[EXO] ~ i will forget you ~ HUNHAN FT CHANBAEK / EXO

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 - ความสุขสุดท้าย -

 

Chapter 1 ความสุขสุดท้าย

 

Chapter 1 - ความสุขสุดท้าย -


"เซฮุน เด็กบ้าตื่นได้แล้ววว" 

 

"อือ ฮยองอ้าา ขอนอนอีกนิดสิ" เซฮุนพูดแล้วพลิกตัวไปมา 

 

"เด็กบ้า นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วห้ะ วันนี้เราจะไปเที่ยวกัน

ลืมแล้วหรือไง" ผมพูดไปพลางดึงแขนเซฮุนให้ลุกขึ้น

 

"อ๊าาา ฮยองง้าาาา ผมขออีก 5 นาทีน้าา" ฉันจำได้ 5 นาทีของนายมันเท่ากับ 2 ชั่วโมงของฉันเลยนะ -.-

 

"ไม่ได้ งั้นฉันต้องใช้ไม้ตายกับนายแล้วล้ะ" 

 

   จากนั้นเดินไปหยิบของบางอย่าในกระเป๋าเป้สีน้ำตาลของผม และนั่นคือแมงมุมปลอมตัวใหญ่เท่ามือผม ผมเพิ่งนึกได้ว่าเซฮุนกลัวแมงมุม ( มากกกกกก ) และสิ่งนี่ก็น่าจะช่วยปลุกเซฮุนได้ ผมเดินมุ่งหน้าไปที่เตียงของเซฮุน แล้วจัดการโยนแมงมุมใส่เขา จากนั่น - อ๊ากกกกกกกกกก!!!!! - 

 

"ฮ่าๆๆ เจอยังงี้เข้าไปยังจะนอนต่ออีกไหมเด็กบ้า" ผมหัวเราะเสียงดังอย่างสะใจ อิอิ ผมเห็นเซฮุนเด้งดึ๋งลุกมาจากเตียงอย่างอัตโนมัตพร้อมกับสีหน้าตกใจสุดขีด 

 

"ฮยองแกล้งผมอีกแล้วหรอ" เขาหันมามองผมด้วยสีหน้าแดงกล่ำ (โกรธหรืออาย) -..-

 

"ช่วยไม่ได้ นายไม่ตื่นเองนะ "

 

"ฮยองอ้า ผมงอนฮยองแล้ววววว" เซฮุนพูดแล้วเดินสบัดก้นออกไปนอกห้อง

 

"เด็กบ้า ก็นายไม่ตื่นเองนื ฉันอยากไปเท่ืยวจะแย่แล้ว -.- "ผมตะโกนตามหลังเขาออกไป 

 

"......."เซฮุน

"เห้ยเด็กบ้า เป็นอะไร ทำไมดูเงียบๆ" 

"....."

"เด็กบ้าเป็นอะไร"

"....."

"หึ้ย! เด็กบ้าเซฮุน!"

"....."

 

"ถ้าครั้งนี้นายไม่ตอบ ฉันจะงอนนายบางนะ"

 

"ก็ฮยองแกล้งผมทำไม ถ้าเกิดผมหัวใจวายตายขึ้นมาทำไงอ่ะ" เซฮุนทำหน้าบูด

 

"ก็นายไม่ตื่นเองอ่ะ ตายก็ตายสิ เด่วฉันไปเป็นเจ้าภาพงานศพไห้นาย 3 คืนเลน" 

 

"ก็ผมง่วงนี่หน่า"

 

"เออๆ ฉันขอโทษแบ้วกัน จบนะเด็กบ้า"

"ไม่จบ"

"...."

"ฮยองต้องให้ผมจูบฮยองก่อน" เด็กบ้าทำปากจู๋ -3-

"ไม่!"

