คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ใจหาย
มาร์ไ้บอป๊าและม๊ามาสู่อแบมแบมับเบีและินยอ ทา้านแบมแบม็ออนุามาร์ลาพัผ่อนลับบ้านเพื่อไปบอ่าวพี่ายและพี่สะใภ้ แบมแบมรู้ว่าสอนหวและห่วนเอมา ไม่รู้ว่าพี่ายะยอมหรือเปล่า เพราะว่าลึๆทั้เบีและินยอ่อน้าะไม่เห็น้วยที่แบมแบมบับมาร์ แ่พี่ทั้สอ็บอว่าเารพารัสินใอแบมแบม
“ไเ้าแสบ ไอ้มาร์ยอมปล่อยมาไ้ไ”
“็แบมิถึพี่บีและพี่นยอนี่รับ” แบมแบมอ้อนเบี
“ไม่้อเลยเรา มีอะไระบอพี่ไหมรับ” ินยอถามพร้อมเอามือลูบศีรษะทุยๆอแบม
“เอาไว้ถึบ้านและทาน้าวเย็นฝีมืออพี่ินยอ แบม่อยะมีแรเล่ารับ” พูพร้อมสายาอ้อนินยอไป้วย
ส่วนเบีใ้สายามอผ่านระ เห็นน้อายและเมียหยอล้อัน ินยอนั่้าหน้าแ่แบมมานั่รลาเบาะหลัยื่นศีรษะมาุย้วย ยัเหมือนเ็น้อยเหมือนเิม มีบารั้เบีเอามือมายีศีรษะน้อายบ้า ้วยวามเอ็นู
“มาอ้อนพี่นยอให่เลยนะเรา”
“็แบมิถึพี่ๆนี่ฮะ” ยัอ้อนเหมือนเิม
แบมแบมเล่าเรื่อราวารทำานเป็นเลามาร์ให้เบีและินยอฟัอย่าสนุสนาน ะที่เบีับรถและฟัน้อายเล่าไปเรื่อยๆ และบอว่าเฮียแ็สันไม่ยอมให้ยอแมาเป็นเลาอมาร์อี่อไป เพราะว่าะให้ยอแไป่วยบริหารธุริโรแรม
“อะไรนะ” เบีร้อเสียหล
“ริรับพี่บี เฮียมาร์็ไม่ไ้ั้ออะไร”
“ะั้อไ้ไ ็มีแบมเป็นเลามัน” เบีพู่อ ้วยหน้าาิ้วมว
“บี นยอบอยัไ ้อเารพารัสินใอน้อ เราอยู่แบบประาธิปไย”
ินยอไ้หันหน้ามามอแบมเห็นแบมแบมหน้าีเป็นไ่้ม และินยอรู้ว่าน้อเป็นนลาและอนนี้ทัู้่็ไ้บันเป็นแฟน ทั้มาร์และแบม็้อไม่อยาห่าันอยู่แล้ว วามรัมันไม่เ้าใรออใร ินยอรู้ั้แ่้นว่ายัไยอแ็้อไปบริหาราน่วยแ็สัน แ่ไม่ิว่าหวยะมาออที่แบมเท่านั้นเอ
แบมแบมเอาระเป๋าไปเ็บที่ห้อนอน และอาบน้ำเพื่อมาทาน้าวเย็นับพี่ายและพี่สะใภ้ แบมแบมไ้โทรหามาร์
“ว่าไะ เหนื่อยไหม”
“ไม่เหนื่อยรับเฮีย เฮียทำอะไรอยู่รับ”
“เฮียพึ่อาบน้ำเสร็่ะ ำลัะเทรน์หุ้น่อ่ะ”
“ั้นแบมแบมไม่วนแล้วรับ”
“หนูมีอะไรไหมะ เสียูเหนื่อยๆ”
“ไม่มีอะไรรับ ็แบมโทรมาบอถึแล้ว”
“ริเหรอะ มีอะไระบอเฮียไหมะ หรือะให้เฮียไปหา”
“มะไม่้อรับ แบมแ่โทรมาเอาำลัใรับ เพราะว่าแบมำลัะบอเรื่ออเรารับ”
“สู้ๆ ถ้าไม่ไหวบอเฮียนะรับ เี๋ยวเฮียึ้นไป”
“ไม่้อรับ เี๋ยวแบมพู่อนนะรับให้พี่บีและพี่นยอทำใ่อน เสียพี่นยอเรียแล้ว”
“่ะ เฮียรัหนูนะะ” มาร์พูเสร็รู้สึเป็นห่วน้อรอพรุ่นี้ไม่ไหวับรถไปเอเลยีว่า มาร์เ็บระเป๋าเสื้อผ้าและพร้อมับรถแลมโบีนีู่่ใมุ่สู่เียใหม่ทันที
ไร่ภูวุล
สามพี่น้อพาันทาน้าวเย็นอย่าเอร็อร่อย เพราะทั้เบีและแบมแบมอบอาหารฝีมืออินยอ ินยอเรียทำอาหราไทยับแม่เบี นรสาิเหมือนแม่มาทำอาหารให้ทาน หลัาทานอิ่ม ็พาันมานั่ย่อยอาหารที่ สวนหน้าบ้าน
“เ้าแสบ พวพี่พร้อมฟัแล้ว” เบีไ้เริ่นนำ
“พี่บี พี่ินยอรับ”
“.................”
