม่อยากไปเลย ผมรู้สึกเจ็บปวดและชาไปทั้งตัวและหัวใจ ผมรักลู่หานฮยองมาก รักมากที่สุด เท่าที่จะรักคนๆนึงได้ แต่โชคชะตาเล่นบ้าอะไรกัน สั่งไห้พ่อของผมมาทำให้ผมกับฮยองต้องแยกกัน ผมขอโทษ...ขอโทษจริงๆนะฮยองงงงง ไม่ว่าต่อไปนี้ชีวิตของเราสองคนจะเป็นอย่างไรแต่ผมอยากไห้ฮยองรู้ไว้ว่าทั้งชีวิตของ ผม โอ เซฮุนคนนี้ 'จะรักลู่หานฮยองคนเดียว ตลอดไป'
" ฮยองฮะ ผมมีเรื่องอยากจะบอกฮยอง "
" มีอะไรหรอ เซฮุนนาาา " ลู่หานง่วนอยุ่กับการเก็บของเข้าที่
" ฮยอง " -..-
"........" ลู่หานยังคงเดินไปเดินมาเก็บ
"เรา...."
"........"
" เลิกกันเถอะ " ลู่หานปล่อยของทุกอย่างที่อนุ่ในมือทิ้งลงกับพื้น
" หา? "
" เราเลิกกันนะฮยอง " ผมไม่มองหน้าลู่หาน
"........" ลู่หานค่อยๆก้มหน้าไม่มองหน้าเซฮุน ผมอยากจะบอกใจจะขาดว่าผมรักฮยองมากแค่ไหน แต่ก็ทำไมได้
" เด็กบ้า " ลู่หานเสียงสั่น " นายแกล้งฉันใช่ไหมนายล้อเล่นใช่ไหม เซฮุนนา " น้ำใสๆค่อยๆไหลออกจากดววตาคู่สวย
" ผมไม่ได้ล้อเล่น " ผมพยายามพูดเสียงเรียบ
" ฉันไม่เขื่อหน่าาา อย่ามาหลอกกันเลย ฉันไม่หลงกลนายหรอกเด็กบ้า " เซฮุนยื่นมือมาเช็ดน้ำตาออกจากใบกน้าของลู่หาน
"ฮยองฮ่ะ"ลู่หานยืนตัวสั่น พลางกัดริมฝีปากตัวเองแน่นพร้อมพยายามกลั้นน้ำตา
" ผมขอกอดฮยองเป็นครั้งสุดท้ายนะ " เซฮุนดึงตัวลู่หานเข้าไปกอดไว้ แล้วค่อยกดริมฝีปากลงที่หน้าผากลู่หาน เซฮุนค่อยๆ เลื่อนมือมาปาดน้ำตาที่หน้าลู่หาน "
เซฮุน...อึก...เราไม่เลิกกันได้ไหม "
"........" " เซฮุน นายฟังฉันนะ " ลู่หานดึงตัวเองออกมาจากอ้อมกอดของเซฮุน " ถ้านายอยากไห้ฮันทำอะไรนายบอกฉันมาเลยนะ ฉันทำได้ทุกอย่าง " น้ำใสๆค่อยๆไหลออกมากอีกครั้ง
" หรือถ้านายอยากไห้ฉันพาไปกินชานมไจ่ทุกด้วยทุกวันฉันก็จะไปนะ ให้ฉันทำ...อึก....อะไรก็ได้ " ลู่หานปาดน้ำตา
" แต่ขออบ่างเดียว...อึก....อยากเลิกกันฉันได้ไหม ฉันรักนายมากเลยนะเซฮุน " ลู่หานโผลเข้ากอดเซฮุนอีกครั้ง เซฮุนพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้อย่างเจ็บปวด
' นี่นายกำลังทำอะไรของนายห้ะ โอ เซฮุน นาย. กำลังทำให้คนที่นายรักต้องเจ็บปวดนะ '
" ผม....ผมคงทำไม่ได้หรอกฮะฮยอง " น้ำใสๆเริ่มคลอหน่วงอยุ่ที่ดวงตา
" ทำไมล้ะ? นายบอกฉันได้ไหม ฉันทำผิดอะไร ทำไมนายต้องมาบอกเลิกฉันในเมื่อเราก็ยังรักกันดีอยุ่เลยนะ หรือว่านายไม่รักฉันแล้ว "
