ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    love your secret รักร้ายสลายหัวใจ

    ลำดับตอนที่ #2 : love your secret Ch.หายนะ1[100%]แก้ไข

    • อัปเดตล่าสุด 27 มี.ค. 57



    CHAPTER1
    -ความวุ่นวาย-
    "นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย"



     
    "เฮ้...สีช็อคกลับบ้านกลับพวกเรามั้ย"
    "ไม่เป็นไร ฉันกลับเองจ้ะ"
    "แล้วเธอจะกลับกับอะไรหล่ะ พ่อเธอไม่อยู่ไม่ใช่เหรอ"
    "ฉันโบกเเท๊กซี่กลับหน่ะ"
    "อืม งั้นฉันไปหล่ะ"
    "จ๊ะๆ" เฮ้อ...นานแล้วสินะไม่ได้นั่งรถแท๊กซี่กลับบ้าน ไหนๆพ่อก็ต้องไปทำงานที่อื่นตั้ง3เดือนคงไม่ต้องเสียดายหรอกเนาะ คงได้นั่งอีกนานเลยแหละ
            
              
           ขณะที่ฉันกำลังรอรถแท๊กซี่ผ่านมาอยู่ๆก็มีรถหรูคันหนึ่งมาจอดอยู่ตรงหน้าฉันก่อนจะลดกระจกลงมา
    "นี่..เธอชื่อสีช็อคใช่มั้ย"
    "คะ...ค่ะ"
    "ขึ้นมาสิ"
    "เอ๋...ว่าไงนะค่ะ"
    "ฉันบอกให้เธอขึ้นมา"
    "ทำไมฉันต้องขึ้นรถของคุณค้วยค่ะ"
    "อ้อ...ลืมไปสงสัย พ่อเธอคงยังไม่ได้เล่าให้เธอฟังมั้ง"
    "เอ๋..."ฉันเริ่มจะงงแล้วนะเนี่ย
    "ฉันชื่อ เซิร์ฟเป็นเพื่อนกับพ่อของเธอ พ่อของเธอฝากให้ฉันดูแลความประพฤติเธอระหว่างที่พ่อเธอไม่อยู่"เฮ้ย!ทำไมพ่อทำอะไรไม่ปรึกษาฉันบ้างหล่ะ แล้วดูถ้าผู้ชายคนนี้ก็ไม่น่าไว้ใจด้วย ฉันจะเชื่อดีมั้ยนะ
    "เงียบทำไมหล่ะ ขึ้นมาสิ เดี๋ยวพาไปส่งที่คอนโดเธอ"
    "ค่ะ"ยังไงก็ลองเชื่อเขาดูสักครั้ง  ดีกว่าขึ้นแท๊กซี่กว่าเยอะเลย



            ระหว่างทางไปคอนโดฉัน ฉันนั่งเงียบมาตลอดทางก่อนที่เขาจะเริ่มปริปากพูดกับฉันเมื่อใกล้ถึงคอนโด
    "เธออยู่ คอนโดนี้ใช่มั้ย"
    "ค่ะ"
    "แล้วก็...ต่อไปนี้เธอต้องทำตามที่ฉันสั่งห้ามดื้อเด็ดขาด ตอนนี้ฉันเป็นผู้ปกครองเธอแทนพ่อเธอแล้ว ถ้าเธอไม่อยากเดือดร้อนก็จงเชื่อฟังฉัน เข้าใจมั้ย"
    "ค่ะ"เมื่อเขาพูดจบรถของเขาก็จอดหน้าคอนโดฉันพอดี เหอะ!คนอะไรเอาแต่ข่มขู่ คิดว่าเก่งรึไง เหอะ!นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนพ่อนะฉันจะด่าโคตรตระกูลไปนานแล้ว แหม...ทำเป็นขู่นึกว่าจะทำไรฉันได้รึไง  คนอย่างสีช็อคหน่ะ ไม่กลัวหรอกย่ะ!!

     ติ๊ดๆ
         อ๊ะ!ระหว่างทางที่ฉันเดินขึ้นคอนโด อยู่ๆก็มีโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นมา  ฉันรีบล้วงมันออกจากกระเป๋าก่อนจะรีบกดรับมัน
    "สวัสดีค่ะ"
    "สวัสดีจร้า สีช็อค"
    "อ้าว ลิ้นจี่เหรอ แล้วโทรมามีไรกับฉันป่าว"
    "คือวันนี้ฉันจะชวนแกไปเที่ยวผับหน่ะ ไปป่ะ"
    "เอ่อ...ไปสิ กี่โมงล่ะ"
    "ประมาณ 1ทุ่มครึ่งนะ เครป่ะ"
    "เครๆ" พูดจบยัยลิ้นจี่เพื่อนฉันก็รับวางสายไป ฉันจึงรีบก้มมองดูนาฬิกา

       เฮ้ย!นี่มันจะทุ่มแล้วนี่ ต้องรีบเดินแล้ว เอ่อ...แล้วทำไมฉันไม่ขึ้นลิฟว่ะ ช่างมันเหอะ!รีบกลับห้องก่อนดีกว่า