"งั้นผมไม่ไปและ เที่ยวเทิ่วเนี่ย" เด็กบ้าพูดพลางกอดอกทำหน้าบึ้ง

"เด็กบ้า!" >> จุ้ฟ <<

 

"นี่ฉันเห็นแกเที่ยวนะ พอใจยัง"

 

O.o >>>หน้าลู่หาน

 

>//< >>>หน้าเซฮุน

 

"รักฮยองที่สุดเลยย งั้นผมไปอาบน้ำก่อนน้า จุ้บุั"

 

"เออรีบๆไปเลย" ><

 

- - ณ.บนรถ - -

 

"เซฮุนนา~ ขับให้มันเร็วๆหน่อยสิ ขับช้าจนเต่าจะกัดตูดได้อยู่แล้ว ฉันอยากเล่นน้ำทะเลจะแย่แล้วน้าาา ^^" ลู่หานทำปากยู่ 

 

"ค้าบๆๆฮยองงงง ใกล้ถึงแล้ว อีกนิดเดียวนะค้าบบ "

 

"เย้ๆ เย้ๆ ลั้นลา ลั้นลา ~ บลา บลา บลา~ โอ้ ลั้นลา ทะเลแสนงาม ~~~~ " 

 

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ทำไมฮยองของผมน่ารักจังเลยยย >< "

 

" ....... ลั้นลา ลั้นลาาา ...... "

 

"ฮยองงงงงฮ่ะ ดูนั่นสิถึงและ....!!!! " ลู่หานพุ่งมากอดผมไว้ >< แล้วทำท่าดีใจ เหมือนเด็กน้อยเลย ฮยองอ่าา น่ารักไปแล้วนะ "เย้ เย้ ถึงทะเลแล้วววว " ลู่หานพูดและทำท่าทางดีใจมากกก 

 

"แค่กๆๆ ฮยองปล่อยผมก่อนสิฮ่ะ ผมหายใจไม่ออก แค่กๆ " 

 

"โอ้ะ! Sorry sorry นะเด็กน้อย " >< 

 

"ฮยองฮ่ะ เราไปเก็บของกันก่อนเถอะนะ ไปเร็วๆ " เซฮุนพูดแบ้ววิ่งนำลู่หานไป 

 

"เฮ้ เฮ้ เด็กบ้าา รอฉันด้วยสิ " ลู่หานวิ่งตามไปติดๆ 

 

     หลังจากที่พวกเราเก็บของกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ลู่หานฮยองก็วิ่งตรงดิ่งไปเล่นน้ำทะเลเลย ฮ่าๆ ลู่หานฮยองเหมือนเด็กมากๆเลยล้ะครับ ผมรักเขามาก 

     ผมขอเล่าเรื่องของผมสองคนให้ฟังนะ คือว่าเราสองคนรู้จักกันมา 5 ปีแล้ว แต่ผมคบกันมาได้ 2 ปีกว่าๆ เมื่อก่อนผมกับฮยองอ้าบ้านอยู่ใกล้กันตอนนั้นผมอายุ 15 ลู่หานฮยองอายุ 18 เราสองคนรู้จักกันก็เพราะว่า ป้าพี่ลู่หานเขาทำงานอยู่ที่เดียวกับแม่ผม แล้วป้ากับแม่สนิทกันมากเลยฮ่ะ ป้าพี่ลู่หานรักผมมากเลยด้วยแหละไม่อยากจะโม้ >< วันแรกที่ผมเจอพี่ลู่หาน ตอนนั้นผมกำลังปั่นจักรยานเล่นอยู่คนเดียวที่สวนสาธารณะในหมู่บ้าน จากนั้นผมก็เห็นพี่ลู่หานวิ่งเล่นยิงปืนดินสออยู่กับเด็กๆในหมู่บ้านที่สนามฟุตบอล ตอนแรกที่ผมเห็นผมก็จ้องพี่ลู่หานสักพักเพราะผมสงสัยว่าพี่เขาเป็นใคร ทำไมผมไม่เคยเห็นหน้าพี่เขาเลยทั้งๆที่เด็กในหมู่บ้านผมก็รู้จักทุกคน  ผมปั่นจักรยานเล่นสักพักผมก็เบื่อ ผมเลยไปนั่งเล่นให้อาหารปลาอยู่ที่ริมสระน้ำ ผมนั่งเหม่อมองน้ำพุอยู่นาน สักพักผมก็รู้สึกเหมือนมีคนมาสกิดหลังผมพอผมหันไปมองก็ปรากฎว่าเป็นพี่ลู่หาน ต่อแรกผมก็งงๆ ตอนที่ผมหันไปหน้าเราสองคนใกล้กันมาก ผมกับพี่เขาจ้องตากันสักพัก ผมรุ้สึกเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน หัวใจผมเต้นแรงมาก พี่ลู่หานน่ารักมากเลยและฮ่ะ ฮ่าๆ ผมเจอครั้งแรกก็ตกหลุมรักพี่เขาสะแล้วสิฮ่ะ ฮ่าๆ หลังจากนั่นเราสองคนก็เจอกันทุกวัน ผมมีความสุขมากเวลาที่ได้อยู่ใกล้ๆพี่เขา ผมชอบพี่ลู่หานแต่ก็ไม่กล้าไปบอก เพราะว่าพี่ลู่หานเขาฮอตมากเลยแหละ แล้วผมก็เป็นแค่เด็กผู้ชายธรรมดาๆคนนึงซึ่งตอนนั้นผมก็คิดมาตลอดว่าผมกับพี่เขาก็คงเป็นกันได้แค่พี่น้องก็เท่านั้น ไม่สามารถเป็นได้มากกว่านี้ แล้วอีกอย่างพี่เขาก็มีตัวเลือกอยู่เยอะแยะพี่เขาไม่มีทางมาสนใจคนอย่างผมหรอกฮ่ะ ผมเคยบอกชอบพี่ลู่หานด้วยแหละ ตั้งครั้งนึง ฮ่าๆ คือว่าตอนนั้นผมพี่ลู่หานแล้วก็เด็กๆในหมู่บ้านเล่นเกมโกหกบ้านบึ้มกัน ฮ่าๆ แล้วตอนนั้นผมก็นอยออกกัน แล้วผมก็ดันแปลกประหลาดที่สุด -..- ตอนแรกผมก็นั่งตัวสั่นกลัวว่าจะเจอคำถามที่ผมไม่อยากตอบ และแล้วไอ้ดำเพื่อนผม มันก็ดันุามว่า "ไอ่ฮุนตอนนี้แกชอบใคร ถ้าโกหกบ้านมึงบึ้มนะ ฮ่าๆ"