"......." เซฮุนได้แต่ยืนนิ่ง
' ทำไมมันชั่งเจ็บปวดมากขนาดนี้ '
" พอเถอะฮยอง ผมขอร้องละ หนุดร้องไห้ได้แล้ว " เซฮุนตอบเสียงแข็ง พยายามเก็บความเสียใจและความเจ็บปวดไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจ
" ทำไมพูดงี้...อึก....เซฮุน " ลู่หานยิ่งร้องไห้หนักเพราะเซฮุนคนที่เขารักไม่ใช่คนแบบนี้
' ถ้าฮยองเกลียดผม ก็คงจะดีสินะ '
" ผม....ลำคาญ " ทั้งเซฮุนและลู่หาน ตต่างกใจในคำพูดของเซฮุน
' ผมพูดอะไรออกไป '
" นะ....นายยย อึก เซฮุนนนน " น้ำตาไหลรินออกจากดวงตาคู่สวยอย่างไม่ยอมหยุด
" เราจบกันแค่นี้แหละ ฮยอง " เซฮุนพูดออกมา พร้อมๆกับความเจ็บปวดที่มันแร่นไปยังทุกส่วนของร่างกายเขา เซฮุนรู้สึกเหมือนล้มทั้งยืน รู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น ซึ่งความรู้สึกของเซฮุนในตอนนี้ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับลู่หานเลย ลู่หานเลือกที่จะแสดงมันออกมา แต่เซฮุนเลือกที่จะเก็บมันไว้ในส่วนก้นบึ้งของหัวใจ
" เซฮุน ฉัน อึก รักนายนะ " ลู่หานเจ็บจี้ดและชาไปทั้งตัวและหัวใจ
" ...... " ผมเจ็บจังเลย ฮยองงง
" นายยังรักฉันอยู่ไหม "
" ........." รักสิครับบ รักมากด้วย
" นาย ไม่อยากอยู่กับฉันแล้วหรอ "
" ........" อยากสิ ครับอยากมากด้วย แต่มันคงเป็นไปไม่ได้
" เวลานายอยู่กับฉัน อึก นายไม่มีความสุขหรอ "
" ........... " เวลาผมอยู่กับฮยอง ผมมีความสุขมากเลยฮ่ะ มีความสุขที่สุดในโลกเลย
' ฮยองทำให้โลกของผมสดใสอยู่เสมอ '
" อย่าเงียบสิ เซฮุนนนน ตอบฉันมานะ " ลู่หานเขย่าตัวเซฮุน
" ฮยองงง พอเถอะครับ " เซฮุนดันตัวลู่หานออกห่าง
" .......... "
" เลิกกันนะครับ " เซฮุนค่อยๆก้าวไปที่ประตู
" เซฮุนนน " ลู่หานได้แต่ยืนตัวสั่น
' เซฮุน นายทำไห้ฉันรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็นเลยนะ '
" ผมสัญญาว่าต่อไปนี้ผมจะไม่มาให้ฮยองเห็นหน้าอีก "
" ........ "
" ผมจะหายไปจากชีวิตฮยองตลอดกาล "
"............"
" ผมขอโทษ ผมรักฮยองนะครับ ต่อไปนี้ไม่มีผมแลัวก็ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะครับ อย่าดื้อล้ะ " น้ำใสๆเริ่มไหลออกมาอย่างหยุดไม่ได้
" เซฮุน ฉันก็ อึก รักนาย นายอย่าไปจากฉันเลยนะ"
" ผมไปแล้วนะ ผมรักฮยองนะครับ " . . . . . . . . .