           


          บรื้นๆ
    ตอนนี้ฉันได้ขับรถถึงที่ผับแล้ว ฉันใช้เวลาไปเกือบครึ่งชั่วโมงกับการเลือกเสื้อผ้า  ฉันเลือกที่จะเดรสสั้นเกาะอกสีแดง แล้วแต่งหน้าอ่อนๆ
      ก็ยิ่งทำให้ฉันดูน่ารักปนเซ็กซี่ เอ่อ...นี่ก็จะทุ่มครึ่งแล้ว ฉันว่าฉันเข้าไปหาลิ้นจี่ก่อนเหอะ

     ตึกๆ
    "นั้นไง สีช็อคมาแล้ว"เมื่อลิ้นจี่เห็นฉัน ลิ้นจี่ก็ได้ชี้มาที่ฉันเพื่อให้เพื่อนเธออีกสองสามคนรู้จักก่อนจะดึงให้ฉันนั่งข้างๆเธอ ลิ้นจี่เป็นคนที่ดูน่ารักแต่ความจริงลิ้นจี่เป็นคนที่เซ็กซี่มาก เธอเป็นเพื่อนสนิทฉันตั้งแต่เด็ก เราเรียนโรงเรียนเดียวกัน แต่พอขึ้น ม.1 เราต่างก็แยกย้ายกันไป แต่ก็กลับมารู้จักกันอีกครั้งเพราะเราเรียนโรงเรียนเดียวกัน ลิ้นจี่ได้มากับเพื่อนๆของเธออีก3คน โต๊ะทุกๆโต๊ะก็ต่างพากันมองมาที่โต๊ะของพวกเรา  
        ที่จริงมันก็ดีหรอกนะ ถ้าฉันไม่บังเอิญไปเห็นเซิร์ฟกำลังอยู่กับผู้ชายอีกสอง สามคน แถมข้างๆเขาก็มีผู้หญิงนั่งขนาบอยู่ททั้งสองข้าง


           ...ให้ทายนะ อีตาเซิร์ฟนี่ต้องเป็นเพลย์บอลแน่เลย
    "เฮ้!ยัยสีช็อคแกกินไรหน่อยมั้ย ฉันเห็นแกมองโต๊ะนั้นนานแล้วนะ"เสียงของยัยลิ้นจี่ทำให้ฉันหลุดออกจากภวังค์
    "ไม่เอาหรอก ฉันไม่ดื่มแอลกอฮอล์"
    "นิดนึงนะแก"
    "ไม่เอาหรอก"
    "นะๆๆไหนๆก็มาทั้งที่ฉันไม่ได้ให้แกมานั่งเซ็งๆนะย่ะ"
    "เอ่อ...งั้นก็ได้ว่ะ"ก็จริงนะที่มันพูด ฉันจะมานั่งเฉยๆทำไมกัน อันที่จริงฉันก็ไม่ใช่เด็กดีขนาดนั้น ฉันปาร์ตี้ก็ออกจะบ่อยเรื่องอะไรฉันจะต้องนั่งเฉยๆด้วยหล่ะ
     "พี่ค่ะ เอามาแก้วนึง"
    "ครับๆ"ไม่นานแก้วที่มีน้ำสีสวยๆก็มาตั้งอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันจึงรีบหยิบมันขึ้นมาดื่ม ก่อนจะหันไปสั่งมาอีกแก้ว   ฉันสั่งจนตอนนี้ตรงหน้าของฉันเต็มไปด้วยแก้วไวน์นับสิบแก้ว   ซึ้งน้ำสีสวยๆนั้นทำให้ฉันเริ่มเมาๆ


            เอิ่ม...ไปล้างหน้าหน่อยดีกว่าจะได้สร่างเมา
    แต่ระหว่างทางที่ฉันเดินไปห้องน้ำ แขนของฉันก็โดนดึงอย่างแรงทำให้ฉันต้องหันไปตามแรง เพื่อที่จะได้ด่าโคตรตระกูลมันได้
    "ยัยบ้าเอ๊ย!!ทำไมมาเที่ยวที่แบบนี้ห่ะ!!"
    "เอ๋...??ใครฟะ ปล่อยนะเฟ้ย"
    "นี่จำไม่ได้เหรอฟะ  เซิร์ฟไง"เฮือก!!ชื่อของเขาทำให้ฉันเริ่มสร่างนิดๆ
    "อ้อนายนั้นเอง เออจำได้ล่ะ งั้นไปก่อนนะ"ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง แต่ก็ไม่ทันคนมือไวทำให้ฉันต้องหันกลับไปมองเขาอีกครั้ง
    "ไม่ต้องหนี มาทำอะไรที่นี่"
    "เรื่องของฉัน"
    "ฮึ่ย!!ยัยบ้า นี่มันเรื่องอะไรกันวะ"
    "เออนั้นสิ เรื่องบ้าไรกัน อ้อแล้วก็ไหนๆก็เจอนายแล้วงั้นไปส่งฉันหน่อยดิ"
    "เหอะ!เเต่ว่าเรายยังเคลียกันไม่จบทีนะ"
    "น้า~ ไปส่งหน่อย"
    "เออๆ แต่ว่าเธอต้องคุยกับฉันเรื่องที่เธอมาที่นี่ด้วย"
    "งั้นแปปนะ เดี๋ยวฉันมา เดี๋ยวไปบอกยัยลิ้นจี่ก่อน"เมื่อฉันพูดจบก็รีบเดินออกมาจากหน้าห้องน้ำ เพื่อไปบอกยัยลิ้นจี่  แต่...เรื่องอะไรฉันต้องกลับกับคนที่ไม่น่าไว้ใจด้วย   เมื่อฉันบอกยัยลิ้นจี่เสร็จฉันก็รีบวิ่งออกมาจากผับ    ฉันเดินไปเรื่อยๆแบบไม่มีที่สิ้นสุด   แต่อยู่ๆก็มีรถหรูคันหนึ่ง  