ตอนนั้นผมกลัวมาก กลัวว่าบ้านจะบึ้มแล้วพ่อแม่จะตาย ฮ่าๆ ผมเลยตอบว่า " กูชอบบบ....พี่ลู่หานว้ะ "

 

0.0 >> หน้าไอ่ดำ

>< >> หน้าผม 

o.O >> หน้าเพื่อนๆ

แต่พี่ลู่หานขำ แล้วหน้าแดง -//- ตอนนั้นผมเขินมากก ไอ่ดำมันเลยถามพี่ลู่หานว่า "พี่ได้ยินที่ไอ่ฮุนตอบป่าว ฮิ้วๆๆ " แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือผมจะดีใจดีไหม คือตอนนั้นพี่ลู่หานบอกว่า - ไม่ได้ยิน - อ่าวแล้วที่พี่ลู่หานขำแล้วหน้าแดงเหมือนเขินก็แสดงว่าไม่ได้เขินผมอะดิ TT ตอนนั้นผมเศร้ามากก ผมเห็นพี่ลู่หานเอาแต่กดๆๆๆๆๆโทรศัพ สงสัยจะคุยกะแฟนจนลืมสนใจน้องอย่างผมเลยอ่าดิ TT 

 

-กลับมาปัจจุบันกันเถอะ อิอิ- 

 

" เซฮุนน่าาาา ~ มาเล่นน้ำกันเถอะน้ะ นั่งเหม่ออยู่ได้ ไปเร็วๆ อื้บบบบ " พี่ลู่หานดึกแขนผมไห้ลุกขึ้นแล้วทำท่ากระโดดเหมือนเด็กน้อย ทำตัวน่ารักขนาดนี้ผมจะปฎิเสธได้ไงล้ะคร้าบบบ :)

 

    หลังจากเล่นน้ำกันเสร็จผมก็พาพี่ลู่หานกลับห้อง ระหว่างที่ผมรอพี่ลู่หานอาบน้ำ ผมก็ไปทำข้าวต้มรอ

- ตื้ด ตื้ด ตื้ด - ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู และชื่อที่ขึ้นบนหน้าจอผมก็คือ ชื่อโอ ฮนชอน ชื่อนี้ทำให้ผมตกใจนิดๆ เพราะร้อยวันพันปีคนคนนี้ไม่เคยโทรมาหาผมเลยตั้งแต่ที่ไล่ผมออกจากบ้าน นอกจากจะมีเรื่องให้ผมทำ 

 

 

' สวัสดีครับผมโอเซฮุนรับสายครับ '

 

 