" ฉันก็รักนายนะ " ลู่หานทรุดตัวลง แล้วปล่อยโฮออกมาเหมือนคนเสียสติ
" นายรักฉัน อึก ฉันก็รักนาย " ลู่หานยิ้มทั้งน้ำตา
' ผมจะไม่มาให้ฮยองเห็นหน้าอีก โชคดีนะครับฮยอง '
" เซฮุนนาาาหยิบผ้าเช็ดัวให้หน่อย "
" ฮ่ะๆ แปปนึงนะอยองงง " จากนั้นผมก็นั่งรอพี่ลู่หานแต่งตัว
B B
" อ้า...ข้าวต้มหอมจังเลย " ลู่หานทำจมูกฟึ้ดฟั้ด
" ไม่ได้หอมอย่างเดียวนะฮยอง ฮยองลองชิมก่อนสิฮ่ะ มามะ ผมป้อนนะ ^^
" . . . . . . . . "
อ้า อิ่มแล้ว " ลู่หานพูดแล่วลุกขึ้นเก็บถ้วยข้าวต้มแล้วเดินเข้าห้องครัว
"ฮยองฮ่ะ" เซฮุนเดินตามลู่หานไป "เด่วผมล้างเองดีกว่านะ ฮยองไปนั่งดูหนังรอผมดีกว่า" ลู่หานหยีหัวเซฮุน
" ไม่เป็นไรเด็กน้อย เด่วฉันทำเองนะ นายนั่นแหละไปพักเถอะ ขับรถมาทั้งวันแล้วเหนื่อยแย่เลย"
" ครับผม งั้นผมไปดูหนังรอนะ ไม่ให้ผมช่วยแน่นะ "
" แน่สิ ไปพักเถอะ " ลู่หานยิ้มให้เซฮุน
" ผมรักฮยองน้า จุ้ป " เซฮุนกอดลู่หานจากทางด้านหลัง แล้วยื่นหน้าไปจุ้ปแก้มลู่หาน
จากนั้นผมก็เดินไปนั่งดูหนังที่ห้องนั่งเล่น สักพักคำพูดของ โอ ฮึนชอน ก็เด้งเข้ามาในสมองของผม
' ถ้าแกไม่ยอมมาดีๆ หรือถ้าแกปฎิเสธ ลู่หานคนรักของแกก็อาจจะหายไปจากโลกนี้ก็เป็นได้ '
ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนหัวสมองของผมหนักอึ้งผมไม่รู้ว่าผมจะต้องทำอย่างไงผมถึงจะได้อยู่กับพี่ลู่หาน ผมอยากปฏิเสธพ่อ อยากบอกว่าผมอยากแต่งงานกับคนที่ผมรักเท่านั้น แต่มันก็ทำไม่ได้ เพราะถ้าผมปฏิเสธไปผมก็ไม่รุ้ว่าพี่ลู่หานจะเป็นอะไรหรือป่าว ถ้าพี่ลู่หานเป็นอะไรขึ้นมาผมก็คงไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตต่อไปเพื่ออะไร เพราะสิ่งสำคัญมากที่สุดสำคัญผู้ชายที่ชื่อโอ เซฮุน ก็คือ ' เสี่ยว ลู่หาน '
" เซฮุนนา ~ "
"มีไรฮ่ะ ฮยองงง "
"ดูหนังกันไหมมม"
" ? ฮยองอยากดูหรอฮ่ะ "
" ใช่ๆ ฉันเบื่อๆหน้ะ ก็เลยอยากหาอะไรทำหน่อย " ลู่หานเดินตรงมาหาผมแล้วนั่งลงข้างๆ เอนหัวมาพิงไหล่ผม
" หาช่องหนังไห้ฉันหน่อยสิ เด็กบ้า ^^ " ผมเลื่อนเปลี่ยนช่องไปเลยๆ
" เห้ยๆ หนุดๆ ย้อนกลับไป เร็วๆสิ " ลู่หายแย่งรีโมทจากมือผมไป แล้วเปิดช่องการตูนดู ผมเห็นพี่ลู่หานนั่งดูการ์ตูนแล้วยิ้มมีความสุข ผมเห็นคนที่ผมรักมีความสุข ผมก็พลอยมีความสุขไปด้วย
จากนั้นผมก็นั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง แล้วคิดอะไรเพลินๆ
.
.
.
.
.
.
