คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ความจริงที่เจ็บปวด
แบมแบมลับมาร้อให้ที่อนโ แบมแบมอุส่าห์ทำใไว้แล้ว แ่แบมแบมยัปวใ ร้อให้หนัมา
“ทำไมๆ พี่มาร์ ทำไมทำับผมไ้ ผมทำอะไรผิ ฮือๆๆๆๆ”
“..................”
“ำอโทษ ำแ้ัว็ไม่มีออมา พี่มาร์ ทำไม ทำไม บอผมไ้ไหม ฮือๆๆๆๆ”
แบมแบมนอนร้อให้นเหนื่อยและหลับในที่สุ ื่นเ้ามาแบมแบมยัร้อให้ไ้อี ร้อให้ให้ับโะาอัวเอ ทั้ที่ทำใไว้นานแล้วิแ่ว่าอให้ไ้รั็พอ แ่พอเอาเ้าริๆั่เ็บปวเหลือเิน นแทบไม่อยามีีวิอยู่ อยาายให้มันรู้แล้วรู้รอ หนึ่อาทิย์ผ่านไปแบมนั่เหม่อ ไม่มีะิะใทำอะไร แบมแบมไม่ไ้ทานอะไรเลย ไ้แ่นั่เหมอมอหน้า่าหรือไม่็นั่มอโทรศัพท์ เผื่อว่ามาร์ะโทรมาบ้า แ่็ไม่มีมา
“พี่มาร์รัผมบ้าไหม พี่็รู้ว่าผมรัพี่มา ฮือๆๆๆๆ”
แบมนั่มอโทรศัพท์และเปิไปที่อัลบัมรูปัารลบรูปอมาร์ออให้หม และเอาอมาร์ที่อยู่ในห้อแบมแบมเ็บใส่ลัแล้วบอบริษัทัส่ไปอนโมาร์ ส่วนอที่มาร์ให้แบมแบม น้อเ็บืนมาร์หม โลอมาร์และแบมแบมไ้บลแล้ว ริๆ ินยอ ยอแ ยูยอมเอาอาหารมาให้็ยัั้อยู่ที่เิม เพราะว่าแบมแบมทานไม่ล
สามสหายทนไม่ไหว มาหาแบมแบมพร้อมัน
“แบมแบม มึ้อทาน้าวิวะ” ยูยอมพู
“............”
“แบมแบม ยัมียอแ ินยอและยูยอมอยู่นะ” ินยอพู่อ
“............”
“แบมแบม ะอ่อนแอยอแไม่ว่านะ ถึเวลาที่แบม้อเ้มแ็นะ”
“............”
“แบมแบมฟัพวเราอยู่ไหม” ยูยอมถามและเย่าัวแบม
“ฮือๆๆๆ แบมไม่เหลือใรแล้วววววว”
“แบมแบมยัมีพวเรานะ แบมแบม้อเ้มแ็ี่” ยอแเินเ้ามาอแบม
“ฮื่อๆ ยอแ ินยอ ยูยอมแบมแบมอบในะ”
“พวเรารัแบมแบมนะ” ินยอเินเ้าอแบม
สามนอแบมร้อให้ไปพร้อมๆัน เพราะว่าสสารแบม
“อึ พวเราลันว่าะยัไม่ินยาถ่ายมลู พวเรารอแบมเ้มแ็่อน” ยอแพูึ้น
“ไ้ไลันแล้วนี่ว่า ยูยอมิน่อน าม้วยยอแและินยอไ” แบมพูึ้นทั้น้ำา
“็พวเราห่วแบมไ ปล่อยยูิน่อน” ินยอพู
“ไม่ไ้นะ เือนหน้าิวยอแ แบมแบมสัาว่าะร้อให้แ่อาทิย์นี้อาทิย์เียว อึ”
“ริๆนะแบมแบม สัาันแล้วนะ” ยอแพูึ้น้วยวามีใ
“เพื่อนๆแบมอเวลาแ่อาทิย์เียวแบมแบมสัาว่าะลับไปเป็นนเิมแหมะไม่เหมือนเิมที่เียว”
“อือพวเราะรอนะแบมแบม” ยูยอมพู
“ยู็รีบมีหลานให้แบมแบมเร็วๆิ เราะไ้ไม่เหา” แบมพูทั้น้ำา
“ยูไม่รับปานะแบม มัน้อพีุ่ว่าะมีน้ำยาไหมฮ่าๆ”
“แบม พวเรามาลันว่าให้ยูท้อ่อน สามเือน แ่อยะทานยา และถ้าแท้อไ้สามเือน ยอ่อยะทาน่อ ไม่ใ่อะไรนะ เิเราท้อพร้อมันสามนแบมะไม่เหนื่อยเหรอ”
“ฮึไม่ไ้นะ ทำามที่สามีอยูแและยอ้อารเลย เรามีพนัานอยู่นะไม่้อห่ว แบมไหว แบมอแ่อาทิย์นี้อาทิย์เียว แบมะลับไปเป็นนเิม”
“ริๆนะแบมแบม ยอแีใัเลย”
“ริแบมแบมให้สัา ับทุนเลยยยยยยยยยยยย”
“แบมแบมสัาับพวเราแล้วนะ” ินยอเสริม
“อืมส์ แบมให้ำมั่นสัา”
“แ่อนนี้แบมทาน้าว่อนนะแบม” ินยอยื่น้าวให้แบมแบมทาน แบมรับมาทานเพื่อให้เพื่อนสบายใ แ่แบมทานไม่ไ้อ๊วออมา ินยอโทรามเบีมาูอาารเพื่อน เบีบอว่าพาแบมมาโรพยาบาล เพราะเบีมอว่ายัไแบมแบม้อไ้แอมิทแน่นอน เพราะว่าพอรู้เรื่อราวน้ออยู่ป่วยทั้ายป่วยทั้ใ และ็เป็นไปามที่เบีลาาร์ไว้ไม่มีผิ แบมแบมไ้แอมิทที่โรพยาบาล แบมแบมไ้อร้อเบีแ็สันและนิุอย่าไ้บอมาร์ เพราะว่าอนนี้มาร์ไ้เป็นนอสาธาระแล้ว และแบมแบม็ไม่อยาเป็น่าว อให้มันบแ่นี้ริๆ
แบมแบมไ้นอนแอมิทหนึ่อาทิย์ เพื่อให้ร่าายฟื้นฟูและไ้ให้ิแพทย์มา่วยบำบัอาารน้อ้วย แบมแบมไ้อร้อให้เพื่อนๆปิเป็นวามลับเรื่อารป่วยอแบมแบมไม่ให้ส่่าวไปที่ประเทศไทย แบมลัวว่าแม่ะรับไม่ไ้ในเรื่อราวที่เิึ้น ทุนไ้รับปาแบมเพื่อวามสบายใอแบม
แบมแบมหลัาไ้บำบัทั้ายและใ แบมแบมมีพลัึ้นมาสู้ีวิรั้ใหม่ แบมแบมไม่สามารถลืมมาร์ไ้แ่แบม็ฝัมาร์ไปไว้ในลิ้นัลึๆ แบมสัาับัวเอว่าแบม้อทำไ้
1 ไล้์ ือยาูำลัใ
1 อมเม้น์ = 1ำลัใ
ความคิดเห็น