[ โอ เซฮุน นี่พ่อเองนะลูก พ่อมีเรื่องจะคุยกับลูกหน่อย ]

 

 

' นี่ผมเพิ่งรู้นะครับว่าผมก็มีพ่อกะเขาเหมือนกัน '

 

 

[ นี่!! โอเซฮุนนี่ฉันเป็นพ่อแกนะ พูดกับฉันให้มันดีๆหน่อยสิ ]

 

 

' ครับ '

 

 

[ อยู่จีนเป็นยังไงบ้าง สบายดีไหม หึ? ]

 

 

' ถามผมหรอ ก็สบายดีครับ สบายกว่าอยู่เกาหลีเยอะ '

 

 

[ แล้วมีงานมีการทำหรือยังล้ะห้ะ? ]

 

 

' .......... แล้วตกลงคุณมีอะไรกับผมก็พูดมาตรงๆเลยดีกว่าครับ '

 

' มีอะไรก็พูดมาเลยครับ ผมมีเวลาไม่มาก '

 

 

[ เซฮุน ฟังพ่อนะ อีก 3 วันพ่อจะไปรับลูกกลับเกาหลี ]

 

 

' อะไรนะ!! ผมไม่กลับ ผมจะไม่กลับเด็ดขาด คุณไม่มีสิทมาบังคับผม '

 

[ ยังไงแกก็ต้องกลับมาหมั้นกับหนูแทยอน ] 

 

' ห้ะ?! หมั้นหรอ ?? หมั้นกับแทยอนลูกของคุณน้าแทฮี?? '

 

[ ใช่ แกต้องกลับมาหมั้น เพราะถ้าแกหมั้นและแต่งงานกับน้องแทยอนทางบริษัทของคุณแทฮีก็จะยอมเป็นหุ้นส่วนกับบริษัทเรา แล้วจากนั้นบริษัทเราก็จะรวย รวย รวยแล้วก็รวย ]

 

' ไม่! ผมไม่มีทางหมั้นกับแทยอนเด็ดขาดผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้วและผมก็ไม่มีทางเลิกกับคนที่ผมรักเด็ดขาด! '

 

[ อย่างไงอีก 3 วันแกก็ต้องมาหมั้น ฉันจะส่งคนไปรับแก! ] 

 

'.......'

 

[ อ๋อ แล้วถ้าแกไม่ยอมมาดีๆ หรือถ้าแกปฎิเสธ ลู่หานคนรักของแกก็อาจจะหายไปจากโลกนี้ก็เป็นได้ ]

 

' คุณรู้จักลู่หานได้ยังไง?! ....... คุณห้ามทำอะไรลู่หานเด็ดขาด! '

 

[ งั้นแกก็ต้องตกลง ถ้าแกตกลงหมั้น ลู่หานคนรักของแกก็จะปลอดภัย ] 

 

[ ฉันให้เวลาแกคิด 1 คืน พรุ่งนี้ฉันจะมาเอาคำตอบ!!! ]

 

ตื้ดดด~ เสียงตัดสาย

 

    คนที่โทรมาเมื่อกี้คือพ่อของผมเองล้ะครับ เขาชื่อโอ ฮึนชอน พ่อผมเป็นมาเฟียที่ใหญ่พอสมควร เขาสามารถสั่งฆ่าคนได้โดยที่ตำรวจไม่มีทางจับตัวเขาได้เลยแม้แต่คีั้งเดียว ตอนนี้ผมรุ้สึกกังวลว่าถ้าผมไม่ตกลง แล้วเขาก็ทำร้ายลู่หานผมจะทำยังไง เพราะถ้าเขาสั่งฆ่า ผมก้ไม่สามรถห้ามได้ แต่ถ้าผมตกลง ผมกับลู่หานก็จะต้องเลิกกัน แล้วก็จะไม่มีทางได้เจอกันอีก ~

 

 

 

" เซฮุนนาาาหยิบผ้าเช็ดตัวให้หน่อย "

 

" ฮ่ะๆ แปปนึงนะฮยองงง " 


     100%



------------------------------------------------------------------








สวัสดีน้าาาา เป็นไงบ้าง >,,< เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของไรเลยน่ะ อิอิ ถ้าอ่านแล้วงงๆ ก็ขอโทษด้วยน้าาา -//-
** อย่าลืมเม้นด้วยน่ะ อิอิ >< **