" หาววว เซฮุนน่าาา "
" ...... "
" เซฮุนน่าาาา ~ ฉันง่วงแล้วง้าาา " ลู่หานขยี้ตา แล้วค่อยๆลุกขึ้นยืน
"....... "
" หาววว งั้นฉันไปนอนก่อนล้ะกันนะ ปิดทีวีด้วยล้ะเด็กบ้า "
ปังงงง (เสียงปิดประตูนะ) ผมหันไปมองตามเสียง ก็พบว่าพี่ลู่หานเดินเข้าห้องนอนไปแล้ว จากนั้นผมก็ปิดทีวีแล้วเดินตามพี่ลู่หานเข้าไปในห้อง
ซู่ ซู่ ซุ่ - ผมนั่งรอพี่ลู่หานอาบน้ำ
" อ่าวเด็กบ้า มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ " ลู่หานเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ
" เอ่อ... " ผมกำลังช็อคกับคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม ลู่หานนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำ ผมที่แห้งหมาดๆกับ ผิวขาวเนียนมีหยดน้ำเกาะอยู่ทำไห้คนตรงหน้าผมดูเซ็กซี่ ><
เซฮุนนน จ้องอะไรห้ะ?! >< "
" อ่อๆ ผมมานั่งรออาบน้ำนะฮ่ะ " ผมเขินจังล้ะ
" ตอบไม่ตรงคำถามนะ ฮ่าๆ " เอ้?? นี่ผมตอบไม่ตรงคำถามหรอเนี่ยยย ><
" >< "
" เอ้าๆ หน้าแดงใหญ่แล้วเด็กบ้า ฮ่าๆ " เซฮุนนั่งบิดตัวไปมา
" งั้น...ผ...ผมไปอาบน้ำก่อนนะฮ่ะ >//< " เซฮุนรีบวิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว ~ ฟิ้วววว
>>30 นาทีผ่านไป<<
" ฟอดดดด ตัวฮยองหอมจังงงง >< "
" อึ้ยยย " ลู่หานเอามือลูปแก้ม " เด็กบ้านี่ มาหอมฉันทำไม " -//-
" ก็ตัวฮยองหอมนี่ฮ่ะ ฟอดดดด " เซฮุนหอมแก้มซ้ายขวาสลับกัน
" พอแล้วๆ เด็กบ้านี่ >//< "
" ฮ่าๆ ฮยองเขินผมมมมมมม >< "
" ขะ.....เขินอะไรเล่าาา บ้า! " ลู่หานรีบเดินไปที่เตียงแล้วทิ้งตัวลงนอน หมับ -0-
" เซฮุนนนนน " ลู่หานลากเสียงยาวววว
" อะไรหรอฮะ ฮยองงงงงง " เซฮุนลากยาวบ้างงง
" มากอดฉันทำไม ฉันจะนอนแล้ว " ลู่หานดึงผ้าห่มขึ้น มาคุมหน้า
" ผมขอนอนกอดฮยองได้ไหม " เซฮุนพูดเสียงเรียบ
" อืมมมม " จากนั้นลู่หานก็ผล็อยหลับไปในอ้อมกอดของเซฮุน
>>> 3 วันผ่านไป <<<
ผ่านไปแล้ว 3 วันที่จะได้ใช้ชีวิตอยุ่กับฮยอง นี่สินะ เวลาความสุขของคนเรามันน้อย และก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว คงถึงเวลาแล้วสินะที่ผมต้องไปจากฮยอง
@ คอนโดเซฮุน
" เซฮุนนาาาา ~ ช่วยหาหนังสือเล่มโปรดของฮยองให้หน่อยสิ ฮยองไม่รู้ว่าเอาไปวางไว้ที่ไหน "
" ..... "
" เซฮุนนาาา "
" ..... "
" เซฮุน "
"......."
"เซฮุนเด็กบ้า!!!! "
" มะ...มีอะไรหรอฮ่ะ ฮยอง? เรียกผมสะดังเลย "
เซฮุนสะดุ้งตัวอย่างตกใจ. เมื่อกี้เขากำลังคิดถึงเรื่องที่เขาจะต้องทิ้งฮยองไป วันนี้แล้วสินะ ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ผมต้องจากฮยองไป จากไปโดยไม่มีวันหวนกลับมา ทั้งๆที่ผมก็รู้ว่าวันนี้มันต้องมาถึง แต่ผมก็กลับไม่สามารถทำอะไรได้เลย ผมไม่อยากไปเลย ผมรู้สึกเจ็บปวดและชาไปทั้งตัวและหัวใจ ผมรักลู่หานฮยองมาก รักมากที่สุด เท่าที่จะรักคนๆนึงได้ แต่โชคชะตาเล่นบ้าอะไรกัน สั่งไห้พ่อของผมมาทำให้ผมกับฮยองต้องแยกกัน ผมขอโทษ...ขอโทษจริงๆนะฮยองงงงง ไม่ว่าต่อไปนี้ชีวิตของเราสองคนจะเป็นอย่างไรแต่ผมอยากไห้ฮยองรู้ไว้ว่าทั้งชีวิตของ ผม โอ เซฮุนคนนี้ 'จะรักลู่หานฮยองคนเดียว ตลอดไป'
" ฮยองฮะ ผมมีเรื่องอยากจะบอกฮยอง "
" มีอะไรหรอ เซฮุนนาาา " ลู่หานง่วนอยุ่กับการเก็บของเข้าที่
" ฮยอง " -..-
"........" ลู่หานยังคงเดินไปเดินมาเก็บ
"เรา...."