     เอ๋....ทำไมมันคล้ายรถของเซิร์ฟจัง
    รถหรูคันนั้นได้มาจอกเทียบริมฟุตบาทที่ฉันกำลังเดินอยู่ ก่อนที่เขาจะลดกระจกลงมา  นั้นทำให้ฉันตกใจมากเมื่อเห็นหน้าของเขา
    "ซะ...เซิร์ฟ"
    "ยัยบ้า เธอกล้ามากนะมาหลอกฉัน ไม่อยากตายดีรึไง"ชิบหายแล้วฉัน
    ฉันพยายามจะวิ่งหนี แต่ก็ไม่ทันคนมือไว เขารีบวิ่งลงมาจากรถก่อนจะมาดักหน้าฉัน
    "ถอยไปนะ"
    "ไม่!"
    "ถอยไป!"
    "ก็ได้ แต่เธอต้องเล่ามาก่อนว่าไปทำอะไรที่นั้น ถ้าพ่อเธอรู้เข้าจะเป็นยังไง"แหม...ที่แท้ก็กลัวพ่อฉันนี่เอง
    "ฉันไม่บอกพ่อฉันหรอกน้า ถอยไป!"
    "ไม่!เธอต้องขึ้นมาเคลียบนรถกับฉัน"พูดจบเขาก็ลากฉันเข้าไปในรถ แล้วเขาก็รีบขึ้นไปฝั่งคนขับ


      นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันฟะ!!...
    "สีช็อค ฉันจะถามเธอเป็นครั้งสุดท้ายนะ เธอจเล่าหรือไม่เล่า"
    "ไม่เล่า!และก็ไม่มีวันเล่าด้วย"
    "งั้นฉันก็ต้องใช้วิธีสุดท้ายแล้วหล่ะ"พูดจบเซิร์ฟก็โน้มหน้าเขามาใกล้ฉันเรื่อยๆ 
    "เธอจะเล่าหรือไม่เล่า"
    "มะ...อ๊ะ!อื้อ!"ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ เซิร์ฟก็บดขยี้ริมฝีปากเขาลงมา  
    เขาจูบฉันเนิ่นนาน ฉันพยายามจะผลักเขาแต่ไม่เป็นผล เขายังจูบฉันต่อไป


    ฉะ...เริ่มจะหายใจไม่ออกแล้วนะ
    เซิร์ฟผละริมฝีปากออกช้าๆก่อนจะ มากระซิบที่หูฉันว่า
    "เธอทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้เองนะ สีช็อค"เมื่อเขาพูดจบก็ได้ประทับริมฝีปากลงมาอีกครั้ง  แต่คราวนี้เขากลับจูบอย่างรุนแรงทำให้ฉันเริ่มเจ็บริมฝีปาก ฉันจึงได้เผยอปากออกนั้นทำให้เซิร์ฟได้ใช้ลิ้นเขาเก็บเกี่ยวความหอม หวานไปจากริมฝีปากของฉัน   
    "ฉันไม่ไหวแล้ว..."นั้นเป็นคำพูดสุดท้ายก่อนที่ฉันจะสลบไปต่อหน้าเขา






                                    Talk1
     เฮ้ย!!!เฮียเซิร์ฟเรามาถึงก็เปิดตัวซะแรงแล้ว ทำเอาสีช็อคสลบคารถ><
    ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่อ่านตอนที่หนึ่งนะคะ นี่เป็นเรื่องแรกที่แต่ง อาจมีผิดพลาดบ้างยังไงก็ขอโทษนะคะ   อ่านแล้วอย่าลืมเม้น อย่งลืมโหวตกันบ้างเน้อ   แล้วก็ตอนที่2อาจจะลงช้าหน่อยนะคะ คือช่วงนี้ไม่ค่อยว่าง
    รักคนอ่านนะ จุ๊บๆ

          

     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×