“เฮียมาร์ ะให้ป๊าับม๊ามาอแบมอาทิย์หน้ารับ”
“อะไรนะ/อะไรนะ”
“ริรับ แบม็อยาสร้ารอบรัวรับ”
“.................”
“พี่ๆว่าไรับ” แบมถามเบีและินยอ้วยสายาล้าๆลัว ถามัวเอในใว่าิถูไหมที่อมาเริ่น่อนไม่ยอมให้มาร์มา้วย
“แบมพี่ถามำเียว แบมรัไอ้มาร์ไหม” เบีถามแบมแบม้วยสายาแน่วแน่
“ระ รัรับพี่บี” แบมแบมอบ้วยสายแน่วแน่เ่นัน
“น้อแบม พร้อมะมีรอบรัวแล้วใ่ไหมรับ” ินยอถาม่อ
“รับพี่ินยอ แบมพร้อม ไม่ว่าะเิอะไรึ้น แบมพร้อมะรับมันรับ”
“บีใหายน่ะ นยอ น้อำลัะออาอ้อมอเรา”
“บี ใเย็นๆ น้อไปเพื่อสร้ารอบรัว” ินยอพูไปุมมือเบีไป
“...........”
“พี่บี พี่ินยอรับ แบมไม่ไ้หายไปไหน แบมยัเป็นน้ออพี่”
“แ่ไปเป็นเมียไอ้มาร์ พี่แ่ใหายแบม” เบีเอามือบบ่าแบมแบม
“พวพี่แ่ใหาย อยู่ีน้อ็ไปเป็นอนอื่น” ินยอพู่อ
“พี่รู้ว่ามัน้อมีสัวัน แ่พี่ไม่ิว่ามันะเร็วนานี้” เบีเสริม่อ
สามพี่น้อสวมอันทันที
“แ่พี่ไม่ปลื้ม ไอ้มาร์ให้น้อมาพูนเียว” เบีพู่อ
“แบมอมาเอ และห้ามเฮียมาร์มา้วย แบมอยาอยู่ับพี่ๆนานๆ”
“่าอ้อนนะเรา” ินยอพูและบีบแ้มแบมแบม
แ่ินยอไม่เื่อว่ามาร์ะยอมปล่อยแบมมานเียว บินามน้อมาพรุ่นี้แน่ๆ ืนนี้้อแล้ให้มาร์ระสับระส่ายสะแล้ว ้วยารวนแบมมานอน้วย ไม่ให้มีโอาสไุ้ยัน
“แบมแบมรับ พี่ว่าืนนี้เรานอนุยันที่ห้อให่ีว่านานทีเอัน”
“ไ้รับพี่ินยอ แ่ แบมะไม่เป็น เหรอรับ”
“ไม่ๆ ็พวพี่ิถึแบม อีไม่นาน็ไปอยู่ับไอ้มาร์แล้ว” เบีเสริม่อ
“ลรับ แบมะไ้นอนอพี่ินยอและพี่เบี้วย”
ส่วนทา้านมาร์ไม่เห็นน้อโทรมารายาน ยิ่ใร้อนรน แ่้อับรถ็เลยไม่โทรศัพท์หาน้อ ้อับรถแบบมีสิ พรุ่นี้เ้าพูแบบแมนๆับเบีและินยอและเอาวามริใเ้าว่า เื่อว่าสอน้อยอมยน้อายให้ับนแน่นอน
“รอเฮีย่อนนะะแบม เฮียำลัไป”
มาร์พูับัวเอและับรถไป้วยวามเร็ว แ่มีระบบป้อันอุบัิเหุอย่าี
ความคิดเห็น