"........"
" เลิกกันเถอะ " ลู่หานปล่อยของทุกอย่างที่อนุ่ในมือทิ้งลงกับพื้น
" หา? "
" เราเลิกกันนะฮยอง " ผมไม่มองหน้าลู่หาน
"........" ลู่หานค่อยๆก้มหน้าไม่มองหน้าเซฮุน ผมอยากจะบอกใจจะขาดว่าผมรักฮยองมากแค่ไหน แต่ก็ทำไมได้
" เด็กบ้า " ลู่หานเสียงสั่น " นายแกล้งฉันใช่ไหมนายล้อเล่นใช่ไหม เซฮุนนา " น้ำใสๆค่อยๆไหลออกจากดววตาคู่สวย
" ผมไม่ได้ล้อเล่น " ผมพยายามพูดเสียงเรียบ
" ฉันไม่เขื่อหน่าาา อย่ามาหลอกกันเลย ฉันไม่หลงกลนายหรอกเด็กบ้า " เซฮุนยื่นมือมาเช็ดน้ำตาออกจากใบกน้าของลู่หาน
"ฮยองฮ่ะ"ลู่หานยืนตัวสั่น พลางกัดริมฝีปากตัวเองแน่นพร้อมพยายามกลั้นน้ำตา
" ผมขอกอดฮยองเป็นครั้งสุดท้ายนะ " เซฮุนดึงตัวลู่หานเข้าไปกอดไว้ แล้วค่อยกดริมฝีปากลงที่หน้าผากลู่หาน เซฮุนค่อยๆ เลื่อนมือมาปาดน้ำตาที่หน้าลู่หาน "
เซฮุน...อึก...เราไม่เลิกกันได้ไหม "
"........" " เซฮุน นายฟังฉันนะ " ลู่หานดึงตัวเองออกมาจากอ้อมกอดของเซฮุน " ถ้านายอยากไห้ฮันทำอะไรนายบอกฉันมาเลยนะ ฉันทำได้ทุกอย่าง " น้ำใสๆค่อยๆไหลออกมากอีกครั้ง
" หรือถ้านายอยากไห้ฉันพาไปกินชานมไจ่ทุกด้วยทุกวันฉันก็จะไปนะ ให้ฉันทำ...อึก....อะไรก็ได้ " ลู่หานปาดน้ำตา
" แต่ขออบ่างเดียว...อึก....อยากเลิกกันฉันได้ไหม ฉันรักนายมากเลยนะเซฮุน " ลู่หานโผลเข้ากอดเซฮุนอีกครั้ง เซฮุนพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้อย่างเจ็บปวด
' นี่นายกำลังทำอะไรของนายห้ะ โอ เซฮุน นาย. กำลังทำให้คนที่นายรักต้องเจ็บปวดนะ '
" ผม....ผมคงทำไม่ได้หรอกฮะฮยอง " น้ำใสๆเริ่มคลอหน่วงอยุ่ที่ดวงตา
" ทำไมล้ะ? นายบอกฉันได้ไหม ฉันทำผิดอะไร ทำไมนายต้องมาบอกเลิกฉันในเมื่อเราก็ยังรักกันดีอยุ่เลยนะ หรือว่านายไม่รักฉันแล้ว "
"......." เซฮุนได้แต่ยืนนิ่ง
' ทำไมมันชั่งเจ็บปวดมากขนาดนี้ '
" พอเถอะฮยอง ผมขอร้องละ หนุดร้องไห้ได้แล้ว " เซฮุนตอบเสียงแข็ง พยายามเก็บความเสียใจและความเจ็บปวดไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจ
" ทำไมพูดงี้...อึก....เซฮุน " ลู่หานยิ่งร้องไห้หนักเพราะเซฮุนคนที่เขารักไม่ใช่คนแบบนี้
' ถ้าฮยองเกลียดผม ก็คงจะดีสินะ '
" ผม....ลำคาญ " ทั้งเซฮุนและลู่หาน ตต่างกใจในคำพูดของเซฮุน
' ผมพูดอะไรออกไป '
" นะ....นายยย อึก เซฮุนนนน " น้ำตาไหลรินออกจากดวงตาคู่สวยอย่างไม่ยอมหยุด
" เราจบกันแค่นี้แหละ ฮยอง " เซฮุนพูดออกมา พร้อมๆกับความเจ็บปวดที่มันแร่นไปยังทุกส่วนของร่างกายเขา เซฮุนรู้สึกเหมือนล้มทั้งยืน รู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น ซึ่งความรู้สึกของเซฮุนในตอนนี้ก็ไม่ได้ต่างอะไรกับลู่หานเลย ลู่หานเลือกที่จะแสดงมันออกมา แต่เซฮุนเลือกที่จะเก็บมันไว้ในส่วนก้นบึ้งของหัวใจ
" เซฮุน ฉัน อึก รักนายนะ " ลู่หานเจ็บจี้ดและชาไปทั้งตัวและหัวใจ
" ...... " ผมเจ็บจังเลย ฮยองงง
" นายยังรักฉันอยู่ไหม "
" ........." รักสิครับบ รักมากด้วย
" นาย ไม่อยากอยู่กับฉันแล้วหรอ "
" ........" อยากสิ ครับอยากมากด้วย แต่มันคงเป็นไปไม่ได้
" เวลานายอยู่กับฉัน อึก นายไม่มีความสุขหรอ "
" ........... " เวลาผมอยู่กับฮยอง ผมมีความสุขมากเลยฮ่ะ มีความสุขที่สุดในโลกเลย
' ฮยองทำให้โลกของผมสดใสอยู่เสมอ '
" อย่าเงียบสิ เซฮุนนนน ตอบฉันมานะ " ลู่หานเขย่าตัวเซฮุน
" ฮยองงง พอเถอะครับ " เซฮุนดันตัวลู่หานออกห่าง
" .......... "
" เลิกกันนะครับ " เซฮุนค่อยๆก้าวไปที่ประตู
" เซฮุนนน " ลู่หานได้แต่ยืนตัวสั่น
' เซฮุน นายทำไห้ฉันรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็นเลยนะ '
" ผมสัญญาว่าต่อไปนี้ผมจะไม่มาให้ฮยองเห็นหน้าอีก "
" ........ "
" ผมจะหายไปจากชีวิตฮยองตลอดกาล "
"............"
" ผมขอโทษ ผมรักฮยองนะครับ ต่อไปนี้ไม่มีผมแลัวก็ดูแลตัวเองดีๆด้วยนะครับ อย่าดื้อล้ะ " น้ำใสๆเริ่มไหลออกมาอย่างหยุดไม่ได้
" เซฮุน ฉันก็ อึก รักนาย นายอย่าไปจากฉันเลยนะ"
" ผมไปแล้วนะ ผมรักฮยองนะครับ " . . . . . . . . .
" ฉันก็รักนายนะ " ลู่หานทรุดตัวลง แล้วปล่อยโฮออกมาเหมือนคนเสียสติ
" นายรักฉัน อึก ฉันก็รักนาย " ลู่หานยิ้มทั้งน้ำตา
' ผมจะไม่มาให้ฮยองเห็นหน้าอีก โชคดีนะครับฮยอง '
' สักวันฮยองต้องเจอคนที่ดีกว่าผมนะครับ '
' ผมรักฮยองนะ '
-----------------------------------------------------------------------
ขอโทษที่หายไปนานน้าา
1 เม้น 1 กำลังใจนะ ^^ เม้นๆๆๆๆๆๆๆ
//chapนี้เศร้าเน้อออ TT เป็นกำลังใให้ลู่หานต่อไปเน้ออออ
' ผมรักฮยองนะ '
-----------------------------------------------------------------------
ขอโทษที่หายไปนานน้าา
1 เม้น 1 กำลังใจนะ ^^ เม้นๆๆๆๆๆๆๆ
//chapนี้เศร้าเน้อออ TT เป็นกำลังใให้ลู่หานต่อไปเน้ออออ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น